اطلاعات کامل داروی دیمرکاپرول Dimercaprol

اطلاعات کامل داروی دیمرکاپرول Dimercaprol

موارد مصرف: آنتی دوتها،شل کننده ها و آنتاگونیستها

این دارو در درمان مسمو میت با آرسنیک ، آنتیموان، بیسموت، طلا و جیوه مصرف می شود. این دارو همراه EDTA در درمان مسمومیت حاد با سرب نیز استفاده می گردد. همچنین دردرمان مسمومیت حاد با جیوه در صورتی که درمان طی 1-2ساعت بعد از مسمومیت شروع شود، موثر است.

مکانیسم اثر:
دیمرکاپرول به واسطه اتصال به آرسنیک، طلا، سرب و جیوه می تواند دفع آنها را سرعت ببخشد . بد لیل تمایل آرسینک به دیمر کاپرول ، با مصرف این دارو از وقفه در کار آنزیم های دارای گروه سو لفیدریل ، جلو گیری می شود. دیمرکاپرول ممکن است آنزیم های مهار شده توسط آرسنیک را نیز دوباره فعال کند.

فارماکوکینتیک:
بالاترین غلظت پلاسمایی ، دیمر کاپرول نیم تا یک ساعت بعد از تریق ، عضلانی آن حاصل می شود. نیمه عمرآن کوتاه است و حداکثر طی 4 ساعت متابو لیزه و دفع می گردد.

منع مصرف:

1- در بی کفایتی کبدی، به استثنای یرقان ناشی از آرسنیک، نباید مصرف شود.
2- در بی کفایتی کلیه (مگر در شرایط خاص که در آنصورت دارو با احتیاط کامل مصرف گردد.) نباید مصرف گردد.
3- در مسمومیت با آهن، کادمیوم و سلنیوم نباید مصرف گردد زیرا کمپلکس دارو و فلز از خود به تنهایی، به ویژه برای کلیه ها سمی تر است.
4- در مسمومیت با تر کیبات جیوه آلی که اتصال آن به دی مرکاپرول باعث افزایش جذب مغزی می گردد.

عوارض جانبی:
بالا رفتن فشار خون همراه با تاکیکاردی که به مقدار مصرف دارو بستگی دارد از عوارض شایع این دارو است . از عوارض دیگر می توان تهوع و استفراغ ، سر درد و احساس سوزش در لب ها ، دهان و گلو، اسپاسم پلکها، ترشح بینی ودهان ، احساس تنگی گلو وسینه ، درد شکم ، درد و آبسه در محل تزریق، اضطراب، ضعف وبیقراری را نام برد.

اطلاعات کامل داروی دیلتیازم Diltiazem (کپسول، قرص آمیدیل AMIDIL، ژل موضعی دیلتیژل DILTIGEL)

اطلاعات کامل داروی دیلتیازم Diltiazem

گروه داروئی: داروهای قلبی عروقی

موارد مصرف:
دیلتیازم دردرمان آنژین، زیادی فشار خون و آریتمی مصرف می‌شود. این دارو در کنترل آنژین وازواسپاتیک یا آنژین ناپایدار در بیمارانی که قادر به تحمل داروهای مسدودکننده گیرنده بتا-آدرنرژیک یا نیترات‌ها نیستند یا علائم بیماری آنها با این داروها از بین نمی‌رود، مصرف می‌گردد. دیلتیازم تزریقی در درمان تاکی کاردی فوق بطنی وکنترل موقت ضربان بطنی سریع در فلوتر دهلیزی یا فیبریلاسیون دهلیزی نیز مصرف می‌شود.

مکانیسم اثر:
مهارکننده ی کانال های کلسیم از نوع غیر دی هیدرو پریدینی. با مهار ورود کلسیم خارج سلولی از عرض غشای میوکارد به داخل سلول های میوکارد و عضلات صاف دیواره ی عروق بدون اثر بر غلظت کلسیم خون، موجب شل شدن عضلات صاف قلب و دیواره ی عروق می گردد.

فارماکوکینتیک:
این دارو به خوبی از مجرای گوارش جذب می‌شود و به دلیل متابولیسم عبور اول از کبد، فراهمی زیستی آن تقریباً 40 درصد می‌باشد. فراهمی زیستی با مصرف طولانی مدت و افزایش مقدار مصرف، افزایش می‌یابد. پیوند این دارو به پروتئین‌های پلاسما زیاد می‌باشد. نیمه عمر این دارو پس از مصرف یک مقدار واحد خوراکی 30-20 دقیقه و برای مقادیر مصرف تکراری و زیاد، تقریباً 5 تا 8 ساعت می‌باشد. نیمه عمر آن از راه تزریقی نیز تقریباً 4/3 ساعت است. اثر دیلتیازم از راه تزریقی طی 3 دقیقه ( به منظور کاهش سرعت ضربان قلب یا تبدیل تاکی کاردی فوق بطنی حمله‌ای به ریتم سینوسی) و با مصرف قرص‌های معمولی پس از 60-30 دقیقه شروع می‌شود. زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر بامصرف مکرر از راه خوراکی حدود 2 هفته است و با تزریق سریع وریدی 7-2 دقیقه است. طول اثر دارو از راه خوراکی 8-4 ساعت، از راه تزریق سریع وریدی 3-1 ساعت و از راه انفوزیون مداوم وریدی 1-5/0 ساعت است.

منع مصرف:
این دارو در انسداد درجه 2 یا 3 دهلیزی بطنی ( مگر در مواردی که از ضربان‌ساز مصنوعی استفاده شده باشد)، کاهش شدید فشار خون، نارسایی عملکرد گره سینوسی-دهلیزی و سندرم Wolf – Parkinson – White همراه با فلوتر یا فیبریلاسیون دهلیزی نباید مصرف شود.

عوارض جانبی:
برادی کاردی، انسداد سینوسی-دهلیزی و دهلیزی – بطنی،‌کاهش فشار خون. کسالت، سردرد، اختلالات گوارشی، برافروختگی و احساس گرما، خیز (ورم مچ پا) از عوارض جانبی مهم دارو می‌باشند.

