اطلاعات کامل داروی دیپریدامول+آ اس آ Dipyridamol+ASA
گروه داروئی: داروهای قلبی عروقی
موارد مصرف:
این محصول ترکیبی از دو داروی آسپرین و دی پیریدامول می باشد که جهت پیشگیری از سکته ی ترومبوتیک تجویز می شود.
فرم دارویی:
بصورت کپسول خوراکی حاوی ۲۵ میلی گرم آسپرین و ۲۰۰ میلی گرم دی پیریدامول تولید می شود و به نام تجاری Aggrenox معروف می باشد.
مکانیسم اثر
آسپرین یک مهار کننده ی غیر انتخابی آنزیم سیکلوکسیژناز می باشد که با کاهش سنتز پروستاگلاندین و ترومبوکسان A2 و ایجاد اثر ضد التهاب، ضد تب و ضد درد و کاهش تجمع پلاکتی تاثیر خود را می گذارد.
دی پیریدامول با مهار بازجذب آدنوزین پلاکتی، کاهش تجمع پلاکتی، افزایش تولید CGMP و اتصاع عروق کرونری اثر آنتی پلاکتی خود را ایفا می کند.
فارماکوکینتیک:
آسپرین متابولیسم کبدی دارد و توسط CYP450 به سالیسیلات که همچنان متابولیت فعالی می باشد تبدیل می شود. عمده دفع آن از راه ادرار است و نیمه عمر آسپرین ۰/۲۵ ساعت و
سالیسیلات ۲ تا ۶ ساعت می باشد.
نکته: نیمه عمر این دارو وابسته به دوز می باشد. همچنین دفع آن وابسته به Ph می باشد.
متابولیسم دی پیریدامول نیز از طریق CYP450 می باشد. عمده دفع آن از راه صفرا بوده و نیمه عمری در حدود ۱۰ ساعت دارد.
اطلاعات داروی پروستاگلاندین ای2 Dinoprostone
گروه داروئی: پروستاگلاندین ها
موارد مصرف:
پروستاگلاندین E2
القای زایمان
مکانیسم اثر:
مانند زایمان طبیعی باعث انقباضات رحم می گردد.
فارماکوکینتیک:
حداکثر غلظت دارو در رحم پس از مصرف شیاف واژینال 10 دقیقه پس از مصرف ایجاد می شود.
متابولیسم دارو از طریق ریه بیش از متابولیسم کلیوی و کبدی است.
منع مصرف:
حساسیت به پروستاگلاندین E2
مصرف هم زمان با اکسی توسین
هشدار ها:
این دارو فقط باید در بیمارستان و تحت نظارت ویژه متخصصین زنان مصرف شود.
اشکال داروئی:
آمپول پروستین ای2 10 میلی گرم/میلی لیتر 0.5 میلی لیتر
قرص واژینال پروستین ای 2 3 میلی گرم
PROSTIN E2 Injection 10 mg/ml ,0.5 ml
PROSTIN E2 Tablet 3 mg,Vaginal
اطلاعات کامل داروی دی متیل سولفوکساید Dimethyl Sulfoxide
گروه داروئی: حلال های معدنی
موارد مصرف:
دی متیل سولفوکساید دارای طیف وسیعی از اثرات فارماکولوژیک از قبیل: نفوذ به غشاء - اثرات ضد التهاب - بی حسی موضعی - دیورز - گشاد نموده عروق و برداشت رادیکال های آزاد می باشد.
این دارو بصورت محلول آبکی 50% برای درمان علامتی سیستیت بینابینی مصرف می شود
مکانیسم اثر:
دی متیل سولفوکسید یک ترکیب پلار قوی بوده و حلال ایده آل برای بسیاری از ترکیبات ارگانیک و غیر ارگانیک است. همچنین این ترکیب دارای اثرات ضد التهاب، آنالژزیای موضعی، نفوذپذیری مناسب به غشا، دیورز، باکتریواستاتیک ضعیف و وازودیلاسیون می باشد.
