اطلاعات کامل دقرص فن فلورامین Fenfluramine
اشکال داروئی: داروهای سرکوب کننده اشتها و اشتها آور
موارد مصرف:
فن فلورامین یک سیمپاتومیمتیک با فعالیت غیر مستقیم است اما در دوزهای استاندارد معمولاً فعالیت سیستم عصبی مرکزی را کاهش می دهد تا افزایش. به نظر می رسد آزادسازی سروتونین را تحریک کند و برداشت آن را به صورت انتخابی مهار کند که باعث افزایش غلظت های سروتونین در CNS می گردد. هم چنین مصرف گلوکز را بالا می برد و غلظت گلوکز خون را کاهش می دهد. قبلاً این دارو به صورت خوراکی و به صورت هیدروکلرید و در درمان چاقی تجویز می شد اما متعاقب گزارش های جهانی از بروز نقایص دریچه ای قلب به طور کلی مصرف آن قطع شد.
عوارض جانبی:
همانند دگزامفتامین اما فن فلورامین بیشتر عملکرد سیستم عصبی مرکزی را کاهش می دهد تا تحریک کند. این دارو می تواند مسمومیت های شدید قلبی عروقی از جمله مشکلات دریچه ای قلب و هایپرتانسیون ریوی ایجاد کند.
اطلاعات کامل داروی دوکساپرام Doxapram
گروه داروئی: داروهای سرکوب کننده اشتها و اشتها آور
موارد مصرف:
دوکساپرام به عنوان محرک در درمان ضعف تنفسی، تضعیف تنفسی پس از عمل جراحی و یا آپنه ای که بدلیل مصرف شل کننده های عضلانی-اسکلتی ایجاد نشده باشد، نارسایی حاد تنفسی در مبتلایان به بیماری انسدادی مزمن ریوی و نیز برای تحریک تنفس عمیق بعد از اعمال جراحی بکار می رود.
مکانیسم اثر:
این دارو با تأثیر بر گیرنده های شیمیایی کاروتید در محیط موجب تحریک تنفس و در نتیجه افزایش حجم حیاتی و افزایش جزئی تعداد تنفس می گردد. بتدریج با افزایش میزان مصرف دارو، مراکز تنفس در بصل النخاع نیز تحریک شده که این خود به طور پیش رونده، سایر قسمت های مغز و طناب نخاعی را نیز تحریک می کند.
فارماکوکینتیک:
اثر دارو طی 40-20 ثانیه شروع شده و پس از 2-1 دقیقه به حداکثر می رسد. اثر دوکساپرام 12-5 دقیقه به طول می انجامد. حدود 55 درصد آن از طریق صفرا دفع می گردد.
منع مصرف:
دوکساپرام در مواردی چون صدمات عروق مغزی، بیماری شریان کرونر، صرع، ضربه به سر، نارسایی قلبی، افزایش حاد فشار خون، عدم کفایت تنفسی بدلایلی از قبیل انسداد راه های هوایی، دیسپنه شدید، پنوموتوراکس، فلج عضلانی و نیز در بیماریهای ریوی مثل آسم حاد نایژه ای، آمبولیسم ریوی، نارسایی تنفسی ناشی از اختلالات عضلانی –اسکلتی و فیبروز ریوی نباید مصرف شود.
اطلاعات کامل داروی دکس آمفتامین Dexamfetamine
گروه داروئی: داروهای سرکوب کننده اشتها و اشتها آور
موارد مصرف:
دگزامفتامین یک سیمپاتومیمتیک با فعالیت غیر مستقیم است با فعالیت آگونسیتی آلفا و بتا- آدرنرژیک. اثر تحریکی قابل توجهی بر سیستم عصبی مرکزی و به ویژه بر کورتکس مغزی دارد.
دگزامفتامین در درمان خواب آلودگی کاربرد دارد. در درمان چاقی نیز نقش دارد اگرچه دیگر آمفتامین ها جهت رفع کسالت و خستگی مصرف می شده اند اما این مصرف نیز مطلوب به شمار نمی رود. دگزامفتامین به صورت سولفات و به طریق خوراکی مصرف می شود. در درمان بی خوابی دوز معمول آغازین 5 تا 10 میلی گرم در روز در دوزهای تقسیم شده می باشد که در صورت لزوم 5 تا 10 میلی گرم با فواصل هفته ای تا حداکثر 60 میلی گرم در روز به آن افزوده می شود. در افراد مسن کمترین دوز آغازین یعنی5 میلی گرم تجویز می شود و برای افزایش آن نیز باید 5 میلی گرم باشد. در کودکان بیش فعال بالای 6 سال دوز معمول آغازین 5 میلی گرم و یکبار یا 2 بار در روز است و در صورت لزوم با فواصل هفته ای می توان آن را 5 میلی گرم تا حداکثر20 میلی گرم در روز افزایش داد اگرچه ممکن است کودکان بزرگتر به دوز 40 میلی گرم و یا بیشتر در روز نیاز داشته باشند. اگرچه تجویز این دارو در بعضی از کشورها و از جمله انگلستان در مورد کودکان زیر 6 سال مجاز است اما سازمان بهداشت جهانی مصرف آن را در کودکان زیر 5 سال توصیه نمی کند.
