لفلونوماید لفلونومید Leflunomide
نام علمی دارو (ژنریک): Leflunomide
گروه دارویی: Analgesics Anti- inflammatory Drugs and Antipyretics
داروهای مسکن ،ضد التهاب وضد تب ها
شرکت های تامین کننده این دارو در کشور:
موارد مصرف:
یک داروی مهار کننده ایمنی است .
به عنوان یک داروی کمکی همراه سایر داروهای آنتی روماتیسم و در درمان آرتریت روماتوئید فعال استفاده می شود. در درمان آرتریت های پسوریازیسی نیز استفاده می شود. اثر درمانی آن بر روی تومورهای مختلف سرطانی نیز در حال تحقیق است. به علت نیمه عمر طولانی متابولیت های اساسی آن یک دوز loading برای رسیدن به شرایط غلظت ثابت نسبتاً سریع لازم است.
مکانیسم اثر:
عامل ایمنومدولاتور با اثر ضد التهابی و مهار کننده ایمنی است که یک پیش دارو بوده و پس از تبدیل به متابولیتهای فعال خود بصورت برگشت پذیر باعث مهار آنزیم میتوکندریال Dihydroorotat Dehydrogenase می شود و در نتیجه باعث مهار پرولیفراسیون لنفوسیتهای T اتوایمیون و تولید اتوآنتی بادی بوسیله لنفوسیتهای B می شود. فعالیت این دارو بیشتر سیتواستاتیک است.
فارماکوکینتیک:
مرحله اول متابولیسم (Teriflunomide)به A771726 پس از مصرف خوراکی ایجاد می شود. زیست دستیابی دارو پس از مصرف خوراکی بین 82 تا 95% است. حداکثر غلظت پلاسمائی متابولیت فعال 1 تا 24 ساعت پس از مصرف ایجاد می شود. A771726 نیمه عمر نهائی حدود 2 هفته دارد که بنظر می رسد بطور اصلی توسط سیکل کبدی از خون برطرف می شود. شارکول و کلسترامین می تواند در این چرخه دخالت کرده و برطرف شدن از خون را سریعتر کند. بیشتر از 99% A771726 به پروتئین های پلاسمائی باند می شود. در دیواره روده و کبد متابولیزه می شود و 43 درصد ازهر دوز از طریق ادرار بیشتر به صورت گلوکورونید دفع می شود و 48 درصد در مدفوع از طریق صفرا دفع می شود.
موارد منع مصرف:
مصرف این دارو در حاملگی اکیدا ممنوع است و جزء داروهای گروه X طبقه بندی می شود که ممکن است باعث مرگ یا نقص عضو جنین گردد
کنتراندیکاسیونها(موارد منع مصرف): در افرادی که دفاع ایمنی مهار شده دارند، بیماران با عفونتهای شدید، اختلال متوسط تا شدید کبدی یا کلیوی، هیپوپروتئینمی شدید، دیسپلازی مغز استخوان در بیمارانی با سابقه توبرکلوزیس قبلی بایستی با احتیاط فراوان و تحت نظر داشتن دقیق تجویز شود چون احتمال دوباره فعال شدن عفونت وجود دارد. وسایل پیشگیری داخل رحمی و واکسن های زنده به دلیل مهار ایمنی بدن نباید استفاده شود. در طول درمان فشار خون و شمارش گلبول ها باید بطور منظم پایش شود.
در انگلستان قبل از شروع دارو و به فواصل منظم در طول 6 ماه اول درمان آنزیمهای کبدی چک می شود.
در آمریکا تا 6 ماه کنترل ماهانه را توصیه کرده اند. مانیتور بعدی باید به فواصل 6 تا 8 هفته باشد. میزان مصرف دارو باید در زمانی که آنزیمهای کبدی به طور متوسط بالا می رود کاهش یابد. زمانی که آنزیمهای کبدی افزایش شدید و ثابتی نشان می دهند بایستی دارو قطع شود. پروسه wash out انجام شود. پس از قطع دارو باید تا زمانی که آنزیمهای کبدی به سطح عادی باز گردد آنزیمهای کبدی مانیتور شوند. شمارش گلبولی نیز باید در همان زمانها انجام شود.
