اطلاعات داروی ایزوفلوران Isoflurane - مایع و محلول استنشاقی

مایع استنشاقی تررل TERRELL Liquid

مایع استنشاقی آئران AERRANE Liquid

محلول استنشاقی فوران FORANE Liquid

مایع استنشاقی ایزوفلوران ISOFLURANE Liquid

نام علمی دارو (ژنریک): Isoflurane
گروه دارویی: General Anaesthetics
بیهوش کننده های عمومی

شرکت های تامین کننده این دارو در کشور
ABBOTT HALOCARBON NICHOLAS PIRAMAL PIRAMAL
BAXTER

موارد مصرف:

ایزوفلوران به عنوان بیهوش کننده برای القاء و ادامه بیهوشی مصرف می‌شود.

مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک:

حداقل غلظت آلوئولی (MAC )ایزوفلوران هنگام مصرف با اکسیژن 15/1% و هنگام مصرف یا نیتروزاکساید هفتاد درصد 5/0% است. ضریب توزیع خون به گاز آن 43/1 است. تا حدود 17/0% مقدار مصرف آن در کبد متابولیزه می‌شود. حدود 95% آن به صورت تغییر نیافته از طریق ریه‌ها دفع می‌شود.زمان شروع اثر دارو سریع می‌باشد.

موارد منع مصرف:

در صورت وجود هیپرترمی بدخیم یا سابقه ابتلاء به آن یا درافراد مستعد نباید مصرف شود.

هشدارها:

1. ایزوفلوران با غلظت‌های بیهوش کننده ممکن است باعث شل شدن رحم شود.
2. ایزوفلوران ضربان قلب و نبض را به ویژه در بیماران جوان‌تر افزایش می‌دهد.
3. در صورت وجود عیب کار کبد، یرقان یا آسیب کبدی ناشی از تماس قبلی با ایزوفلوران ، این دارو باید با احتیاط فراوان مصرف شود.
4. در طول مصرف دارو، بررسی وضعیت تنفسی و تهویه بیمار توصیه می‌شود.

عوارض جانبی:

تضعیف پیشرونده تنفس، آفت فشار خون و شل شدن عضله صاف رحم از عوارض مهم دارو می‌باشند.

تداخل دارویی:

مصرف همزمان این دارو با آمینو گلیکوزید‌ها و عوامل مهار‌کننده عصبی – عضلانی، موجب تشدسد شل شدن عضلات می‌گردد تجویز توام با ترکیبات تقویت کننده سیستم دوپامینی ‌مثل لوودوپا و کاتکل‌آمین‌ها (دوپامین‌، اپی نفرین. نوارپی نفرین) موجب بروز آریتمی می‌گردد. مصرف توام فنی‌توئین با ایزوفلوران ممکن است باعث افزایش سمیت کبدی ناشی از دارو شود. مصرف همزمان ایزوفلوران با خون حاوی ترکیبات ضد انعقادی سیترات و پلی میکسین‌ها توصیه نمی‌شود، زیرا احتمال بروز انسداد عصبی – عضلانی‌ افزایش می‌یابد.

نکات قابل توصیه:

1. ایزوفلوران عملکرد قلب را در بزرگسالان تضعیف نمی‌کند، ولی فشار خون را به دلیل انبساط عروق محیطی کاهش می‌دهد.
2. در صورت مصرف ایزوفلوران برای ادامه بیهوشی، توصیه می‌شود غلظت آن به کندی افزایش یابد.
3. تا 24 ساعت پس از بیهوشی، هنگام رانندگی یا کار با ماشین آلاتی که نیاز به هوشیاری دارند، باید احتیاط نمود.
4. تا 24 ساعت پس از بیهوشی، از مصرف فرآورده‌های حاوی الکل یا سایر داروهای مضعف CNS باید خودداری نمود.

مقدار مصرف:

بزرگسالان: برای القاء بیهوشی 3-5/0% و به عنوان ادامه دهنده بیهوشی 5/3-1% تجویز می‌شود.
کودکان: مقدار مصرف در کودکان باید برای هر فرد به‌ طور جداگانه‌تعیین شود.

