اطلاعات کامل داروی اداراوون Edaravone
گروه داروئی: داروهای قلبی عروقی
موارد مصرف:
اداراون بصورت تزریق وریدی برای کمک به ریکاوری بیماران ضربه مغزی و در درمان بیماری ALS کاربرد دارد
اطلاعات کامل داروی اکوتیوپات آیوداید Ecothiopate Iodide
گروه داروئی: داروهای منقبض کننده، بازکننده مردمک چشم و ضد گلوکوم
موارد مصرف:
اکوتیوفات در درمان گلوکوم با زاویه باز، انسداد مجرای خروجی مایع زلالیه، به دنبال برداشتن عنبیه، لوچی تطابقی همگرا، بعضی از انواع گلوکوم ثانویه که با التهاب مجموعه عنبیه، جسم مژگانی و مشیمیه همراه نباشد، به خصوص در گلوکوم بعد از جراحی آب مروارید مصرف می شود.
مکانیسم اثر:
اکوتیوفات یک مهار کننده قوی و طولانی اثر آنزیم کولین استراز می باشد. با مهار این آنزیم که روزها تا هفته ها طول می کشد، باعث ایجاد میوز و فلج تطابقی چشم می شود.
فارماکوکینتیک:
پس از مصرف موضعی در چشم، طی 30-10 دقیقه مردمک چشم تنگ می شود. این اثر به مدت چندین روز تا 4 هفته ادامه می یابد. کاهش فشار داخل چشم پس از گذشت 8-4 ساعت از مصرف دارو قابل تشخیص است و طی 24 ساعت به اوج خود می رسد. این اثر به مدت چندین روز تا 4 هفته ادامه می یابد.
منع مصرف:
التهاب عنبیه، جسم مژگانی، و مشیمیه گلوکوم با زاویه بسته قبل از برداشتن عنبیه یا در بیماران مبتلا به گلوکوم با زاویه باریک، گلوکوم همراه با التهاب عنبیه و جسم مژگانی نباید مصرف شود.
عوارض جانبی:
سردرد، خستگی عضلانی، افزایش فعالیت(در کودکان مبتلا به سندرم داون)، گر گرفتگی، برادی کاردی، اشک ریزش، سوزش چشم، تاری دید، حساسیت به نور، اسپاسم تطابقی، تکان های عضله پلک، قرمزی و ضخیم شدن ملتحمه، اسهال، کرامپ های شکمی، افزایش ترشح بزاق، تهوع، استفراغ و تکرر ادرار از عوارض این دارو هستند.
تداخلات دارویی:
تجویز همزمان با ادرفونیوم، نئوستیگمین، پیریدوستیگمین و سایر داروهایی که فعالیت سیستم کولینرژیک را افزایش می دهند، موجب تشدید اثرات فارماکولوژیک این دارو می شود. مصرف این دارو به همراه سوکسینیل کولین موجب بروز آپنه طولانی مدت و کلاپس قلبی- عروقی می شود.
هشدار ها:
این دارو در موارد زیر باید با احتیاط مصرف شود:
تحریک پذیری زیاد عصب واگ، آسم نایژه ای، اختلالات اسپاسمی گوارشی، قرحه گوارشی، کمی فشار خون، برادی کاردی، سابقه انفراکتوس میوکارد، صرع، پارکینسون و سایر اختلالاتی که ممکن است به اثرات ناشی از افزایش تحریک پذیری عصب واگ پاسخ نامطلوبی دهند.
توصیه های دارویی:
اشکال داروئی: -
اطلاعات کامل داروی دیدروژسترون Dydrogesterone
گروه داروئی: هورمون های جنسی
موارد مصرف:
دیروژسترون برای درمان آندومتریوز، سقط عادتی، خونریزی غیرفونکسیونل رحم، قاعدگی دردناک، فقدان قاعدگی، سندرم پیش از قاعدگی و به منظور جانشین درمانی هورمونی مصرف می شود.
