اطلاعات داروی اس سیتالوپرام Escitalopram (قرص لگزاتال LEXATAL، قرص روکشدار ازیپم Ezipam، قرص لگزوپرام Lexopram)

اطلاعات داروی اس سیتالوپرام Escitalopram

گروه داروئی: داروهای ضد افسردگی

موارد مصرف:
- درمان اختلال افسردگی ماژور ( MDD )
- درمان اختلال اضطراب منتشر ( GAD )

موارد مصرف Unlabaled:
- درمان اضطراب وابسته به دمانس خفیف در بیماران غیر سایکوتیک

مکانیسم اثر:
- اس سیتالوپرام انانتیومر S مشتق شده از سیتالوپرام راسمیک است که بطور انتخابی بازجذب سروتونین را مهار می کند. روی بازجذب نوراپی نفرین یا دوپامین بدون اثر یا اثر کمی دارد. تمایل به 5-HT1-7، آلفا و بتا آدرنرژیک، D1-5، H1-3، M1-5 و گیرنده های بنزودیازپینی بسیار کم و یا وجود ندارد. اس سیتالوپرام به کانال های یونی سدیم، پتاسیم، کلر و کلسیم اتصال نمی یابد یا تمایل بسیار کمی دارد.

فارماکوکینتیک:
- شروع اثر ضد افسردگی: طی یک هفته، هر چند در افراد مختلف متفاوت بوده و پاسخ کامل ممکن است تا هفته 12-8 شروع درمان دیده نشود.
- اتصال به پروتئین: حدود 56% به پروتئین های پلاسما
- متابولیسم: کبدی، از طریق CYP2C19 و 3A4 به متابولیت فعال S-desmethylcitalopram ( S-DCT ) که 7/1 فعالیت سیتالوپرام را دارد تبدیل می شود. S-DCT از طریق CYP2D6 به S-didesmethylcitalopram تبدیل می شود که 27/1 فعالیت سیتالوپرام را دارد.
- نیمه عمر: اس سیتالوپرام 32-27 ساعت، S-DCT 59 ساعت
- زمان رسیدن به پیک: اس سیتالوپرام حدود 5 ساعت، S-DCT 14 ساعت
- دفع: ادرار ( اس سیتالوپرام 8%، S-DCT 10% )

منع مصرف:
- حساسیت شدید به اس سیتالوپرام، سیتالوپرام یا سایر ترکیبات فرمولاسیون، مصرف همزمان با پیموزاید، مصرف همزمان یا با فاصله دو هفته ای از مهار کننده های MAO

عوارض جانبی:
- سیستم عصبی مرکزی: سردرد، خواب آلودگی، بی خوابی
- گوارشی: تهوع
- ادراری تناسلی: اختلال نعوظ
- خستگی، گیجی، کاهش میل جنسی، اختلال قاعدگی، خشکی دهان، اسهال، یبوست، کاهش اشتها، درد گردن و شانه، رینیت، سینوزیت، تعریق زیاد، سندروم شبه آنفلوانزا.

اطلاعات کامل قرص دسیپرامین Desipramine

اطلاعات داروی دسیپرامین Desipramine

گروه داروئی: داروهای ضد افسردگی

موارد مصرف:
این دارو برای درمان بیماری افسردگی به‌کار می رود.

مکانیسم اثر:
دزیپرامین از طریق مهار برداشت مجدد نوراپی‌نفرین‌ و سروتونین توسط غشاء پایانه سلول عصبی پیش‌سیناپسی ، غلظت آنها را در سیستم عصبی مرکزی افزایش می‌دهد.

فارماکوکینتیک:
این دارو پس از تجویز خوراکی به سرعت و به طور کامل جذب می‌شود. دارای متابولیسم گذر اول کبدی است. دارو فاقد متابولیت فعال است. 96% آن به پروتئینهای پلاسما متصل می‌شود. دفع دارو از طریق کلیه است. نیمه عمر دارو 27-12 ساعت زمان شروع اثر دارو 3-2 هفته می‌باشد.

عوارض جانبی:
خشکی‌دهان ، تاری دید( اختلال در تطابق، افزایش داخل چشم)، یبوست تهوع، اشکال در ادرار کردن، عوارض‌ قلبی-عروقی ، تداخل در فعالیت‌ جنسی،‌تغییرات قند خون، افزایش‌ اشتها و وزن از عوارض جانبی این دارو است.

تداخلات دارویی:
مصرف همزمان با داروهای ضد آریتمی را افزایش می‌دهد. مصرف همزمان این دارو با مهارکننده‌های آنزیم MAO باعث تحریک CNS و بالا رفتن فشار خون می‌گردد. . این دارو از طریق کاهش آستانه تشنج با اثر داروهای ضد صرع مقابله می‌کند.بعضی از داروهای ضد صرع با کاهش غلظت پلاسمایی این دارو، اثر ضد افسردگی آن را کاهش می‌دهند. این دارو اثر پائین‌آورنده فشار خون کلونیدین و گوانتیدین را کاهش می دهد و در صورت قطع ناگهانی این دو دارو خطر افزایش فشار خون زیاد می‌شود. مصرف همزمان این دارو با فنوتیازین‌ها موجب افزایش عوارض جانبی آنتی موسکارینی می‌شود. مصرف همزمان این دارو با دارو‌های مقلد سمپاتیک ممکن است سبب تشدید عوارض قلبی – عروقی و احتمالا بروز آریتمی‌ تاکی‌کاردی یا افزایش فشار خون شود. مصرف همزمان این دارو با داروهای ضد تیروئید، ممکن است خطر بروز اگرانولوسیتوز را افزایش دهد. مصرف همزمان فرآورده‌های حاوی الکل و سایر داروهای مضعف CNS با این دارو ممکن است سبب بروز ضعف شدید CNS ضعف تنفسی و کاهش فشار خون شود.

هشدار ها:
در موارد زیر مصرف این داو باید با احتیاط فراوان صورت‌ گیرد:
الکسیم حاد،آسم، اختلالات دو قطبی، اختلالات خونی و گوارشی، گلوکوم با زاویه باریک، افزایش فشار کره چشم، پرکاری تیروئید، هیپرتروفی پروستات ، عیب‌کار کلیه، اسکیزوفرنی، حملات تشنجی، حساسیت به داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای و احتباس ادرار.