اشکال دارویی:

For Inhalation: (100 ml)

تولیدات این دارو (نام های فارسی):
نام تجاری دارو تولیدکننده [کشور] توضیحات وارد کننده
محلول استنشاقی فوران 100 میلی لیتر
ABBOTT [ بریتانیا ]
جهان بهبود
مایع استنشاقی آئران 100 میلی لیتر
BAXTER [ امریکا ]
کار و اندیشه
مایع استنشاقی ایزوفلوران 100 میلی لیتر
HALOCARBON [ امریکا ]
ساز دارو جوان
محلول استنشاقی ایزوفلوران 100 میلی لیتر
NICHOLAS PIRAMAL [ بریتانیا ]
RHODIA [ ]
داریان تجارت
مایع استنشاقی تررل 100میلی لیتر
PIRAMAL [ امریکا ]
MINRAD [ امریکا ]
سگال دارو مهر

تولیدات این دارو (نام های انگلیسی):
نام تجاری دارو تولیدکننده [کشور] توضیحات وارد کننده
FORANE Liquid for Inhalation 100 ml
ABBOTT [ UK ]
جهان بهبود
AERRANE Liquid for Inhalation 100 ml
BAXTER [ USA ]
کار و اندیشه
ISOFLURANE Liquid for Inhalation 100 ml
HALOCARBON [ USA ]
ساز دارو جوان
ISOFLURANE Liquid for Inhalation 100 ml
NICHOLAS PIRAMAL [ UK ]
RHODIA [ ]
داریان تجارت
TERRELL Liquid for Inhalation 100 ml
PIRAMAL [ USA ]
MINRAD [ USA ]
سگال دارو مهر

اطلاعات داروی هالوتان Halothane

اطلاعات داروی هالوتان Halothane

نام علمی دارو (ژنریک): Halothane
گروه دارویی: General Anaesthetics
بیهوش کننده های عمومی

موارد مصرف:

هالوتان به عنوان بیهوش کننده برای القاء و ادامه بیهوشی مصرف می‌شود.

مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک:

حداقل غلظت آلوئولی (MAC) هالوتان هنگام مصرف با اکسیژن 75/0% و هنگام مصرف با نیتروزاکساید هفتاد درصد29/0% است . ضریب توزیع خون به گاز آن 5/2 است. تا حدود 20% مقدار مصرف آن در کبد متابولیزه می‌شود. بین 80-60 درصد آن به صورت تغییر نیافته از طریق ریه‌ها دفع می‌شود. زمان شورع اثر دارو سریع است.

موارد منع مصرف:

هالوتان در صورت وجود هیپرترمی بدخیم یا سابقه ابتلاء به آن یا در افراد مستعد نباید مصرف شود.

هشدارها:

1. در صورت وجود عیب کار کبد، یرقان یا آسیب حاد ناشی از مصرف قبلی هالوتان، تجویز هالوتان باید با احتیاط فراوان صورت گیرد.
2. مصرف هالوتان در زایمان واژینال توصیه نمی‌شود، مگر آنکه به شل شدن رحم نیاز باشد.
3. هالوتان ضربان قلب و نبض و ترشحات بزاق و دستگاه تنفس را کاهش می‌دهد.
4. هالوتان به میزان زیادی عضله قلب را به اثرات داروهای مقلد سمپاتیک، بخصوص کاتکل آمین‌ها، حساس می‌کند . این امر باعث افزایش خطر بروز آریتمی‌های بطنی شدید می‌‌گردد. داروهای مقلد سمپاتیک باید با احتیاط فراوان و مقدار کم در بیمارانی که هالوتان دریافت کرده‌اند مصرف شوند.
5. بیماران مبتلا به فئوکروموسیتوم ممکن است بیشتر در معرض خطر آریتمی ناشی از مصرف هالوتان باشند.
6. در طول مصرف دارو، بررسی وضعیت تنفسی و تهویه بیمار توصیه می شود.

عوارض جانبی:

هالوتان ممکن است باعث سمیت کبدی به صورت یرقان خفیف تا نکروز کبدی شود. داروهای بیهوش کننده همچنین ممکن است باعث اختلال در مهارتهای روانی- حرکتی‌ شوند. هذیان و توهم بعد از بیهوشی از عوارض نسبتاً‌ شایع هالوتان است . هیپوکسمی، کاهش فشار خون و آریتمی گذرا نیز ممکن است بروز نماید.

تداخل دارویی:

مصرف همزمان هالوتان با آمینوگلیکوزید‌ها و عوامل مهار کننده عصبی- عضلانی موجب تشدید شل شدن عضلات می‌گردد. تجویز توام با تئوفیلین، ترکیبات تقویت‌کننده سیستم دوپامینی مثل لوودوپا و کاتکل آمین‌ها( دوپامین، اپی نفرین، نوراپی نفرین) موجب بروز آریتمی می‌گردد. مصرف توام فنی‌توئین با هالوتان ممکن است باعث افزایش سمیت کبدی ناشی از هالوتان شود. مصرف همزمان هالوتان با خون حاوی ترکیبات ضد انعقادی سیترات و پلی میکسین‌ها توصیه نمی‌شود، زیرا احتمالر بروز انسداد عصبی – عضلانی افزایش می‌یابد.

