اطلاعات کامل داروی ایزوپروترنول Isoproterenol

اطلاعات کامل داروی ایزوپروترنول Isoproterenol

گروه داروئی: داروهای قلبی عروقی

موارد مصرف:
ایزوپروترنول در درمان علامتی آسم برنشیال، اسپاسم نایژه ای برگشت پذیر همراه التهاب نایژه‌ها، آمفیزم‌ریوی، برونشیکتازی و سایر بیماری‌های انسدادی ریوی به کار برده می‌شود.

مکانیسم اثر:
این دارو یک ترکیب آدرنرژیک است که با تحریک گیرنده‌های بتا‌آدرنرژیک اثراتخود را اعمال می کند. تحریک گیرنده‌ بتا دو در شش ها موجب شل شدن عضله صاف نایژه و تخفیف اسپاسم نایژه ای، افزایش ظرفیت حیاتی، کاهش حجم ذخیره‌ای و کاهش مقاومت راه‌های هوایی می‌گردد. ایزوپروترنول، موجب مهار آزاد شدن هیستامین ناشی از تحریک آنتی‌ژن و ماده کند اثر ( SRS ) در هنگام آنافیلاکسی می‌گردد. این دارو به دلیل تحریک گیرنده بتا یک آدرنرژیک یک اینوتروپ و کرونوتروپ قوی است که موجب افزایش لیپولیز هم می‌گردد.

فارماکوکینتیک:
علاوه بر کبد در شش‌ها و بافت‌های دیگر نیز توسط COMT و PST متابولیزه می شود. شروع اثر دارو با تجویز از طریق داخل وریدی، بلافاصله و سریع بوده و مدت اثر دارو 2-1 ساعت است. دفع دارو، کلیوی می‌باشد.

منع مصرف:
ایزوپروترنول در مبتلایان به بیماری قلبی- عروقی از قبیل آنژین قفسه صدری، بیماری‌های شریان کرونر، بیماری‌های دژنراتیو قلبی، زیادی فشار خون، عیب کار بافت قلب، تاکیکاردی همراه با سمیت ناشی از دیژتال، دیابت، پرکاری تیروئید، فئوکروموسیتوم، نباید مصرف شود.

اطلاعات کامل داروی ایربزارتان Irbesartan (قرص ایربسارتان IRBESARTAN)

اطلاعات کامل داروی ایربزارتان Irbesartan

گروه داروئی: داروهای قلبی عروقی

موارد مصرف:
- درمان پرفشاری خون به تنهایی یا به همراه سایر داروهای کنترل پرفشاری خون
- درمان نفروپاتی دیابتیک در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و پرفشاری خون
- کاهش سرعت پیشرفت گشادی ریشه آئورت در کودکان مبتلا به سندرم مارفان

مکانیسم اثر:
- ایربسارتان آنتاگونیست گیرنده آنژیوتانسین است. آنژیوتانسین II یک منقبض کننده عروقی است. علاوه بر تاثیر مستقیم بر انقباض عروق، باعث تحریک آزادسازی آلدوسترون نیز می شود. لذا با آزادسازی آلدوسترون سدیم و آب نیز بازجذب می شود. نتیجه نهایی بالا رفتن فشار خون است. ایبرسارتان به گیرنده AT1 آنژیوتانسین II اتصال یافته و مانع از اتصال آنژیوتانسین II به گیرنده اش می شود و نهایتا منجر به مهار انقباض عروقی و ترشح آلدوسترون می شود.