فارماکوکینتیک:
دی متیل سولفوکساید به سهولت از تمام راه های مصرف جذب می شود .از طریق اکسیداسیون متابولیزه می شود و به دی متیل سولفون تبدیل شده و از طریق احیاء به دی متیل سولفید تبدیل می گردد. این ترکیب و متابولیت های آن در ادرار و مدفوع دفع می شود. این ترکیب از طریق ریه ها و پوست نیز دفع می شود و به همین دلیل مسئول ایجاد بوی سیر در بیماران می باشد.
عوارض جانبی:
غلظت های بالای به کار برده شده روی پوست ممکن است سبب احساس سوزش، خارش، اریتما و وزیکولاسیون شود. عوارض جانبی سیستمیک شامل خواب آلودگی، سردرد، واکنش های حساسیتی، احساس بوی سیر در پوست و تنفس بیمار.
تداخلات دارویی:
مصرف همزمان این دارو با سولینداک سبب کاهش غلظت متابولیت فعال سولینداک شده و نیز احتمال بروز نوروپاتی محیطی پیرو مصرف همزمان این 2 دارو افزایش می یابد.
هشدار ها:
اشکال داروئی:
محلول شستشو دی متیل سولفوکساید 50% 50 میلی لیتر
کپسول فیدوپین آر ایکس 50 عددی-فادوپین
کپسول فیدوپین آر ایکس 60 عددی-فادوپین
DIMETHYLSULFOXIDE Solution 50%,50 ml(Irrigation)
FADOPAIN RX® N=50 CAP
FADOPAIN RX® N=60 CAP
اطلاعات داروی دی متیل فومارات Dimethyl Fumarate
گروه داروئی: -
موارد مصرف:
گروه دارویی: مشتق فوماریک اسید - تنظیم کننده سیستم ایمنی
موارد مصرف:
دی متیل فومارات (سینوتک®) برای درمان MS نــوع عود کننده - فروکش کننده اســتفاده می شــود. مشخص شده اســت که این دارو تعداد و شــدت حمله ها را کاهش می دهد و روند ناتوانی را کند می کند.
مکانیسم اثر:
دی متیل فومارات و متابولیت فعال آن، مونومتیل فومارات، مسیر Nrf2 را که در پاسخ سلولی به استرس اکسیداتیو نقش دارد، فعال می کند. مکانیسم اثر درمانی دی متیل فومارات در مولتیپل اسکلروزیس دقیقا مشخص نیست اما به نظر می رسد این اثر به صورت یک اثر ضدالتهابی و محافظ سلولی و از طریق فعال سازی مسیر Nrf2 انجام می شود.
فارماکوکینتیک:
دی متیل فومارات بوسیله استرازها هیدرولیز شده و به متابولیت فعال خود، مونومتیل فومارات تبدیل می شود. مونومتیل فومارات از طریق سیکل تری کربوکسیلیک اسید متابولیزه شده و درگیر سیستم سیتوکروم P450 نمی شود. متابولیت های سرمی اصلی شامل مونو متیل فومارات، فوماریک اسید، سیتریک اسید و گلوکز است . نیمه عمر حذفی مونو متیل فومارات در حدود 1 ساعت است و دفع عمده دارو به صورت CO2 از طریق بازدم (60 درصد ) ، به مقدار محدود تر از ادرار (مقدار اندکی به صورت مونو متیل فومارات تغییرنیافته) و مدفوع است.
منع مصرف دی متیل فومارات
در صورت حساسیت به ماده دارویی یا هریک از مواد جانبی به کار رفته در فرآورده دارویی مصرف دارو باید قطع شود.
عوارض جانبی:
عوارض جانبی دارو ممکن است شامل موارد زیر شود:
گرگرفتگی و مشکلات گوارشی. این عوارض معمولا در ماه اول مصرف دی متیل فومارات بروز کرده و در ادامه مصرف کاهش می یابد.
علائم مشکلات گوارشی شامل موارد زیر است:
اسهال، تهوع، درد های شکمی، استفراغ، سوء هاضمه
این عوارض می تواند با مصرف همزمان سینوتک با غذا کنترل شود.
تداخلات دارویی دی متیل فومارات
تداخل دارویی مهمی گزارش نشده است.