تداخلات دارویی:
خطر بروز برادی کاردی، انسداد دهلیزی-بطنی و ضعف عضله قلب ناشی از مصرف آمیودارون، با مصرف همزمان دیلتیازم افزایش می‌یابد. اثر کاربامازپین و تئوفیلین با مصرف دیلتیازم افزایش می‌یابد. دیلتیازم سبب افزایش غلظت پلاسمایی فنی‌نوئین و دیگوکسین می‌شود. مصرف همزمان دیلتیازم با داروهای مسدودکننده گیرنده‌های بتا-آدرنرژیک، خطر بروز برادی کاردی و انسداد دهلیزی-بطنی را افزایش می‌دهد. اثر دیلتیازم در مصرف با فنوباربیتال و فنی‌توئین کاهش می‌یابد. هنگام مصرف پروکائین آمید یا کینیدین همراه با داروهای مسدودکننده کانال‌های کلسیمی، باید احتیاط نمود، زیرا هر دو گروه از داروهای دارای اثرات اینوتروپیک مثبت هستند. در صورت مصرف همزمان داروهای کاهنده پتاسیم خون با این داروها، اثرات کاهنده فشار خون ممکن است تشدید شود.

هشدار ها:

1. مقدار مصرف دیلتیازم در بیمارن مبتلا به عیب کار کلیه و کبد باید کاهش داده شود.
2. این دارو در موارد زیر با احتیاط فراوان مصرف شود: برادی کاردی شدید، نارسایی قلبی، شوک کاردیوژنیک، انفارکتوس حاد میوکارد همراه با احتقان ریوی و حساسیت به داروهای مسدودکننده کانال کلسیمی.
3. اندازه‌گیری فشار خون،‌انجام آزمون ECG و اندازه‌گیری ضربان قلب در طول مصرف دارو ضروری است.

توصیه های دارویی:

1. مصرف این دارو حتی در صورت احساس بهبودی باید ادامه یابد.
2. این دارو افزایش فشار خون را درمان نمی‌کند. بلکه آن را کنترل می‌نماید، از این رو مصرف آن ممکن است تا آخر عمر ضروری باشد.
3. کاهش دفعات بروز درد قفسه سینه ممکن است بیمار را تشویق به فعالیت بیش از حد کند. بنابراین، در مورد میزان تمرینات بدنی باید با پزشک مشورت شود.
4. از مصرف سایر داروها، به خصوص داروهای مقلد سپماتیک که نیاز به نسخه ندارند باید خودداری شود.
5. نبض بیمار باید کنترل شود و در صورتی که کمتر از 50 بار در دقیقه باشد، مراجعه به پزشک ضروری است.
6. در صورت فراموش شدن یک نوبت مصرف دارو، به محض به یاد آوردن، آن نوبت باید مصرف شود، مگر این که تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد، در این صورت مقدار مصرف بعدی نیز نباید دو برابر گردد.

اشکال داروئی:

قرص دیلتیازم-آریا 60 میلی گرم
قرص دیلتیازم سبحان دارو 60 میلی گرم
قرص دیلتیازم رها 60 میلی گرم
قرص دیلتیازم داروپخش 60 میلی گرم
قرص آمیدیل 60 میلی گرم
کپسول آمیدیل 120 میلی گرم
ژل موضعی دیلتیژل 2% 30 گرم
کپسول دیلتیازم-تدافارم® 120میلی گرم

DILTIAZEM-ARYA 60MG TAB
DILTIAZEM SOBHANDAROU 60MG TAB
DILTIAZEM RAHA 60MG TAB
DILTIAZEM DAROU PAKHSH 60MG TAB
AMIDIL 60MG TAB
AMIDIL 120MG SR CAP
DILTIGEL® 2% 30G TOP GEL
DILTIAZEM-TEDAPHARM® 120MG CAP

اطلاعات کامل داروی دی هیدروتاکیسترول Dihydrotachysterol

اطلاعات کامل داروی دی هیدروتاکیسترول Dihydrotachysterol

گروه داروئی: ویتامین ها (مکمل ها)

موارد مصرف:
این دارو برای درمان کمی کلسیم خون همراه با کم کاری پاراتیروئید و درمان حالات مزمن و پنهان تتانی پس از عمل جراحی و تتانی ایدیوپاتیک مصرف می شود.

فارماکوکینتیک:
ویتامین D به سهولت از ابتدا یا انتهای روده کوچک جذب می شود. این ویتامین عمدتاً در کبد و بافتهای چربی ذخیره می شود. دی هیدروتاکیسترول درکبد فعال می شود. اثر این ویتامین چندین ساعت پس از مصرف شروع می شود. طول اثر این ویتامین تا 9 هفته است. این ویتامین از راه صفرا و کلیه دفع می شود.

منع مصرف:
این دارو در زیادی کلسیم خون، هیپرویتامینوز D و استئودیستروفی کلیوی همراه با زیادی فسفات خون نباید مصرف شود.

عوارض جانبی:
با مصرف مقادیر بیش از حد این ویتامین، بی اشتهایی، تهوع و استفراغ، اسهال، کاهش وزن بدن، تکرر ادرار، تعریق، سردرد،تشنگی، سرگیجه و افزایش غلظت کلسیم و فسفات در پلاسما و ادرار گزارش شده است.

تداخلات دارویی:
مصرف همزمان داروهای آنتی اسید حاوی منیزیم با دی هیدروتاکیسترول ممکن است منجر به زیادی منیزیم خون، بویژه در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیوی گردد. مصرف همزمان دی هیدروتاکیسترول با مقادیر زیاد فراورده های حاوی کلسیم یا مدرهای تیازیدی ممکن است خطر زیادی کلسیم خون را افزایش دهد. مصرف همزمان سایر مشتقات ویتامین D با این دارو ممکن است باعث بروز مسمومیت گردد.

هشدار ها:
1. این دارو در موارد زیر باید با احتیاط مصرف شود:
تصلب شرائین یا عیب کار قلب، زیادی فسفات خون، و عیب کار کلیه و حساسیت مفرط به اثرات ویتامین D.
2. در بیماران مبتلا به عیب کار کلیه یا در صورت مصرف مقادیرزیاد ویتامین، تعیین غلظت کلسیم پلاسما ضروری است.