فارماکوکینتیک:
- شروع و پیک اثر: 2-1 ساعت
- طول اثر: بیش از 24 ساعت
- توزیع: Vd=53-93L
- اتصال به پروتئین پلاسما: 90%
- متابولیسم: کبدی عمدتا CYP2C9
- زیست دست یابی: 80-60%
- نیمه عمر نهایی: 15-11 ساعت
- زمان رسیدن به پیک سرمی: 2-5/1 ساعت
- دفع: مدفوع ( 80% ) ادرار ( 20% )

منع مصرف:
- حساسیت شدید به ایبرزارتان یا سیار ترکیبات فرمولاسیون

اطلاعات کامل داروی گوانی تیدین منوسولفات Guanethidine Monosulfate (قرص آمپول گوانتیدین)

اطلاعات کامل داروی گوانی تیدین منوسولفات Guanethidine Monosulfate

گروه داروئی: داروهای قلبی عروقی

موارد مصرف:
داروی گوانیتیدین یک داروی ضد فشار خون می باشد که از طریق مهار انتخابی انتقال در نورون های آدرنرژیک بعد از گانگلیون عمل می کند و عمدتاً مکانیسم عمل آن مهار آزادسازی نورآدرنالین در انتهای عصبی می باشد و باعث کاهش ذخیره نورآدرنالین در انتهای اعصاب سمپاتیک محیطی می شود اما مانع از ترشح کاتکول آمین ها از مدولای آدرنال نمی گردد.
در تجویز خوراکی بالاترین اثر آن 1 تا 3 هفته بعد از دوزهای پیوسته حاصل می شود که به مدت 1 تا 3 هفته بعد از توقف درمان ادامه می یابد. باعث یک کاهش آغازین در میزان برون ده قلبی می شود ولی عمده ترین اثر کاهنده فشار خون را از طریق گشاد کردن عروق محیطی اعمال می کند و همچنین از طریق کاهش انقباضات عروقی طبیعی حاصل از ایستادن و فعالیت رفلکسی اعصاب سمپاتیک این کار را انجام می دهد. در اکثر بیماران این دارو باعث کاهش فشار خون در حالت ایستاده می شود ولی اثر قابل توجهی نیز بر فشار خون در حالت درازکش به پشت دارد.
گوانیتیدین در درمان فشار خون کاربرد دارد.
قطرات چشمی گوانیتیدین در مورد گلوکوم با زاویه باز همچنین برای تورفتگی ورترکشن پلک مرتبط با هیپریتروئیدی بکار می رود. همچنین از آن در درمان سندرم های درد نوروپاتیک استفاده می شود. از گوانیتیدین همچنین در درمان فشار خون هنگامی که داروهای دیگر نامناسب تشخیص داده شوند استفاده می شود. مقاومت به این دارو در بعضی بیماران مشاهده شده است که این ممکن است ناشی از درمان دیورتیکی همزمان باشد.
در فشار خون، دوز معمول آغازین مونوسولفات گوانتیدین 10 میلی گرم روزانه و به صورت خوراکی می باشد که تا 5/12 میلی گرم قابل افزایش است که این افزایش نباید قبل از 5 تا 7 روز صورت گیرد. دوز معمول نگهدارنده 25 تا 50 میلی گرم یکبار در روز می باشد.
در مورد کودکان روزانه دوز 200 میکروگرم بازای هر کیلوگرم تجویز می شود. مونوسولفات گوانتیدین به طریق داخل عضلانی در درمان حملات فشار خون استفاده می شود ولی داروهای مناسب بیشتری در دسترس هستند. یک دوز داخل عضلانی به مقدار 10 تا 20 میلی گرم می تواند باعث یک افت فشار خون طی 30 دقیقه گردد.
از قطرات چشمی گوانتیدین مونوسولفات در درمان گلوکوم با زاویه باز (معمولاً همراه با آدرنالین) و همچنین برای درمان تورفتگی پلک مرتبط با هیپرتیروئیدی استفاده می شود.

اطلاعات کامل داروی فورسماید Furosemide (آمپول فورزماید FUROSEMIDE، رزماید ROSEMID)

اطلاعات کامل داروی فورسماید Furosemide

گروه داروئی: داروهای قلبی عروقی

موارد مصرف:
فوروزماید در درمان خیز (همراه با نارسایی احتقانی قلب، سیروز کبدی و بیماری کلیوی) و کم‌ادراری ناشی از نارسایی کلیوی و زیادی خفیف تا متوسط فشار خون و به عنوان داروی کمکی در درمان بحران زیادی فشار خون مصرف می‌شود.