نکات قابل توصیه:

1. قبل از تجویز دارو ، از عدم مصرف قبلی دارو و یا بروز عوارض نسبت به آن در بیمار باید اطمینان حاصل شود.
2. تکرار تجویز دارو در فاصل زمانی کمتر از 3 ماه صحیح نمی‌باشد.
3. تا 24 ساعت پس از مصرف دارو، هنگام رانندگی یا کار با ماشین آلاتی که نیاز به هوشیاری دارند، باید احتیاط نمود.
4. تا 24 ساعت پس از مصرف دارو،‌از مصرف فرآورده‌های حاوی الکل یا سایر داروهای مضعف CNS باید خودداری نمود.

مقدار مصرف:

بزرگسالان: به منظور القاء بیهوشی مقدار مصرف باید برای هر فرد به طور جداگانه تعیین شود. برای نگهداری بیهوشی 5/1-5/0 درصد مصرف می‌شود.
کودکان: برای القاء بیهوشی مقدار مصرف باید برای هر فرد بطور جداگانه تعیین شود.

اشکال دارویی:

For Inhalation: 250 ml/Bottle

تولیدات این دارو (نام های فارسی):
تولیدات این دارو (نام های انگلیسی):

اطلاعات داروی اتومیدیت Etomidate

اطلاعات داروی اتومیدیت، اتومیدات، Etomidate

نام علمی دارو (ژنریک): Etomidate
گروه دارویی: General Anaesthetics
بیهوش کننده های عمومی

موارد مصرف:

اتومیدیت یک داروی بیهوش‌کننده است که برای القاء بیهوشی مصرف می‌شود.

مکانیسم اثر:

اتومیدیت یک خواب‌آور کوتاه اثر است که احتمالا اثراتی مشابه GABAدارد.

فارماکوکینتیک:

اتومیدیت سریعاً توسط کبد متابولیزه و غیر فعال می‌گردد. نیمه عمر آن حدود 75 دقیقه است و شروع اثر آن طی یک دقیقه بعد از تزریق می‌باشد. طول مدت اثر دارو وابسته به مقدار مصرف و معمولاً‌ 5-3 دقیقه است. زمان هوشیابی آن نیز کمی سریعتر از تیوپنتال است.این دارو از طریق کلیه دفع می‌گردد.

موارد منع مصرف:
هشدارها:

1. مصرف اتومیدیت هنگام زایمان توصیه نمی‌شود.
2. مصرف اتومیدیت در اختلالات سیستم ایمنی، عفونت و موارد پیوند اعضا باید با احتیاط فراوان صورت گیرد.
3. این دارو فقط باید از راه وریدی تزریق شود. این دارو نباید از راه انفوزیون طولانی مصرف شود.
4. تزریق وریدی این دارو فقط باید توسط افراد مجرب و آموزش دیده در کنترل عواقب بیهوشی عمومی صورت گیرد.

عوارض جانبی:
تداخل دارویی:
نکات قابل توصیه:

1. از مصرف فرآورده‌های حاوی الکل و سایر داروهای مضعف CNSتا 24 ساعت پس از دریافت بیهوشی، باید خودداری نمود.
2. تا 24 ساعت پس از بیهوشی هنگام رانندگی یا کار با ماشین‌آلاتی که نیاز به هوشیاری دارند باید احتیاط نمود.

مقدار مصرف:

مقدار مصرف دارو باید برای هر بیمار جداگانه تعیین شود. به عنوان یک راهنمای کلی در بزرگسالان و کودکان 10 سال به بالا مقدار مصرف به عنوان بیهوش کننده عمومی mg/kg0/6-0/2 است که به صورت تزریق آهسته داخل وریدی( طی 60-30 ثانیه) تجویز می‌شود.

اشکال دارویی:

Injection:20mg/10ml

تولیدات این دارو (نام های فارسی):
تولیدات این دارو (نام های انگلیسی):

اطلاعات داروی انفلوران Enflurane

اطلاعات داروی انفلوران Enflurane

نام علمی دارو (ژنریک): Enflurane
گروه دارویی: General Anaesthetics
بیهوش کننده های عمومی

موارد مصرف:

انفلوران بعنوان بیهوش کننده برای القاء و ادامه بیهوشی مصرف می‌شود. انفلوران همچنین با مقادیر مصرف کم به عنوان مکمل بیهوشی عمومی در طول زایمان در عمل جراحی سزارین و زایمان واژینال مصرف می‌شود.

مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک:

حداقل غلظت آلوئولی(MAC) انفلوران هنگام مصرف با اکسیژن 68/1% و هنگام مصرف با نیتروزاکساید هفتاد درصد، 57/. % است . ضریب توزیع خون به گاز آن 91/1 است . تا حدود 4/2%‌ مقدرا مصرف آن در کبد متابولیزه می ‌شود. حدود 80 درصد آن به صورت تغییر نیافته از طریق ریه‌ها دفع می‌شود. اثر این دارو به سرعت شروع می‌شود.

