اطلاعات کامل داروی گلوکاگون Glucagon
اشکال داروئی: آنتی دوت ها،شلات کننده ها و آنتاگونیست ها
موارد مصرف:
گلوکاگون به عنوان داروی جانشین مناسب برای گلوکز تزریقی در درمان کاهش قند خون و به عنوان داروی کمکی در رادیوگرافی دستگاه گوارش به کار می رود.
مکانیسم اثر:
گلوکاگون گلیکوژنولیز و گلوکونئوژنز کبدی را افزایش می دهد و سبب افزایش cAMPمی شود. نتیجه این اعمال افزایش غلظت گلوکز پلاسما، شل شدن عضلات صاف و اثر اینوتروژیک مثبت قلبی می باشد.
فارماکوکینتیک:
متابولیسم دارو در کبد و کلیه انجام می شود و نیمه عمر آن 10 دقیقه می باشد. اثر دارو( افزایش قند خون) 20-5 دقیقه پس از تزریق داخل وریدی، 15 دقیقه پس از تزریق داخل عضلانی و 45-30 دقیقه پس از تزریق زیرجلدی شروع می شود. طول مدت اثر دارو 90 دقیقه است.
منع مصرف:
در فئوکروموسیتوم، تومور ترشح کننده انسولین و تومور ترشح کننده گلوکاگون نباید مصرف شود.
عوارض جانبی:
مهم ترین عوارض جانبی دارو، تهوع، استفراغ، اسهال، کاهش پتاسیم خون و به ندرت واکنش های حساسیتی می باشند.
تداخلات دارویی:
گلوکاگون با مقادیر زیاد سبب افزایش اثر ضدانعقادی داروهای ضدانعقاد کومارینی یا مشتقات اینداندیون می شود.
هشدار ها:
1. در کمی قند خون ناشی از گرسنگی و نارسایی غده فوق کلیه موثر نمی باشد( ذخایر کبدی گلیکوژن برای اثر دارو لازم است).
2. مصرف دارو به منظور کمک به تشخیص دیابت می تواند سبب افزایش قند خون می باشند.
توصیه های دارویی:
در صورتی که بیمار هوشیار نباشد، پس از تزریق دارو باید بیمار را به دلیل خطر بروز استفراغ به یک طرف برگرداند.
پودر قابل تزریق هایپوکیت گلوکاژن 1 میلی گرم
پودر قابل تزریق (گلوکاژن ) گلوکاگون 1میلی گرم