مکانیسم اثر:
لوپ دیورتیک. با اثر بر پمپ بازجذب سدیم-کلراید در بخش بالارو لوله هنله و توبول های پروگزیمال و دیستال موجب افزایش ترشح آب، سدیم، کلراید، منیزیم و کلسیم می گردد.

فارماکوکینتیک:
تقریباً 70-60 درصد از فوروزماید پس از مصرف خوراکی جذب می‌شود.
غذا ممکن است سرعت جذب را بدون تغییر اثر مدری، کم کند. پیوند فوروزماید به پروتئین بسیار زیاد است. نیمه عمر دارو 1-5/0 ساعت است. متابولیسم دارو کبدی است. اثر دارو از راه خوراکی پس از 60-20 دقیقه و از راه تزریق وریدی پس از 5 دقیقه شروع می‌شود. زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر مدر دارو، از راه خوراکی 2-1 ساعت و از راه وریدی طی 30 دقیقه است. اوج اثر کاهنده فشار خون این دارو تا چند روز پس از شروع درمان ظاهر نمی‌شود. طول اثر دارو از راه خوراکی 8-6 ساعت و از راه وریدی 2 ساعت است. 88 درصد فوروزماید از راه کلیه و 12 درصد از راه صفرا و مدفوع دفع می‌شود.

عوارض جانبی:
کمی سدیم خون، کمی پتاسیم خون و کمی منیزیم خون، آلکالوز ناشی از کمی کلرور خون، افزایش دفع کلسیم، کاهش فشار خون،تهوع، اختلالات گوارشی، افزایش اوره خون و نقرس، افزایش موقت غلظت کلسترول و تری گلیسرید پلاسما بامصرف این دارو گزارش شده است.
تداخلات دارویی فورسماید
مصرف همزمان لیتیم با فوروزماید ممکن است موجب بروز مسمومیت ناشی از لیتیم شود.اثرات ضد انعقادی داروهای ضد انعقاد در صورت همزمان با فوروزماید ممکن است افزایش یابد.
هشدار ها:
1- این دارو در موارد بی‌ادراری و عیب کار کلیه باید با احتیاط فراوان مصرف شود.
2- این دارو ممکن است سبب بروز کمی پتاسیم و سدیم خون شود.
3- بیماران سالخودره ممکن است به اثرات این دارو بر روی فشار خون و الکترولیت‌ها حساس‌تر بوده و در معرض خطر بروز کلاپس گردش خون و حملات ترومبوآمبولی باشند.

اطلاعات کامل داروی فوسینوپریل Fosinopril

اطلاعات کامل داروی فوسینوپریل Fosinopril

گروه داروئی: داروهای قلبی عروقی

فارماکوکینتیک:
-نیمه عمر: ۱۲ساعت
-زمان شروع اثر: ۱ساعت
-زمان پیک پلاسمایی: ۳ساعت
-فراهمی زیستی: ۳۶٪‏
-اتصال به پروتئین: ٩٥٪‏
-جذب: ۳۶٪‏
-متابولیسم: کبدی
-متابولیت: فوزینو پریلات (فعال)
-کلیرانس از تمام بدن: ۲۶-۳۹ mL/min
-کلیرانس کلیوی: 0.4 L/kg/hr
-دفع: ادرار (۴۵-۵۰٪‏) -مدفوع (٤٥-٥٠٪‏)

اطلاعات کامل داروی فونداپارینوکس Fondaparinux

اطلاعات کامل داروی فونداپارینوکس Fondaparinux

گروه داروئی: داروهای قلبی و عروقی

موارد مصرف:
- پیشگیری از DVT و PE در شکستگی لگن، جراحی های جایگزینی استخوان لگن و زانو

- پیشگیری از ترومبوز در اعمال جراحی عمومی

- پیشگیری در شرایط خاص مانند بیماران مبتلا به نارسایی قلبی، بیماری شدید ریوی یا بیمارانی که دارای یک یا چند ریسک فاکتور هستند ( مثل سابقه ترومبوآمبولی وریدی، عفونت خونی، بیماری حاد عصبی، بیماری التهابی روده )

- درمان DVT و PE: به همراه وارفارین برای درمان DVT استفاده می شود. در صورت درمان اولیه در بیمارستان، به همراه وارفارین برای درمان PE مصرف می شود.