توصیه های دارویی:
از قطع ناگهانی مصرف دارو باید پرهیز شود. در صورت نیاز، کاهش مقدار مصرف باید تدریجی و در طول یک دوره‌ حداقل 4 هفته‌ای انجام شود
2. در هفته‌های اول درمان به دلیل افزایش تمایل خودکشی بیمار باید تحت نظر باشد.
3. بیش از یک داروی ضد افسردگی در یک زمان نباید تجویز شود.
4. برای شروع اثرات درمانی این دارو حداقل 6-1 هفته وقت لازم است.
5. به علت نیمه عمر طولانی دارو ، تجویز یکباره مقادیر‌آن در موقع خواب ، کفایت می کند.
6. باید به بیمار یاد آوری شود که در صورت بروز علائم آنتی موسکارینی به درمان ادامه دهد، چون به این اثرات تا حدی تحمل حاصل می‌شود.
7. در صورت مصرف مهار کننده آنزیم MAO توسط بیمار باید دو هفته بعد از قطع آنها، مصرف این دارو را آغاز کند.
8. در صورت ضرورت مصرف داروی مهارکننده MAO باید حداقل یک هفته میان قطع این دارو و شروع داروی جدید فاصله زمانی ایجاد شود.
9. دوره درمان با این دارو باید کامل شود. این دارو نباید بیش از مقدار توصیه شده مصرف شود.
10. در صورت فراموش کردن یک نوبت مصرف دارو،اگر رژیم درمانی به صورت چند نوبت در روز باشد، به محض به یادآوردن آن نوبت باید مصرف شود، مگر اینکه تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد. در این صورت، مقدار مصرف بعدی نیز نباید دو برابر گردد. اگر رژیم درمانی بصورت مصرف در هنگام خواب باشد، نباید هنگام صبح دارو مصرف شود. بهتر است در این موارد با پزشک مشورت گردد.
11. به دلیل احتمال بروز منگی و سرگیجه، هنگام برخاستن از حالت خوابیده یا نشسته باید احتیاط نمود.
12. با مصرف این دارو، خشکی دهان ممکن است بروز نماید. در صورت تداوم این عارضه به مدت بیش از 2 هفته، باید به پزشک مراجعه نمود.
13. احتمال بروز حساسیت به نور با مصرف این دارو وجود دارد. لذا ضروری است از پوشش ضد آفتاب استفاده شود.
14. بیمار باید 7-3 روز پس از قطع مصرف تحت نظر باشد.
15. در صورت نیاز به هر‌گونه عمل جراحی یا درمان اضطراری ، پزشک باید از مصرف دارو مطلع شود.

اشکال داروئی:

قرص دسیپرامین-اکسیر 25 میلی گرم
قرص دیسیپرامین پارس دارو 25 میلی گرم

DESIPRAMINE-EXIR 25MG TAB
DESIPRAMINE PARS DAROU 25MG TAB

اطلاعات داروی گلی بنکلامید Glibenclamide (آپو-گیبوراید APO-GLYBURIDE،گلیبوتکس GLIBOTEX) (قرص)

نام علمی دارو: Glibenclamide

گروه دارویی: Antidiabetics 

داروهای ضد دیابت

مصرف در بارداری:

موارد مصرف:

گلی بنکلامید برای کنترل زیادی قند خون در بیماری دیابت مصرف می شود.

مکانیسم اثر:

سولفونیل اوره ها در دیابت ملیتوس غیر وابسته به انسولین با تحریک مستقیم ترشح انسولین از سلول های بتای پانکراس، گلوکز خون را کاهش می دهند. مصرف طولانی مدت این داروها حساسیت به انسولین را دربافت های محیطی مانند کبد، عضله، چربی و سلول هایی ماند مونوسیت ها و اریتروسیت ها افزایش می دهد که نتیجه آن کاهش گلیکوژنولیز و گلوکونئوژنز در کبد است.

فارماکوکینتیک:

جذب دارو سریع ولی وابسته به شرایط فردی بسیار متغیر می باشد. گلی بنکلامید دارای پیوند پروتئینی خیلی زیاد و نیمه عمر حدود 10 ساعت می باشد. طول اثر دارو 24 ساعت است.

موارد منع مصرف:

این دارو در مواردی چون اسیدوز، سوختگی شدید، اغمای دیابتیک، کتواسیدوز دیابتیک، اغمای غیر کتونیک هیپراسمولار، شرایطی که باعث تغییرات زیاد قندخون می شوند، شرایطی که نیاز به انسولین را به سرعت تغییر می دهند، بیماری های کبدی و کلیوی و پورفیری نباید مصرف شود.

هشدارها:

1.در صورت وجود بیماری هایی مانند انفارکتوس میوکارد، اغماء، عفونت، تروما، جراحی و طی دوران بارداری باید از انسولین استفاده شود. 

2.در شرایط ایجاد کننده افزایش قند خون مانند تغییرات هورمون های جنسی در زنان، تب بالا، عفونت، پرکاری غده فوق کلیه و استرس های روانی ممکن است افزایش مقدار مصرف دارو یا مصرف انسولین ضروری باشد. 

3.در پرکاری تیروئید کنترل قند خون مشکل تر شده و ممکن است نیاز به افزایش مقدار مصرف دارو باشد. 

4.مصرف دارو در افراد مسن به دلیل نیمه عمر طولانی توصیه نمی شود.

 

   عوارض جانبی

با مصرف دارو اختلالات دستگاه گوارش، سردرد، افزایش وزن، کاهش خفیف قند خون به ویژه در هنگام شب، واکنش های حساسیتی گزارش شده است.

تداخل دارویی:

در مصرف همزمان با ضدانعقادهای خوراکی مقدار مصرف دو دارو باید تنظیم شود. در مصرف همزمان با آسپارژیناز، کورتیکواستروئیدها، مدرهای تیازیدی و لیتیم، تنظیم مقدار مصرف دارو به دلیل فعالیت ذاتی این ترکیبات در افزایش قند خون لازم می باشد. داروهایی مانند گوانتیدین، مهارکننده های منوآمین اکسیداز، کینیدین، کینین و مقادیر بالای سالیسیلات ها و کلرامفنیکل به دلیل اثر بالا برنده قند خون مهارکننده های بتاآدرنرژیک مقدار مصرف مورد نیاز دارو را تغییر می دهند. سایمتیدین، رانیتیدین و همچنین سیپروفلوکساسین اثرات پایین آورنده قند خون گلی بنکلامید را تشدید می کنند.

نکات قابل توصیه:

1.با تغییر رژیم غذائی، فعالیت بدنی و بیماری، میزان قند خون و برنامه درمانی تغییر می کند. 

