اطلاعات داروی متفورمین و سیتاگلیپتین Sitagliptin+Metformin

متفورمین و سیتاگلیپتین Sitagliptin+Metformin

نام علمی دارو (ژنریک): Sitagliptin+Metformin 
گروه دارویی: Antidiabetics
داروهای ضد دیابت 

شرکت های تامین کننده این دارو در کشور:
داروسازی اسوه داروسازی عبیدی

موارد مصرف:

همراه با رعایت رژیم غذایی و ورزش جهت کنترل دیابت نوع 2 ( غیر وابسته به انسولین ) در بیمارانی که به داروهای متفورمین و سیتاگلیپتین به طور جداگانه پاسخ مناسبی نداده اند، استفاده می شود.

مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک:
موارد منع مصرف:
هشدارها:
عوارض جانبی:
تداخل دارویی:
نکات قابل توصیه:
مقدار مصرف:

اشکال دارویی:
تولیدات این دارو (نام های فارسی):
نام تجاری دارو تولیدکننده [کشور] توضیحات وارد کننده
قرص سیتافورمین 50/500 میلی گرم
داروسازی اسوه [ ایران ]

قرص زیپمت 50/500 میلی گرم
داروسازی عبیدی [ ایران ]

تولیدات این دارو (نام های انگلیسی):
نام تجاری دارو تولیدکننده [کشور] توضیحات وارد کننده
Sitaformin 50/500 mg Tab
داروسازی اسوه [ IRAN ]

ZIPMET® 50/500 mg Tab
داروسازی عبیدی [ IRAN ]

اطلاعات داروی روزیگلیتازون Rosiglitazone

روزیگلیتازون Rosiglitazone

نام علمی دارو (ژنریک): Rosiglitazone
گروه دارویی: Antidiabetics
داروهای ضد دیابت 

شرکت های تامین کننده این دارو در کشور:
موارد مصرف:

کنترل دیابت نوع 2 ( غیر وابسته به انسولین )
• رژیم تک دارویی: بهبود کنترل قند خون در کنار رعایت رژیم غذایی و ورزش
• رژیم چند دارویی: زمانی استفاده می شود که کنترل قند خون با رعایت رژیم غذایی، ورزش و تک دارویی به خوبی محقق نشود. با یک داروی سولفونیل اوره، متفورمین و یا سولفونیل اوره و متفورمین استفاده می شود.

مکانیسم اثر:

داروی ضد دیابت تیازولیدین دیون بوده که از طریق بهبود پاسخ سلول هدف به انسولین و بدون تاثیر بر ترشح انسولین پانکراس باعث کاهش قند خون می شود. در نتیجه عملکرد آن بستگی به وجود انسولین در بدن دارد. روزی گلیتازون آگونیست پروکسی زوم فعال شده گیرنده گاما (PPARgamma) است. فعال شدن گیرنده های هسته ای PPARgamma بر تولید محصولات ژنی که در متابولیسم قند و چربی دخیل اند، تاثیر می گذارد. PPARgamma در سلول های توبول های جمع کننده ادرار به وفور یافت می شود. احتباس مایعات نتیجه تحریک تیازولیدین دیون هاست که باعث افزایش بازجذب سدیم می شود.

فارماکوکینتیک:

• شروع اثر: با تاخیر همراه بوده و بیشترین اثر تا 12 هفته بروز می کند.
• توزیع: Vdss(apparent)=17.6L
• اتصال به پروتئین: 8/99 % عمدتا به آلبومین
• متابولیسم: کبدی (99 % ) از طریق CYP2C8 و به میزان کمتر از طریق CYP2C9
• زیست دست یابی: 99 %
• نیمه عمر: 4-3 ساعت
• زمان رسیدن به پیک پلاسمایی: 1 ساعت که با مصرف غذا به تاخیر می افتد.
• دفع: ادرار ( حدود 64 % )، مدفوع ( حدود 23 % ) به صورت متابولیت

موارد منع مصرف:

نارسایی قلبی کلاس 3 و 4 (NYHA) در شروع درمان

هشدارها:

• تیازولیدین دیون ها شامل روزی گلیتازون می تواند نارسایی قلبی را ایجاد یا تشدید کند، علائم و نشانه های آن را به دقت کنترل نمایید ( افزایش وزن سریع، تنگی نفس، ادم ). این عارضه به خصوص در اوایل درمان یا افزایش دوز رخ می دهد.
• در افراد مبتلا به ادم با احتیاط مصرف شود، ممکن است باعث افزایش حجم پلاسما و یا احتباس مایعات شده و منجر به نارسایی قلبی گردد.
• در افراد مبتلا به بیماری های قلبی عروقی با احتیاط مصرف شود.
• در کتواسیدوز دیابتی نباید مصرف شود.
• مکانیسم این دارو نیازمند حضور انسولین در بدن است لذا مصرف آن در دیابت نوع 1 توصیه نمی شود.
• درمان ترکیبی با سایر داروهای پایین آورنده قند خون می تواند خطر افت قند خون را افزایش دهد. در مصرف همزمان ممکن است نیاز به کاهش دوز باشد.
• مصرف همزمان با نیترات ها به دلیل افزایش خطر ایسکمی قلبی توصیه نمی شود.
• از مصرف همزمان با انسولین به علت افزایش خطر ادم، نارسایی احتقانی قلب و ایسکمی قلبی خودداری کنید.
• در بیمارانی که ترانس آمینازهای بالایی دارند با احتیاط مصرف شود.
• در بیماران مبتلا به بیماری فعال کبدی و یا ALT>2.5 برابر ULN در حالت پایه، شروع درمان با این دارو انجام نگیرد.
• سمیت کبدی ایدیوسینکراتیک با تیازولیدین دیون دیگری (Troglitazone) دیده شده است.
• شکستگی استخوان در زنانی که با روزی گلیتازون درمان می شدند دیده شده است.
• می تواند هموگلوبین/هماتوکریت و تعداد WBC را کاهش دهد. در بیماران مبتلا به آنمی با احتیاط مصرف شود.
• روزی گلیتازون می تواند باعث شروع سریعتر و یا بدتر شدن ادم ماکولا در بیماران دیابتی گردد.
• در زنان قبل از یائسگی و زنان فاقد تخمک گذاری با احتیاط مصرف شود. زیرا ممکن است باعث شروع تخمگ گذاری و افزایش خطر حاملگی گردد.
• ایمنی و اثربخشی در کودکان اثبات نشده است.

عوارض جانبی:

• اندوکرین و متابولیک: افزایش HDL-C، LDL-C و کلسترول تام، افزایش وزن، افت قند خون
• قلبی عروقی: ادم، افزایش فشار خون، نارسایی قلبی و CHF، ایسکمی میوکارد
• سیستم عصبی مرکزی: سردرد
• گوارشی: اسهال
• خونی: آنمی
• عصبی عضلانی و اسکلتی: شکستگی، درد مفاصل، درد کمر
• تنفسی: عفونت مجاری تنفسی فوقانی، نازوفارنژیت
• متفرقه: زخم

تداخل دارویی:

• مهار کننده ها و القا کننده های CYP2C8 با داروی گلیتازون تداخل دارند.
• داروهای ضد دیابت: احتمال افت قند خون
• مسدود کننده های کانال کلسیمی: می تواند باعث بدتر شدن دیابت شود.
• کورتیکواستروئیدها: می تواند باعث بدتر شدن دیابت شود.
• دیورتیک های تیازیدی: می تواند باعث بدتر شدن دیابت شود.
• جم فیبروزیل: باعث افزایش AUC روزی گلیتازون می شود.
• گلیمپراید: اثر هم افزایی در کنترل قند خون دارد.
• گیبوراید: اثرات متغیری بر پیک غلظت پلاسمایی و AUC گلیبوراید دارد. مصرف ترکیبی دو دارو در دراز مدت می تواند کنترل قند خون را بهبود دهد.
• انسولین: خطر CHF و حوادث قلبی عروقی را افزایش می دهد.
• ایزونیازید: می تواند باعث بدتر شدن دیابت شود.
• متفورمین: اثر هم افزایی در کنترل قند خون دارد.
• نیاسین: می تواند باعث بدتر شدن دیابت شود.
• نیترات ها: می تواند خطر ایسکمی میوکارد را افزایش دهد.
• استروژن ها: می تواند باعث بدتر شدن دیابت شود.
• فنوتیازین ها: می تواند باعث بدتر شدن دیابت شود.
• فنی توئین: می تواند باعث بدتر شدن دیابت شود.
• ریفامپین: باعث کاهش AUC روزی گلیتازون می شود.
• مواد سمپاتومیمتیک: می تواند باعث بدتر شدن دیابت شود.
• هورمون های تیروئیدی: می تواند باعث بدتر شدن دیابت شود.

تداخل الکل/غذا/گیاه:

• از مصرف الکل به دلیل خطر ایجاد افت قند خون خودداری شود.
• در صورت مصرف با غذا پیک غلظت 28 % کمتر شده و به تاخیر می افتد. اما از نظر بالینی تاثیر قابل توجهی ندارد.
• از مصرف یونجه، آلوئه ورا، قره قاط، خربزه ( کدو تلخ )، بابا آدم، کرفس، Damiana، شنبلیله، گارسینیا (تمبر هندی )، سیر، زنجبیل، جینسینگ امریکایی، گیمنما، ختمی و گزنه به علت افت قند خون خودداری شود.

نکات قابل توصیه:

• محدوده استاندارد: جهت کنترل قند خون در بیماران بزرگسال دیابتی اهداف زیر توصیه می شود:

1. Hb A1c=<7%
2. قند ناشتا: 70-130 mg/dl
3. قند بعد از غذا: <180 mg/dl
4. می تواند بدون توجه به غذا مصرف شود.

مقدار مصرف:
اشکال دارویی:
تولیدات این دارو (نام های فارسی):
تولیدات این دارو (نام های انگلیسی):

اطلاعات داروی گلی پیزاید Glipizide

گلی پیزاید Glipizide

گلیپیزاید Glipizide

نام علمی دارو (ژنریک): Glipizide
گروه دارویی: Antidiabetics
داروهای ضد دیابت 

شرکت های تامین کننده این دارو در کشور:
موارد مصرف:

• کنترل دیابت ملیتوس نوع 2 ( دیابت غیر وابسته به انسولین NIDDM )
• تاریخ به روز رسانی: ۱۳۹۵/۰۷/۱۰