توصیه های دارویی:
1. خطر بروز مسمومیت با مصرف طولانی و مقادیر زیاد این ویتامین، وجود دارد.
2. از مصرف همزمان داروهای ضداسید حاوی منیزیم با این دارو باید خودداری شود.
3. در صورت مصرف این دارو به عنوان افزاینده کلسیم خون، به منظور بررسی پیشرفت درمان، مراجعه منظم به پزشک ضروری است.
4. از آنجائیکه کمبود ویتامین D به تنهایی شایع نیست، معمولاً ترکیبی از چند ویتامین تجویز می شود.

اطلاعات کامل داروی دینوژست Dienogest (قرص ویزان VISANNE)

 اطلاعات کامل داروی دینوژست Dienogest

گروه داروئی: هورمون های جنسی

موارد مصرف:
داینوژست یک داروی هورمونی با اثر آنتی آندروژن می باشد که مورد مصرف اصلی آن در اندومتریوز در دختران و بانوان بالای ۱۲ سال می باشد.
‎فرم دارویی:
‎این دارو به صورت قرص ۲میلی گرم تولید شده است و با نام تجاری vissane معروف می باشد.

مکانیسم اثر:
‎داینوژست یک استروئید با اثر آنتی آندروژنی می باشد و با اثرات شبه پروژستینی به گیرنده های پروژسترون در رحم متصل می گردد. این دارو با کاهش اثر استرادیول و سرکوب اثرات تغییر بافتی ناشی از استرادیول بر روی بافت اندمیک و اکتوپیک رحم و مهار تقسیم سلولی به طرق مختلف ایمونولوژیک و آنتی آنژیوژنیک می تواند در درمان آندومتریوز موثر واقع شود.

فارماکوکینتیک:
‎متابولیسم این دارو کبدی و توسط CYP3A4 می باشد، فراهمی زیستی آن ۹۱ درصد بوده و نیمه عمری در حدود ۹-۱۰ ساعت دارد.
‎عمده دفع داینوژست از راه ادرار می باشد.

عوارض جانبی:
‎عوارض شایع:
‎سردرد، افسردگی، اختلالات خواب، افزایش حساسیت روحی، میگرن، اضطراب، آکنه، آلوپسی، تغییرات در سینه ها، افزایش وزن، کیست تخمدانی، تغییر تمایلات جنسی، تهوع، درد شکمی، خونریزی واژینال، ضعف عضلانی، حساسیت به نور
‎عوارض جدی:
‎سرطان پستان و کیست های پستانی، پوکی استخوان، التهاب گوارشی، درد لگنی، کلوآسما، ترومبوز، سکته قلبی، سکته مغزی، خونریزی مغزی، آدنوم کبدی، کلستاز، بیماری های مرتبط به مثانه، تشدید اختلالات عضلانی، لزیون چشمی

تداخلات دارویی:
‎این دارو با داروهای سوبسترای CYP3A4 و آگونیست های پروژستینی تداخل دارد.
‎آسیترتین، دارو های ضد انعقاد خون، داروهای ضد دیابت، اپرپیتانت، آرتمتر، آتازاناویر، باربیتورات ها، بکساروتن، بوسپرویر، بوسنتان، داروهای ترومبوژنیک، کلوبازام، cobacistat، داروهای ضد تشنج (کاربامازپین، توپیرامات، والپروئیک اسید، لاموتریژین، فنی توئین و...)، Dabrofenib، داروناویر، دفرازیروکس، افاویرنز، فلبامات، گریزئوفولوین، میفپریستون، نلفیناویر، نویراپین، سلژیلین، تالیدوماید، ترانگزامیک اسید، آنتاگونیست های ویتامین k مانند وارفارین، وریکونازول
هشدار ها دینوژست
‎منع مصرف:

• در صورت حساسیت به داینوژست یا اجزای جانبی دارو
• خونریزی غیر طبیعی و با علت نامشخص واژینال -اختلالات عروقی ترومبوآمبولیک
• سابقه یا ابتلا به بیماری های عروقی (سکته، نارسایی احتقانی یا ایسکمیک قلبی، مشکلات عروق مغزی)، دیابت نوع دو همراه با بیماری عروقی، سابقه یا ابتلا به بیماری کبدی شدید که عملکرد کبدی را مختل کرده باشد، سابقه یا ابتلا به نئوپلازی کبدی، بدخیمی های وابسته به هورمون های جنسی، وجود لزیون های چشمی
• ‎در صورت اختلال بینایی یا کاهش میدان دید، سابقه یا ابتلا به میگرن همراه با Aura، شیردهی، بارداری یا احتمال بارداری

‎احتیاط:
‎خونریزی نامنظم و غیر طبیعی، پوکی استخوان یا کاهش حجم استخوانی، دیابت یا سابقه ی قند خون بالا، سابقه ی کلوآسما، افراد مستعد بیماری های عروقی (سن، فشار خون بالا، اضافه وزن، دیابت، زنان سیگاری)، افراد مبتلا به افسردگی
توصیه های دارویی دینوژست

• ‎وضعیت فشار خون و کلسترول خون بیمار، در مدت مصرف این دارو تحت نظر قرار بگیرد.
• بدلیل این که داینوژست می تواند بر روی تراکم استخوان تاثیر گذار باشد، خطر ابتلا به پوکی استخوان را افزایش می دهد. لذا پیش از شروع مصرف این دارو برای نوجوانان این مسئله در نظر گرفته شود و همچنین معاینات و آزمایشات سنجش تراکم استخوان بصورت منظم و دوره ای انجام شود.
• به علت افزایش خطر سرطان پستان با مصرف دارو های پروژستینی لازم است معاینات دوره ای و منظم پستان برای بیمار انجام شود.
• در مدت درمان با این دارو حساسیت به نور در بیمار وجود دارد.
• به علت خطر تشکیل ترومبوز ناشی از مصرف دارو، به بیمار آموزش دهید که در صورت بروز علائم ترومبوز (سردرد شدید، اختلال در بینایی، درد قفسه سینه یا بالای شکم، سرفه، درد پا یا کشیدن پا هنگام راه رفتن و...) دارو را قطع و به پزشک مراجعه کند.
• پیش از شروع و در خلال مصرف دارو از عدم بارداری، اطمینان حاصل گردد.