موارد منع مصرف:

در صورت وجود هیپرترمی بدخیم یا سابقه ابتلاء به آن و در افراد مستعد نباید مصرف شود.

هشدارها:

1. انفلوران با غلظت‌های بیهوش کنندده ممکن است باعث شل شدن رحم شده و همچنین پاسخ رحم به داروهای اکسی‌توسیک را کاهش دهد.
2. سطوح عمیق‌تر بیهوشی با انفلوران ، بخصوص در حضور تنفس بیش از حد ممکن است باعث ایجاد فعالیت‌های تشنجی در الکتروآنسفالوگرام شود.
3. این دارو شدیداً موجب تضعیف عملکرد قلب و دستگاه تنفس می‌شود.
4. تضعیف عضله قلب توسط این دارو ممکن است موجب افت برون ده قلبی و کاهش فشار خون شریانی گردد.
5. در افراد حساس به هوشبرهای هالوژنه ، ممکن است سمیت کبدی ایجاد نماید.
6. این دارو در موارد عیب کار کبد یا یرقان یا آسیب شدید کبدی در اثر تماس قبلی با انفلوران باید با احتیاط فراوان مصرف شود.
7. در طول مصرف دارو، بررسی وضعیت تنفسی بیمار توصیه می‌شود.

عوارض جانبی:

تداخل دارویی:

انفلوران با آمینوگلیکوزیدها، خون حاوی ترکیبات ضد انعقاد سیترات ( در صورت انتقال مقادیر زیاد خون) عوامل مهار کننده عصبی – عضلانی، کاتکل آمین‌ها (دوپامین، اپی نفرین، نوراپی نفرین) پلی‌میکسین‌ها و لوودوپا تداخل دارد . ایزونیازید‌ ممکن است باعث افزایش تولید متابولیت‌های فلوراید از انفلوران که بالقوه نفروتوکسیک هستند، شود.

نکات قابل توصیه:

1. در صورت مصرف انفلوران برای ادامه بیهوشی ، توصیه می‌شود مقدار آن بتدریج افزایش یابد.
2. در صورت استفاده از تنفس مکانیکی ، برای جلوگیری از خطر بروز تشنج و یا تحریک CNS از تنفس بیش از حد باید خودداری شود.
3. انفلوران به دلیل طول اثر کوتاه خود هیچ‌گونه اثرات ضد دردی قابل توجهی بعد از جراحی ایجاد نمی‌کند. بنابراین برخلاف سایر بیهوش‌کننده‌ها ممکن است به مصرف یک داروی ضد درد بعد از پایان جراحی نیاز باشد.
4. تا 24 ساعت پس از بیهوشی ، هنگام رانندگی یا کار با ماشین‌آلاتی که نیاز به هوشیاری دارند،‌باید احتیاط نمود.
5. تا 24 ساعت پس از بیهوشی، از مصرف فرآورده‌های حاوی الکل یا سایر داروهای مضعف CNS باید خودداری نمود.

مقدار مصرف:

بزرگسالان: برای القاء بیهشوی در جراحی‌ها مقدار مصرف دارو باید برای هر بیمار جداگانه تعیین شود. به عنوان ادامه دهنده بیهوشی 3-5/0 درصد استنشاق می‌شود. به عنوان داروی همراه در اعمال جراحی زنان-زایمان 1-5/0 درصد و برای زایمان واژینال 1-25/0 درصد اسنتشاق می‌شود. حداکثر مقدرا مصرف در بزرگسالان برای القاء بیهوشی 5/4% و به عنوان ادامه دهنده بیهوشی 3% است.
کودکان: مقدار مصرف دارو در کودکان باید برای هر بیمار به طور جداگانه تعیین شود.

اشکال دارویی:

For Inhalation

تولیدات این دارو (نام های فارسی):
تولیدات این دارو (نام های انگلیسی):

اطلاعات داروی دسفلوران Desflurane

اطلاعات داروی دزفلوران، دسفلوران، Desflurane

نام علمی دارو (ژنریک): Desflurane
گروه دارویی: General Anaesthetics
بیهوش کننده های عمومی

موارد مصرف:

این دارو یک داروی بیهوشی هالوژنی است که از طریق استنشاقی تجویز می‌گردد و فعالیت آن مشابه با هالوتان می‌باشد. حداقل غلظت آلوئولار(MAC) دارو از 6% در افراد مسن تا حدود 11% در اطفال متغیر است . از غلظت‌های بالینی غیر آتش گیر و غیر منفجر شونده است اما به خاطر نقطه جوش پایین آن باید در یک سیستم بسته چرخشی مورد استفاده واقع شود. از آن جهت ایجاد و نگهداری بیهوشی عمومی استفاده می‌شود اما مصرف آن در کودکان توصیه نمی‌شود. جهت ایجاد بیهوشی جراحی در 2 تا 4 دقیقه غلظت‌های 4 تا 11% V/V پیشنهاد می‌شوند و جهت حفظ بیهوشی غلظت‌های 2 تا 6% V/V همراه با اکسید نیروژن یا 5/2 تا 5/8% V/V در اکسیژن یا هوای غنی از اکسیژن کاربرد دارد.
غلظت‌های بالاتر نیز استفاده می‌شوند اما مهم است که مطمئن شویم که اکسیژن رسانی کافی صورت می‌پذیرد و غلظت‌های بالاتر از 17% V/V توصیه نمی‌شوند. همانند دیگر داروهای بیهوشی هالوژنی، مکمل‌های مسدود کننده نوروماسکولار مورد نیاز است. بهبود از بیهوشی در این مورد بسیار سریع‌تر از دیگر داروهای بیهوشی هالوژنی رخ می‌دهد.

مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک:

متعاقب تجویز استنشاقی، جذب، توزیع و حذف آن نسبت به دیگر داروهای بیهوشی هالوژنی مثل ایزوفلوران یا هالوتان، سریع‌تر صورت می‌گیرند. عمدتاً به صورت تغییر نکرده از طریق ریه‌ها دفع می‌شود و مقدار کمی از طریق پوست منتشر می‌شود. حدود 2% درصد دوز تجویز شده در کبد متابولیزه می‌گردد و در سرم و ادرار این بیماران اسید تری کلرواستیک یافت شده است.

موارد منع مصرف:
هشدارها:
عوارض جانبی:

همانند دیگر بیهوش کننده‌های هالوژنی، دپریسون تنفسی، افت فشار خون و آریتمی‌ها می‌توانند رخ دهند. در افراد مستعد ندرتاً باعث بدتر شدن هایپرترمی بدخیم می‌شود.
میوکاردرا نسبت به سمپاتومیمتیک‌ها به نسبت هالوتان و یا انفلوران کمتر حساس می‌کند. در دوره بعد از عمل جراحی حالت تهوع و استفراغ گزارش شده است. باعث بروزاپنه، سرفه و لارنگواسپام می‌گردد.
بنابراین در بیماران بخش اطفال توصیه نمی‌شود. این دارو می‌تواند فشار مایع مغزی نخاعی را افزایش دهد و در بیماران دارای خطر فشار داخل مغزی بالا باید با احتیاط مصرف شود.

تداخل دارویی:

این دارو اثر مسدود کننده‌های رقابتی نوروماسکولار مثل آتروکوریوم را افزایش می‌دهد. در افراد مصرف کننده اوپوئیدها،بنزودیازپین‌ها و دیگر آرام بخش‌ها دوزهای کمتری از دسولفیران باید تجویز گردد. اگر در طی استفاده از این دارو جهت بیهوشی، آدرنالین و یا دیگر سمپاتومیمتیک‌ها تجویز می‌شوند باید مراقب بود.

نکات قابل توصیه:
مقدار مصرف:

اشکال دارویی:
تولیدات این دارو (نام های فارسی):
تولیدات این دارو (نام های انگلیسی):

اطلاعات داروی انستتیک اتر Anaesthetic Ether

اطلاعات داروی انستتیک اتر Anaesthetic Ether

نام علمی دارو (ژنریک): Anaesthetic Ether
گروه دارویی: General Anaesthetics
بیهوش کننده های عمومی

موارد مصرف:

اتر به عنوان داروی بیهوش کننده مصرف می‌شود.

مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک:

حداقل غلظت آلوئولی (MAC)اتر 92/1% است.

موارد منع مصرف:

در بیماران مبتلا به دیابت، عیب کار کلیه ، افزایش فشار مایع مغزی – نخاعی و بیماری شدید کبد نباید مصرف شود.

هشدارها:

1. مصرف اتر در شرایط گرم و مرطوب برای بیماران تب‌دار توصیه نمی‌شود. در این موارد اتر ممکن است باعث ایجاد حرکات تشنجی بخصوص در کودکان و بیمارانی که آتروپین دریافت کرده‌اند ، شود.
2. هوشیابی بعد از بی‌هوشی طولانی مدت با اتر آهسته بوده و استفراغ بعد از بیهوشی شایع است.
3. اتر در غالب موارد باعث تحریک سیستم تنفسی می‌گردد.

عوارض جانبی:

تحریک مخاط تنفسی، اسپاسم حنجره، کاهش شدید فشار خون، افزایش شدید دمای بدن و تشنج از عوارض جانبی اتر است.

تداخل دارویی:

اتر با داروهای شل‌کننده عضلات تداخل دارد.

نکات قابل توصیه:

مصرف آتروپین و یا سایر داروهای مشابه برای کاهش ترشحات بزاق و برونش توصیه می‌شود.