هشدارها:
عوارض جانبی:
اثرات جانبی شایع: فشارخون، اختلالات گوارشی، کاهش وزن، سردرد، گیجی، آستنی، پارستزی، اختلالات مفاصل و التهاب سینویال، طاسی، اگزما، پوست خشک و لوکوپنی ممکن است اتفاق بیفتد. عکس العملهای افزایش حساسیتی ممکن است اتفاق افتد ومواردی سندرم استیون جانسون یا نکروزتوکسیک اپیدرم گزارش شده است. هپاتوتوکسیسیتی ایجاد شده است. اختلالات خفیف و قابل برگشت کبدی معمول است ولی در موارد نادر، بیماری شدید کبد و گاهی کشنده شامل نکروز حاد کبد خصوصاً در 6 ماهه اول درمان مشاهده شده است. گزارشات اتفاقی از پانکراتیت، بیماری بافت بینابینی ریه و عفونتهای شدید شامل سپسیس کشنده گزارش شده است. متابولیت فعال leflunomide نیمه عمری در حدود 2 هفته دارد بنابراین عوارض جانبی آن ممکن است حتی پس از قطع درمان ادامه یابند. زمانی که عوارض شدید ایجاد شوند یک پروسه wash out داروئی ممکن است نیاز شود. افزایش آنزیمهای کبدی، اسهال و تهوع، درد شکم، سوء هاضمه، طاسی، آکنه، خارش، سردرد، سرگیجه، افزایش فشارخون، برونشیت، درد پشت، اختلالات مفصل و بندرت کم خونی، ائوزینوفیلی ، ترومبوسیتوپنی، لکوپنی، پان سیتوپنی، تاری دید، کاتاراکت و کاهش وزن.
تداخل دارویی:
مصرف این دارو با دیگر داروهای هپاتوتوکسیک یا هماتوتوکسیک بایستی اجتناب شود. چنانچه بیمار بایستی تحت درمان با داروی دیگر هپاتوتوکسیک یا هماتوتوکسیک ضد رماتیسمی قرار گیرد (مثل متوتروکسات ابتدا یک واش اوت دارو باید انجام شود) با واکسنهای زنده نیز تداخل دارد.
مصرف همزمان با متوتروکسات سمیت کبدی را افزایش می دهد. مصرف همزمان با کلسترامین باعث کاهش سطح پلاسمائی دارو می شود. دارو غلظت پلاسمائی ریفامپین را افزایش می دهد.
نکات قابل توصیه:
این دارو مهارکننده سیستم ایمنی است و نیمه عمر طولانی دارد و در نتیجه در بیماریهای خود ایمنی مثل آرتریت روماتوئید کاربرد دارد. دوز بیشتر از 20 میلی گرم در روز توصیه نمی شود.
مقدار مصرف:
دوز لودنینگ برای درمان آرتریت روماتوئید با 100 میلی گرم یکبار در روز از طریق خوراکی بمدت 3 روز است و دوز نگهدارنده آن 10 تا 20 میلی گرم یکبار در روز برای آرتریت روماتوئید و 20 میلی گرم روزی یکبار برای آرتریت پسوریاتیک است. ممکن است در بیمارانی که افزایش میزان آنزیمهای کبدی را نشان می دهند تنظیم دوز دارو انجام شود.
اثرات درمانی معمولاً 4 تا 6 هفته پس از شروع درمان شروع می شود و بهبودی تا 6 ماه بعد ایجاد می شود.
اشکال دارویی:
تولیدات این دارو (نام های فارسی):
تولیدات این دارو (نام های انگلیسی):