2.دارو به همراه صبحانه مصرف گردد.

مقدار مصرف:

ابتدا mg/day 5 (در افراد مسن 5/2 میلی گرم) مصرف می شود و مناسب با پاسخ بیمار تا mg/day 15می تواند افزایش یابد.

اشکال دارویی:

Scored Tablet: 5 mg

 

اطلاعات داروی آکاربوز Acarbose (آکاربکس ACARBEX ،گلوکوبای GLUCOBAY) (قرص)

نام علمی دارو (ژنریک): Acarbose

گروه دارویی: Antidiabetics 

داروهای ضد دیابت

مصرف در بارداری:

موارد مصرف:

ضد دیابت خوراکی (مهارکننده آلفا گلوکوزیداز). 

کاهش سطح خونی گلوکز در بیماران با دیابت تایپ 2 که هایپرگلیسمی آنها با رژیم غذایی به تنهایی و یا با رژیم غذایی و داروی ضد دیابت سولفونیل اوره کنترل نمی شود.

مکانیسم اثر:

دارو به صورت رقابتی و برگشت پذیر سبب مهار آنزیم آلفا-آمیلاز پانکراس و نیز مهار آنزیم آلفا-گلوکوزید هیدرولاز روده ای شده و در نتیجه سبب تاخیر در جذب گلوکز می شود. دارو سبب افزایش ترشح انسولین نمی شود.

 

فارماکوکینتیک:

نیمه عمر دارو حدود 2 ساعت می باشد.

موارد منع مصرف:

 

هشدارها:

اقتباس اطلاعات از وب سایت دارو یاب برای موارد تجاری ممنوع می باشد.

 

عوارض جانبی:

درد گوارشی، اسهال، نفخ، اختلال عملکرد کبدی (افزایش سطح آمینو ترانسفرازهای کبدی)، هیپوکلسمی، کمبود ویتامین B6

 

تداخل دارویی:

a) مصرف همزمان این دارو با نئومایسین و کلستیرامین ممکن است سبب افزایش اثرات آکاربوز شود. 

b) آکاربوز ممکن است سبب مهار جذب دیگوکسین شود. 

c) مصرف همزمان این دارو با انسولین و سولفونیل اوره ها ممکن است سبب افزایش اثرا هیپوگلیسمیک این داروها شود. 

d) مصرف همزمان این دارو با شارکول فعال، آمیلاز و پانکراتین سبب کاهش اثر آکاربوز می شوند.

نکات قابل توصیه:

 

مقدار مصرف:

دوز اولیه 25mg از راه خوراکی 3بار در روز همراه با غذا می باشد. دوز نگهدارنده 50-100mg ، از راه خوراکی 3بار در روز بسته به وزن بیمار می باشدو ماکزیمم دوز مصرفی در بیماران با وزن 60kg و یا کمتر50mg از راه خوراکی 3بار در روز و در بیماران با وزن بالای 60kg ، 100mg از راه خوراکی 3بار در روز می باشد.

اطلاعات داروی ونلافاکسین Venlafaxine (ونلاکسین Venlaxin) (قرص، کپسول)

نام علمی دارو (ژنریک): Venlafaxine Hydrochloride

گروه دارویی: Antidepressants 

داروهای ضد افسردگی

مصرف در بارداری:

موارد مصرف:

این دارو در درمان افسردگی، بکار می رود.دوز شروع اولیه معادل 75 میلی گرم وفلافاکسین است که در 2 تا 3 دوز منقسم همراه با غذا تجویز می شود. در صورت نیاز، میزان دوز در عرض چندین هفته به 150 میلی گرم در روز افزایش می یابد. افزایش دوز بیشتر به حداکثر 225 میلی گرم روزانه می تواند به فواصل حداقل 4 روز انجام گیرد. بیماران افسرده شدید یا بستری ممکن است به دوز اولیه 150 میلی گرم نیاز داشته باشند که در صورت لزوم 75 میلی گرم هر 3-2 روز افزایش داده شده تا به حداکثر دوز روزانه 375 میلی گرم برسد. 

در درمان اختلال اضطراب منتشر (GAD) با دوز 75 میلی گرم در روز از طریق خوراکی شروع شده و سپس تنظیم دوز، حداقل به فواصل هر 4 روز انجام شده تا به حداکثر دوز 225 میلی گرم برسد. در صورت عدم پاسخ بعد از 8 هفته درمان، دارو بایستی بتدریج قطع شود. دوز مورد نیاز در درمان سوشیال فوبیا همانند GAD است.

مکانیسم اثر:

 

فارماکوکینتیک:

این دارو به راحتی از دستگاه گوارشی جذب می شود. پس از مصرف خوراکی تحت متابولیسم عبور اولیه کبدی وسیعی قرار می گیرد که به تشکیل متابولیت های فعال مثل O دسمتیل وفلافاکسین که از طریق ایزوآنزیم CYP2D6 , P4S0حاصل می شود، می انجامد. CYP3A4 نیز در آن دخیل است حداکثر سطح پلاسمایی وفلافاکسین و O دسمتیل وفلافاکسین به ترتیب حدود 2 و 4 ساعت پس از یک دوز حاصل می شود. باند پروتئینی این دارو و متابولیت هایش پایین است. نیمه عمر حذفی این دارو 5 ساعت بوده، عمدتاً به فرم متابولیتی از طریق ادرار دفع می شود، حدود 2% آن نیز از مدفوع دفع می شود.

 

موارد منع مصرف:

 

هشدارها:

1. استفاده محتاطانه در بیماران با اختلال کبدی یا کلیوی متوسط تا شدید و تنظیم دوز در این افراد الزامی است. 
2. در بیماران با تاریخچه اخیر MI یا بیماری قلبی ناپایدار و در کسانی که افزایش ایست قلب باعث تشدید بیماری قلبی می شود باید محتاطانه مصرف می شود. 
3. مونیتورینگ فشار خون توصیه می شود (بدلیل هیپرتانسیون وابسته به دوز ناشی از این دارو). 
4. در بیماران با تاریخچه صرع بایستی با احتیاط تجویز شود و در صورت ایجاد تشنج، بایستی دارو قطع گردد. 
5. در بیماران با تاریخچه خونریزی گوارشی، مانیا یا هیپومانیا بایستی احتیاط کرد. 
6. مونیتورینگ دقیق بیماران دچار افزایش فشار داخل چشمی یا بیماران در معرض خطر گلوکوم زاویه بسته توصیه می شود. 
7. بیمار در صورت بروز راش، کهیر یا واکنش های آلرژیک دیگر حتماً با پزشک مربوطه تماس بگیرد. 
8. بیماران بایستی در طی مراحل اولیه درمان ضد افسردگی دقیقاً تحت نظر باشند تا زمانیکه بهبود افسردگی از لحاظ بالینی قابل ملاحظه باشد چرا که ریسک خودکشی در بیماران افسرده بالاست. 
9. بدلیل تأثیر دارو بر عملکردهای مهارتی، در صورت بروز چنین حالاتی خودداری از رانندگی و کار با ماشین آلات توصیه می شود. 
10. به بیماران خصوصاً افراد مسن بایستی در خصوص احتمال ایجاد گیجی و بی تعادلی ناشی از این دارو توضیح داده شود. 
11. علائم ناشی از قطع ناگهانی وفلافاکسین شامل: احساس خستگی، خواب آلودگی، سردرد، تهوع و استفراغ، بی اشتهایی، گیجی، خشکی دهان، اسهال، بیخوابی، آشفتگی، اضطراب، عصبانیت، کونفوزیون، هیپومانیا، پارستزی، تعریق و سرگیجه است. لذا به منظور پیشگیری از این عوارض بایستی قطع دارو بتدریج بوده تا علائم ترک به حداقل برسد.

عوارض جانبی:

عوارض جانبی شایع شامل تهوع، سردرد، بیخوابی، خواب آلودگی، خشکی دهان، گیجی، یبوست، اختلال عملکرد جنسی، استنی ، تعریق و عصبی بودن است. سایرعوارض شایع: بی اشتهائی، اسهال، سوء هاضمه، درد شکمی، اضطراب، تکرر ادرار، اختلالات بینائی، وازدیلاتاسیون، استفراغ، لرزش، پارستزی، تب و لرز، تپش قلب، افزایش یا کاهش وزن، افزایش کلسترول سرم، آشفتگی، رؤیاهای غیر طبیعی، کنفوزیون، آرترالژی و میالژی، وزوز گوش، خارش، تنگی نفس و راشهای پوستی. در برخی بیماران افزایش فشار خون وابسته به دوز دیده شده است. عوارض کمتر شایع شامل: افزایش برگشت پذیر آنزیمهای کبدی، هیپوتانسیون ارتوستاتیک، سنکوپ، آریتمی، تاکیکاردی، اکیموز، توهم، احتباس ادرار، آنژیوادم و واکنش های حساسیت به نور است. تشنج، گالاکتوره، خونریزی گوارشی، آنافیلاکسی، هپاتیت، اریتم مولتی فرم، سندرم استون جانسون، آتاکسی، دیس آرتری، اختلالات اکستراپیرامیدال، فعال شدن خلق،ما نیا یا هیپومانیا ندرتاً گزارش شده است. عوارض خیلی نادر: دیسکرازی خونی مثل آگرانولوسیتوز، آنمی آپلاستیک، نوتروپنی، پان سیتوپنی، طولانی شدن QT پانکراتیت و ائوزینوفیلی ریوی، عقاید خودکشی (خصوصاً در بچه ها). هیپوناترمی به خصوص در افراد مسن دیده می شود. 

در دوز پیش از حد علائم شامل: لتارژی، خواب آلودگی، تغییرات ECG ، آریتمی قلبی و تشنج است. درمان آن استفاده از شارکول فعال شده یا لاواژ معده همراه با درمان حمایتی و علامتی است.

تداخل دارویی:

1. با MAOI و نیز در طی دو هفته بعد از قطع آن نبایستی مصرف شود 
2. حداقل یک هفته بین قطع وفلافاکسین و سایر داروهای ایجادکننده واکنش حاد (مثل فنلزین) بایستی فاصله باشد. 
3. سایمتیدین، تأثیری بر سطح پلاسمایی متابولیت فعال وفلافاکسین ندارد. با اینحال در بیماران مسن و بیماران دچار اختلالات کبدی یا هیپوتانسیون قبلی توصیه می شود در صورت تجویز همزمان سایمتیدین و وفلافاکسین مونیتورینگ دقیق صورت گیرد.

نکات قابل توصیه:

 

مقدار مصرف:

 

اطلاعات داروی تریمیپرامین Trimipramine (تریمونتیل Trimontil) (قرص، قطره)

نام علمی دارو (ژنریک): Trimipramine

گروه دارویی: Antidepressants

داروهای ضد افسردگی

مصرف در بارداری:

موارد مصرف:

این دارو درمان بیماری افسردگی مصرف می‌‌شود.

مکانیسم اثر:

این دارو از طریق مهار برداشت مجدد نوراپی‌نفرین و سروتونین توسط غشاء پایانه سلول عصبی پیش‌سیناپسی ، غلظت آنها را در سیستم اعصاب مرکزی افزایش می‌دهد.

فارماکوکینتیک:

این دارو پس از تجویز خوراکی و بطور کامل از مجرای گوارش جذب می‌شود. دارای متابولیسم گذر اول کبدی است. نیمه عمر این دارو 11-9 ساعت می باشد. 90% دارو به پروتئین‌های پلاسما پیوند می‌یابد. زمان شروع اثر دارو 3-2 هفته پس از مصرف بوده و دفع آن از طریق کلیه‌صورت می‌گیرد.

موارد منع مصرف:

هشدارها:

‌این دارو در موارد زیر باید با احتیاط فراوان مصرف شود. 

الکسیم حاد، آسم ،‌اختلالات دوقطبی، اختلالات خونی و گوارشی، گلوکوم با زاویه باریک، افزایش فشار داخل کره چشم، پرکاری تیروئید،‌هیپروتروفی پروستات، عیب کار کلیه، اسیکیزوفرنی،‌حملات تشنجی، حساسیت به دارو‌های ضد افسردگی سه‌حلقه‌ای و احتباس ادرار.

عوارض جانبی:

اثرات آنتی‌کولینرژیک (تاری دید، اغتشاش شعور، هذیان و توهم، یبوست، اشکال در دفع ادرار) تپش آهسته سریع یا نامنظم قلب، لرزش بویژه در دست‌ها ، بازو و زبان، کاهش فشار خون، عصبانیت و بی‌قراری ، سندرم پارکینسون، نقص عملکرد جنسی، سرگیجه، خشکی دهان، سردرد، افزایش اشتها، تهوع، کاهش فشارخون وضعیتی، خستگی یا ضعف، طعم ناخوشاینددر دهان و افزایش وزن با مصرف این دارو گزارش شده است.