اطلاعات کامل داروی دیمرکاپرول Dimercaprol
موارد مصرف: آنتی دوتها،شل کننده ها و آنتاگونیستها
این دارو در درمان مسمو میت با آرسنیک ، آنتیموان، بیسموت، طلا و جیوه مصرف می شود. این دارو همراه EDTA در درمان مسمومیت حاد با سرب نیز استفاده می گردد. همچنین دردرمان مسمومیت حاد با جیوه در صورتی که درمان طی 1-2ساعت بعد از مسمومیت شروع شود، موثر است.
مکانیسم اثر:
دیمرکاپرول به واسطه اتصال به آرسنیک، طلا، سرب و جیوه می تواند دفع آنها را سرعت ببخشد . بد لیل تمایل آرسینک به دیمر کاپرول ، با مصرف این دارو از وقفه در کار آنزیم های دارای گروه سو لفیدریل ، جلو گیری می شود. دیمرکاپرول ممکن است آنزیم های مهار شده توسط آرسنیک را نیز دوباره فعال کند.
فارماکوکینتیک:
بالاترین غلظت پلاسمایی ، دیمر کاپرول نیم تا یک ساعت بعد از تریق ، عضلانی آن حاصل می شود. نیمه عمرآن کوتاه است و حداکثر طی 4 ساعت متابو لیزه و دفع می گردد.
منع مصرف:
1- در بی کفایتی کبدی، به استثنای یرقان ناشی از آرسنیک، نباید مصرف شود.
2- در بی کفایتی کلیه (مگر در شرایط خاص که در آنصورت دارو با احتیاط کامل مصرف گردد.) نباید مصرف گردد.
3- در مسمومیت با آهن، کادمیوم و سلنیوم نباید مصرف گردد زیرا کمپلکس دارو و فلز از خود به تنهایی، به ویژه برای کلیه ها سمی تر است.
4- در مسمومیت با تر کیبات جیوه آلی که اتصال آن به دی مرکاپرول باعث افزایش جذب مغزی می گردد.
عوارض جانبی:
بالا رفتن فشار خون همراه با تاکیکاردی که به مقدار مصرف دارو بستگی دارد از عوارض شایع این دارو است . از عوارض دیگر می توان تهوع و استفراغ ، سر درد و احساس سوزش در لب ها ، دهان و گلو، اسپاسم پلکها، ترشح بینی ودهان ، احساس تنگی گلو وسینه ، درد شکم ، درد و آبسه در محل تزریق، اضطراب، ضعف وبیقراری را نام برد.
اطلاعات کامل داروی دیلتیازم Diltiazem
گروه داروئی: داروهای قلبی عروقی
موارد مصرف:
دیلتیازم دردرمان آنژین، زیادی فشار خون و آریتمی مصرف می‌شود. این دارو در کنترل آنژین وازواسپاتیک یا آنژین ناپایدار در بیمارانی که قادر به تحمل داروهای مسدودکننده گیرنده بتا-آدرنرژیک یا نیترات‌ها نیستند یا علائم بیماری آنها با این داروها از بین نمی‌رود، مصرف می‌گردد. دیلتیازم تزریقی در درمان تاکی کاردی فوق بطنی وکنترل موقت ضربان بطنی سریع در فلوتر دهلیزی یا فیبریلاسیون دهلیزی نیز مصرف می‌شود.
مکانیسم اثر:
مهارکننده ی کانال های کلسیم از نوع غیر دی هیدرو پریدینی. با مهار ورود کلسیم خارج سلولی از عرض غشای میوکارد به داخل سلول های میوکارد و عضلات صاف دیواره ی عروق بدون اثر بر غلظت کلسیم خون، موجب شل شدن عضلات صاف قلب و دیواره ی عروق می گردد.