مقدار مصرف:

به منظور حصول بیهوشی، ابتدا با غلظتی معادل 20-10 درصد هوای دمی استفاده می‌شود که در صورت نیاز، می‌توان این غلظت را افزایش داد. برای نگهداری بیهوشی عمیق ممکن است تا غلظت 10 درصد نیز مورد استفاده قرار گیرد.

اشکال دارویی:

For Inhalation

اطلاعات داروی هیسترلین Histrelin

اطلاعات داروی هیسترلین Histrelin

نام علمی دارو (ژنریک): Histrelin
گروه دارویی: Hypothalamic and Pituitary Hormones
هورمون های هیپوتالاموس و هیپوفیز

موارد مصرف:

درمان تسکینی سرطان پیشرفته پروستات
بلوغ زودرس مرکزی در اطفال

مکانیسم اثر:

آگونیست هورمون آزاد کننده گونادوتروپین

فارماکوکینتیک:
موارد منع مصرف:

مصرف این دارو در زنان باردار اکیدا ممنوع است و جزء گروه X می باشد که مصرف آن باعث نقص عضو جنین می گردد.

هشدارها:
عوارض جانبی:
تداخل دارویی:
نکات قابل توصیه:
مقدار مصرف:
اشکال دارویی:

کاشت دارو در زیر پوست

اطلاعات داروی گوسرلین Goserelin

اطلاعات داروی گوسه رلین، گوسرلین، Goserelin

نام علمی دارو (ژنریک): Goserelin
گروه دارویی: Hypothalamic and Pituitary Hormones
هورمون های هیپوتالاموس و هیپوفیز

موارد مصرف:

داروی Goserelin یک آنالوگ گونادورلین با خصوصیات مشابه با آن است. جهت ساپرس کردن تولید هورمون‌های جنسی در درمان نئوپلاسم‌های بدخیم پروستات، در سرطان سینه در زنان قبل از سن یائسگی یا حوالی یائسگی و در درمان اندومتروزیزو فیبروئید رحم کاربرد دارد. همچنین به عنوان داروی کمکی در تحریک تخمک‌گذاری همراه با گونادوتروپین‌ها در درمان نازایی به کار می‌رود. معمولاً به صورت استات تجویز می‌شود اما دوزها برحسب پایه بیان می‌گردند. mg 5/10 Goserelin acetate تقریباً معادل با mg 10 Goserelin می‌باشد. فرآورده Goserelin acetate به صورت depot (تجمع دارویی در بدن) نیز موجود می‌باشد که از این طریق یک دوز معادل با mg 6/3 Goserelin به طریق زیرپوستی در دیواه جلویی شکم تزریق می‌شود و استرادیول و تسترون را به صورت 28 روز مهار می‌کند. در پایان این دوره باید پاسخ کامل درمانی حاصل شده باشد و در درمان با دوزهای تکرار شونده با فواصل 28 روز ادامه می‌یابد. در آندومتروزیز درمان تا 6 ماه ادامه می‌یابد و در زنانی که آنمی حاصل از فیبروئید رحم دارند درمان تا 3 ماه قبل از جراحی همراه با مکمل آهن ادامه می‌یابد. در مردان مبتلا به سرطان پروستات فرآورده‌هایی که دوزی معادل با mg 8/10 Goserelin را فراهم می‌کنند هر 12 هفته مصرف می‌شوند. در درمان پروستات یک داروی ضد آندروژن مثل سیپروترون استات را چند روز قبل از شروع درمان با Goserelin تجویز می‌کنند و حداقل به صورت 3 هفته ادامه می‌یابد.

مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک:

داروی Goserelin تقریباً به طور کامل متعاقب تزریق زیرپوستی جذب می‌گردد و نیمه عمر حذف سرمی آن 2 تا 4 ساعت می‌باشد که در بیماران مبتلا به اختلالات کلیوی این زمان افزایش می‌یابد. بیش از 90% دوز تجویزی در ادرار دفع می‌شود که به صورت داروی تغییر نکرده و متابولیت‌ها می‌باشد.

موارد منع مصرف:

مصرف این دارو در حاملگی اکیدا ممنوع است و جزء داروهای گروه X طبقه بندی می شود که ممکن است باعث مرگ یا نقص عضو جنین شود.

هشدارها:

عوارض جانبی:

همانند Gonadorelin
دربعضی زنان ممکن است خونریزی از واژن در طی شروع درمان ایجاد شود که به صورت طبیعی به طور خودبخود برطرف می‌شود. آرترالژی و پاراستزی نیز گزارش شده است.