تداخل دارویی:

مصرف همزمان فراورده‌های حاوی الکل و سایر داروهای مضعف CNS، ممکن است سبب بروز ضعف شدید CNS ، ضعف تنفسی و کاهش فشارخون، شود.مصرف همزمان این دارو با داروهای ضد تیروئید ممکن است خطر بروز آگرانولوسیتوز را افزایش دهد. در صورت مصرف همزمان فنوتیازین‌ها با این دارو، اثرات آنتی‌‌کولینرژیک یا تسکین‌بخش این دارو یا تریمیپرامین ممکن است طولانی یا تشدید شود. سایمتیدین ممکن است متابولیسم این دارو را مهار نموده و غلظت پلاسمایی آن را افزایش دهد. اثرات کاهنده فشار خون کلونیدین در صورت مصرف همزمان با این دارو ممکن است کاهش یابد.مصرف همزمان داروهای مهار کننده MAO از جمله فورازولیدون وپروکاربازین با این دارو، منجر به بروز تشنجات شدید، بحران زیادی فشار خون و مرگ شده است. مصرف همزمان این دارو با داروها مقلد سمپاتیک ممکن است سبب تشدید عوارض قلبی – عروقی و احتمالا بروز آریتمی ، تاکی‌کاردی یا افزایش فشار خون شود.

نکات قابل توصیه:

1. از قطع ناگهانی مصرف دارو باید پرهیز‌شود. در صورت نیاز ، کاهش مقدار مصرف بتدریج در طول یک دوره حداقل 4 هفته‌ای انجام شود. 
2. در هفته‌های اول درمان به دلیل افزایش تمایل به خودکشی باید بیمار را تحت نظر قرار داد. 
3. بیش از یک داروی ضد افسردگی در یک زمان نباید تجویز شود. 
4. برای شروع اثرات درمانی این دارو حداقل 6-1 هفته وقت لازم است. 
5. به علت نیمه عمر طولانی دارو ، تجویز یکباره مقادیر‌آن در موقع خواب، کفایت می کند. 
6. به بیمار باید یادآوری شود که در صورت بروز علائم آنتی موسکارینی به درمان ادامه دهد، چون به این اثرات تا حدی تحمل حاصل می‌شود. 
7. در صورت وجود سابقه مصرف مهار کننده آنزیم MAOتوسط بیمار، باید دو هفته بعد از قطع آن، مصرف این دارو را آغاز نمود. 
8. در صورت ضرورت مصرف داروی مهارکننده MAO باید حداقل یک هفته میان قطع این دارو و شروع مصرف داروی جدید فاصله ایجاد شود. 
9. این دارو با ایجاد خواب آلودگی، ممکن است بر اعمالی که نیاز به مهارت و هوشیاری دارند، مانند رانندگی، تأثیر بگذارد. 
10. مصرف این دارو در کودکان توصیه نمی شود. 
11. دوره درمان با این دارو باید کامل شود. این دارو نباید بیش از مقدار توصیه شده مصرف شود. 
12. در صورت فراموش کردن یک نوبت مصرف دارو،اگر رژیم درمانی به صورت چند نوبت در روز ‌باشد، به محض به یادآوردن ،آن نوبت باید مصرف شود، مگر اینکه،تقریبا زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد. در این صورت، مقدار مصرف بعدی نیز نباید دو برابر گردد. اگر رژیم درمانی بصورت مصرف در هنگام خواب باشد، نباید هنگام صبح دارو مصرف شود. بهتر است در این موارد با پزشک مشورت گردد. 
13. به دلیل احتمال بروز منگی و سرگیجه هنگام برخاستن از حالت خوابیده یا نشسته باید احتیاط نمود. 
14. با مصرف این دارو، خشکی دهان ممکن است بروز نماید. در صورت تداوم این عارضه به مدت بیش از 2 هفته، باید به پزشک مراجعه شود. 
15. احتمال بروز حساسیت به نور با مصرف این دارو وجود دارد. لذا ضروری است از پوشش ضد آفتاب استفاده شود. 
16. بیمار باید 7-3 روز پس از قطع مصرف دارو تحت نظر باشد. 
17. در صورت نیاز به هرگونه عمل جراحی یا درمان اضطراری، پزشک باید از مصرف دارو مطلع شود.

مقدار مصرف:

بزرگسالان: به عنوان ضد افسردگی، ابتدا mg/day75 در مقادیر منقسم مصرف می‌شود و سپس مقدار مصرف بر حسب نیاز و تحمل بیمار به تدریج تا mg/day150 (تا حداکثر mg/day200) تنظیم شود. به عنوان نگهدارنده ، mg/day150-50 مصرف می شود. در بیماران بستری در بیمارستان ،‌ابتدا mg/day100در مقادیر منقسم مصرف می‌شود. و سپس مقدار مصرف طی چند روز تا mg/day200 (حداکثر mg/day300-250طی 3-2) هفته افزایش می‌یابد. 

کودکان: در نوجوانان ابتداmg/day50 در مقادیر منقسم مصرف می‌شود و سپس مقدار مصرف بر حسب نیاز و تحمل بیمار تا حداکثر mg/day100 مصرف می‌شود.

اشکال دارویی:

Coated Tablet (as Maleate) : 100mg 

Tablet (as Maleate ): 25 mg 

Oral Drops:4%

اطلاعات داروی ترازودون Trazodone (ترازولکس TRAZOLEX) (قرص)

نام علمی دارو (ژنریک): Trazodone Hydrochloride

گروه دارویی: Antidepressants 

داروهای ضد افسردگی

مصرف در بارداری:

موارد مصرف:

ترازودون برای درمان افسردگی تجویز می‌شود.

 

مکانیسم اثر:

این دارو برداشت مجدد سروتونین به داخل پایانه عصبی را مهار می‌کند و درد نتیجه سروتونین مدت زمان بیشتری گیرنده‌های خود را تحریک می‌کند.

فارماکوکینتیک:

این دارو از طریق خوراکی به خوبی جذب می‌شود نیمه عمر پلاسمایی آن 9-5 ساعت است. در کبد متاولیزه شده و دارای متابولیت و فعال می‌باشد 95% به پروتئین‌های پلاسما متصل می‌شود. دفع دارو از طریق صفرا و کلیه می‌باشد.

موارد منع مصرف:

در صورت وجود سکته اخیر قلبی این دارو نباید مصرف شود.

