اطلاعات داروی تیاگابین Tiagabine
نام علمی دارو (ژنریک): Tiagabine
گروه دارویی: Antiepileptics
داروهای ضد صرع
شرکت های تامین کننده این دارو در کشور:
موارد مصرف:
این دارو در درمان اپی لپسی های پارشیل مقاوم با یا بدون ژنرالیزاسیون ثانویه بعنوان یک درمان کمکی بکار می رود.
مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک:
براحتی پس از مصرف از طریق خوراکی جذب می شود. غذا میزان جذب و نه وسعت جذب را کاهش می دهد. نسبت فارماکوکینتیک میزان جذب و حذف این دارو با دامنه دوزاژ درمانی ارتباط خطی دارد. این دارو به میزان وسیعی در بدن توزیع شده و باند پروتئینی حدود 96% دارد.
بطور وسیعی در کبد متابولیزه شده و متابولیتهای آن عمدتاً از طریق مدفوع و به میزان کمتر از طریق ادرار دفع می شوند. نیمه عمر حذفی آن 9-7 ساعت است.
موارد منع مصرف:
هشدارها:
عوارض جانبی:
شامل منگی، عصبی بودن، خستگی، خواب آلودگی، ترمور، تحریک پذیری، کونفوزیون، افسردگی، سایکوز، اشکال در تمرکز، اسهال، درد شکمی، تهوع، آتاکسی، نیستاگموس، کبودی، راش، مشکلات تکلم، سندرم شبه انفلوانزا شامل تب و لرز، میالژی و سردرد، نقایص میدان بینایی، کاهش تعداد لکوسیت.
تداخل دارویی:
افزایش متابولیسم کبدی تیاگابین با داروهائی چون کاربامازپین، فنوباربیتال، فنی توئین یا پیریمیدون که در صورت مصرف همزمان این دارو با داروهای فوق سطح خونی تیاگابین بیش از سه برابر کاهش می یابد.
نکات قابل توصیه:
مقدار مصرف:
دوز اولیه شروع در بالغین و کودکان بالای 12 سال معادل 5 میلی گرم تیاگابین 2 بار در روز از طریق خوراکی برای یک هفته است که در صورت نیاز هر هفته 10-5 میلی گرم افزایش می یابد. در بیمارانی که آنتی اپی لپیتکهای القاء کننده آنزیم دریافت می کنند دوز معمول نگهدارنده 45-30 میلی گرم روزانه در سه دوز منقسم است ولی در سایر بیماران دوز نگهدارنده اولیه 30-15 میلی گرم روزانه است.
تجویز دارو همراه با غذا از بالا رفتن سریع غلظت خونی و لذا عوارض جانبی ناشی از آن می کاهد. همانند سایر داروهای ضد صرع، قطع و یا تبدیل آن به یک داروی ضد صرع دیگر بایستی بتدریج و در عرض 3-2 هفته صورت گیرد.
اشکال دارویی:
تولیدات این دارو (نام های فارسی):
تولیدات این دارو (نام های انگلیسی):