فارماکوکینتیک:
این دارو به خوبی از مجرای گوارش جذب می‌شود و به دلیل متابولیسم عبور اول از کبد، فراهمی زیستی آن تقریباً 40 درصد می‌باشد. فراهمی زیستی با مصرف طولانی مدت و افزایش مقدار مصرف، افزایش می‌یابد. پیوند این دارو به پروتئین‌های پلاسما زیاد می‌باشد. نیمه عمر این دارو پس از مصرف یک مقدار واحد خوراکی 30-20 دقیقه و برای مقادیر مصرف تکراری و زیاد، تقریباً 5 تا 8 ساعت می‌باشد. نیمه عمر آن از راه تزریقی نیز تقریباً 4/3 ساعت است. اثر دیلتیازم از راه تزریقی طی 3 دقیقه ( به منظور کاهش سرعت ضربان قلب یا تبدیل تاکی کاردی فوق بطنی حمله‌ای به ریتم سینوسی) و با مصرف قرص‌های معمولی پس از 60-30 دقیقه شروع می‌شود. زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر بامصرف مکرر از راه خوراکی حدود 2 هفته است و با تزریق سریع وریدی 7-2 دقیقه است. طول اثر دارو از راه خوراکی 8-4 ساعت، از راه تزریق سریع وریدی 3-1 ساعت و از راه انفوزیون مداوم وریدی 1-5/0 ساعت است.
منع مصرف:
این دارو در انسداد درجه 2 یا 3 دهلیزی بطنی ( مگر در مواردی که از ضربان‌ساز مصنوعی استفاده شده باشد)، کاهش شدید فشار خون، نارسایی عملکرد گره سینوسی-دهلیزی و سندرم Wolf – Parkinson – White همراه با فلوتر یا فیبریلاسیون دهلیزی نباید مصرف شود.
عوارض جانبی:
برادی کاردی، انسداد سینوسی-دهلیزی و دهلیزی – بطنی،کاهش فشار خون. کسالت، سردرد، اختلالات گوارشی، برافروختگی و احساس گرما، خیز (ورم مچ پا) از عوارض جانبی مهم دارو می‌باشند.
تداخلات دارویی:
خطر بروز برادی کاردی، انسداد دهلیزی-بطنی و ضعف عضله قلب ناشی از مصرف آمیودارون، با مصرف همزمان دیلتیازم افزایش می‌یابد. اثر کاربامازپین و تئوفیلین با مصرف دیلتیازم افزایش می‌یابد. دیلتیازم سبب افزایش غلظت پلاسمایی فنی‌نوئین و دیگوکسین می‌شود. مصرف همزمان دیلتیازم با داروهای مسدودکننده گیرنده‌های بتا-آدرنرژیک، خطر بروز برادی کاردی و انسداد دهلیزی-بطنی را افزایش می‌دهد. اثر دیلتیازم در مصرف با فنوباربیتال و فنی‌توئین کاهش می‌یابد. هنگام مصرف پروکائین آمید یا کینیدین همراه با داروهای مسدودکننده کانال‌های کلسیمی، باید احتیاط نمود، زیرا هر دو گروه از داروهای دارای اثرات اینوتروپیک مثبت هستند. در صورت مصرف همزمان داروهای کاهنده پتاسیم خون با این داروها، اثرات کاهنده فشار خون ممکن است تشدید شود.
هشدار ها:
توصیه های دارویی:
اشکال داروئی:
قرص دیلتیازم-آریا 60 میلی گرم
قرص دیلتیازم سبحان دارو 60 میلی گرم
قرص دیلتیازم رها 60 میلی گرم
قرص دیلتیازم داروپخش 60 میلی گرم
قرص آمیدیل 60 میلی گرم
کپسول آمیدیل 120 میلی گرم
ژل موضعی دیلتیژل 2% 30 گرم
کپسول دیلتیازم-تدافارم® 120میلی گرم
DILTIAZEM-ARYA 60MG TAB
DILTIAZEM SOBHANDAROU 60MG TAB
DILTIAZEM RAHA 60MG TAB
DILTIAZEM DAROU PAKHSH 60MG TAB
AMIDIL 60MG TAB
AMIDIL 120MG SR CAP
DILTIGEL® 2% 30G TOP GEL
DILTIAZEM-TEDAPHARM® 120MG CAP
اطلاعات کامل داروی دی هیدروتاکیسترول Dihydrotachysterol
گروه داروئی: ویتامین ها (مکمل ها)
موارد مصرف:
این دارو برای درمان کمی کلسیم خون همراه با کم کاری پاراتیروئید و درمان حالات مزمن و پنهان تتانی پس از عمل جراحی و تتانی ایدیوپاتیک مصرف می شود.
