اطلاعات کامل داروی دوکسازوسین Doxazosin
گروه داروئی: داروهای قلبی عروقی
موارد مصرف:
دوگزازوسین یک بلوکر آلفا 1- آدرنوسپتور است که کاربردها و فعالیت های مشابه با پرازوسین دارد اما طول مدت فعالیت طولانی تری دارد. در درمان فشار خون و نیز در هیپرپلازی خوش خیم پروستات کاربرد دارد چرا که علایم انسداد ادراری را بهبود می بخشد.
دوگزازوسین به صورت ملح مسیلات و به طریق خوراکی تجویز می شود اما دوزهای تجویزی معمولاً بر اساس پایه برنامه ریزی می شوند. 2/1 میلی گرم دوگزازوسین مسیلات تقریباً معادل با یک میلی گرم دوگزازوسین می باشد و با یکبار مصرف خوراکی حداکثر کاهش در فشار خون طی 2 تا 6 ساعت بعد اتفاق می افتد که اثر آن تا 24 ساعت حفظ می شود. جهت اجتناب از خطر غش کردن بیمار که در بعضی افراد طی مصرف اولین دوز ایجاد می شود، دوز آغازین 1mg می باشد که ترجیحاً در زمان خواب مصرف می شود و با توجه به پاسخ درمانی می توان میزان دوز را بعد از یک تا دو هفته افزایش داد. دوز معمولی نگهدارنده برای فشار خون تا 4 میلی گرم یکبار در روز می باشد و نباید از 16mg در روز تجاوز کند. در مورد هیپرپلازی خوش خیم پروستات دوز معمول نگهدارنده 2 تا 4 میلی گرم روزانه می باشد که نباید از 8mg در روز تجاوز کند.
مکانیسم اثر:
- پرفشاری خون: بطور کامل گیرنده های پس سیناپسی آلفا-1 آدرنرژیک را مهار می کند و منجر به اتساع وریدها و آرتریول ها شده و کاهش مقاومت محیطی کل و فشار خون را ایجاد می کند.
- BPH: بطور کامل گیرنده های پس سیناپسی آلفا-1 آدرنرژیک را در بافت های استرومال پروستات و گردن مثانه را مهار می کند. در نتیجه باعث کاهش انقباض سمپاتیکی و تنگی مجرای ادرار و کاهش علائم BPH می شود.
فارماکوکینتیک:
دوگزازوسین بعد از تجویز خوراکی به خوبی جذب می شود و اوج غلظت پلاسمایی 2 تا 3 ساعت بعد از تجویز حاصل می شود. زیست دستیابی خوراکی حدود 65% می باشد و به طور وسیع در کبد متابولیزه می گردد و متابولیت های آن در مدفوع وارد می شوند و مقدار کمی هم به صورت داروی تغییر نکرده دفع می گردد. حذف آن از پلاسما دو مرحله ای است که نیمه عمر متوسط آن حدود 22 ساعت می باشد. فارماکوکینتیک دارو در بیماران مبتلا به اختلالات کلیوی تغییر نمی کند. دوگزازوسین به میزان 98% به پروتئین های پلاسما متصل می شود و توسط دیالیز برداشت نمی شود.
اطلاعات کامل داروی دوکساپرام Doxapram
گروه داروئی: داروهای سرکوب کننده اشتها و اشتها آور
موارد مصرف:
دوکساپرام به عنوان محرک در درمان ضعف تنفسی، تضعیف تنفسی پس از عمل جراحی و یا آپنه ای که بدلیل مصرف شل کننده های عضلانی-اسکلتی ایجاد نشده باشد، نارسایی حاد تنفسی در مبتلایان به بیماری انسدادی مزمن ریوی و نیز برای تحریک تنفس عمیق بعد از اعمال جراحی بکار می رود.
مکانیسم اثر:
این دارو با تأثیر بر گیرنده های شیمیایی کاروتید در محیط موجب تحریک تنفس و در نتیجه افزایش حجم حیاتی و افزایش جزئی تعداد تنفس می گردد. بتدریج با افزایش میزان مصرف دارو، مراکز تنفس در بصل النخاع نیز تحریک شده که این خود به طور پیش رونده، سایر قسمت های مغز و طناب نخاعی را نیز تحریک می کند.