مکانیسم اثر:
این دارو یک مقلد سمپاتیک غیرمستقیم الاثر است و موجب افزایش فعالیت حرکتی و هوشیاری ذهنی شده و خواب آلودگی و احساس خستگی را کاهش می دهد و در موارد نقص توجه ناشی از فعالیت بیش از حد در کودکان، با مکانیسمی که بطور دقیق مشخص نشده است، بطور متناقض موجب کاهش بیقراری حرکتی شده و میزان توجه کودکان را بالا می برد.
فارماکوکینتیک دکس آمفتامین
آمفتامین ها از مسیر گوارشی به سهولت جذب می شوند و در اکثر بافت های بدن توزیع می شوند و غلظت های زیادی را در مغز و مایع مغزی نخاعی ایجاد می کنند. بخشی از آنها در کبد متابولیزه می شود اما سهم قابل توجهی از آنها به صورت تغییر نکرده در ادرار دفع می گردد. میزان حذف ادراری آن بستگی به PH دارد و در ادرار اسیدی افزایش می یابد. آمفتامین ها در شیر مادر توزیع می گردند.
عوارض جانبی:
عوارض جانبی حاصل از دگزامفتامین عموماً علائم ناشی از تحریک بیش از حد سیستم عصبی مرکزی می باشد و شامل بیخوابی، ترس شبانه، بی قراری، زودرنجی و سرخوشی می باشد که با خستگی و افسردگی دنبال می شود. ممکن است خشکی دهان، بی اشتهایی، کرامپ های شکمی و دیگر اختلالات گوارشی، سردرد و سبکی سر و لرزش، تعریق، تاکی کاردی، طپش قلب، افزایش و گاهی کاهش فشار خون، تغییر در میل جنسی و ناتوانی جنسی رخ دهند. واکنش های سایکوتیک نیز رخ می دهند و باعث آسیب های عضلانی مرتبط با رابدومیولیز و عوارض کلیوی می شوند. ندرتاً کاردیومیوپاتی در مصرف مزمن رخ می دهد. در درمان طولانی مدت ممکن است در کودکان عقب ماندگی رشدی رخ دهد. در مصرف بیش از اندازه حاد افزایش دمای بدن، میدریاز، هایپررفلکسی، درد قفسه سینه، آریتمی های قلبی، گیجی، حالات هراسی، رفتارهای تهاجمی،هالوسیناسیون، دلریوم، تشنج، دپرسیون تنفسی، کما و مرگ ومیر رخ می دهند. پاسخ افراد مختلف متفاوت است و ممکن است در یک فرد مسمومیت با مقادیر ناچیزی نیز رخ دهد.
درمان عوارض جانبی:
شارکول فعال را می توان جهت اعمال تأخیر در جذب بکار برد اما در صورتی که بیمار طی یک ساعت اول مراجعه کرده باشد. در موارد مصرف زیاد اخیر می توان از لاواژمعده استفاده کرد. به طور کلی درمان مصرف بیش از اندازه آمفتامین ها درمان حمایتی و علامتی است. مسکن ها معمولاً کافی هستند. دیورز اسیدی باعث افزایش دفع آمفتامین ها می شود اما به ندرت لازم می شود و تنها در مسمومیت شدید مورد توجه هستند و به مراقبت و مانیتور کردن دقیق نیازمند است.
پیشگیری ها:
دگزامفتامین در بیماران قلبی عروقی از جمله در فشار خون متوسط تا شدید و هم چنین در بیماران دچار پرکاری تیروئید، گلوکوم و افراد مضطرب. در بیماران دارای سوء مصرف الکل یا مواد منع مصرف دارد و در زنان حامله و شیرده نیز باید از تجویز آن پرهیز شود. در بیماران مبتلا به فشار خون خفیف و اختلالات کلیوی و شخصیت ناپایدار باید با دقت تجویز گردد. از آن جا که در کودکان ممکن است عقب ماندگی در رشد رخ دهد قد و وزن آنها باید کنترل شود.