مکانیسم اثر:

• باعث تحریک آزادسازی انسولین از سلول های بتا پانکراس می شود، خروجی گلوکز را از کبد کاهش می دهد و حساسیت انسولین در بافت های محیطی را افزایش می دهد

فارماکوکینتیک:

• طول اثر: 24-12 ساعت
• جذب: سریع و کامل است ولی با غذا به تاخیر می افتد.
• توزیع: 10-11 L
• اتصال به پروتئین: 99-98% عمدتا به آلبومین
• زیست دست یابی: 90-10%
• متابولیسم: کبدی از طریق CYP2C9، متابولیت هایی غیر فعال تولید می کند.
• نیمه عمر: 5-2 ساعت
• زمان رسیدن به پیک پلاسمایی: 3-1 ساعت، قرص های آهسته رهش: 12-6 ساعت
• دفع: ادرار ( 80-60% ، متابولیت آن 97-91% )، مدفوع ( 11% )

موارد منع مصرف:

• حساسیت شدید به گلی پیزاید یا سایر ترکیبات فرمولاسیون، سایر سولفونامیدها، دیابت نوع 1 و کتو اسیدوز دیابتی

هشدارها:

• می تواند هایپوگلایسمی شدید ایجاد کند.
• در بیماران با بیماری شدید کبدی با احتیاط مصرف شود.
• در صورت مواجهه بیمار با استرس (تب، تروما، عفونت، جراحی) بهتر است دارو قطع شده و انسولین تجویز شود.
• با پیشرفت بیماری ممکن است اثربخشی دارو کاهش یابد.
• در افراد با حساسیت شدید به سولفونامیدها منع مصرف دارد.
• بیماران مبتلا به نقص G6PD در خطر ابتلا به آنمی همولیتیک ناشی از سولفونیل اوره آ ها قرار دارند.
• داروهای خوراکی پایین آورنده قند خون ممکن است در ارتباط با افزایش میزان مرگ و میر قلبی عروقی باشد ( در مقایسه با درمان با رعایت رژیم خوراکی به تنهایی یا همراه با انسولین )
• قرص های آهسته رهش در بیماران مبتلا به تنگی GI استفاده نشود.

عوارض جانبی:

• قلبی عروقی: ادم، سنکوپ
• سیستم عصبی مرکزی: اضطراب، افسردگی، گیجی، سردرد، خواب آلودگی، بی حسی، بی خوابی، عصبی شدن، درد
• پوستی: اگزما، اریتم، تظاهرات ماکولوپاپولار، جوش های سرخک مانند، حساسیت به نور، خارش، راش، کهیر
• اندوکرین و متابولیک: واکنش مشابه دی سولفیرام، هایپوگلایسمی، هایپوناترمی، SIDAH (نادر)
• گوارشی: بی اشتهایی، یبوست، اسهال، احساس پری اپی گاستر، نفخ، درد معده، سوزش سر معده، تهوع، استفراغ
• خونی: آگرانولوسیتوپنی، آنمی آپلاستیک، دیس کرازی خونی، آنمی همولیتیک، لوکوپنی، پان سیتوپنی، Porphyria cutanea tarda، ترومبوسیتوپنی
• کبدی: پروفیریای کبدی
• عصبی عضلانی و اسکلتی: درد مفاصل، انقباض عضلات پا، درد عضلات، بی حسی، لرزش
• چشمی: تاری دید
• کلیوی: اثر مدر ( کم )
• تنفسی: رینیت
• متفرقه: تعریق زیاد

تداخل دارویی:

• سوبسترای CYP2C9 ( زیاد ) است.
• گلی پیزاید می تواند سطح و اثرات داروهای زیر را افزایش دهد:
• Alcohol (ethyl), Hypoglycemic agents, Porfimer
• سطح و اثرات گلی پیزاید توسط داروهای زیر افزایش می یابد:
• Beta blockers, Chloramphenicol, Cimetidine, Clarithromycin, Cyclic antidepressants, CYP2C9 Inhibitors (moderate), CYP2C9 Inhibitors (strong), Fibric acid derivatives, Fluconazole, GLP-1 agonists, Herbs (hypoglycemic properties), Pegvisomant, Posaconazole, Quinolone antibiotics, Ranitidine, Salicylates, Sulfonamide derivatives, Voriconazole
• سطح و اثرات گلی پیزاید توسط داروهای زیر کاهش می یابد:
• Corticosteroids (orally inhaled and systemic), CYP2C9 inducers (strong), Luteinizing hormone-releasing hormone analogs, Peginterferon alfa 2b, Quinolone antibiotics, Rifampin, Somatropin, Thiazide diuretics

تداخل الکل/غذا/گیاه:

• الکل ممکن است باعث ایجاد هایپوگلایسمی یا واکنش نادر دی سولفیرام شود.
• پدر صورت مصرف گلی پیزاید با غذا، آزادسازی انسولین به تعویق می افتد. قرص های سریع رهش باید 30 دقیقه قبل از غذا مصرف شود.
• گیاهان پایین آورنده قند خون می توانند اثر گلی پیزاید را تشدید کنند که شامل موارد زیر می باشند:
• Alfalfa, aloe, bilberry, bitter melon, burdock, celery, damiana, fenugreek, garcinia, garlic, ginger, ginseng (american), gymnema, marshmallow, stinging nettle

نکات قابل توصیه:

• قرص های سریع رهش 30 دقیقه قبل از غذا و قرص های آهسته رهش با وعده صبحانه مصرف شود.

