متنامین Methenamine
نام علمی دارو (ژنریک): Methenamine
گروه دارویی: Antibacterials
داروهای ضد باکتری
شرکت های تامین کننده این دارو در کشور:
موارد مصرف:
متنامین معمولاً به صورت ماندلات یا هیپورات در پروفیلاکسی و درمان عفونت های تحتانی راه ادراری که مزمن یا برگشتی و بی عارضه هستند و هم چنین در باکتری اوری بی علامت کاربرد دارد. به علت عدم مشاهده مقاومت به دارو مصرف طولانی مدت دارو مناسب به نظر می رسد. در عفونت های فوقانی مسیر ادراری نباید از این دارو و نمک هایش استفاده کرد چرا که قبل از اعمال اثر به سرعت حذف می شوند و هم چنین در عفونت های حاد ادراری نیز نباید تجویز شوند. تنها در ادرار اسیدی فعال است و فرمالدئید آزاد می کند.. پروتئوس و بعضی از گونه های سودوموناس با تولید آمونیوم مانع از اسیدی شدن ادرار می شوند.
دوز معمول بالغین از متنامین یا متنامین ماندلات یک گرم به صورت خوراکی و 4 بار در روز می باشد و در کودکان زیر 6 سال دوز 18 میلی گرم بر کیلوگرم ، 4 بار در روز توصیه می شود و در کودکان 6 تا 12 سال دوز پیشنهادی 500 میلی گرم، 4 بار در روز می باشد.
متنامین هیپورات با دوز معمول یک گرم 2 بار در روز و یا 500 میلی گرم در کودکان 6 تا 12 سال تجویز می شود.
مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک:
متنامین از مسیر گوارشی به سهولت جذب می شود و به طور وسیع در بدن توزیع می گردد. تحت شرایط اسیدی به کندی به فرمالدهید و آمونیوم هیدرولیز می گردد. حدود 10 تا 30 % یک دوز تجویزی در معده تبدیل می شود مگر این که به صورت فرآورده انتریک تجویز شود. در PH فیزیولوژیک هیچ هیدرولیزی در مورد این دارو رخ نمی دهد و در بدن غیر فعال باقی می ماند. نیمه عمر آن حدود 4 ساعت گزارش شده است.متنامین به سهولت و تقریباً به طور کامل در ادرار حذف می شود و باعث ایجاد غلظت های اسیدی باکتریسیدال (کشنده باکتری) (ترجیحاً PH کمتر از 5/5) می شود. در مصرف فرآورده با پوشش انتریک جذب و بنابراین دفع دارو با تأخیر مواجه می شود. متنامین از جفت عبور می کند و مقادیر کمی از آن در شیر مادر توزیع می شود.
موارد منع مصرف:
هشدارها:
عوارض جانبی:
عموما متنامین و نمک هایش خوب تحمل می شوند اما ممکن است باعث ایجاد اختلالات گوارشی مثل حالت تهوع و استفراغ و اسهال شوند. هم چنین ممکن است راش های پوستی و گاهاً دیگر واکنش های افزایش حساسیت نیز رخ دهند. در طی تجویز طولانی مدت مقادیر زیاد دارو ممکن است مقادیر زیادی فرمالدهید تشکیل شود که این می تواند منجر به التهاب راه ادراری و به خصوص مثانه به همراه هماچوری و پروتئین اوری شود. اثر فرمالدهید توسط داروهایی قلیایی کننده مثل بی کربنات سدیم و یا مقادیر زیاد آب کاهش می یابد اما کارایی کمتری نیز خواهد داشت. در بیماران کبدی تجویز این دارو و نمک هایش ممنوع است. اگرچه خود متنامین در اختلالات کلیوی ممنوع نیست اما در اختلالات شدید از تجویز نمک های آن باید اجتناب شود چرا که ریسک ایجاد کریستال های مندلات و یا هیپورات ادراری وجود دارد. هم چنین در افراد دچار دهیدراسیون شدید و اسیدوزمتابولیک و یا نقرس باید از این ها اجتناب گردد. تداخلاتی با اندازه گیری آزمایشگاهی کاتکول آمین ها، 17 هیدروکسی کورتیکواستروئیدها و استروژن در ادرار مشاهده شده است.
تداخل دارویی:
از مصرف داروهای قلیایی کننده ادرار مثل بعضی از آنتی اسیدها، نیترات پتاسیم و دیورتیک هایی مثل استازولامید و یا تیازیدها باید پرهیز شود چرا که فعال شدن متنامین به فرمالدهید می تواند مهار شود. مصرف Methenamine همراه با سولفونامیدها می تواند خطر ایجاد کریستال در ادرار را افزایش دهد.چراکه متنامین برای اعمال اثر خود به PH ادراری پایینی نیاز دارد که در آن PH سولفونامیدها و متابولیت ها یشان حلالیت ضعیفی دارند.
نکات قابل توصیه:
مقدار مصرف:
اشکال دارویی:
تولیدات این دارو (نام های فارسی):
تولیدات این دارو (نام های انگلیسی):