اشکال داروئی:

قرص ویزان 2 میلی گرم
VISANNE 2MG TAB

اطلاعات کامل قرص، آمپول، شربت دی سیکلومین Dicyclomine (آمپول ایپی کلومین IPICLOMIN)

اطلاعات کامل داروی دیسیکلومین Dicyclomine

گروه داروئی: آنتی موسکارینیک ها

موارد مصرف:
دی سیکلومین به صورت کمکی در ناراحتی های دستگاه گوارش که همراه با اسپاسم عضلات صاف می باشد استفاده می گردد.

مکانیسم اثر:
این دارو به دلیل اثرات ضد موسکارینی خود می تواند باعث شل شدن عضلات صاف و مهار اسپاسم و ترشحات در دستگاه گوارش گردد.

فارماکوکینتیک:
پس از تجویز خوراکی یا عضلانی به سرعت جذب می شود.

منع مصرف:
این دارو در موارد زیر نباید مصرف شود: گلوکوم با زاویه بسته، بازگشت محتویات معده به مری، انسداد فلجی روده، انسداد روده، بیماریهای انسدادی مجاری ادرار و میاستنی گراو، همچنین مصرف این دارو در کودکان با سن کمتر از 6 توصیه نمی شود.

عوارض جانبی:
خشکی دهان، اشکال در بلع و نوشیدن و برافروختگی، گشادشدن مردمک، افزایش فشار داخل کره چشم، خشک شدن پوست، یبوست، اشکال در دفع ادرار، بریکاردی و به دنبال آن تاکیکاردی واکنشی و تپش قلب و آریتمی از عوارض جانبی دارو هستند.

تداخلات دارویی:
مصرف همزمان این دارو، با داورهای مضعف CNS می تواند اثر آنها را تشدید نماید. مصرف همزمان این دارو با داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای، آنتی هیستامین ها، ضدجنون ها و داروهای دوپامینرژیک اثرات آنتی کلینرژیک این داروها تشدید می گردد. مصرف همزمان دی سیکلومین با کتوکونازول باعث کاهش جذب آن می شود.

هشدار ها:

1. در افراد سالخورده با بیماری انسدادی مجاری ادرار یابزرگی پروستات با احتیاط مصرف شود.
2. در موارد زیر با احتیاط مصرف شود: تاکیکاردی، نارسائی قلبی، انسداد فلجی روده، کولیت اولسروز وتنگی پیلور.
3. با مصرف الگزیر این دارو، بروز علائم تنفسی مانند اشکال در تنفس، تنگی نفس، کلاپس تنفسی و آپنه، همچنین حملات تشنجی گزارش شده که احتمالاً به دلیل آسپیره شدن دارو به داخل ریه ها است.

توصیه های دارویی:

1. برای کاهش تحریک معده، این دارو همراه غذا یا شیر مصرف شود.
2. از مصرف داروهای ضد اسید یا داروهای ضد اسهال با فاصله کمتر از 2-1 ساعت از مصرف این دارو، خودداری گردد.
3. در صورت فعالیت شدید بویژه در هوای گرم احتمال بالا رفتن دمای بدن وجوددارد.
4. پس از مصرف این دارو از کار با وسایل و آلاتی که به هوشیاری نیاز دارند از جمله رانندگی خودداری گردد.
5. از تزریق وریدی این دارو خودداری شود.

اشکال داروئی:

• قرص دی سیکلومین تولیددارو 10 میلی گرم
• شربت دی سیکلومین-الحاوی 60 میلی لیتر
• الگزیر دی سیکلومین تولیددارو 10میلی گرم/5میلی لیتر
• آمپول ایپی کلومین 20میلی گرم/2میلی لیتر
• آمپول سیکلومین 20 میلی گرم/2میلی لیتر
• شربت دی سیکلومین خوارزمی 10 میلی گرم/ 5میلی لیتر
• محلول خوراکی دی سیکلومین امین 10 میلی گرم/ 5میلی لیتر
• الگزیر دی سیکلومین-عماد 10 میلی گرم/ 5میلی لیتر 60 میلی لیتر
• قرص دی سیکلومین رامین 10 میلی گرم
• DICYCLOMINE TOLID DAROU 10MG TAB
• DICYCLOMINE-ALHAVI 60ML SYRUP
• DICYCLOMINE TOLIDDAROU 10MG/5ML ELIXIR
• IPICLOMIN 20MG/2ML AMP
• CYCLOMIN 20MG/2ML AMP
• DICYCLOMINE KHARZMI 10MG/5ML SYRUP
• DICYCLOMINE AMIN 10MG/5ML ORAL SOLUTION
• DICYCLOMINE-EMAD® 10MG/5ML 60ML ELIXIR
• DICYCLOMINE RAMIN 10MG TAB

دیسیکلومین

Dicyclomine

اطلاعات کامل داروی دکستران 70 Dextran (سرم تزریقی)

اطلاعات کامل داروی دکستران 70

گروه داروئی: داروهای افزایش دهنده های پلاسما و خون ساز

موارد مصرف:
دکستران 70 یک افزایش دهنده حجم پلاسما است که در درمان شوک هیپوولمیک کاربرد دارد. بطوریکه یک محلول 6% دکستران 70 باعث اعمال یک فشار کلوئیدی اسموتیک مشابه با پروتئین‌های پلاسما می‌شود و بنابراین باعث انبساط کمتر حجم پلاسما نسبت به دکستران با وزن مولکولی کمتر می‌شود. اگرچه به علت سرعت دفع کلیوی کمتر، مدت زمان انبساط حجم طولانی‌تر است. دکستران 70 همچنین باعث کاهش ویسکوزیته خون و مهار رسوب و تجمع گلبول‌های قرمز خون می‌شود و از آن در پیشگیری از اختلالات ترومبوآمبولیک بعد از اعمال جراحی استفاده می‌شود.
دکستران 70 به طریق انفوزیون داخل وریدی تجویز می‌شود و به صورت محلول 6% در محلول کلرید سدیم 9/0% یا گلوکز 5% وجود دارد. دوزهای تجویزی بستگی به شدت از دست رفتن پلاسما بین 500 تا 1000 میلی‌لیتر انفوزیون با سرعت 20 تا 40 میلی‌لیتر در دقیقه است. دوز حداکثر پیشنهاد شده در طی 24 ساعت اول 20 و بعد از آن10میلی لیتربه ازای هر کیلوگرم در هر روز است. درمان نباید بیش از 3 روز طول بکشد. همچنین ممکن است بیماران به تجویز خون، فاکتورهای انعقادی و الکترولیت‌ها نیاز پیدا کنند. جهت پروفیلاکسی آمبولی ریه یا ترومبوز وریدی در بیماران بارسیک متوسط تا بالا که تحت عمل جراحی قرار می‌گیرند، ممکن است دوز 500 تا 1000 میلی‌ لیتر طی 4 تا 6 ساعت جراحی یا بلافاصله بعد از آن تجویز شود و یک دوز 500 میلی لیتر باید درروز بعد داده شود و در افراد بارسیک بالا دوزهای متناوب بعدی باید تا 2 هفته بعد از عمل جراحی تجویز شوند.
جهت کمک به هیستروسکوپی یک محلول 32% دکستران 70 به عنوان شستشو و رقیق‌سازی مایعات بصورت آرام در رحم تزریق می‌شود. دکستران 70 همچنین از اجزای تشکیل دهنده اشک مصنوعی است.