فارماکوکینتیک:
ویتامین D به سهولت از ابتدا یا انتهای روده کوچک جذب می شود. این ویتامین عمدتاً در کبد و بافتهای چربی ذخیره می شود. دی هیدروتاکیسترول درکبد فعال می شود. اثر این ویتامین چندین ساعت پس از مصرف شروع می شود. طول اثر این ویتامین تا 9 هفته است. این ویتامین از راه صفرا و کلیه دفع می شود.
منع مصرف:
این دارو در زیادی کلسیم خون، هیپرویتامینوز D و استئودیستروفی کلیوی همراه با زیادی فسفات خون نباید مصرف شود.
عوارض جانبی:
با مصرف مقادیر بیش از حد این ویتامین، بی اشتهایی، تهوع و استفراغ، اسهال، کاهش وزن بدن، تکرر ادرار، تعریق، سردرد،تشنگی، سرگیجه و افزایش غلظت کلسیم و فسفات در پلاسما و ادرار گزارش شده است.
تداخلات دارویی:
مصرف همزمان داروهای آنتی اسید حاوی منیزیم با دی هیدروتاکیسترول ممکن است منجر به زیادی منیزیم خون، بویژه در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیوی گردد. مصرف همزمان دی هیدروتاکیسترول با مقادیر زیاد فراورده های حاوی کلسیم یا مدرهای تیازیدی ممکن است خطر زیادی کلسیم خون را افزایش دهد. مصرف همزمان سایر مشتقات ویتامین D با این دارو ممکن است باعث بروز مسمومیت گردد.
هشدار ها:
1. این دارو در موارد زیر باید با احتیاط مصرف شود:
تصلب شرائین یا عیب کار قلب، زیادی فسفات خون، و عیب کار کلیه و حساسیت مفرط به اثرات ویتامین D.
2. در بیماران مبتلا به عیب کار کلیه یا در صورت مصرف مقادیرزیاد ویتامین، تعیین غلظت کلسیم پلاسما ضروری است.
توصیه های دارویی:
1. خطر بروز مسمومیت با مصرف طولانی و مقادیر زیاد این ویتامین، وجود دارد.
2. از مصرف همزمان داروهای ضداسید حاوی منیزیم با این دارو باید خودداری شود.
3. در صورت مصرف این دارو به عنوان افزاینده کلسیم خون، به منظور بررسی پیشرفت درمان، مراجعه منظم به پزشک ضروری است.
4. از آنجائیکه کمبود ویتامین D به تنهایی شایع نیست، معمولاً ترکیبی از چند ویتامین تجویز می شود.
اطلاعات کامل داروی دینوژست Dienogest
گروه داروئی: هورمون های جنسی
موارد مصرف:
داینوژست یک داروی هورمونی با اثر آنتی آندروژن می باشد که مورد مصرف اصلی آن در اندومتریوز در دختران و بانوان بالای ۱۲ سال می باشد.
فرم دارویی:
این دارو به صورت قرص ۲میلی گرم تولید شده است و با نام تجاری vissane معروف می باشد.
مکانیسم اثر:
داینوژست یک استروئید با اثر آنتی آندروژنی می باشد و با اثرات شبه پروژستینی به گیرنده های پروژسترون در رحم متصل می گردد. این دارو با کاهش اثر استرادیول و سرکوب اثرات تغییر بافتی ناشی از استرادیول بر روی بافت اندمیک و اکتوپیک رحم و مهار تقسیم سلولی به طرق مختلف ایمونولوژیک و آنتی آنژیوژنیک می تواند در درمان آندومتریوز موثر واقع شود.
فارماکوکینتیک:
متابولیسم این دارو کبدی و توسط CYP3A4 می باشد، فراهمی زیستی آن ۹۱ درصد بوده و نیمه عمری در حدود ۹-۱۰ ساعت دارد.