مقدار مصرف:
اشکال دارویی:
تولیدات این دارو (نام های فارسی):
تولیدات این دارو (نام های انگلیسی):

اطلاعات داروی کلرپروپامید Chlorpropamide

کلرپروپامید Chlorpropamide

نام علمی دارو (ژنریک): Chlorpropamide
گروه دارویی: Antidiabetics
داروهای ضد دیابت 

شرکت های تامین کننده این دارو در کشور:
موارد مصرف:

کلرپروپامید برای درمان دیابت ملیتوس و دیابت بی مزه هیپوفیزی نسبی ( به عنوان درمان خط دوم) به کارمی رود.

مکانیسم اثر:

سولفونیل اوره ها با تحریک مستقیم ترشح انسولین از سلول های بتای لوزالمعده، گلوکز خون را کاهش می دهند. در طولانی مدت این دارو ها حساسیت به انسولین را در بافتهای محیطی مانند کبد، عضله، چربی و سلولهای دیگر مانند مونوسیت ها و اریتروسیت ها افزایش می دهند که نتیجه آن کاهش گلیکوژنولیز و گلوکونئوژنز درکبد است. کلرپروپامید اثر مقادیر جزئی هورمون آنتی دیورتیک را در بیماران مبتلا به دیابت بی مزه هیپوفیزی تقویت می کند.

فارماکوکینتیک:

جذب دارو از دستگاه گوارش کامل و سریع است، ولی غذا آن را به تأخیر می اندازد. نیمه عمر آن 36 ساعت است. متابولیسم کبدی دارو ناقص بوده و 20 درصد دارو به صورت تغییر نیافته دفع می شود. متابولیت های دارو از راه ادرار دفع می شوند.

موارد منع مصرف:

این دارو در موارد زیر نباید مصرف شود: اسیدوز، سوختگی شدید، اغمای دیابتیک، کتواسیدوز دیابتیک، اغمای غیر کتونیک، کتواسیدوز دیابتیک، اغمای غیر کتونیک هیپراسمولار، شرایطی که باعث تغیرات زیاد قند خون می شوند، شرایطی که نیاز به انسولین را به سرعت تغییر می دهند، شرایط ایجاد کننده کاهش قند خون، بیماریهای کبدی و کلیوی، پورفیری و نارسائی احتقانی قلب.

هشدارها:

1. در شرایطی مانند انفارکتوس میوکارد، اغماء عفونت، تروما، در جراحی و دوران بارداری باید به طور موقت، انسولین جایگزین سولفونیل اوره ها شود.
2. در شرایط افزایش قند خون(مانند تغییرات هورمون های جنسی در زنان، تب بالا، عفونت پرکاری آدرنال و استرسهای روانی) ممکن است افزایش مقدار مصرف دارو با تغییر آن به انسولین مورد نیاز باشد.
3. در پرکاری تیروئید، منترل قند خون مشکل تر بوده و ممکن است نیاز به افزایش مقدار مصرف دارو باشد.
4. مصرف دارو در افراد مسن، به دلیل نیمه عمر طولانی توصیه نمی شود.

عوارض جانبی:

به دنبال مصرف دارو ترومبوسیتوپنی، آنمی آپلاستیک، آگرانولوسیتوز، اختلالات گوارشی، سردرد، افزایش قند خون، کاهش قند خون، واکنشهای حساسیتی دیده شده است. کلرپروپامید موجب افزایش اثر هورمون آنتی دیوریک شده و به ندرت موجب کاهش سدیم می شود.

تداخل دارویی:

در صورت مصرف همزمان با ضدانعقادهای خوراکی مقدار مصرف دو دارو باید تنظیم شود. در هنگام مصرف همزمان با آسپارژیناز، کورتیکواستروئیدها، مدرهای تیازیدی و لیتیم به دلیل فعالیت ذاتی این ترکیبات در بالا بردن قند خون تنظیم مقدار مصرف دارو لازم است. مصرف همزمان کلرپروپامید ، با تیازیدها خطر هیپوناترمی را خصوصاً در بیماران مسن افزایش می دهد. در صورت مصرف همزمان داروهایی مانند گوانتیدین، مهارکننده های منوآمین اکسیداز، کینین، کینیدین و مقادیر زیاد سالیسیلاتها، کلرامفنیکل و مهارکننده های بتاآدرنرژیک مقدار مصرف مورد نیاز کلرپروپامید تغییر می یابد.

نکات قابل توصیه:

1. آلرژی به سولفنیل اوره ها، سولفونامیدها و تیازیدها را باید مورد توجه قرارداد.
2. با تغییر رژیم غذایی فعالیت بدنی و بیماری، میزان قند خون و برنامه درمانی تغییر می کند.
3. دارو به همراه صبحانه مصرف شود.

مقدار مصرف:

ابتدا mg/day 250 (در افراد مسن 120 – 100 میلی گرم ) که مطابق با پاسخ بیمار mg/day 500 می تواند افزایش یابد.