فارماکوکینتیک:
بعد از انفوزیون داخل وریدی، دکستران با وزن مولکولی بیشتر از 000/50 به آرامی به گلوکز متابولیزه می‌شود. مقادیر کم دکستران از طریق مسیر گوارشی و در مدفوع دفع می‌شود. حدود 50% از دکستران 70 به صورت تغییر نکرده در طی 24 ساعت در ادرار دفع می‌شود.

عوارض جانبی:
انفوزیون dextran گاهاً باعث ایجاد واکنش‌های افزایش حساسیت همانند تب، احتقان بینی، درد مفاصل، کهیر، افت فشار خون و برونکواسپاسم می‌شود. واکنش‌های آنافیلاکتیک شدید به ندرت رخ می‌دهند و می‌توانند کشنده باشند. آنتی بادی‌های واکنشی دکستران می‌توانند در پاسخ پلی ساکاریدهای باکتریایی یا رژیمی در بیمارانی که قبلاً دکستران دریافت نکرده‌اند بالا برود. حالت تهوع و استفراغ نیز گزارش شده است که این واکنش‌ها بعد از قطع مصرف دکستران بهبودمیابند.استفاده ازدکستران1میتواندباعث عدم تشکیل انتی بادی های واکنشی دکستران و بنابراین عدم واکنش‌های افزایش حساسیت گردد.

اطلاعات داوری دکسپانتنول Dexpanthenol (کرم ایپانتن IPANTHEN، دپانتکس DEPANTEX، پماد درموپان Dermopan)

اطلاعات داوری دکسپانتنول Dexpanthenol

گروه داروئی: -

موارد مصرف:
دکسپانتنول برای تسکین خارش و کمک به ترمیم پوست در موارد اگزما و درماتوزهای خفیف و درمان خارش و تحریک ملایم پوست، زخم‌های سطحی، گزیدگی و نیش حشرات، پیچک سمی، بلوط سمی و زخم قنداق نوزادان مصرف می‌شود. به علاوه از این دارو به عنوان نرم‌کننده و محافظ نواحی جراحی شده نیز استفاده می‌شود.

مکانیسم اثر:
این دارو یک آنالوگ ویتامین ب‌کمپلکس است و با تحریک اپی‌تلیزاسیون و گرانولوسیون در اگزماها و درماتوزهای خفیف باعث تسریع بهبود زخم و تسکین خارش می‌شود.

فارماکوکینتیک:
در صورت جذب سیستمیک به سرعت به اسیدپانتوتنیک متابولیزه می‌شود و اغلب به شکل کوانزیم A انتشار می‌یابد. متابولیت‌های دارو عمدتاً از طریق ادرار و بخشی نیز از راه مدفوع دفع می‌شوند.

عوارض جانبی:
خارش، لکه‌های قرمز، درماتیت و احساس سوزش پوست ممکن است بروز نمایند.

هشدار ها:
در صورت بروز واکنش‌های حساسیت‌ مفرط، مصرف دارو باید قطع شود.

اطلاعات داروی دکس مدتومیدین Dexmedetomidine (آمپول، ویال پریسیدکس PRECEDEX، سدودکس SEDODEX، مدونکس MEDONEX)

اطلاعات کامل داروی دکس مدتومیدین Dexmedetomidine

گروه داروئی: خواب آورهای آرامبخش ،و ضد جنون ها

موارد مصرف:
دکسمدتومیدین یک داروی تزریقی می باشد که در برخی پروسه ها که نیاز به بیهوشی تزریقی دارد مانند لوله گذاری در بیماران بستری بخش مراقبت های ویژه، به صورت تزریقی مصرف می شود. این دارو در مواردی که نیاز به القای سریع بیهوشی دارند، کاربرد دارد.
البته دکسمدتومیدین به تنهایی اثر بیهوشی کامل را القا نمی‌کند و در صورت نیاز ممکن است نیاز به تجویز داروهای دیگر در کنار آن باشد.
دوز مصرفی دارو بر اساس وزن، سن و شرایط بیمار توسط پزشک متخصص محاسبه می گردد.

مکانیسم اثر:
این دارو یک آگونیست انتخابی گیرنده های آلفا ۲ میباشد که با اثر بر روی این گیرنده ها در سیستم اعصاب مرکزی منجر به مهار آزادسازی نوراپی نفرین به واسطه عملکرد پروتئین های g می‌شود و بدین گونه اثرات خواب آوری و ضد درد را به‌صورت وابسته به دوز القا می‌کند.
اثرات محیطی این دارو بر روی گیرنده های آلفا ۲ در دوزهای بالا قابل مشاهده است.

فارماکوکینتیک:
متابولیسم این دارو کبدی می باشد و توسط سیستمcyp450 انجام می گیرد.دکسمدتومیدین یک سوبسترای 2A6 می باشد. عمده دفع دارو (۹۵ درصد) از راه ادرار به صورت تغییر نیافته بوده و ۴ درصد از طریق مدفوع می باشد. نیمه عمر این دارو در بدن یک الی دو ساعت می باشد. به همین دلیل در مواردی که نیاز به بیهوشی کوتاه مدت باشد از آن استفاده می شود.اثر دارو در پنج تا ده دقیقه پس از شروع تزریق آغاز می گردد و پیک اثر را ۱۵ تا ۳۰ دقیقه پس از تزریق مشاهده می کنید.