تداخلات دارویی:
دگزامفتامین یک سیمپاتومیمتیک با فعالیت غیر مستقیم است و ممکن است با تعدادی از دیگر داروها تداخل داشته باشد. در بیمارانی که یک MAOI دریافت می کنند و یا در 14 روز گذشته تحت چنین نوع درمانی بوده اند به علت جلوگیری از حملات فشار خون نباید تجویز شود. مصرف یک بتا بلوکر همراه با آمفتامین می تواند باعث ایجاد یک فشار خون بالا شود. دگزامفتامین همچنین می تواند اثر دیگر داروهای ضد فشار خون از جمله گوانتیدین و داروهای مشابه را کاهش دهد و از مصرف همزمان آن ها باید پرهیز شود. در بیماران دریافت کننده آمفتامین و TCA باید مراقبت کامل از نظر احتمال خطر آثار قلبی عروقی به عمل آید از جمله آریتمی ها که می توانند تشدید شوند. دفع ادراری آمفتامین ها توسط قلیایی کننده های ادراری کاهش می یابد که می تواند اثر و طول مدت آن را افزایش دهد. آمفتامین ها می توانند جذب اتوسوکسیماید، فنوباربیتال و فنی توئین را به تأخیر بیاندازند. آثار تحریکی آمفتامین ها توسط کلروپرومازین، هالوپریدول و لیتیوم مهار می شوند.دیسولفیرام می تواند متابولیسم و دفع آمفتامین ها را مهار کند. مصرف سیمپاتومیمتیک ها همراه با مایعات فرار بیهوشی مثل هالوتان می تواند منجر به افزایش خطر بروز آریتمی های قلبی شود.
هشدار ها:
-دگزامفتامین دارای پتانسیل بالایی برای سوءاستفاده است.
-تجویز دگزآمفتامین برای مدت زمان طولانی ممکن است منجر به وابستگی به مواد مخدر شود و باید اجتناب شود.
-سوء استفاده از دگزآمفتامین ممکن است باعث مرگ ناگهانی و عوارض جدی قلبی عروقی شود.
-با مصرف این دارو امکان ایجاد تحمل، وابستگی جسمی و یا سوء مصرف از دارو وجود دارد. بنابراین مصرف این دارو باید تحت کنترل دقیق باشد.
-در طول مدت مصرف این دارو باید اندازه گیری فشار خون، کنترل ریتم قلب، پیگیری رشد کودکان، بطور مرتب انجام گیرد.
-در موارد زیر باید با احتیاط فراوان تجویز شود: حالت آژیته، موارد پیشرفته آترواسکلروز، بیماری های علامتدار قلبی - عروقی، سابقه مصرف نابجای داروها یا وابستگی به داروها، گلوکوما، زیادی فشار خون، پرکاری تیروئید، سندرم Tourette’s یا سایر تیک های حرکتی یا کلامی، سابقه حساسیت به آمفتامین ها یا سایر داروهای مقلد سمپاتیک.
-نیاز بیمار برای ادامه درمان با این دارو باید بطور مرتب مورد ارزیابی مجدد قرار گیرد. -توصیه می شود در درمان نقص توجه ناشی از بیش فعالیتی، در فواصل زمانی منظم، مصرف دارو قطع شود تا مشخص شود که آیا با قطع مصرف دارو، علایم بیماری مجدداً ظاهر می شوند و در آن صورت درمان ادامه یابد.
-مصرف این دارو در کودکان ممکن است باعث کاهش رشد شود.
-تجویز این دارو به کودکان با سن کمتر از 3 سال توصیه نمی شود.
-منع مصرف دارو :
-حساسیت، هایپرتیروئیدی، گلوکوم، فشار خون،آرترواسکلروز پیشرفته، سابقه ی مصرف مواد مخدر، MAO I: خطر واکنش شدید فشار خون بالا.
توصیه های دارویی:
-از رانندگی و انجام کارهایی که به هوشیاری کامل نیاز است در ابتدای مصرف این دارو و تا هنگامی که اثرات این دارو برای شما مشخص شود خودداری کنید.
-فشار و ضربان قلب خود را طبق گفته ی پزشک چک کنید.
-قبل از مصرف داروهای بدون نسخه که احتمال دارد فشار خون شما را بالا ببرد از جمله داروهای سرماخوردگی، داروهای لاغری ، مسکن ها ، داروهای محرک ، ... به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.
-در کودکان زیر سه سال با نظر پزشک مصرف کنید.
-در صورت داشتن ضربان قلب غیرمعمول، سردرد شدید، لرزش، تغییر در توانایی جنسی، ادرار تیره، ناتوانی در دفع ادرار، درد عضلانی، کبودی، تغییر در بینایی، اختلال در صحبت کردن، عدم تعادل، درد قفسه سینه، تنگی نفس، گیجی زیاد، علایم افسردگی یا عصبی شدن به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.
-دارو را صبح ها مصرف کنید.
-دارو را با آبمیوه مصرف نکنید.
-دارو هر روز در وقت معینی استفاده شود.
اشکال داروئی:
قرص دگزامین 5 میلی گرم - دگزآمفتامین سولفات
قرص دکستروآمفتامین سولفات 5 میلی گرم
DEXAMIN 5MG TAB
DEXTROAMPHETAMINE SULFATE 5MG TAB