تداخل دارویی:
نکات قابل توصیه:
مقدار مصرف:
اشکال دارویی:

اطلاعات داروی گونادورلین Gonadorelin - آمپول

اطلاعات داروی گونادورلین Gonadorelin - آمپول 0.8 و 3.2 میلی گرم 

نام علمی دارو (ژنریک): Gonadorelin
گروه دارویی: Hypothalamic and Pituitary Hormones
هورمون های هیپوتالاموس و هیپوفیز

موارد مصرف:

گنادورلین برای درمان آمنوره و ناباروری ناشی از آزادشدن غیر طبیعی هورمون آزادکننده گنادوتروپین ها (GnRH) در زنان، و نیز بررسی عملکرد هیپوفیز در بزرگسالان به کار می رود.

مکانیسم اثر:

این دارو در مصرف با تحریک کننده های GnRH در هیپوفیز موجب آزاد شدن گنادوتروپین ها (LH,FSH) می گردد. تجویز مداوم دارو در نهایت موجب مهار رهایش گنادوتروین ها می شود.

فارماکوکینتیک:

این دارو یک پپتید ده اسید آمینه ای است که از طریق وریدی یا زیر جلدی تزریق می شود. نیمه عمر آن در تزریق وریدی حدود 4 دقیقه می باشد. این دارو در هیپوتالاموس و هیپوفیز توسط پپتیدازها تجزیه می شود و به صورت متابولیت از طریق کلیه ها دفع می شود.

موارد منع مصرف:

این ترکیب نباید در موارد حساسیت به گنادورلین، نارسایی اولیه تخمدان، خونریزی غیر طبیعی و تشخیص داده نشده واژینال مصرف می شود.

هشدارها:

1. این فرآورده ممکن است در برخی افراد ایجاد حساسیت نماید.
2. تجویز مکرر گنادورلین، ممکن است منجر به از بین رفتن حساسیت هیپوفیز وکاهش پاسخ LHشود.

عوارض جانبی:

تهوع، سردرد، درد شکم، افزایش خونریزی قاعدگی، واکنش های حساسیت مفرط در موقع تجویز مکرر مقادیر زیاد دارو و تحریک در محل تزریق زیرجلدی از عوارض جانبی این دارو می باشد.

تداخل دارویی:

فنوتیازین ها و سایر آنتاگونیست ها ی دوپامین با افزایش پرولاکتین ممکن است موجب کاهش اثر دارو شوند. آندروژن ها، گلوکورتیکوئیدها، استروژن ها و پروژستین ها با تأثیر بر ترشح گنادوتروپین ها از هیپوفیز، نتیجه آزمون گنادورلین را تغییر می دهند.

نکات قابل توصیه:
مقدار مصرف:

در فقدان قاعدگی و ناباروری ناشی از آزاد شدن غیر طبیعیGnRH در زنان از طریق انفوزیون منظم نبضی زیر جلدی، ابتدا20-10 میکروگرم طی یک دقیقه، سپس هر 90 دقیقه این مقدار تکرار می شود. تا زمانی که بارداری رخ دهد، یا تا حداکثر 6 ماه از طریق انفوزیون نبضی و منظم داخل وریدی( به همراه هپارین) مشابه انفوزیون زیر جلدی تجویز می شود. جهت بررسی عملکرد هیپوفیز از طریق تزریق وریدی یا زیرجلدی مقدار 100 میکروگرم تجویز می گردد.

اشکال دارویی:

For injection: 100mcg
For Injection ( as Acetate ): 0.8 mg
For Injection ( as Acetate ): 3.2 mg

اطلاعات داروی گونادورلین Gonadorelin - آمپول

اطلاعات داروی کورتیکوتروپین Corticotropin - آمپول

اطلاعات داروی کورتیکوتروپین Corticotropin - آمپول

نام علمی دارو (ژنریک): Corticotropin
گروه دارویی: Hypothalamic and Pituitary Hormones
هورمون های هیپوتالاموس و هیپوفیز

موارد مصرف:

کورتیکوتروپین به عنوان یک عامل تشخیصی عملکرد غده فوق کلیوی و در درمان اسپاسم میوکلونیک نوزادان مصرف می شود.

مکانیسم اثر:

کورتیکوتروپین هورمون طبیعی قسمت قدامی هیپوفیز (ACTH) است که می تواند با تحریک بخش قشری غده فوق کلیوی باعث ترشح کورتیکواستروئیدها شود. در افراد مبتلا به کم کاری اولیه غده فوق کلیوی این دارو افزایش قابل ملاحظه ای در غلظت کورتیزول ایجاد نمی کند. مکانیسم اثر ضدتشنج دارو ناشناخته باقی مانده است.

فارماکوکینتیک:

60- 45 دقیقه پس از تزریق داخل وریدی یا زیر جلدی و یک ساعت پس از تزریق داخل عضلانی کورتیکوتروپین، غلظت پلاسمائی کورتیزول به حداکثر می رسد.در مورد تجویز فرآورده های طولانی اثر این زمان به 8ساعت رسیده و افزایش غلظت بیش از 24 ساعت ثابت می ماند.