- سکته قلبی با افزایش قطعه ST

- آنژین ناپایدار و سکته قلبی بدون افزایش قطعه ST: بصورت داروی جایگزین هپارین یا هپارین با وزن مولکولی پایین استفاده می شود.

- ترومبوز مرتبط با ترومبوسیتوپنی ناشی از هپارین (HIT)

مکانیسم اثر:
- اثر ضد انعقادی به دلیل مهار سریع فاکتور Xa از طریق اتصال آنتی ترومبین III به فونداپارینوکس ( حدود 300 برابر بیشتر از فعالیت ذاتی ) ایجاد می شود. خنثی کردن فاکتور انعقادی Xa باعث مهار تبدیل پروترومبین به ترومبین شده و تشکیل ترومبوز متعاقب آن را مهار می کند. ترومبوز تشکیل شده را لیز نمی کند.

-بطور انتخابی به آنتی ترومبین III اتصال یافته ولی نمی تواند ترومبین را غیر فعال نماید. در دوزهای پیشنهادی فعالیت فیبرینولیتیکی ندارد.

- تست های عملکرد پلاکت یا انعقاد کلی ( مثل PT، زمان خونریزی، aPTT ) در صورت مصرف دوزهای پیشنهادی تحت تاثیر قرار نمی گیرد.

اطلاعات کامل قرص فلودیپین Felodipine

گروه داروئی: داروهای قلبی عروقی

موارد مصرف:
فلودیپین یک بلوکر کانال کلسیمی دی هیدروپیریدینی با فعالیت های مشابه با نیفیدپین است و در درمان فشار خون و درد قفسه صدری کاربرد دارد.
فلودیپین به صورت خوراکی و عموماً با فرمول آزادسازی اصلاح شده جهت تجویز یکبار در روز در صبح داده می شود. در فشار خون دوز آغازین معمول 5mg روزانه و خوراکی می باشد که در صورت نیاز تنظیم می گردد. دوز معمول نگهداری 5/2 تا mg 10 روزانه می باشد و معمولاً دوزهایی بیش از 20mg مورد نیاز نمی باشند. در آنژین دوز معمول آغازین 5mg روزانه می باشد که در صورت نیاز تا 10mg روزانه قابل افزایش است. در افراد مسن و بیماران مبتلا به اختلالات کبدی ممکن است دوزهای کمتری لازم شوند.

فارماکوکینتیک:
فلودیپین تقریباً به طور کامل بعد از تجویز خوراکی از طریق مسیر گوارشی جذب می گردد ولی تحت متابولیسم وسیع اولیه قرار می گیرد و زیست دستیابی آن حدود 15% می باشد. (بین 10 تا 25%) و به طور وسیع در روده و کبد متابولیزه می شود و تقریباً کاملاً به شکل متابولیت هایش دفع می شود و حدود 70% دوز تجویزی از طریق ادرار و مابقی از طریق مدفوع خارج می گردد. نیمه عمر حذف نهایی بعد از تجویز خوراکی فرآورده آن با آزادسازی بلافاصله حدود 11 تا 16 ساعت می باشد اما در مورد فرمول آزادسازی اصلاح شده آن، طولانی تر است. فلودیپین حدود 99% به پروتئین های پلاسما متصل می شود (عمدتاً آلبومین).

عوارض جانبی:
همانند آنچه راجع به بلوکرهای کانال کلسیمی دی هیدروپپریدینی گفته شد.

تداخلات دارویی:
همانند آنچه راجع به بلوکرهای کانال کلسیمی دی هیدروپپریدینی گفته شد.