 

هشدارها:

در موارد زیر این دارو با احتیاط مصرف شود:‌ 

بیماری‌قلبی ، نارسایی کبدی، عیب‌کار کلیه

عوارض جانبی:

‌خشکی دهان ، خواب آلودگی، تاری دید، اختلال در تطابق و افزایش فشار داخل چشم، یبوست، تهوع ، اشکال در ادرار کردن، تعریق، نعوظ مداوم، بثورات جلدی، لرزش دست، کهیر، اختلالات رفتاری(بخصوص در کودکان)‌، هیپومانیا، توهم( بخصوص در سالمندان)، افزایش اشتها،‌تغییر وزن، تشنج،‌اختلالات حرکتی و دیسکنزی ، تب ، اگرانولوسیتوز، لوکوپنی، ائوزینوفیلی، ترومبوسیتوپنی، هیپوناترمی و اختلال در عملکرد کبد از عوارض جانبی دارو هستند.

 

تداخل دارویی:

این دارو با اثر ضد تشنجی داروهای ضد صرع مقابله می‌کند ولی اثر سداتیو داروهای ضد اضطراب و خواب‌آور را افزایش می‌دهد. مصرف همزمان این دارو با داروهای ضد افسردگی مهار کننده آنزیم مونوآمینواکسیداز موجب تحریک سیسستمک اعصاب مرکزی و افزایش فشار خون می‌گردد. مصرف همزمان فرآورده‌های حاوی الکل و سایر داروهای مضعف CNS همراه با این دارو، ممکن است سبب تشدید اثرات مضعف CNS شود. مصرف همزمان داروهای کاهنده فشار خون با این دارو ممکن است احتمال بروز کاهش بیش از حد فشار خون را افزایش دهند.

 

نکات قابل توصیه:

1. مصرف این دارو باید حداقل دو هفته پس از قطع مصرف داروهای ضد افسردگی مهار کننده آنزیم مونوآمینواکسیداز شروع شود. با این وجود حداقل یک هفته پس از قطع مصرف این دارو ،‌می‌توان مصرف سایر داروهای ضد افسردگی را آغاز نمود. 
2. دوره‌ درمان با این دارو باید کامل شود. 
3. در صورت فراموش کردن یک نوبت مصرف دارو،‌اگر تا زمان مصرف نوبت بعدی کمتر از 4 ساعت باقی‌ مانده باشد از مصرف نوبت فراموش شده و دو برابر کردن مقدار مصرف بعدی باید خودداری گردد. 
4. قبل از قطع مصرف دارو، باید به پزشک مراجعه شود. مصرف این دارو باید به تدریج قطع شود. 
5. در صورت نیاز به هرگونه عمل جراحی یا درمان اضطراری پزشک باید از مصرف این دارو مطلع گردد. 
6. از مصرف همزمان فرآورده‌های حاوی الکل و سایر داروهای مضعف CNSبا این دارو باید خودداری شود. 
7. به دلیل بروز احتمالی سرگیجه، هنگام رانندگی یا کار با ماشین آلاتی که نیاز به هوشیاری دارند باید احتیاط نمود. 
8. به دلیل بروز احتمالی سرگیجه ، هنگام برخاستن ناگهانی از حالت خوابیده یا نشسته، باید احتیاط نمود.

مقدار مصرف:

بزرگسالان: در ابتدا 150 میلی‌گرم (سالخوردگان mg/day100) در مقادیر‌ منقسم مصرف می‌شود که در صورت نیاز هر 4-3 روز به میزان mg/day50 قابل افزایش است. 

کودکان: در کودکان 18-6 سال،‌ ابتدا mg/kg/day2-1/5در مقادیر منقسم مصرف می‌شود و سپس مقدار مصرف هر سه یا چهار روز بر حسب نیاز و تحمل بیمار تا حداکثر mg/kg/day6 افزایش می‌یابد.

 

اشکال دارویی:

Scored film Coated Tablet:50 mg

اطلاعات داروی سرترالین Sertraline (قرص، کپسول)

نام علمی دارو (ژنریک): Sertraline Hydrochloride

گروه دارویی: Antidepressants 

داروهای ضد افسردگی

مصرف در بارداری:

موارد مصرف

به صورت تک دوز در صبح یا شب هنگام مصرف می شود.

1. در درمان افسردگی: دوز معمول شروع 50 میلی گرم است که در صورت نیاز به فواصل حداقل یک هفته ای به میزان 50 میلی گرم افزایش می یابد تا حداکثر به 200 میلی گرم در روز برسد. 
2. در درمان اختلال وسواسی جبری: دوز معمول شروع 50 میلی گرم است. 
3. در اختلال پانیک با یا بدون آگوروفوبیا، فوبیا اجتماعی و PTSD دوز معمول شروع 25 میلی گرم روزانه است که بعد از یک هفته به 50 میلی گرم افزایش می یابد. در تمام اختلالات در صورت نیاز، می توان دوز دارو را به میزان 50 میلی گرم حداقل به فواصل یک هفته ای تا حداکثر 200 میلی گرم رساند. سرترالین برای درمان اختلال وسواسی جبری در کودکان و نوجوانان با سن 6 سال یا بالاتر کاربرد دارد در کودکان 12-6 ساله دوز معمول شروع 25 میلی گرم یک بار در روز است در نوجوانان با دوز 50 میلی گرم یک بار در روز شروع می کنیم. افزایش دوز همانند بالغین است 
4. در درمان اختلال خلقی قبل از قاعدگی (PMS) با دوز اولیه 50 میلی گرم روزانه شروع شده که یا تنها در طی فازلوتئال یا در سراسر طول سیکل قاعدگی داده می شود. میزان دوز به اندازه 50 میلی گرم در هر سیکل قاعدگی افزایش می یابد تا حداکثر به 150 میلی گرم روزانه برای کسانی که در سرتاسر سیکل قاعدگی آنرا دریافت می کنند و حداکثر 100 میلی گرم روزانه در بیمارانی که فقط در طی فازلوتئال درمان می شوند. زمانیکه پاسخ درمانی به حد ایده آل رسید، بایستی مقدار نگهدارنده را به حداقل میزان دوز مؤثر، کاهش داد. در تمام موارد، کاهش دوز بایستی تدریجی صورت گیرد تا علائم ترک دارو به حداقل برسد.