اشکال دارویی:

Scored Tablet: 250mg

تولیدات این دارو (نام های فارسی):
تولیدات این دارو (نام های انگلیسی):

اطلاعات داروی آئورانوفین Auranofin

آئورانوفین Auranofin

نام علمی دارو (ژنریک): Auranofin
گروه دارویی: Analgesics Anti- inflammatory Drugs and Antipyretics
داروهای مسکن ،ضد التهاب و ضد تب ها 

شرکت های تامین کننده این دارو در کشور:
موارد مصرف:

آئورانوفین یک داروی حاوی ترکیبات طلا است (29%) و همان اثرات داروی sodum aurothiomalate را دارد. از طریق خوراکی در بیماری آرتریت روماتوئید پیشرفته حاد مصرف دارد. مصرف از راه خوراکی سمیت کمتری از تزریق داخل عضلانی دارد ولی تأثیر آن نیز کمتر است. در آسم، لوپوس و پسوریازیس در مواردی با احتیاط فراوان تجویز شده است.

مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک:

بصورت ناقص از دستگاه گوارشی جذب می شود (حدود 25% دارو).
پس از مصرف 2 تا 3 ماه به حد ثابت غلظت mg/cc 0.7 می رسد.
نیمه عمر نهایی دارو حدود26روز است. طلای auranofin به داخل مایع سینویال نفوذ می کند. بیشتر دارو از طریق مدفوع دفع می شود. 60% از طلای جذب شده از راه ادرار و بقیه نیز از طریق مدفوع دفع می شود.

موارد منع مصرف:
هشدارها:

همانند sodum aurothiomalate تستهای خون و ادرار قبل از شروع و سپس ماهانه باید انجام شود. اگرپلاکت از 000/100 پائین تر شد و یا علائم ترومبوسیتوپنی دیده شود بایستی دارو قطع شود. این دارو در افراد مبتلا به بیماریهای التهابی روده با احتیاط بایستی مصرف شود. ممکن است حملات حاد پورفیری ایجاد کند.

عوارض جانبی:

شایعترین عارضه عوارض دستگاه گوارشی به صورت تهوع، درد شکم و گاهی استفراغ است. اما دراغلب موارد اسهال که می تواند تا 50% بیماران را تحت تأثیر قرار دهد بحدی شدید است که بایستی دارو را قطع نمود.
دیگر عوارض همانند sodum aurothiomalate است اگرچه که خفیف تر است. کولیت و ائوزینوفیلی هم در مصرف این دارو دیده شده است. پروتئین اوری (که با قطع مصرف بهبود می یابد).

تداخل دارویی:

همانند sodum aurothiomalate

نکات قابل توصیه:
مقدار مصرف:

دوز شروع اولیه روزانه 6 میلی گرم در یک یا دو دوز می باشد درمان باید حدود 6 ماه ادامه یابد تا اثرات خود را آشکار سازد.
پس از 6 ماه اگر اثرات آن کافی نبود می توان دوز آن را به 3 میلی گرم سه بار در روز افزایش داد و اگر تا 3 ماه دیگر با این دوز درمان مؤثر نبود بایستی دارو را قطع کرد.

اشکال دارویی:
تولیدات این دارو (نام های فارسی):
تولیدات این دارو (نام های انگلیسی):

اطلاعات داروی کدئین Codeine

کدئین Codeine

نام علمی دارو (ژنریک): Codeine
گروه دارویی: Analgesics Anti- inflammatory Drugs and Antipyretics
داروهای مسکن ،ضد التهاب و ضد تب ها 

شرکت های تامین کننده این دارو در کشور:
موارد مصرف:

کدئین برای کنترل درد‌ خفیف تا متوسط و درمان سرفه به کار می‌رود.

مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک:

این دارو از طریق خوراکی بخوبی جذب می‌شود. کدئین در کبد متابولیزه و از طریق کلیه دفع می‌شود نیمه عمر دارو 4-5/2 ساعت می‌باشد. این دارو به میزان زیاد به پروتئین های ‌پلاسما پیوندمی‌یابد. زمان شروع اثر ضد دردی کدئین از راه خوراکی 45-30 دقیقه و طول اثر آن 4 ساعت می‌باشد.

موارد منع مصرف:

این دارو در صورت وجود اسهال شدید همراه با کولیت پسودوممبران ناشی از مصرف سفالوسپورین ها یا پنی‌سیلین‌ها، اسهال ناشی از مسمومیت ، ضعف حاد تنفسی نباید مصرف شود.

هشدارها:

• در موارد زیر مصرف این دارو باید با احتیاط کامل انجام شود:

1. حمله شدید آسم، بیماری تنفسی و التهاب روده .
2. مصرف مکرر این دارو ممکن است موجب وابستگی و تحمل به اثرات دارو گردد.

عوارض جانبی:

تهوع و استفراغ ( در ابتدای مصرف) یبوست، خواب‌آلودگی، کاهش فشار خون و ضعف تنفس با مصرف مقادیر زیاد، اشکال در ادرار کردن، اسپاسم صفرا یا مثانه، خشکی دهان ، تعریق، سردرد، گرفتگی صورت، سرگیجه، کاهش ضربان قلب، تپش قلب، افت فشار خون وضعیتی، افزایش فشار خون ریوی، کاهش دمای بدن، توهم، حالت خماری، تغییر خلق و خو، وابستگی، اختلال در تفکر، تنگی مردمک چشم، بثورات جلدی، کهیر و خارش از عوارض جانبی دارو هستند.

