داروی آنتی تیموسیت گلوبولین
Antilymphocyte Immunoglobulins
گروه داروئی: افزایش دهنده های پلاسما و خون ساز
موارد مصرف:
توجه: پیش از مطالعه این تک نگار، مراجعه به تک نگارکلی ایمنوگلوبولین ها ضروری است.
برای جلوگیری از رد پیوند آلوگرافت کلیه و برای درمان کم خونی آپلاستیک متوسط تا شدید (در بیمارانی که قابلیت پیوند مغز استخوان را ندارند) استفاده می شود. به عنوان کاهنده سیستم ایمنی در پیوند کبد، مغز استخوان، قلب و سایر اعضاء نیز مصرف می شود. اگر چه تأثیر این فرآورده به طور قطعی تأیید نشده است، در درمان مولتیپل اسکلروزیس، میاستنی گراو، اسکلرودرما، آپلازیای گلبول های قرمز نیز استفاده می شود.
مکانیسم اثر:
این فرآورده حاوی پادتن های پلی کلونال بر علیه لنفوسیت های انسانی می باشد که از تصفیه سرم حیوانات مصون شده بر علیه این نوع سلول ها به دست می آید. به عنوان کاهنده سیستم ایمنی با اثر اختصاصی بر روی لنفوسیت های وابسته به تیموس را کاهش می دهد و بدینوسیله باعث تقلیل سطح ایمنی سلولی و هورمورال می شود. ATG باعث می شود در بیشتر از 80% موارد بافت پیوندی برای یک سال حفظ شود.
فارماکوکینتیک:
شروع اثر سریع دارد. با انفوزیونmg/kg/day 10 اوج غلظت سرمی بعد از 5 روز حاصل می شود. نیمه عمر متوسط آن 7/5 روز می باشد. در حدود 1% آن از طریق ادرار و به طور تغییر نیافته دفع می شود.
منع مصرف:
برای بیماران با سابقه واکنشهای شدید سیستمیک متعاقب تجویز قبلی دارو یا هر گاماگلوبولین اسبی نباید مصرف شود.
عوارض جانبی:
تب، لرز، کاهش تعداد سایر گلبولهای سفید و پلات ها، واکنشهای پوستی(جوش، کهیر، خارش، تورم و قرمزی)، کاهش تعداد پلاکت ها، عفونت های سیستمیک، سردرد، درد مفاصل و درد عضلانی از عوارض جانبی شایع این دارو می باشند.
تداخلات دارویی:
منع مصرف همزمان: BCG؛ Natalizumab؛ Pimecrolimus؛ Tacrolimus؛ Vaccines (Live)
Antithymocyte globulin غلظت یا اثرات این داروها را افزایش می دهد:
Leflunomide، Natalizumab، Vaccines (live)
غلظت یا اثرات Antithymocyte globulin با این داروها افزایش می یابد:
Denosumab، Pimecrolimus، Roflumilast، Tacrolimus، Vaccines (live)
Antithymocyte globulin غلظت یا اثرات این داروها را کاهش می دهد:
BCG، Coccidioidin Skin test، Sipuleucel-T، Vaccines (inactivated)، Vaccines (live)
غلظت یا اثرات Antithymocyte globulin با این داروها کاهش می یابد: Echinacea
هشدار ها:
1. این دارو فقط باید توسط پزشکان متخصص و مجرب در استفاده داروهای کاهنده سیستم ایمنی و درمان بیماران با پیوند کلیه تجویز شود. همچنین در مراکز تخصصی مجهز به وسایل آزمایشگاهی و درمانی مورد نیاز، بیماران می توانند تحت درمان با این دارو قرار گیرند.
2. در صورت بروز کاهش گلبول های سفید یا پلاکت ها مصرف دارو باید قطع شود. در صورت همولیز، انتقال اریتروسیت ها و تزریق مانیتول، فورزماید، بیکربنات سدیم و مایعات ضروری است. در صورت همولیز شدید، قطع مصرف دارو الزامی است.
3. واکنشهای آنافیلاکتیک نادر و شدید می باشند و امکان دارد در هر زمانی در دوره درمان اتفاق بیافتد. در این صورت انفوزیون را باید فوراً قطع و 3/0 میلی لیتر اپی نفرین 1:1000 داخل عضلانی تزریق کرد. در چنین حالتی، درمان را نباید مجدداًآغاز کرد.
توصیه های دارویی:
1. از آنجایی که این دارو همراه با کورتیکوستروئیدها و آنتی متابولیت ها تجویز می شود، بروز عفونت را در بیمار باید به دقت کنترل کرد. اگر عفونت ظاهر شد، درمان عفونت باید آغاز گردد. ادامه مصرف این دارو به شرایط بالینی بیمار بستگی دارد.
2. هنگامی که مقدار مصرف سایر داروهای کاهنده سیستم ایمنی که به طورهمزمان با این دارو استفاده می شوندتقلیل یابد، واکنشهایی نسبت به دارو ایجاد می شود که قبلاً توسط داروهای دیگر پنهان شده بودند.