عمده دفع داینوژست از راه ادرار می باشد.
عوارض جانبی:
عوارض شایع:
سردرد، افسردگی، اختلالات خواب، افزایش حساسیت روحی، میگرن، اضطراب، آکنه، آلوپسی، تغییرات در سینه ها، افزایش وزن، کیست تخمدانی، تغییر تمایلات جنسی، تهوع، درد شکمی، خونریزی واژینال، ضعف عضلانی، حساسیت به نور
عوارض جدی:
سرطان پستان و کیست های پستانی، پوکی استخوان، التهاب گوارشی، درد لگنی، کلوآسما، ترومبوز، سکته قلبی، سکته مغزی، خونریزی مغزی، آدنوم کبدی، کلستاز، بیماری های مرتبط به مثانه، تشدید اختلالات عضلانی، لزیون چشمی
تداخلات دارویی:
این دارو با داروهای سوبسترای CYP3A4 و آگونیست های پروژستینی تداخل دارد.
آسیترتین، دارو های ضد انعقاد خون، داروهای ضد دیابت، اپرپیتانت، آرتمتر، آتازاناویر، باربیتورات ها، بکساروتن، بوسپرویر، بوسنتان، داروهای ترومبوژنیک، کلوبازام، cobacistat، داروهای ضد تشنج (کاربامازپین، توپیرامات، والپروئیک اسید، لاموتریژین، فنی توئین و...)، Dabrofenib، داروناویر، دفرازیروکس، افاویرنز، فلبامات، گریزئوفولوین، میفپریستون، نلفیناویر، نویراپین، سلژیلین، تالیدوماید، ترانگزامیک اسید، آنتاگونیست های ویتامین k مانند وارفارین، وریکونازول
هشدار ها دینوژست
منع مصرف:
احتیاط:
خونریزی نامنظم و غیر طبیعی، پوکی استخوان یا کاهش حجم استخوانی، دیابت یا سابقه ی قند خون بالا، سابقه ی کلوآسما، افراد مستعد بیماری های عروقی (سن، فشار خون بالا، اضافه وزن، دیابت، زنان سیگاری)، افراد مبتلا به افسردگی
توصیه های دارویی دینوژست
اشکال داروئی:
قرص ویزان 2 میلی گرم
VISANNE 2MG TAB
اطلاعات کامل داروی دیسیکلومین Dicyclomine
گروه داروئی: آنتی موسکارینیک ها
موارد مصرف:
دی سیکلومین به صورت کمکی در ناراحتی های دستگاه گوارش که همراه با اسپاسم عضلات صاف می باشد استفاده می گردد.
مکانیسم اثر:
این دارو به دلیل اثرات ضد موسکارینی خود می تواند باعث شل شدن عضلات صاف و مهار اسپاسم و ترشحات در دستگاه گوارش گردد.
فارماکوکینتیک:
پس از تجویز خوراکی یا عضلانی به سرعت جذب می شود.
منع مصرف:
این دارو در موارد زیر نباید مصرف شود: گلوکوم با زاویه بسته، بازگشت محتویات معده به مری، انسداد فلجی روده، انسداد روده، بیماریهای انسدادی مجاری ادرار و میاستنی گراو، همچنین مصرف این دارو در کودکان با سن کمتر از 6 توصیه نمی شود.
عوارض جانبی:
خشکی دهان، اشکال در بلع و نوشیدن و برافروختگی، گشادشدن مردمک، افزایش فشار داخل کره چشم، خشک شدن پوست، یبوست، اشکال در دفع ادرار، بریکاردی و به دنبال آن تاکیکاردی واکنشی و تپش قلب و آریتمی از عوارض جانبی دارو هستند.
تداخلات دارویی:
مصرف همزمان این دارو، با داورهای مضعف CNS می تواند اثر آنها را تشدید نماید. مصرف همزمان این دارو با داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای، آنتی هیستامین ها، ضدجنون ها و داروهای دوپامینرژیک اثرات آنتی کلینرژیک این داروها تشدید می گردد. مصرف همزمان دی سیکلومین با کتوکونازول باعث کاهش جذب آن می شود.