مکانیسم اثر:
پس از پیوند به گیرنده های سیتوپلاسمی و ایجاد کمپلکس استروئید –گیرنده، نسخه برداری آغاز شده و ساخت پروتئین ها افزایش می یابد. این پروتئین ها مسئول آثار فارماکولوژیک دارو می باشند. این دارو نیز مانند سایر پروژستین ها مانع رهایش گنادوتروپین ها از هیپوفیز و در نتیجه مانع بلوغ فولیکولی و تضعیف تخمک گذاری می گردد.
فارماکوکینتیک:
دیدروژسترون از دستگاه گوارش به خوبی جذب می شود و متابولیسم آن کبدی بوده و از راه کلیه ها دفع می شود.
اطلاعات کامل داروی دوتاستراید Dutasteride
گروه داروئی: هورمون های جنسی
موارد مصرف:
درمان علائم هیپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH) به صورت تک دارو و یا همراه تامسولوزین.
درمان الگوی تاسی مردانه
مکانیسم اثر:
این دارو آنزیم 5-آلفاردوکتاز را که مسئول تبدیل تستوسترون به دی هیدروتستوسترون می باشد، به طور اختصاصی مهار می کند و باعث کاهش اندازه پروستات، بهبود سرعت جریان ادرار و رفع علائم انسدادی می گردد.
فارماکوکینتیک:
زیست دستیابی دارو پس از مصرف خوراکی حدود 60% است.
اتصال به آلبومین حدود 99%
دفع دارو 45% از طریق مدفوع و 1% از راه ادرار 54% متابولیزه می شود
نیمه عمر دارو حدود ۵ هفته
پس از قطع دارو ۴ تا ۶ ماه دارو در خون وجود خواهد داشت
منع مصرف:
مصرف در حاملگی اکیدا ممنوع است. حتی دست زدن زنان باردار به این دارو ممنوع است. جزء داروهای گروه X است که باعث نقص عضو یا مرگ جنین می گردد.
اطلاعات کامل داروی دوپیلومب dupilumab
گروه داروئی: داروهای پوستی و ضد آفتاب ها
موارد مصرف:
این دارو در درمان اگزمای متوسط تا حاد بزرگسالان کاربرد دارد.
دوپیلومب التهاب ناشی از مواد حساسیت زا در بدن را کاهش می دهد
این دارو در سال ۲۰۱۷ توسط FDA تائید شده است.
مکانیسم اثر:
دوپیلومب آنتاگونیست رسپتور آلفای اینترلوکین- ۴ است. IL-4Rα
اطلاعات کامل داروی دروپریدول Droperidol
اشکال داروئی: خواب آورهای آرامبخش ،و ضد جنون ها
موارد مصرف:
دروپریدول برای ایجاد آرامش و کنترل سریع وضعیت بیمار در اختلالات روانی نظیر مانیا و نیز کنترل نهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی و به عنوان داروی پیش‌بیهوشی به تنهایی و یا همراه با داروهای دیگر نظیر فنتانیل و نیتروس اکساید برای ایجاد بیهوشی عمومی به کار می‌رود.
مکانیسم اثر:
دروپریدول اثر خود را عمدتا با انسداد گیرنده‌های دوپامینی در سیستم اعصاب مرکزی ایجاد می‌نماید . این دارو گیرنده‌های الفا – آدرنرژیک را نیز مهار می‌نماید.
فارماکوکینتیک:
جذب این دارو پس از تزریق عضلانی کامل می‌باشد. اثر دروپریدول 10-3 دقیقه بعد از تزریق عضلانی ظاهر می‌گردد. سریعاً در بدن توزیع شده و متابولیسم کبدی وسیعی دارد. نیمه عمر آن بیش از 2 ساعت می‌باشد. اثر تسکین پخش دارو حدود 4-2 ساعت طول می‌کشد. این دارو از طریق کلیه و صفرا دفع می‌گردد.
منع مصرف:
1. این دارو در صورت وجود کاهش پتاسیم خون ، کاهش منیزیم خون، طولانی شدن فاصله QTدر نوار قلبی، ( که از قبل وجود داشته باشد)، حساسیت به دارو و فئوکروموسیتوم نباید مصرف شود.