موارد منع مصرف:

برای بیماران مبتلا به اسکلرودرم، پوکی استخوان، عفونت های شدید باکتریائی یا ویروسی، عفونت های قارچی سیستمیک، عمل جراحی جدید، عفونت هرپسی چشم، قرحه گوارشی یا سابقه ابتلا به آن، نارسائی احتقانی قلب، فشار خون بالا وحساسیت به دارو نباید مصرف شود.در درمان بیماری های همراه با نارسائی اولیه غده فوق کلیه نباید استفاده شود.

هشدارها:

1. تا مادامی که پاسخ دهی غدد فوق کلیه محرز نشده باشد، این فرآورده نباید تجویز شود.
2. شدت بیماری، غلظتهای ادراری و پلاسمایی کورتیکواستروئیدها و پاسخ اولیه بیمار جهت تعیین مقدار مصرف ودفعات مصرف باید مورد توجه قرار گیرند.
3. کورتیکوتروپین تنها برای مقاصد تشخیصی به صورت داخل وریدی تزریق می شود.
4. در هنگام استفاده دارو بایستی بیمار را از نظر واکنشهای حساسیتی تحت نظر قرار داد. بروز این واکنشها بخصوص در تزریق زیر جلدی رایج می باشد.استفاده درمانی طولانی مدت احتمال بروز چنین واکنشهایی را افزایش می دهد.
5. عوارض جانبی غیر قابل برگشت بیشتر با تجویز مزمن مقادیر بیش از 40 واحد در روز مشاهده می شود.
6. کاهش در میزان مصرف دارو با طولانی کردن فواصل بین تزریق یا با کاهش مقدار کورتیکوتروپین در هر بار تجویز انجام می پذیرد.
7. در افراد مسن وبخصوص خانمهای یائسه، احتمال ایجاد پوکی استخوان و افزایش فشار خون افزایش می یابد.

عوارض جانبی:

درمان طولانی مدت با کورتیکوتروپین بیمار را مستعد ابتلا به بیماریهای عفونی می کند و از طرفی علائم عفونت نیز پنهان می شود.قطع مصرف کورتیکوتروپین بعد از مصرف مزمن آن باعث بروز علائم کم کاری غده فوق کلیوی می شود.مصرف مقادیر زیاد کورتیکوتروپین می تواند اختلالات روانی را تشدید کند.آب مروارید، کاهش تاری دید، تکرار ادرار و دیابت بیمزه، قرحه گوارشی، علائم تاری دید، علائم شبه کوشینگ، آکنه، درد در ناحیه سرینی و افزایش فشار خون از عوارض جانبی دارو می باشند.

تداخل دارویی:

همزمان با واکسن های زنده، آمفوتریسین B، استروژن ها، داروهای ضد دیابت،انسولین، داروهای مدر دفع کننده پتاسیم، داروهای ضد التهاب غیراستروئیدینباید از این فراورده استفاده نمود. وراپامیل باعث کاهش تأثیر کورتیکوتروپین و بروز پاسخ کاذب می شود.

نکات قابل توصیه:

1. در صورت مصرف طولانی مدت دارور، سیر بیماری و اثرات جانبی دارو باید مرتباً ارزیابی شود.
2. در طول درمان، مصرف سدیم بایستی محدود و مصرف مکمل های حاوی پتاسیم توصیه شود.
3. مصرف دارو در افراد مبتلا به دیابت، آبسه، عفونت های چرکی، دیورتیکولیت، میاستنی گراو، نارسایی کلیه، سیروز، هیپوتیروئیدئیسم و اختلالات روانی بایستی با احتیاط انجام گیرد.
4. معاینات چشم پزشکی در طول درمان دراز مدت به طور مرتب انجام گیرد.

مقدار مصرف:

در تشخیص عملکرد محور هیپوفیز- غدد کلیوی، مقادیر 25-10 واحد در 500 میلی لیتر دکستروز 5% در طول مدت 8 ساعت به صورت انفوزیون داخل وریدی تجویز می شود. قبل وبعد از تجویز کورتیکوتروپین، غلظت پلاسمائی کورتیزول اندازه گیری می شود.
در درمان اسپاسم میوکلونیک نوزادان، 40-20 واحد روزانه یا 80 واحد یک روز در میان برای مدت سه ماه (یا تا یکماه بعد از قطع حملات) داخل عضلانی تزریق شود.

اشکال دارویی:

Injection: 40 or 80 IU/ml

تولیدات این دارو (نام های فارسی):
دارویی یافت نشد

تولیدات این دارو (نام های انگلیسی):
دارویی یافت نشد