عوارض جانبی:
عوارض جانبی شایع:
افت فشار، برادی کاردی، تهوع، خشکی دهان، دپرسیون تنفسی، افزایش فشار خون
عوارض جانبی جدی:
افت فشار خون شدید، برادی کاردی شدید، ایست تنفسی، مقاومت به اثر دارو، تاکی فیلاکسی در مصرف طولانی مدت، سندروم ترک در صورت مصرف طولانی مدت

تداخلات دارویی:
مصرف این دارو همزمان با داروهایی که افت ضربان قلب، سرکوب دستگاه عصبی مرکزی و افت فشار خون ایجاد می نمایند، می تواند این اثرات را تشدید نماید.
منع مصرف همزمان با تجویز داروی جایگزین:
باربیتوراتها، کدئین، crizotinib، دوکسیلامین، اتانول، فینگولیمود، هیدروکودون،sodium oxybate، تالیدومید،kava، لوفکسیدین
مصرف همزمان با پیگیری و تنظیم دوز مجدد:
آسبوتولول،آلفنتانیل، آلیس کایرن، آلپرازولام، آمیلوراید، آمیودارون، آمی تریپتیلین، آملودیپین، آموکساپین، آپومورفین، آریپیپرازول، آتنولول، باکلوفن، بنازپریل، بتاکسولول، بیزوپرولول، بوسنتان، داروهای ضد تشنج مانند کاربامازپین، لوتیراستام، اکس کاربامازپین، سدیم والپروات، لاموتریژین، توپیرامات و بوپرنورفین، بوسپیرون، کالندولا، کاپتوپریل، کارودیلول، سیتریزین، بابونه، کلردیازپوکساید، کلرفنیرامین، سیتالوپرام، کلماستین، کلوبازام، کلومیپرامین، دیازپام، دیازوکساید، دیگوکسین، دیلتیازم، دیفنوکسیلات، دی پیریدامول، دنپزیل، دوکسپین، دولوکستین، افاویرنز، اپلرنون، اس سیتالوپرام، اسمولول، اتوسوکسیماید، فنتانیل، SSRIs(فلوکستین،ایمیپرامین و..)، گاباپنتین، هالوپریدول، هیدرالازین، هیدروکلروتیازید، هیدروکسی زین، هیوسین، ایزوسورباید دی نیترات، لابتالول، لوودوپا، بنزودیازپین‌ها، متوکاربامول، متوکلوپرامید، میدازولام، ماینوکسیدیل، میرتازاپین، میتوتان، مورفین، نادولول، نیتراتها، الانزاپین، اپیوم، رکتال اکسی کدون، پیموزاید، پروپرانولول، کویتیاپین، راملتئون، ریواستیگمین، سیلدنافیل، تادالافیل، ترازوسین، تیمولول، تیزانیدین، ترامادول، ونلافاکسین، زولپیدم، ویگاباترین، والزارتان و...

اطلاعات کامل داروی دکس لانسوپرازول Dexlansoprazole

اطلاعات کامل داروی دکس لانسوپرازول Dexlansoprazole

گروه داروئی: داروهای گوارشی

موارد مصرف:
دکس لانسوپرازول در درمان زخم های خوش خیم معده و دوازدهه، زخم های وابسته به هلیکوباکتری پیلوری، سندروم زولینگر- الیسون، کاهش اسید معده در جراحی و پیشگیری کوتاه مدت بازگشت محتویات معده و درمان بیماری به کار برده می شود.
این دارو می تواند در درمان سوء هاضمه و بیماری رفلکس٬ همچنین در پیشگیری و درمان زخم های مرتبط با NSAIDs استفاده شود.
در افرادی که نیاز به مصرف مزمن NSAID دارند بعد از بهبود زخم مقدار مصرف امپرازول کاهش نمی یابد زیرا امکان پیشرفت زخم بدون علائم وجود دارد.
این دارو ممکن است علائم سرطان معده را بپوشاند و در افراد پرخطر باید قبل از شروع درمان بیمار از نظر بدخیمی معده بررسی شود
این دارو می تواند در کاهش تخریب مکمل های آنزیم های پانکراسی در بیماران مبتلا به سیستیک فیبروزیس به کار رود.
مقدار بالای این دارو برای کنترل ترشح اسید معده در سندرم زولینگر - الیسون به کار می رود.

مکانیسم اثر:
این دارو با مهار پمپK+/H+/ATPase باعث مهار تولید اسید در معده می گردد.
مهار کننده های پمپ پروتون ترشح اسید معده را از طریق مهار سیستم آنزیمی هیدروژن - پتاسیم آدنوزین تری فسفات در سلول های مخاطی معده مهار می کنند.

فارماکوکینتیک:
جذب دارو سریع است و دارو با کاهش اسید معده به جذب خود کمک می کند. متابولیسم آن کبدی است و از راه کلیه دفع می گردد. نیمه عمر آن بین نیم تا یک ساعت می باشد.

منع مصرف:
در بیماران مشکوک به سرطان معده مصرف این دارو ممنوع است.

عوارض جانبی:
عوارض جانبی این دارو شامل اختلالات گوارشی: تهوع٬ استفراغ٬ دردهای شکمی٬ نفخ٬ اسهال و یبوست است
عوارض کمتر شایع مانند سردرد٬ خشکی دهان٬ خیز محیطی٬ گیجی٬ خستگی٬ اختلالات خواب٬ راش پوستی٬ کهیر٬ درد عضلانی و درد مفاصل گزارش شده است.
عوارض نادری مانند اختلال در حس چشایی٬ زردی٬ التهاب کبد٬ واکنش های افزایش حساسیتی٬ تب٬ افسردگی٬ ژینکوماستی٬ نفریت بینابینی٬ اختلالات خونی٬ تعریق٬ حساسیت به نور٬ آلوپسی و سندرم استیونس جانسون مشاهده شده است
این دارو با کاهش اسید معده خطر عفونت های گوارشی را افزایش می دهند.