فارماکوکینتیک:
اثر دارو طی 40-20 ثانیه شروع شده و پس از 2-1 دقیقه به حداکثر می رسد. اثر دوکساپرام 12-5 دقیقه به طول می انجامد. حدود 55 درصد آن از طریق صفرا دفع می گردد.
منع مصرف:
دوکساپرام در مواردی چون صدمات عروق مغزی، بیماری شریان کرونر، صرع، ضربه به سر، نارسایی قلبی، افزایش حاد فشار خون، عدم کفایت تنفسی بدلایلی از قبیل انسداد راه های هوایی، دیسپنه شدید، پنوموتوراکس، فلج عضلانی و نیز در بیماریهای ریوی مثل آسم حاد نایژه ای، آمبولیسم ریوی، نارسایی تنفسی ناشی از اختلالات عضلانی –اسکلتی و فیبروز ریوی نباید مصرف شود.
اطلاعات کامل داروی دوپکسامین Dopexamine
گروه داروئی: داروهای قلبی و عروقی
موارد مصرف:
وازودیلاتور سیمپاتومیمتیک (تحریک رسپتورهای b2، رسپتورهای دوپامین محیطی، مهار بازجذب نورونال نورآدرنالین).
a) تجویز وریدی کوتاه مدت به منظور ساپورت همودینامیک در بیماران با برون ده قلبی پایین (پیرو عمل جراحی قلب یا CHF تشدید یافته)
b) شوک سپتیک (به منظور افزایش جریان خون احشایی و کاهش آسیب کلیوی و گوارشی)
مکانیسم اثر:
دارو از طریق تحریک رسپتورهای b2 و نیز رسپتورهای دوپامین محیطی و مهار بازجذب نورونال نورآدرنالین سبب افزایش برون ده قلبی، وازودیلاسیون محیطی و افزایش جریان خون محیطی و مزانتریک می شود.
فارماکوکینتیک:
نیمه عمر دارو در خون کوتاه بوده و حدود 6 تا 7 دقیقه است. متابولیت های دارو در صفرا و ادرار ترشح می شوند.
عوارض جانبی:
اضطراب، تب، بی قراری، بی خوابی، گیجی، سردرد، ضعف، بی اشتهایی، تهوع، استفراغ، تپش قلب، هایپوتانسیون گذرا، کاهش تعداد پلاکت ها
تداخلات دارویی:
a) مصرف همزمان این دارو با هالوتان سبب احتمال افزایش بروز آریتمی می شود.
b) پیرو مصرف همزمان این دارو با مهارکننده های مونوآمینو اکسیداز احتمال بروز هایپرتانسیون شدید (به علت تشدید تجمع نور آدرنالین در انتهای اعصاب آدرنرژیک) وجود دارد.
c) مصرف همزمان این دارو با هپارین سبب احتمال تشدید بروز ترومبوسیتوپنی می گردد.
هشدار ها:
مصرف این دارو در بیماران ترومبوستوپنیک باید با احتیاط صورت گیرد.
اطلاعات کامل شربت فروگلوبین ب12
| نام | مقدار | نیاز روزانه |
|---|---|---|
| (Thiamin Hcl (Vitamin B1 | 10 mg | 286 % |
| Vitamin B2 | 2 mg | 63 % |
| Vitamin B6 | 2 mg | 100 % |
| (Vitamin B12 (Cyanocobalamin | 10 µg | 500 % |
| Folic Acid | 100 µg | 75 % |
| Dexpanthenol | 4 mg | * |
| Calcium Glycerophosphate | 20 mg | * |
| (Nicotinamide (Vitamin B3 | 20 mg | * |
| (Iron (Elemental | 20 mg | 50 % |
| (Zinc (Elemental | 6 mg | 33 % |
| Vitamin C | 64 mg | * |
| Copper | 0.4 mg | * |
| Manganese | 0.5 mg | * |
| Lysine HCL | 40 mg | * |
| Honey | 200 mg | * |
| Malt Extract | 1000 mg | * |
اطلاعات کامل داروی دوکوسات Docusates
گروه داروئی: داروهای گوارشی
موارد مصرف:
Docusates به صورت نمک های کلسیم و یا سدیم تجویز می شوند و به عنوان مسهل در درمان یبوست کاربرد دارند هم چنین از آن ها جهت تخلیه شکم قبل از اعمال رادیولوژیک استفاده می شود. از دوکسات پتاسیم نیز استفاده می شود. دوکسات ها از جمله سورفاکتانت های آنیونی هستند که باعث افزایش نفوذ آب به درون مدفوع می شوند و هم چنین دارای تأثیراتی بر ترشح مایع روده ای هستند و هم به صورت محرک و هم به صورت عامل نرم کننده مدفوع عمل می کنند. دوز معمول روزانه خوراکی دوکسات کلسیم 240 میلی گرم می باشد.