2. بیماران سالخورده ، ناتوان و افرادی که بشدت بیمار هستند، ممکن است به‌اثرات کاهنده فشار خون و تسکین بخش این دارو حساس‌تر باشند. کاهش مقدار مصرف در این بیماران توصیه می‌شود.
اطلاعات کامل داروی دوکسیلامین Doxylamine
گروه داروئی: آنتی هیستامین ها
موارد مصرف:
مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک:
عوارض جانبی:
اثرات آنتی کولینرژیک ازجمله: خشکی دهان، تاری دید، افزایش درجه حرارت بدن، تاکی کاردی و...
تداخلات دارویی:
هشدار ها:
موارد منع مصرف:
مصرف بیش از ۲ هفته، آسم، گلوکوم، بیماری های قلبی-عروقی، بیماری های تتفسی، اختلالات تیروئیدی، سرکوب CNS.
اشکال داروئی: -
اطلاعات کامل داروی دوکسازوسین Doxazosin
گروه داروئی: داروهای قلبی عروقی
موارد مصرف:
دوگزازوسین یک بلوکر آلفا 1- آدرنوسپتور است که کاربردها و فعالیت های مشابه با پرازوسین دارد اما طول مدت فعالیت طولانی تری دارد. در درمان فشار خون و نیز در هیپرپلازی خوش خیم پروستات کاربرد دارد چرا که علایم انسداد ادراری را بهبود می بخشد.
دوگزازوسین به صورت ملح مسیلات و به طریق خوراکی تجویز می شود اما دوزهای تجویزی معمولاً بر اساس پایه برنامه ریزی می شوند. 2/1 میلی گرم دوگزازوسین مسیلات تقریباً معادل با یک میلی گرم دوگزازوسین می باشد و با یکبار مصرف خوراکی حداکثر کاهش در فشار خون طی 2 تا 6 ساعت بعد اتفاق می افتد که اثر آن تا 24 ساعت حفظ می شود. جهت اجتناب از خطر غش کردن بیمار که در بعضی افراد طی مصرف اولین دوز ایجاد می شود، دوز آغازین 1mg می باشد که ترجیحاً در زمان خواب مصرف می شود و با توجه به پاسخ درمانی می توان میزان دوز را بعد از یک تا دو هفته افزایش داد. دوز معمولی نگهدارنده برای فشار خون تا 4 میلی گرم یکبار در روز می باشد و نباید از 16mg در روز تجاوز کند. در مورد هیپرپلازی خوش خیم پروستات دوز معمول نگهدارنده 2 تا 4 میلی گرم روزانه می باشد که نباید از 8mg در روز تجاوز کند.
مکانیسم اثر:
- پرفشاری خون: بطور کامل گیرنده های پس سیناپسی آلفا-1 آدرنرژیک را مهار می کند و منجر به اتساع وریدها و آرتریول ها شده و کاهش مقاومت محیطی کل و فشار خون را ایجاد می کند.
- BPH: بطور کامل گیرنده های پس سیناپسی آلفا-1 آدرنرژیک را در بافت های استرومال پروستات و گردن مثانه را مهار می کند. در نتیجه باعث کاهش انقباض سمپاتیکی و تنگی مجرای ادرار و کاهش علائم BPH می شود.
فارماکوکینتیک:
دوگزازوسین بعد از تجویز خوراکی به خوبی جذب می شود و اوج غلظت پلاسمایی 2 تا 3 ساعت بعد از تجویز حاصل می شود. زیست دستیابی خوراکی حدود 65% می باشد و به طور وسیع در کبد متابولیزه می گردد و متابولیت های آن در مدفوع وارد می شوند و مقدار کمی هم به صورت داروی تغییر نکرده دفع می گردد. حذف آن از پلاسما دو مرحله ای است که نیمه عمر متوسط آن حدود 22 ساعت می باشد. فارماکوکینتیک دارو در بیماران مبتلا به اختلالات کلیوی تغییر نمی کند. دوگزازوسین به میزان 98% به پروتئین های پلاسما متصل می شود و توسط دیالیز برداشت نمی شود.