تداخلات دارویی:
مصرف همزمان این دارو با داروهای ضد انعقاد خوراکی مانند وارفارین باعث افزایش اثر وارفارین می گردد. مصرف همزمان این دارو با دیازپام و داروهای ضدصرع مثل فنی توئین باعث افزایش اثر آن می گردد.

هشدار ها دکس:
این دارو باید در بیماران مبتلا یا دارای سابقه ابتلای به بیماری مزمن کبدی، با احتیاط مصرف گردد.
مصرف طولانی مدت پنتوپرازول ممکن است باعث کمبود ذخیره منیزیم و ویتامین ب ۱۲ شود
همچنین مصرف طولانی مدت پنتوپرازول بیش از یک سال پوکی استخوان را تشدید می کند

توصیه های دارویی:
1. در صورت بروز سوءهاضمه، اسهال و کهیر طی درمان، به پزشک مراجعه شود.
2. در صورت اثبات وجود سرطان معده از مصرف این دارو باید خودداری گردد.
3. کپسول دارو باید بلافاصله قبل از غذا و ترجیحاً در صبح مصرف شود.

اشکال داروئی: -

اطلاعات کامل داروی دکس آمفتامین Dexamfetamine (قرص دگزامین DEXAMIN، دکستروآمفتامین سولفات DEXTROAMPHETAMINE SULFATE)

اطلاعات کامل داروی دکس آمفتامین Dexamfetamine

گروه داروئی: داروهای سرکوب کننده اشتها و اشتها آور

موارد مصرف:
دگزامفتامین یک سیمپاتومیمتیک با فعالیت غیر مستقیم است با فعالیت آگونسیتی آلفا و بتا- آدرنرژیک. اثر تحریکی قابل توجهی بر سیستم عصبی مرکزی و به ویژه بر کورتکس مغزی دارد.
دگزامفتامین در درمان خواب آلودگی کاربرد دارد. در درمان چاقی نیز نقش دارد اگرچه دیگر آمفتامین ها جهت رفع کسالت و خستگی مصرف می شده اند اما این مصرف نیز مطلوب به شمار نمی رود. دگزامفتامین به صورت سولفات و به طریق خوراکی مصرف می شود. در درمان بی خوابی دوز معمول آغازین 5 تا 10 میلی گرم در روز در دوزهای تقسیم شده می باشد که در صورت لزوم 5 تا 10 میلی گرم با فواصل هفته ای تا حداکثر 60 میلی گرم در روز به آن افزوده می شود. در افراد مسن کمترین دوز آغازین یعنی5 میلی گرم تجویز می شود و برای افزایش آن نیز باید 5 میلی گرم باشد. در کودکان بیش فعال بالای 6 سال دوز معمول آغازین 5 میلی گرم و یکبار یا 2 بار در روز است و در صورت لزوم با فواصل هفته ای می توان آن را 5 میلی گرم تا حداکثر20 میلی گرم در روز افزایش داد اگرچه ممکن است کودکان بزرگتر به دوز 40 میلی گرم و یا بیشتر در روز نیاز داشته باشند. اگرچه تجویز این دارو در بعضی از کشورها و از جمله انگلستان در مورد کودکان زیر 6 سال مجاز است اما سازمان بهداشت جهانی مصرف آن را در کودکان زیر 5 سال توصیه نمی کند.

مکانیسم اثر:
این دارو یک مقلد سمپاتیک غیرمستقیم الاثر است و موجب افزایش فعالیت حرکتی و هوشیاری ذهنی شده و خواب آلودگی و احساس خستگی را کاهش می دهد و در موارد نقص توجه ناشی از فعالیت بیش از حد در کودکان، با مکانیسمی که بطور دقیق مشخص نشده است، بطور متناقض موجب کاهش بیقراری حرکتی شده و میزان توجه کودکان را بالا می برد.
فارماکوکینتیک دکس آمفتامین
آمفتامین ها از مسیر گوارشی به سهولت جذب می شوند و در اکثر بافت های بدن توزیع می شوند و غلظت های زیادی را در مغز و مایع مغزی نخاعی ایجاد می کنند. بخشی از آنها در کبد متابولیزه می شود اما سهم قابل توجهی از آنها به صورت تغییر نکرده در ادرار دفع می گردد. میزان حذف ادراری آن بستگی به PH دارد و در ادرار اسیدی افزایش می یابد. آمفتامین ها در شیر مادر توزیع می گردند.

عوارض جانبی:
عوارض جانبی حاصل از دگزامفتامین عموماً علائم ناشی از تحریک بیش از حد سیستم عصبی مرکزی می باشد و شامل بیخوابی، ترس شبانه، بی قراری، زودرنجی و سرخوشی می باشد که با خستگی و افسردگی دنبال می شود. ممکن است خشکی دهان، بی اشتهایی، کرامپ های شکمی و دیگر اختلالات گوارشی، سردرد و سبکی سر و لرزش، تعریق، تاکی کاردی، طپش قلب، افزایش و گاهی کاهش فشار خون، تغییر در میل جنسی و ناتوانی جنسی رخ دهند. واکنش های سایکوتیک نیز رخ می دهند و باعث آسیب های عضلانی مرتبط با رابدومیولیز و عوارض کلیوی می شوند. ندرتاً کاردیومیوپاتی در مصرف مزمن رخ می دهد. در درمان طولانی مدت ممکن است در کودکان عقب ماندگی رشدی رخ دهد. در مصرف بیش از اندازه حاد افزایش دمای بدن، میدریاز، هایپررفلکسی، درد قفسه سینه، آریتمی های قلبی، گیجی، حالات هراسی، رفتارهای تهاجمی،هالوسیناسیون، دلریوم، تشنج، دپرسیون تنفسی، کما و مرگ ومیر رخ می دهند. پاسخ افراد مختلف متفاوت است و ممکن است در یک فرد مسمومیت با مقادیر ناچیزی نیز رخ دهد.

درمان عوارض جانبی:
شارکول فعال را می توان جهت اعمال تأخیر در جذب بکار برد اما در صورتی که بیمار طی یک ساعت اول مراجعه کرده باشد. در موارد مصرف زیاد اخیر می توان از لاواژمعده استفاده کرد. به طور کلی درمان مصرف بیش از اندازه آمفتامین ها درمان حمایتی و علامتی است. مسکن ها معمولاً کافی هستند. دیورز اسیدی باعث افزایش دفع آمفتامین ها می شود اما به ندرت لازم می شود و تنها در مسمومیت شدید مورد توجه هستند و به مراقبت و مانیتور کردن دقیق نیازمند است.