دوکسات سدیم در روزهای معمول 50 تا 300 میلی گرم روزانه به طریق خوراکی و در دوزهای تقسیم شده تجویز می شود اگر چه دوزهایی تا 500 میلی گرم در روز نیز مورد استفاده واقع می شوند. دوزهای پیشنهادی برای کودکان تا 120 میلی گرم در روز می باشد. اثر دارو طی 12 تا 72 ساعت دیده می شود. هنگام استفاده به عنوان مکمل در اعمال رادیولوژیک 400 میلی گرم به صورت خوراکی همراه با باریم داده می شود. هم چنین به صورت انما و با دوز 50 تا 120 میلی گرم تجویز می گردد و اثر آن طی 5 تا 20 دقیقه دیده می شود. قطرات گوشی حاوی 5/0 یا 5% دوکسات سدیم جهت نرم کردن واکس گوش به کار می رود. از دوکسات سدیم و دیگر دوکسات ها به عنوان سورفاکتانت های آنیونی در تولیدات فارماکولوژیک به صورت گسترده استفاده می شود.
فارماکوکینتیک:
نمک های دوکسات از مسیر گوارشی جذب می شوند و از طریق صفرا دفع می گردند. دوکسات سدیم هم چنین در شیر مادر توزیع می گردد.
عوارض جانبی:
عوارض جانبی حاصل از Docusates به ندرت رخ می دهند و عبارتند از: اسهال، حالت تهوع، کرامپ های شکمی، راش پوستی. متعاقب تجویز مقعدی درد آنورکتال و خونریزی گاهاً گزارش شده است. همانند تمام مسهل ها، Docusates هم نباید هنگام وجود انسداد روده ای یا علایم غیر تشخیص داده شده شکمی مصرف شوند. از مصرف طولانی مدت هم باید پرهیز شود و در بیماران مبتلا به هموروئید و فیشرهای آنال از تجویز مقعدی دوکوسات سدیم باید اجتناب ورزید. هنگام التهاب گوش و یا پارگی پرده گوش نباید به منظور نرم کردن واکس گوش از دوکوسات سدیم استفاده کرد.
تداخلات دارویی:
این داروها می توانند باعث افزایش جذب دیگر داروها شوند مثل پارافین مایع (که نباید آن را همزمان تجویز نمود).در صورت مصرف همزمان باید از میزان دوز تجویزی مسهل های anthraquinone کم کرد. تجویز همزمان با آسپرین باعث افزایش بروز عوارض جانبی در مورد مخاط معده روده ای می شود.
اشکال داروئی:
DOCUSATE SODIUM & SORBITOL 67.5ML ENEMA
DOCUSATE SODIUM 10ML DROP
اطلاعات کامل آمپول داستاکسل Docetaxel
گروه داروئی: آنتی نئوپلاستیک
موارد مصرف:
Docetaxel یک تاکسان نیمه سنتستیک است مشابه با Paclitaxel و از یک پیش ساز تاکسان مشتق از خارهای درخت اروپایی Taxus baccata ساخته می شود. از Docetaxel در مورد سرطان پستان متاستاتیک یا موضعی پیشرفته و سرطان ریه نوع non- small cell استفاده می شود. از آن می توان در سرطان پروستات متاستاتیک نیز استفاده نمود و کاربرد آن در دیگر نئوپلاسم های بد خیم از جمله درمان تسکینی سرطان های سرو گردن در دست بررسی است. این دارو به طریق داخل وریدی و به صورت انفوزیون با گلوکز 5/0 یا کلرید سدیم 9/0% با غلظت حداکثر 74/0 mg/ml تجویز می شود. به طور نرمال انفوزیون بیش از یک ساعت طول می کشد. دوز مجاز این دارو در مورد سرطان پستان متعاقب شکست شیمی درمانی های قبلی 60 تا 100 mg/m هر 3 هفته یکبار می باشد (در حالتی که این دارو منفرد درمانی باشد) و در درمان ترکیبی دوز تجویزی این دارو mg/m 75 است. دوز تجویزی در مورد سرطان ریه از نوع non- small cell ، mg/m 75 و هر 3 هفته یکبار چه در مونوتراپی و چه درمان ترکیبی متعاقب شکست شیمی درمانی های قبلی است. در مورد سرطان پروستات دوز تجویزی این دارو mg/m 75 هر 3 هفته یکبار همراه با mg5 پرد نیزون خوراکی 2 بار در روز است. مصرف پرد نیزون باعث کاهش نیاز به کورتیکواستروئید می شود. شمارش منظم گلبولهای خون مورد نیاز است و در بیماران مبتلا به نوتروپنی و یا در آن هایی که دچار نوروپاتی محیطی شده اند و همچنین در بیماران مبتلا به اختلالات کبدی نیاز به کاهش دوز تجویزی می باشد.