تداخل دارویی:

اگر به طور همزمان با سایر داروهای مضعفCNSمصرف شود، تضعیف CNS تشدید شده و می‌تواند موجب ایجاد ضعف تنفسی، و کاهش فشار خون شود. مصرف همزمان با داروهای شبه‌آتروپینی ‌نیز موجب تشدید احتباس ادرار و یبوست شده و مصرف یک داروی ضددرد اوپیوئیدی ممکن است اثر درمانی داروی ضد درد را کاهش دهد. مصرف نالترکسون در بیمارانی که به داروهای ضد درد اوپیوئیدی وابستگی جسمی دارند، ممکن است سبب بروز علائم قطع مصرف شود.

نکات قابل توصیه:

1. این دارو نباید بیش از مقدار توصیه شده مصرف شود.
2. اگر پس از چند هفته مصرف دارو، پاسخ مطلوب حاصل نشد، بدون مشورت با پزشک مصرف دارو نباید افزایش یابد.
3. در صورت فراموش کردن یک نوبت مصرف دارو، به محض به یادآوردن، آن نوبت باید مصرف شود، مگر اینکه تقریبا زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد. مقدار مصرف بعدی نیز نباید دو برابر گردد.
4. از مصرف فرآورده‌های حاوی الکل و سایر داروهای مضعفCNS با این دارو باید خودداری شود.
5. در صورت بروز سرگیجه، خواب آلودگی، منگی و احساس کاذب سرخوشی باید احتیاط نمود.
6. هنگام برخاستن ناگهانی از حالت خوابیده یا نشسته باید احتیاط نمود.
7. قبل از مصرف دارو پس از مصرف طولانی مدت، باید با پزشک مشورت شود. قطع تدریجی مصرف دارو ممکن است ضروری باشد.

مقدار مصرف:

بزرگسالان: به عنوان ضد درد، 60-15 میلی‌گرم هر 6-3 ساعت بر حسب نیاز مصرف می‌شود. به عنوان ضد سرفه، 20-10 میلی‌گرم هر 6-4 ساعت مصرف می‌شود.

کودکان: به عنوان ضد درد در نوزادان و کودکان، mg/kg0/5 تا چهار بار در روز مصرف می‌شود. به عنوان ضد سرفه در کودک 5-2 سال به ترتیب زیر مصرف می‌شود:

کودکان با سن 2 سال ، 3 میلی‌گرم هر 6-4 ساعت ( حداکثر mg/day12).
کودکان با سن 3 سال ، 5/3 میلی‌گرم هر 6-4 ساعت ( حداکثر mg/day14).
کودکان با سن 4 سال ، 4 میلی‌گرم هر 6-4 ساعت ( حداکثر mg/day16)
کودکان با سن 5 سال ، 5/4میلی‌گرم هر 6 ساعت ( حداکثر mg/day60)مصرف می‌شود.
در کودکان 12-6 سال ، 10-5 میلی‌گرم هر 6-4 ساعت ( حداکثر mg/day60) مصرف می‌شود.

اشکال دارویی:

Tablet: 30mg

تولیدات این دارو (نام های فارسی):
تولیدات این دارو (نام های انگلیسی):

اطلاعات داروی دیامرفین Diamorphine Hydrochloride

دیامرفین Diamorphine Hydrochloride

نام علمی دارو (ژنریک): Diamorphine Hydrochloride
گروه دارویی: Analgesics Anti- inflammatory Drugs and Antipyretics
داروهای مسکن ،ضد التهاب و ضد تب ها 

شرکت های تامین کننده این دارو در کشور:
موارد مصرف:

یک ترکیب گرفته شده از استیل مورفین و یک ضد درد مخدر قوی است. جهت درمان موارد وابستگی به مخدرها- دیامورفین برای تسکین دردهای شدید خصوصاً در زمانی که درمان تسکینی نیاز است استفاده می شود. شبیه مرفین در بهبود تنگی نفس در ادم حاد ریوی ناشی از نارسائی قلب چپ استفاده می شود. یک مهار کننده سرفه قوی است و می تواند در سرفه های ناشی از بدخیمی های ریه در مراحل انتهائی استفاده شود.

مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک:

بخوبی از طریق دستگاه گوارشی جذب شده و از طریق تزریق زیر جلدی و داخل عضلانی نیز استفاده و جذب می شود. در خون به مرفین تبدیل می شود.
از سد خونی مغزی عبور می کند. عمدتاً در ادرار ترشح می شود و مقدار کمی از طریق مدفوع دفع می شود.

موارد منع مصرف:
هشدارها:

در مواردی ممکن است مورد سوء مصرف قرار گیرد بنابراین در اکثر کشورها تحت کنترل دقیق تجویز و توزیع می شود.

عوارض جانبی:

همانند دیگر ضد دردهای مخدر.
ادم ریوی در صورتی که مقدار بیش از حد استفاده شود در افراد معتاد یک علت شایع است. تهوع و کاهش فشار خون نیز ممکن است وجود داشته باشد ولی در مقایسه با مرفین کمتر است.
بیشترین عوارض جانبی در مورد سوء مصرف دارو بوجود می آید.