پیشگیری ها:
دگزامفتامین در بیماران قلبی عروقی از جمله در فشار خون متوسط تا شدید و هم چنین در بیماران دچار پرکاری تیروئید، گلوکوم و افراد مضطرب. در بیماران دارای سوء مصرف الکل یا مواد منع مصرف دارد و در زنان حامله و شیرده نیز باید از تجویز آن پرهیز شود. در بیماران مبتلا به فشار خون خفیف و اختلالات کلیوی و شخصیت ناپایدار باید با دقت تجویز گردد. از آن جا که در کودکان ممکن است عقب ماندگی در رشد رخ دهد قد و وزن آنها باید کنترل شود.

تداخلات دارویی:
دگزامفتامین یک سیمپاتومیمتیک با فعالیت غیر مستقیم است و ممکن است با تعدادی از دیگر داروها تداخل داشته باشد. در بیمارانی که یک MAOI دریافت می کنند و یا در 14 روز گذشته تحت چنین نوع درمانی بوده اند به علت جلوگیری از حملات فشار خون نباید تجویز شود. مصرف یک بتا بلوکر همراه با آمفتامین می تواند باعث ایجاد یک فشار خون بالا شود. دگزامفتامین همچنین می تواند اثر دیگر داروهای ضد فشار خون از جمله گوانتیدین و داروهای مشابه را کاهش دهد و از مصرف همزمان آن ها باید پرهیز شود. در بیماران دریافت کننده آمفتامین و TCA باید مراقبت کامل از نظر احتمال خطر آثار قلبی عروقی به عمل آید از جمله آریتمی ها که می توانند تشدید شوند. دفع ادراری آمفتامین ها توسط قلیایی کننده های ادراری کاهش می یابد که می تواند اثر و طول مدت آن را افزایش دهد. آمفتامین ها می توانند جذب اتوسوکسیماید، فنوباربیتال و فنی توئین را به تأخیر بیاندازند. آثار تحریکی آمفتامین ها توسط کلروپرومازین، هالوپریدول و لیتیوم مهار می شوند.دیسولفیرام می تواند متابولیسم و دفع آمفتامین ها را مهار کند. مصرف سیمپاتومیمتیک ها همراه با مایعات فرار بیهوشی مثل هالوتان می تواند منجر به افزایش خطر بروز آریتمی های قلبی شود.

هشدار ها:
-دگزامفتامین دارای پتانسیل بالایی برای سوءاستفاده است.
-تجویز دگزآمفتامین برای مدت زمان طولانی ممکن است منجر به وابستگی به مواد مخدر شود و باید اجتناب شود.
-سوء استفاده از دگزآمفتامین ممکن است باعث مرگ ناگهانی و عوارض جدی قلبی عروقی شود.
-با مصرف این دارو امکان ایجاد تحمل، وابستگی جسمی و یا سوء مصرف از دارو وجود دارد. بنابراین مصرف این دارو باید تحت کنترل دقیق باشد.
-در طول مدت مصرف این دارو باید اندازه گیری فشار خون، کنترل ریتم قلب، پیگیری رشد کودکان، بطور مرتب انجام گیرد.
-در موارد زیر باید با احتیاط فراوان تجویز شود: حالت آژیته، موارد پیشرفته آترواسکلروز، بیماری های علامتدار قلبی - عروقی، سابقه مصرف نابجای داروها یا وابستگی به داروها، گلوکوما، زیادی فشار خون، پرکاری تیروئید، سندرم Tourette’s یا سایر تیک های حرکتی یا کلامی، سابقه حساسیت به آمفتامین ها یا سایر داروهای مقلد سمپاتیک.
-نیاز بیمار برای ادامه درمان با این دارو باید بطور مرتب مورد ارزیابی مجدد قرار گیرد. -توصیه می شود در درمان نقص توجه ناشی از بیش فعالیتی، در فواصل زمانی منظم، مصرف دارو قطع شود تا مشخص شود که آیا با قطع مصرف دارو، علایم بیماری مجدداً ظاهر می شوند و در آن صورت درمان ادامه یابد.
-مصرف این دارو در کودکان ممکن است باعث کاهش رشد شود.
-تجویز این دارو به کودکان با سن کمتر از 3 سال توصیه نمی شود.
-منع مصرف دارو :
-حساسیت، هایپرتیروئیدی، گلوکوم، فشار خون،آرترواسکلروز پیشرفته، سابقه ی مصرف مواد مخدر، MAO I: خطر واکنش شدید فشار خون بالا.

توصیه های دارویی:
-از رانندگی و انجام کارهایی که به هوشیاری کامل نیاز است در ابتدای مصرف این دارو و تا هنگامی که اثرات این دارو برای شما مشخص شود خودداری کنید.
-فشار و ضربان قلب خود را طبق گفته ی پزشک چک کنید.
-قبل از مصرف داروهای بدون نسخه که احتمال دارد فشار خون شما را بالا ببرد از جمله داروهای سرماخوردگی، داروهای لاغری ، مسکن ها ، داروهای محرک ، ... به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.
-در کودکان زیر سه سال با نظر پزشک مصرف کنید.
-در صورت داشتن ضربان قلب غیرمعمول، سردرد شدید، لرزش، تغییر در توانایی جنسی، ادرار تیره، ناتوانی در دفع ادرار، درد عضلانی، کبودی، تغییر در بینایی، اختلال در صحبت کردن، عدم تعادل، درد قفسه سینه، تنگی نفس، گیجی زیاد، علایم افسردگی یا عصبی شدن به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.
-دارو را صبح ها مصرف کنید.
-دارو را با آبمیوه مصرف نکنید.
-دارو هر روز در وقت معینی استفاده شود.

اشکال داروئی:

قرص دگزامین 5 میلی گرم - دگزآمفتامین سولفات
قرص دکستروآمفتامین سولفات 5 میلی گرم

DEXAMIN 5MG TAB
DEXTROAMPHETAMINE SULFATE 5MG TAB