اطلاعات کامل داروی دوکساپرام Doxapram
گروه داروئی: داروهای سرکوب کننده اشتها و اشتها آور
موارد مصرف:
دوکساپرام به عنوان محرک در درمان ضعف تنفسی، تضعیف تنفسی پس از عمل جراحی و یا آپنه ای که بدلیل مصرف شل کننده های عضلانی-اسکلتی ایجاد نشده باشد، نارسایی حاد تنفسی در مبتلایان به بیماری انسدادی مزمن ریوی و نیز برای تحریک تنفس عمیق بعد از اعمال جراحی بکار می رود.
مکانیسم اثر:
این دارو با تأثیر بر گیرنده های شیمیایی کاروتید در محیط موجب تحریک تنفس و در نتیجه افزایش حجم حیاتی و افزایش جزئی تعداد تنفس می گردد. بتدریج با افزایش میزان مصرف دارو، مراکز تنفس در بصل النخاع نیز تحریک شده که این خود به طور پیش رونده، سایر قسمت های مغز و طناب نخاعی را نیز تحریک می کند.
فارماکوکینتیک:
اثر دارو طی 40-20 ثانیه شروع شده و پس از 2-1 دقیقه به حداکثر می رسد. اثر دوکساپرام 12-5 دقیقه به طول می انجامد. حدود 55 درصد آن از طریق صفرا دفع می گردد.
منع مصرف:
دوکساپرام در مواردی چون صدمات عروق مغزی، بیماری شریان کرونر، صرع، ضربه به سر، نارسایی قلبی، افزایش حاد فشار خون، عدم کفایت تنفسی بدلایلی از قبیل انسداد راه های هوایی، دیسپنه شدید، پنوموتوراکس، فلج عضلانی و نیز در بیماریهای ریوی مثل آسم حاد نایژه ای، آمبولیسم ریوی، نارسایی تنفسی ناشی از اختلالات عضلانی –اسکلتی و فیبروز ریوی نباید مصرف شود.
عوارض جانبی:
بروز عوارض قلبی-عروقی مانند درد قفسه سینه، ضربانات سریع یا نامنظم قلب و یا همولیز و ترومبوفلبیت گزارش شده است.
تداخلات دارویی:
تجویز همزمان داروهای مهارکننده آنزیم مونوآمین اکسیداز (MAO) شامل فورازولیدون، و پروکاربازین و نیز ترکیبات مقلد سمپاتیک موجب تقویت اثرات تنگ کننده عروقی این داروها و یا دوکساپرام می گردد. مصرف توام محرک های CNS با دوکساپرام نیز موجب تحریک اضافی CNS خواهد شد. مصرف همزمان هوشبرهای هیدروکربنه نیز با اثرات دوکساپرام به دلیل افزایش حساسیت میوکارد به کاتکول آمین ها به وسیله این ترکیبات تداخل دارد.
هشدار ها:
توصیه های دارویی:
در مصرف طولانی مدت بهتر است محل تزریق را تغییر داد تا از بروز ترومبوفلبیت یا تحریکات موضعی جلوگیری شود.
اشکال داروئی:
آمپول دوپرام 20 میلی گرم/میلی لیتر
20 MG/ML Amp