مکانیسم اثر:

 

فارماکوکینتیک:

سرترالین به آهستگی از طریق دستگاه گوارش جذب شده و حداکثر سطح پلاسمائی آن 5/8-5/4 ساعت پس از مصرف آن است. متابولیسم عبور اول وسیعی در کبد دارد. راههای اصلی متابولیسم اصلی آن دمتیلاسیون و تبدیل آن به دمتیل سرترالین که غیر فعال است. به طور وسیعی در تمام بافتهای بدن توزیع شده و 98% باند پروتئینی دارد. نیمه عمر حذفی آن حدود 26 ساعت است. به میزان مساوی از ادرار و مدفوع دفع می شود که عمدتاً به شکل متابولیت است. این دارو وارد شیر مادر هم می شود.

موارد منع مصرف:

هشدارها:

در بیماران با اختلالات کبدی یا کلیوی بایستی با احتیاط مصرف شود، در بیماران با اختلال کبدی کاهش دوز بایستی مد نظر باشد.

عوارض جانبی:

به طور کلی شبیه سایر SSRI است. بی نظمی های قاعدگی و ندرتاً اریتم مولتی فرم و پانکراتیت گزارش شده است.

داخل دارویی:

همانند تداخلات سایر SSRI (فلوکستین را ببینید).

نکات قابل توصیه:

 

مقدار مصرف:

اطلاعات داروی نورتریپ‌تیلین Nortriptyline Hydrochloride (قرص)

نام علمی دارو (ژنریک): Nortriptyline Hydrochloride

گروه دارویی: Antidepressants 

داروهای ضد افسردگی

مصرف در بارداری:

موارد مصرف:

‌نورتریپ‌تیلین برای درمان بیماری افسردگی و نیز شب ادراری در کودکان تجویز می‌شود.

مکانیسم اثر:

‌از طریق مهار برداشت مجدد نوراپی‌نفرین و سروتونین توسط پایانه سلول عصبی پیش‌سیناپسی، غلظت سیناپسی آنها را در سیستم عصبی مرکزی افزایش می‌دهد.

 

فارماکوکینتیک:

این دارو پس از تجویز خوراکی به سرعت و بطور کامل جذب می‌شود. دارای متابولیسم گذر اول کبدی است. راه دفع دارو کلیوی است. زمان شروع اثر دارو به عنوان ضد افسردگی 3-2هفته پس از مصرف و نیمه عمر آن 44-18 ساعت می‌باشد. پیوند این دارو به پروتئین پلاسما زیاد می‌باشد

موارد منع مصرف:

 

هشدارها:

در موارد زیر مصرف این دارو باید با احتیاط فراوان مصرف شود: 

الکلسیم‌حاد، آسم، اختلالات دوقطبی،‌اختلالات خونی و گوارشی،‌گلوکوم با زاویه باریک، افزایش فشار داخل کره چشم، پرکاری تیروئید، هیپرتروفی پروستات، عیب‌کار کلیه، اسکیزوفرنی، حملات تشنجی،‌ حساسیت به داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای و احتباس ادرار.

عوارض جانبی:

خشکی دهان، خواب آلودگی، تاری دید، یبوست، تهوع. اشکال در ادراری‌کردن، عوارض قلبی- عروقی، تداخل در فعالیت‌ جنسی، تغییرات قند و خون، افزایش‌اشتها وزون از عوارض جانبی دارو هستند.

تداخل دارویی:

مصرف همزمان با دارو‌های ضد آریتمی‌ بطنی را افزایش می‌دهد. مصرف همزمان این دارو با مهار آنزیم MAO باعث تحریک CNSو بالا رفتن فشار خون می‌شود. این دارو از طریق کاهش آستانه تشنج با اثر داروهای ضد صرع‌مقابله می‌کند. بعضی از داروهای ضد صرع با کاهش غلظت پلاسمایی نورتریپ‌تیلین ، اثر ضد افسردگی آن را کاهش می‌دهند. این دارو اثر پائین‌آورنده فشار خون کلونیدین و گوانتیدین را کاهش می‌دهد و در صورت قطع ناگهانی این دو دارو، خطر افزایش فشار خون زیاد می‌شود. مصرف همزمان این دارو با فنوتیازین‌ها موجب افزایش عوارض جانبی آنتی‌موسکاریتی می‌شود. مصرف همزمان این دارو با با دراوهای مقلد سمپاتیک ممکن است سبب تشدید عوارض قلبی – عروقی و احتمالا بروز آریتمی ، تاکی کاردی یا افزایش فشار خون شود. مصرف همزمان این دارو با دارو‌های ضد تیروئید ممکن است خطر بروز آگرانولوسیتوز را افزایش دهد. مصرف همزمان فرآورده‌های حاوی الکل و سایر داروهای مضعف CNSبا این دارو ممکن است سبب بروز ضعف شدید CNS، ضعف تنفسی و کاهش فشار خون شود. سایتمیدین با مهار متابولیسم این دارو ، غلظت پلاسمایی آن را افزایش می‌دهد.

نکات قابل توصیه:

1.از قطع ناگهانی مصرف دارو باید پرهیز شود. در صورت نیاز، کاهش مقدار مصرف به تدریج و در طول یک دوره حداقل 4 هفته‌ای باید انجام شود. 

2.در هفته‌های اول درمان به دلیل افزایش تمایل به خودکشی باید بیمار را تحت نظر قرار داد 

3.بیش از یک داروی ضد افسردگی در یک زمان نباید تجویز شود. 

4.برای شروع اثرات درمانی این دارو حداقل دو هفته وقت لازم است. 

5.درمان سالمندان باید با حداقل مقدار شروع شود، زیرا به عوارض جانبی این دارو حساسترند. 

6.به علت نیمه‌عمر طولانی دارو تجویز یک‌باره مقادیر آن در موقع خواب، کفایت می‌کند. 

7.به بیمار باید یاد‌آوری شود که در صورت بروز علائم آنتی‌موسیکارینی به درمان ادامه دهد، چون به این اثرات تا حدی تحمل حاصل می‌شود. 

8.در صورت وجود سابقه مصرف مهار کننده‌های آنزیم MAO توسط بیمار، باید دو هفته بعد از قطع آن، مصرف این دارو را آغاز نمود. 

9.در صورت ضرورت دارو‌های مهار‌کننده MAO باید حداقل یک هفته میان قطع این دارو و شروع مصرف داروی جدید فاصله ایجاد شود. 

10.این دارو با ایجاد خواب‌آلودگی ممکن است بر اعمالی که نیاز به مهارت و هوشیاری دارند مانند رانندگی، تأثیر بگذارد. 