اشکال داروئی:

FELODIPINE 5MG TAB
[قرص فلودیپین]

اطلاعات قرص ازتیمب+سیمواستاتین Ezetimibe+Simvastatin

اطلاعات قرص  ازتیمب+سیمواستاتین Ezetimibe+Simvastatin

گروه داروئی: داروهای قلبی عروقی

موارد مصرف:
این دارو ترکیبی از دو داروی کاهنده ی چربی خون می باشد که در مواردی همچون هایپرکلسترومی، دیس لیپیدمیا، Homozygous familial hypercholesterolemia و افرادی که نیاز به درمان همزمان با دو داروی ازتیمایب و سیمواستاتین دارند قابل تجویز می باشد.

‎فرم دارویی:
‎این دارو بصورت قرص خوراکی که حاوی ۱۰ میلی گرم ازتیمایب بصورت ثابت می باشد و مقدار سیمواستاتین موجود در آن می تواند ۱۰، ۲۰، ۴۰ و یا ۸۰ میلی گرم باشد،تولید می شود.
‎این دارو با نام تجاری Vytorin مشهور می باشد.

مکانیسم اثر:
‎ازتیمایب با مهار جذب کلسترول در روده ی کوچک به کاهش چربی خون کمک می کند. سیمواستاتین با مهار آنزیم HMG-CoA ردوکتاز بر روی پروفایل چربی خون تاثیر می گذارد.

فارماکوکینتیک:
‎بخشی از متابولیسم ازتیمایب از راه کبدی و توسط CYP450 می باشد و سوبسترای 1A1, 1A3, 2B7, 2B15 می باشد. عمده دفع این دارو از راه مدفوع بوده و نیمه عمر آن حدود ۲۲ ساعت می باشد.
‎سیمواستاتین نیز متابولیسم کبدی دارد و. سوبسترای 2D6, 3A4 می باشد. این دارو در واقع یک پیش دارو می باشد که در بدن تبدیل به متابولیت فعال بتاهیدروکسی اسید می شود. عمده دفع آن از راه مدفوع می باشد و نیمه عمر ۲-۵ ساعته دارد.

اطلاعات کامل قرص ازتیمیب Ezetimibe (قرص زیموتد، زتروبایول، ریبکول، ازتیکول، ازتکس، ازترول، ازتیمایب، ازیتد)

اطلاعات کامل قرص ازتیمیب Ezetimibe

گروه داروئی: داروهای قلبی و عروقی

موارد مصرف:
ضد هایپرلیپیدمی (مهارکننده انتخابی جذب کلسترول).
درمان هایپر کلسترولمی اولیه (به تنهایی یا همراه با مهارکننده های HMG-CoA ردوکتاز)، درمان کمکی همراه با داروهای آتورواستاتین یا سیمواستاتین در بیماران با هایپرکلسترولمی فامیلیال هموزیگوس، درمان به منظور کاهش سیتوسترول و کمپسترول در سیتوسترولمی هموزیگوس.

مکانیسم اثر:
دارو سبب مهار جذب کلسترول توسط روده کوچک شده، ذخایر کبدی کلسترول کاهش می یابد و کلیرنس کلسترول از خون افزایش می یابد.

فارماکوکینتیک:
دارو بیش از 90% به پروتئین های پلاسما متصل می شود. نیمه عمر دفعی دارو 22ساعت می باشد.

عوارض جانبی:
سرگیجه، خستگی، سردرد، درد قفسه سینه، فارنژیت، سینوزیت، اسهال، میالژی، سرفه، عفونت دستگاه تنفسی فوقانی، عفونت ویروسی.