تداخل دارویی:

همانند دیگر داروهای ضد درد مخدر.

نکات قابل توصیه:
مقدار مصرف:

در درمان دردهای حاد 5 تا 10 میلی گرم هر 4 ساعت داخل عضله یا زیر جلدی.
یک چهارم تا یک سوم همین مقدار را می توان به صورت تزریق داخل وریدی آهسته تجویز کرد.
در درد ناشی از انفارکتوس قلبی تزریق آهسته داخل وریدی 5 میلی گرم (1 میلی گرم در دقیقه). تا دوز 5/2 الی 5 میلی گرم می تواند تجویز شود. در بیماران سالخورده و ناتوان این مقدار نصف می شود. در ادم حاد ریوی 5/2 تا 5 میلی گرم به همان صورت مصرف می شود.
برای دردهای مزمن 5 تا 10 میلی گرم به صورت تزریق زیر جلدی یا داخل عضلانی هر 4 ساعت که می تواند بسته به مورد اضافه شود. به صورت خوراکی نیز مشابه همین مقدار استفاده می شود.

اشکال دارویی:
تولیدات این دارو (نام های فارسی):
تولیدات این دارو (نام های انگلیسی):

اطلاعات داروی دیکلوفناک Diclofenac-Ophthalmic چشمی

دیکلوفناک چشمی Diclofenac-Ophthalmic

نام علمی دارو (ژنریک): Diclofenac-Ophthalmic
گروه دارویی: Analgesics Anti- inflammatory Drugs and Antipyretics
داروهای مسکن ،ضد التهاب و ضد تب ها 

شرکت های تامین کننده این دارو در کشور:
موارد مصرف:

در درمان التهاب بعد از جراحی تخلیه کاتارات به کار می رود.

مکانیسم اثر:

این دارو به علت جلوگیری از تولید پروستوگلاندین ها دارای اثرات ضد درد، ضد التهاب و ضد تب می باشد.

فارماکوکینتیک:
موارد منع مصرف:

در صورت حساسیت مفرط به یکی از اجزاء فراورده و هنگام استفاده از یکی از عدسی های تماسی نرم نباید این دارو را بکار برد.

هشدارها:

1. در صورت حساسیت به آسپرین، این دارو باید با احتیاط مصرف شود.
2. هنگام مصرف این دارو احتمال بروزخونریزی در بافت های چشمی وجود دارد، لذا در بیماران مستعد به خونریزی یا بیماران تحت درمان با داروهای ضدانعقادی باید با احتیاط مصرف شود.

عوارض جانبی:

سوزش، خارش، التهاب قرنیه، افزایش فشار داخل کره چشم، تهوع و استفراغ، واکنشهای آلرژیک از عوارض این دارو هستند.

تداخل دارویی:
نکات قابل توصیه:

بیمارانی که همزمان با مصرف این فراورده از لنزهای تماسی نرم هیدروژل استفاده می کنند، ممکن است دچار قرمزی وسوزش چشم شوند.

مقدار مصرف:

بعد از جراحی کاتاراکت: از 24 ساعت بعد از عمل جراحی تا 2 هفته بعد، قطره در چشم مورد نظر 4 بار در روز ریخته شود.
جراحی انکساری قرنیه: 2-1 قطره در یک ساعت قبل از جراحی و 2-1 قطره 15 دقیقه بعد از جراحی ریخته شود و بعد 4 بار در روز برای 3 روز ادامه یابد.

اشکال دارویی:

Solution: 0.1%

تولیدات این دارو (نام های فارسی):
تولیدات این دارو (نام های انگلیسی):

اطلاعات داروی دیکلوفناک Diclofenac-Topical موضعی

دیکلوفناک موضعی Diclofenac-Topical

نام علمی دارو (ژنریک): Diclofenac-Topical
گروه دارویی: Analgesics Anti- inflammatory Drugs and Antipyretics
داروهای مسکن ،ضد التهاب و ضد تب ها 

شرکت های تامین کننده این دارو در کشور:
موارد مصرف:

برای درمان موضعی کراتوزهای آکتینیک (ناشی از اشعه‌های نوزانی) به کار می‌رود.

مکانیسم اثر:

مکانیسم اثر این دارو دردرمان کراتوزهای آکتینیک ناشناخته باقی مانده است.

فارماکوکینتیک:

تقریباً 10% مقدار مصرف جذب سیستمیک می‌شود. متابولیسم دارو کبدی و دفع آن کلیوی است. نیمه عمر دارو 2-1 ساعت است.

موارد منع مصرف:

در صورت حساسیت مفرط به یکی از اجزاء فرآورده، نباید مصرف شود.

هشدارها:

احتمال بروز واکنش‌های حساسیتی و آنافیلاکتیک، مخصوصاً در بیماران آسمی، وجود دارد.

عوارض جانبی:

درماتیت تماسی، جوش‌های پوستی، پوست خشک، پوسته‌ریزی از شایع‌ترین عوارض جانبی این دارو می‌باشد.

تداخل دارویی:

اگرچه جذب سیستمیک دارو کم است این دارو نباید همزمان با داروهای خوراکی ضد التهاب غیر استروئیدی مثل آسپیرین به کار برد.