هشدار ها:
توصیه های دارویی:
اشکال داروئی:
اطلاعات کامل داروی دکستران 70
گروه داروئی: داروهای افزایش دهنده های پلاسما و خون ساز
موارد مصرف:
دکستران 70 یک افزایش دهنده حجم پلاسما است که در درمان شوک هیپوولمیک کاربرد دارد. بطوریکه یک محلول 6% دکستران 70 باعث اعمال یک فشار کلوئیدی اسموتیک مشابه با پروتئین‌های پلاسما می‌شود و بنابراین باعث انبساط کمتر حجم پلاسما نسبت به دکستران با وزن مولکولی کمتر می‌شود. اگرچه به علت سرعت دفع کلیوی کمتر، مدت زمان انبساط حجم طولانی‌تر است. دکستران 70 همچنین باعث کاهش ویسکوزیته خون و مهار رسوب و تجمع گلبول‌های قرمز خون می‌شود و از آن در پیشگیری از اختلالات ترومبوآمبولیک بعد از اعمال جراحی استفاده می‌شود.
دکستران 70 به طریق انفوزیون داخل وریدی تجویز می‌شود و به صورت محلول 6% در محلول کلرید سدیم 9/0% یا گلوکز 5% وجود دارد. دوزهای تجویزی بستگی به شدت از دست رفتن پلاسما بین 500 تا 1000 میلی‌لیتر انفوزیون با سرعت 20 تا 40 میلی‌لیتر در دقیقه است. دوز حداکثر پیشنهاد شده در طی 24 ساعت اول 20 و بعد از آن10میلی لیتربه ازای هر کیلوگرم در هر روز است. درمان نباید بیش از 3 روز طول بکشد. همچنین ممکن است بیماران به تجویز خون، فاکتورهای انعقادی و الکترولیت‌ها نیاز پیدا کنند. جهت پروفیلاکسی آمبولی ریه یا ترومبوز وریدی در بیماران بارسیک متوسط تا بالا که تحت عمل جراحی قرار می‌گیرند، ممکن است دوز 500 تا 1000 میلی لیتر طی 4 تا 6 ساعت جراحی یا بلافاصله بعد از آن تجویز شود و یک دوز 500 میلی لیتر باید درروز بعد داده شود و در افراد بارسیک بالا دوزهای متناوب بعدی باید تا 2 هفته بعد از عمل جراحی تجویز شوند.
جهت کمک به هیستروسکوپی یک محلول 32% دکستران 70 به عنوان شستشو و رقیق‌سازی مایعات بصورت آرام در رحم تزریق می‌شود. دکستران 70 همچنین از اجزای تشکیل دهنده اشک مصنوعی است.
فارماکوکینتیک:
بعد از انفوزیون داخل وریدی، دکستران با وزن مولکولی بیشتر از 000/50 به آرامی به گلوکز متابولیزه می‌شود. مقادیر کم دکستران از طریق مسیر گوارشی و در مدفوع دفع می‌شود. حدود 50% از دکستران 70 به صورت تغییر نکرده در طی 24 ساعت در ادرار دفع می‌شود.
عوارض جانبی:
انفوزیون dextran گاهاً باعث ایجاد واکنش‌های افزایش حساسیت همانند تب، احتقان بینی، درد مفاصل، کهیر، افت فشار خون و برونکواسپاسم می‌شود. واکنش‌های آنافیلاکتیک شدید به ندرت رخ می‌دهند و می‌توانند کشنده باشند. آنتی بادی‌های واکنشی دکستران می‌توانند در پاسخ پلی ساکاریدهای باکتریایی یا رژیمی در بیمارانی که قبلاً دکستران دریافت نکرده‌اند بالا برود. حالت تهوع و استفراغ نیز گزارش شده است که این واکنش‌ها بعد از قطع مصرف دکستران بهبودمیابند.استفاده ازدکستران1میتواندباعث عدم تشکیل انتی بادی های واکنشی دکستران و بنابراین عدم واکنش‌های افزایش حساسیت گردد.