اطلاعات کامل داروی دی سولفیرام Disulfiram
موارد مصرف: داروهای متفرقه
ترک اعتیاد به الکل
مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک:
عوارض جانبی:
تداخلات دارویی:
اشکال داروئی:
قرص آنتابوس 250 میلی گرم
ANTABUS 250 MG TAB
اطلاعات کامل داروی دیسوپیرامید Disopyramide
گروه داروئی: داروهای قلبی عروقی
موارد مصرف:
دیسوپیرامید در پیشگیری و درمان آریتمی‌ها، بطنی، به ویژه پس از انفارکتوس قلبی و همچنین آریتمی فوق بطنی مصرف می‌شود.
مکانیسم اثر:
دیسوپیرامید پاسخ‌دهی عضله قلب و سرعت الکتروفیزیولوژیک آن را (به استثنای سرعت هدایت گره دهلیزی-بطنی و هیس-پورکنژ) تضعیف می‌کند. دپولاریزاسیون دیاستولیک در بافت‌هایی که خودکاری زیادی دارند، کند شده و دوره تحریک‌ناپذیری مؤثر دهلیز و بطن افزایش می‌یابد، با وجوداین، هدایت در مسیرهای فرعی طولانی می‌گردد. دیسوپیرامید اثر اینوتروپیک منفی دارد.
فارماکوکینتیک:
: جذب دیسوپیرامید سریع و تقریباً کامل است. متابولیسم دارو کبدی است و متابولیت اصلی آن دارای اثر ضد آریتمی و ضد موسکارینی می‌باشد. نیمه عمر دارو در افراد سالم 7 ساعت و در بیماران مبتلا به عیب کار کلیه، 18-8 ساعت است. زمان لازم برای رسیدن به اوج غلظت، 2 ساعت است.
با مصرف 300 میلی‌گرم از دارو، اثر درمانی طی 30 دقیقه تا 5/3 ساعت شروع می‌شود. طول اثر دارو پس از مصرف 300 میلی‌گرم دارو 5/8-5/1 ساعت است. دفع دارو تقریباً 80 درصد کلیوی است.
منع مصرف:
این دارو در بیماران مبتلا به انسداد درجه دوم یا سوم قلب و نارسایی عملکرد گره سینوسی (مگر در مواردی که از ضربان‌ساز مصنوعی استفاده می‌شود)، شوک کاردیوژنیک، حساسیت مفرط به دارو و افزایش فاصله QT در نوار قلبی نباید مصرف شود.
عوارض جانبی دیسوپیرامید
تحریک مجرای گوارشی، ضعف عضله قلب، کمی فشار خون، انسداد دهلیزی-بطنی، اثرات ضدموسکارینی( مانند خشکی دهان، تاری دید، احتباس ادرار)، پسیکوز، یرقان انسدادی و کمی قند خون با مصرف این دارو گزارش شده است.
تداخلات دارویی:
مصرف همزمان سایر داروهای ضد آریتمی، به ویژه دیلتیازم، پروکائین آمید، لیدوکائین، پرورپرانولول و سایر داروهای مسدودکننده گیرنده‌های بتا-آدرنرژیک و وراپامیل با دیسوپیرامید باید با احتیاط صورت گیرد، زیرا ممکن است منجر به طولانی شدن بیش از حد هدایت الکتریکی قلب همراه با کاهش برون ده قلبی شود. مصرف همزمان اریترومایسین با این دارو ممکن است سبب افزایش غلظت دیسوپیرامید و در نتیجه پهن شدن باند QRS و یا طولانی شدن QT در نوار قلبی شود.