تداخلات دارویی:
الف- کلستیرامین ممکن است سبب کاهش سطح پلاسمایی ازتیمایب گردد. در نتیجه باید دارو را 2ساعت قبل یا 4ساعت بعد از کلستیرامین تجویز کرد.
ب- سیکلوسپورین، فنوفیبرات، جم فیبروزیل ممکن است سبب افزایش سطح خونی ازتیمایب گردند.
ج- مصرف همزمان این دارو با فیبرات ها ممکن است سبب افزایش ترشح کلسترول به داخل صفرا شود. در نتیجه از مصرف همزمان آنها باید اجتناب کرد.
د-در صورت مصرف هم زمان ازتیمب با داروهای گروه استاتین باید بیمار مرتبا از نظر آنزیم های کبدی تحت نظر باشد.

هشدار ها:
-سابقه حساسیت.
-مصرف همزمان با استاتین ها: در صورت وجود مشکل کبدی یا افزایش غیر قابل توجیه ترنس آمینازهای کبدی.
-افزایش قابل توجه کراتین فسفوکیناز و احتمال بروز میوپاتی.
احتیاط:
-در بیماران با مشکل کم کبدی یا مشکل جدی کلیوی.
-مصرف همزمان با مشتقات فیبریک اسید (گزارش کوله تیازیس، در مصرف همزمام این داروها وجود دارد.)

اطلاعات کامل داروی اتاکرینیک اسید Etacrynic Acid

اطلاعات کامل داروی اتاکرینیک اسید Etacrynic Acid

گروه داروئی: داروهای قلبی عروقی

موارد مصرف:
اسیداتاکرینیک در درمان خیز (همراه با نارسایی احتقانی قلب، سیروز کبدی و بیماری کلیوی ) کم‌ادراری ناشی از نارسایی کلیوی مصرف می‌شود.

مکانیسم اثر:
لوپ دیورتیک. با اثر بر پمپ بازجذب سدیم-کلراید در بخش بالارو لوله هنله موجب افزایش ترشح آب، سدیم، کلراید، منیزیم و کلسیم می گردد.

فارماکوکینتیک:
پیوند اسیداتاکرینیک به پروتئین زیاد است. متابولیسم این دارو کبدی است. اثر دارو از راه خوراکی پس از 30 دقیقه شروع می‌شود. زملان لازم برای رسیدن به اوج اثر دارو، 2 ساعت وطول اثر آن 8-6 ساعت است. اوج اثر کاهنده فشار خون این دارو تا چند روز پس از شروع درمان ظاهر نمی‌شود. اسید اتاکرینیک به میزان 67 درصد از راه کلیه و 33 درصد از صفرا و مدفوع دفع می‌شود.

عوارض جانبی:
کمی سدیم خون، کمی پتاسیم خون و کمی منیزیم خون، آلکالوز ناشی از کمی کلرور خون، افزایش دفع کلسیم، کاهش فشار خون، تهوع، اختلالات گوارشی، افزایش اوره خون و نقرس، افزایش قند خون، افزایش موقت غلظت کلسترول وتری گلیسرید پلاسما با مصرف این دارو گزارش شده است.

تداخلات دارویی:
مصرف همزمان لیتیم بااسید اتاکرینیک ممکن است موجب بروز مسمومیت گوشی و کلیوی، به ویژه در صورت وجود عیب کار کلیه، در صور مصرف همزمان اسید اتاکرینیک با سایر داروهای سمی برای کلیه و گوش ممکن است افزایش یابد. در صورت مصرف همزمان داروهای کاهنده پتاسیم خون یا این دارو، خطر بروز کمی شدید پتاسیم خون افزایش می‌یابد. اثرات ضد انعقادی داروهای ضد انعقاد در صورت مصرف هممزان بااسید اتاکرینیک ممکن است افزایش یابد.

هشدار ها:
1- این دارو در موارد بی‌ادراری و عیب کار کلیه باید با احتیاط فراوان مصرف شود.
2- این دارو ممکن است سبب بروز کمی پتاسیم و سدیم خون شود.
3- بیماران سالخورده ممکن است به اثرات این دارو بر روی فشار خون و الکترولیت‌ها حساس‌تر باشند و با خطر بروز کلاپس گردش خون و حملات ترومبوآمبولی رو به رو گردند.