11.دوره درمان با این دارو باید کامل شود.این دارو نباید بیش از مقدار توصیه‌شده مصرف شود. 

12.در صورت فراموش کردن یک نوبت مصرف دارو،اگر رژیم درمانی به صورت چند نوبت در روز می‌باشد، به محض به یادآوردن، آن نوبت باید مصرف شود، مگر اینکه، تقریبا زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد، در این صورت، مقدار مصرف بعدی نیز نباید دو برابر گردد. اگر رژیم درمانی بصورت مصرف در هنگام خواب باشد، نباید هنگام صبح دارو مصرف شود. بهتر است در این موارد با پزشک مشورت گردد. 

13.به دلیل احتمال بروز منگی و سرگیجه، و هنگام برخاستن ناگهانی از حالت خوابیده یا نشسته باید احتیاط نمود. 

14.با مصرف این دارو، خشکی‌ دهان ممکن است بروز نماید .در صورت تداوم این عارضه به مدت بیش از دو هفته باید به پزشک مراجعه نمود. 

15.احتمال بروز حساسیت به نور با مصرف این دارو وجود دارد.لذا ضروری است از پوشش ضد آفتاب استفاده شود. 

16.بیمار باید 7-3 روز پس از قطع مصرف دارو تحت نظر باشد. 

17.در صورت نیاز به هرگونه عمل جراحی یا درمان اضطراری پزشک باید از مصرف دارو مطلع شد.

مقدار مصرف:

بزرگسالان: مقدار25 میلی‌گرم سه یا چهار بار در روز مصرف می‌شود و سپس مقدار مصرف بر حسب تحمل و نیاز بیمار تنظیم می‌گردد. 

کودکان: در کودکان 12-6 سال، mg/day20-10 یا mg/kg/day3-1 در مقادیر منقسم ودر نوجوانان مقدار mg/day50-25 یا mg/kg/day3-1 در مقادیر منقسم مصرف می‌شود. سپس مقدار مصرف بر حسب نیاز و تحمل بیمار تنظیم می گردد.

اشکال دارویی:

Capsule / Film Coated Tablet (as HCI) :10mg 

Capsule / Film Coated Tablet (as HCI) : 25 mg

 

اطلاعات داروی مکلوبماید Moclobemide (قرص)

نام علمی دارو (ژنریک): Moclobemide

گروه دارویی: Antidepressants 

داروهای ضد افسردگی

مصرف در بارداری:

   موارد مصرف:

این دارو برای تخفیف علائم بیماری افسردگی به کار می‌رود.

مکانیسم اثر:

این دارو مهار کننده اختصاصی آنزیم منوآمین اکسیداز (MAO-A)A می‌باشد ولی تا حدودی نیز اثر مهاری بر آنزیم MAO-Bدارد. مهار این آنزیم‌ها موجب افزایش غلظت منوآمین‌ها در ذخایر انتهای اعصاب و احتمالا باعث فعالیت ضد افسردگی خواهد شد. این دارو باعث مهار کوتاه مدت (24 ساعت) و قابل برگشت MAO-A می‌شود.

فارماکوکینتیک:

به خوبی از دستگاه گوارش جذب می‌شود، ولی فراهمی زیستی‌آن 55% (به دلیل اثر اولین عبور)‌ است. این دارو دارای متابولیسم وسیع کبدی و دفع کلیوی بوده و نیمه عمر آن 5/1 ساعت می‌باشد.

 موارد منع مصرف:

در صورت حساسیت به مکلوبماید، نارسائی حاد کبدی‌ و حالت گیجی حاد(acult confusional state) نباید این دارو مصرف کرد.

هشدارها:

1.در صورت نارسائی کبدی، فشار خون بالا، فئوکروموسیتوم، تیروتوکسیکوز و تمایل به خودکشی باید این دارو را با احتیاط کامل به کار برد 

2. در بیماران مبتلا به نارسائی کبدی مقدرا مصرف را باید 50% کاهش داد. 

3. در صورت بروز افزایش شدید فشار خون، بیمار باید در اورژانس تحت مراقبت کامل قرار گیرد . در صورت نیاز به جراحی ، درمان‌های دندانپزشکی و سایر فوریتهای پزشکی احتیاط لازم باید به عمل آید . در صورت نیاز به جراحی انتخابی، مصرف این دارو باید 2 روز قبل از جراحی قطع شود.

عوارض جانبی:

سردرد، خشکی دهان، تهوع، لرزش، اضطراب، افزایش فشار خون، افت فشارخون وضعیتی ، تاکی‌کاردی، احساس ضعف یا خستگی، یبوست یا اسهال، خواب آلودگی یا بی‌خوابی،استفراغ، کابوس‌های شبانه از عوارض جانبی مهم این دارو هستند.

تداخل دارویی:

مصرف همزمان این دارو با الکل، غذاهای حاوی تیرامین، داروهای مقلد سمپاتیک، داروهای حاوی اپی‌نفرین، ضد افسردگی سه حلقه‌ای ، مهار کننده‌های منوآمین اکسیداز و مهار‌کننده‌های اختصاصی بازجذب سروتونین موجب افزایش شدید فشار خون می‌شود. مصرف این دارو با دکسترومتورفان و مپریدین موجب می‌شود که عوارض جانبی اوپیوئید‌ها مثل تهوع، سرگیجه، لرزش و استفراغ افزایش یابد. سایمتیدین متابولیسم مکلوبماید را کاهش می‌دهد. لذا در صورت مصرف همزمان سایمتیدین،مقدار مصرف این دارو باید 50% کاهش داد. در صورت مصرف همزمان با داروهای ضد جنون ، علائم جنون تشدید می‌شود.

 نکات قابل توصیه:

1.در حین مصرف دارو، فشار خون به طور منظم باید اندازه‌گیری شود. در صورت افزایش فشار خون باید اقدامات درمانی لازم صورت گیرد. 

2. احتمال بروز عوارض جانبی در سالمندان بیشتر است. 

3. مصرف همزمان این دارو با داروهای ضد جنون و کاهنده فشار خون بالا باید با احتیاط کامل صورت گیرد. 

4. اثر درمانی دارو با تأخیر ظاهر می‌شود.

مقدار مصرف:

بزرگسالان: 150 میلی‌گرم دو بار در روز بعد از غذا مصرف می‌شود. در صورت نیاز و تحمل بیمار این مقدار را می‌توان تا mg/day600 افزایش داد.

اشکال دارویی:

Scred Film Coated Tablet : 150mg