اطلاعات کامل داروی دوکساپرام Doxapram
گروه داروئی: داروهای سرکوب کننده اشتها و اشتها آور
موارد مصرف:
دوکساپرام به عنوان محرک در درمان ضعف تنفسی، تضعیف تنفسی پس از عمل جراحی و یا آپنه ای که بدلیل مصرف شل کننده های عضلانی-اسکلتی ایجاد نشده باشد، نارسایی حاد تنفسی در مبتلایان به بیماری انسدادی مزمن ریوی و نیز برای تحریک تنفس عمیق بعد از اعمال جراحی بکار می رود.
مکانیسم اثر:
این دارو با تأثیر بر گیرنده های شیمیایی کاروتید در محیط موجب تحریک تنفس و در نتیجه افزایش حجم حیاتی و افزایش جزئی تعداد تنفس می گردد. بتدریج با افزایش میزان مصرف دارو، مراکز تنفس در بصل النخاع نیز تحریک شده که این خود به طور پیش رونده، سایر قسمت های مغز و طناب نخاعی را نیز تحریک می کند.
فارماکوکینتیک:
اثر دارو طی 40-20 ثانیه شروع شده و پس از 2-1 دقیقه به حداکثر می رسد. اثر دوکساپرام 12-5 دقیقه به طول می انجامد. حدود 55 درصد آن از طریق صفرا دفع می گردد.
منع مصرف:
دوکساپرام در مواردی چون صدمات عروق مغزی، بیماری شریان کرونر، صرع، ضربه به سر، نارسایی قلبی، افزایش حاد فشار خون، عدم کفایت تنفسی بدلایلی از قبیل انسداد راه های هوایی، دیسپنه شدید، پنوموتوراکس، فلج عضلانی و نیز در بیماریهای ریوی مثل آسم حاد نایژه ای، آمبولیسم ریوی، نارسایی تنفسی ناشی از اختلالات عضلانی –اسکلتی و فیبروز ریوی نباید مصرف شود.
اطلاعات کامل داروی دوپکسامین Dopexamine
گروه داروئی: داروهای قلبی و عروقی
موارد مصرف:
وازودیلاتور سیمپاتومیمتیک (تحریک رسپتورهای b2، رسپتورهای دوپامین محیطی، مهار بازجذب نورونال نورآدرنالین).
a) تجویز وریدی کوتاه مدت به منظور ساپورت همودینامیک در بیماران با برون ده قلبی پایین (پیرو عمل جراحی قلب یا CHF تشدید یافته)
b) شوک سپتیک (به منظور افزایش جریان خون احشایی و کاهش آسیب کلیوی و گوارشی)
مکانیسم اثر:
دارو از طریق تحریک رسپتورهای b2 و نیز رسپتورهای دوپامین محیطی و مهار بازجذب نورونال نورآدرنالین سبب افزایش برون ده قلبی، وازودیلاسیون محیطی و افزایش جریان خون محیطی و مزانتریک می شود.
فارماکوکینتیک:
نیمه عمر دارو در خون کوتاه بوده و حدود 6 تا 7 دقیقه است. متابولیت های دارو در صفرا و ادرار ترشح می شوند.
عوارض جانبی:
اضطراب، تب، بی قراری، بی خوابی، گیجی، سردرد، ضعف، بی اشتهایی، تهوع، استفراغ، تپش قلب، هایپوتانسیون گذرا، کاهش تعداد پلاکت ها
تداخلات دارویی:
a) مصرف همزمان این دارو با هالوتان سبب احتمال افزایش بروز آریتمی می شود.
b) پیرو مصرف همزمان این دارو با مهارکننده های مونوآمینو اکسیداز احتمال بروز هایپرتانسیون شدید (به علت تشدید تجمع نور آدرنالین در انتهای اعصاب آدرنرژیک) وجود دارد.
c) مصرف همزمان این دارو با هپارین سبب احتمال تشدید بروز ترومبوسیتوپنی می گردد.
هشدار ها:
مصرف این دارو در بیماران ترومبوستوپنیک باید با احتیاط صورت گیرد.