اطلاعات داروی دی پیریدامول Dipyridamole
گروه داروئی: داروهای قلبی عروقی
موارد مصرف:
دیپیریدامول به عنوان داروی کمکی همراه با داروهای ضد انعقاد خوراکی برای پیشگیری از ترومبوآمبولی پس از جراحی دریچه‌های قلب مصرف می‌شود. دیپیریدامول از راه وریدی فقط به عنوان داروی کمک تشخیصی در تصویر برداری از پرفوزیون عضله قلب، برای تشخیص نقص پرفوزیون همراه با بیماری شریان کرونر مصرف می‌شود.
مکانیسم اثر:
دیپیریدامول ممکن است غلظت آدنوزین درونزاد ( گشاد کننده عروق کرونر و مهار کننده تجمع پلاکتی ) وAMPحلقوی درون پلاکتی را از طریق افزایش تحریک فعالیت آدنیلات سیکلاز و مهار آنزیم فسفودی استراز بالا می برد.
فارماکوکینتیک:
جذب دیپیریدامول آهسته و متغیر است . فراهمی زیستی این دارو 66-27 درصد است . پیوند آن به پروتئین بسیار زیاد است(99-91 درصد) . متابولیسم دارو کبدی است. نیمع عمر دفع آن از راه خوراکی و وریدی 10 ساعت است. زمان لازم برای رسیدن به اوج غلظت پلاسمایی، از راه خوراکی در حدود 75 دقیقه و از راه وریدی 2 دقیقه پس از اتمام یک انفوزیون 4 دقیقه‌ای است. دفع این دارو عمدتاً از طریق صفرا است ( تا 20 درصد ممکن است گردش مجدد روده‌ای – کبدی داشته باشد). در صورت انفوزیون mg/kg 0/56 طی 4 ساعت، اثر دارو 7/8 – 8/3 دقیقه پس از شروع انفوزیون به حداکثر می‌رسد.
عوارض جانبی:
تهوع، اسهال، سردرد، سرگیجه، درد عضلانی و کمی فشار خون با مصرف این دارو گزارش شده است. همچنین درد قفسه سینه، تغییرات فشار خون، تاکیکاردی و یا آریتمی با تزریق این دارو مشاهده شده است. همچنین، مصرف این دارو به ندرت ممکن است باعث تشدید علایم بیماری عروق کرونر شود.
اطلاعات کامل داروی دیپریدامول+آ اس آ Dipyridamol+ASA
گروه داروئی: داروهای قلبی عروقی
موارد مصرف:
این محصول ترکیبی از دو داروی آسپرین و دی پیریدامول می باشد که جهت پیشگیری از سکته ی ترومبوتیک تجویز می شود.
فرم دارویی:
بصورت کپسول خوراکی حاوی ۲۵ میلی گرم آسپرین و ۲۰۰ میلی گرم دی پیریدامول تولید می شود و به نام تجاری Aggrenox معروف می باشد.
مکانیسم اثر
آسپرین یک مهار کننده ی غیر انتخابی آنزیم سیکلوکسیژناز می باشد که با کاهش سنتز پروستاگلاندین و ترومبوکسان A2 و ایجاد اثر ضد التهاب، ضد تب و ضد درد و کاهش تجمع پلاکتی تاثیر خود را می گذارد.
دی پیریدامول با مهار بازجذب آدنوزین پلاکتی، کاهش تجمع پلاکتی، افزایش تولید CGMP و اتصاع عروق کرونری اثر آنتی پلاکتی خود را ایفا می کند.
فارماکوکینتیک:
آسپرین متابولیسم کبدی دارد و توسط CYP450 به سالیسیلات که همچنان متابولیت فعالی می باشد تبدیل می شود. عمده دفع آن از راه ادرار است و نیمه عمر آسپرین ۰/۲۵ ساعت و
سالیسیلات ۲ تا ۶ ساعت می باشد.
نکته: نیمه عمر این دارو وابسته به دوز می باشد. همچنین دفع آن وابسته به Ph می باشد.
متابولیسم دی پیریدامول نیز از طریق CYP450 می باشد. عمده دفع آن از راه صفرا بوده و نیمه عمری در حدود ۱۰ ساعت دارد.