نکات قابل توصیه:

1. از تماس ژل با چشم اجتناب گردد.
2. در بیماران مبتلا به زخم فعال یا خونریزی گوارشی، نارسایی شدید کلیوی و کبدی با احتیاط مصرف شود.
3. روز زخم باز، عفونت‌ها و درماتیت پوسته‌ریز استفاده نشود.
4. در صورت عدم پاسخ به درمان، باید ارزیابی و درمان مورد بررسی مجدد قرار گیرد.

مقدار مصرف:

مقدار کافی از ژل را روی موضع مورد نظر دو بار در روز بمالید. طول مدت درمان 90-60 روز است.

اشکال دارویی:

Topical Gel: 1%

تولیدات این دارو (نام های فارسی):
تولیدات این دارو (نام های انگلیسی):

اطلاعات داروی دیفلونیسال Diflunisal

دیفلونیزال Diflunisal

 دیفلونیسال Diflunisal

نام علمی دارو (ژنریک): Diflunisal
گروه دارویی: Analgesics Anti- inflammatory Drugs and Antipyretics
داروهای مسکن ،ضد التهاب و ضد تب ها 

شرکت های تامین کننده این دارو در کشور:
موارد مصرف:

مشتقی از اسید سالسلیک است .
برای درمان دردهای حاد یا دراز مدت خفیف تا متوسط.
برای درمان درد و التهاب در استئوآرتریت و آرتریت روماتوئید وعلائم دیسمنوره اولیه.
ضد درد و التهاب (ضد التهاب غیر استروئیدی).

مکانیسم اثر:

از مشتقات آسپرین بوده ولی اثرات کلینیکی آن کاملاً مشابه ترکیبات اسید پروبیوتیک است و با مهار عملکرد سیکلواکسیژناز تشکیل پیش سازهای پروستاگلاندین و ترومبوکسان رااز اسیدهای آراشیدونیک کاهش می دهد و سنتزپروستاگلاندین را مهار می کند.
مصرف آن همراه با الکل باعث افزایش تحریک و التهاب معده می شود. این دارو همراه با آسپرین و NSAIDهای دیگر به علت افزایش عوارض گوارشی نباید مصرف شود.

فارماکوکینتیک:

بخوبی از دستگاه گوارشی جذب شده و حداکثر غلظت پلاسمائی آن 2 الی 3 ساعت پس از خوردن یک دوز آن ایجاد می شود. نیمه عمر آن در خون 8 تا 12 ساعت است. به علت نیمه عمر طولانی و کنتیک غیر خطی چندین روز زمان لازم است تا بدنبال دوزهای متعدد غلظت پلاسمائی آن بحد ثابت برسد. این زمان را می توان با یک دوز اولیه زیاد کاهش داد. در مایع سینویال غلظت آن به 70 درصد غلظت پلاسمائی می رسد. عمدتاً در ادرار ترشح می شود. ممکن است چرخه مجدد صفراوی وجود داشته باشد. در شیر ترشح می شود (2 تا 7 درصد غلظت پلاسمائی).

موارد منع مصرف:
هشدارها:

همانند دیگر داروهای NSAIDs ، دیفلونیسال باید در بیمارانی که اختلال کلیوی واضح دارند با دوز کمتری استفاده شود و در صورت شدید بودن اختلال کلیوی نبایستی مصرف شوند. مصرف آن در کودکان مجاز نمی باشد (زیر 12 سال).

عوارض جانبی:

همانند دیگر داروهای NSAIDs
شایعترین عارضه عوارض گوارشی، سردرد و بثورات پوستی است. زخمهای پپتیک و خونریزی گوارشی گزارش شده است. گیجی، منگی، بیخوابی و وزوزگوش نیز اتفاق می افتد.

تداخل دارویی:

همانند دیگر داروهای NSAIDs
آسپرین به مقدار کمی غلظت پلاسمائی دیفلونیسال را کاهش می دهد
دیفلونیسال غلظت پلاسمایی ایندومتاسین را افزایش می دهد. مصرف توأم این دارو بدلیل احتمال ایجاد خونریزی گوارشی شدید و کشنده توصیه نمی شود.
مصرف منظم داروی آنتی اسید جذب دیفلونیسال را کاهش می دهد.

نکات قابل توصیه:
مقدار مصرف:

دوز اولیه معمول برای تسکین درد 1 گرم و بدنبال دوز نگهدارنده 500 میلی گرم هر 12 ساعت است. در بعضی بیماران 250 میلی گرم هر 8 تا 12 ساعت می تواند کافی باشد ولی در بعضی دیگر هر 8 ساعت 500 میلی گرم لازم است. دوز نگهدارنده بیشتر از 5/1 گرم در روز توصیه نمی شود. دوز معمول برای آرتریت 500 میلی گرم تا 1 گرم در روز که به صورت یک دوز واحد یا دو دوز تجویز می شود. در بیماران کلیوی باید این دوز تنظیم شود. آرژنین دیفلونیسال با دوز مشابه از طریق خوراکی یا تزریق داخل عضلانی یا داخل وریدی تجویز می شود.

اشکال دارویی:
تولیدات این دارو (نام های فارسی):
تولیدات این دارو (نام های انگلیسی):