3. تجویز پروفیلاکتیک یا درمان با آنتی هیستامین یا کورتیکوستروئیدها می تواند تب و لرز، خارش و قرمزی پوست ناشی از این دارو را کنترل کند.
4. به دلیل اینکه انفوزیون این دارو از وریدهای محیطی باعث التهاب وریدی می شود، با تزریق در وریدهای با جریان زیاد می توان از این واکنش جلوگیری نمود.
5. فرآورده را در 8-2 درجه سانتی گراد نگهداری نمائید. از انجماد آن جلوگیری کنید و در صورت انجماد آن را دور بریزید. قبل از انفوزیون وریدی، دارو را باید در سرم نمکی رقیق نمود. به منظور جلوگیری از تماس داروی رقیق نشده با هوای داخل بطری، ابتدا بطری سرم را باید وارونه و تمام مقدار مورد نیاز برای یک روز را باید به سرم نمکی اضافه نمود(غلظت دارو نباید از mg/ml 1 تجاوز کند). به دلیل اینکه غلظت کم نمک موجب رسوب نمودن دارو می شود، رقیق نمودن دارو در محلول دکستروز توصیه نمی شود. انفوزیون یک نوبت باید طی 4 ساعت یا بیشتر انجام شود. فرآورده رقیق شده تا 12 ساعت قابل استفاده می باشد.
اطلاعات داروی آنتازولین Antazoline
گروه داروئی: آنتی هیستامین ها
موارد مصرف:
این دارو یکی از مشتقات ethylenediamine و یک آنتی هیستامین می باشد که در ورم ملتحمه آلرژیک به صورت موضعی کاربرد دارد. به صورت هیدروکلرید، فسفات یا سولفات. در قطره های چشمی و عمدتاً با غلظت 5/0 درصد تجویز می گردد. فرم مسیلات دارو نیز مصرف می گردد. نمک های Antazoline اغلب همراه با یک منقبض کننده عروقی مثل هیدروکلرید نافازولین یا فرم نیترات آن و یا هیدروکلرید گزیلومتازولین مصرف می شوند. از هیدروکلرید آنتازولین در کرم یا پمادهایی تا حد 2% در درمان ناراحتی های خفیف پوستی استفاده می شود اما با دیگر آنتی هیستامین ها خطر بروز حساسیت وجود دارد. فرم هیدروکلرید هم چنین به صورت خوراکی تجویز می گردد.
عوارض جانبی:
به طور کلی همانند آنتی هیستامین ها.
اطلاعات داروی اناستروزول Anastrozole
گروه داوئی: آنتی نئوپلاستیک
موارد مصرف:
Anastrozole در درمان سرطان پستان پیشرفته و به صورت درمان کمکی در مراحل اولیه سرطان پستان و در زنان یائسه با دوز یک میلی گرم در روز به صورت خوراکی تجویز می شود. در بیماران مبتلا به بیماری های فاقد گیرنده استروژنی پاسخ درمانی غیر متحمل است. درمان کمکی می تواند تا 5 سال تداوم یابد اگر چه طول مدت درمانی بهینه غیر مشخص است.
مکانیسم اثر:
یک مهار کننده قوی و انتخابی غیر استروئیدی سیستم آروماتاز (سیستم سنتز استروژن) می باشد که آندروژن های آدرنال را در بافت های محیطی به استروژن تبدیل می کند.
فارماکوکینتیک:
Anastrozole به سرعت و تقریباً به طور کامل از مسیر گوارشی جذب می شود و اوج غلظت پلاسمائی آن طی 2 ساعت حاصل می شود. غذا باعث کاهش سرعت جذب می شود اما این مورد از لحاظ بالینی مهم نمی باشد. Anastrozole به میزان 40% به پروتئین های پلاسما متصل می شود. در کبد متابولیزه می گردد و از طریق ادرار دفع می شود که عمدتاً به شکل متابولیت ها می باشد. نیمه عمر حذف نهایی آن حدود 50 ساعت می باشد و غلظت های پایدار آن بعد از حدود 7 روز در بیمارانی که روزانه یک دوز دریافت کرده اند حاصل می شود.
عوارض جانبی:
شایع ترین عارضه جانبی حاصل اختلالات گوارشی است از جمله بی اشتهایی و حالت تهوع و استفراغ و اسهال، گر گرفتگی، سر گیجه، خواب آلودگی، سردرد و راش های پوستی. از دیگر عوارض جانبی می توان به نازک شدن موها، خشکی واژن و خونریزی، ادم، تنگی نفس، درد عضلانی و درد مفاصل، شکستگی های استخوانی، تب، افزایش وزن، لوکوپنی و سندرم شبه آنفولانزا اشاره کرد. در بعضی بیماران اختلال در مقادیر آنزیم های کبدی، ترومبوآمبولی و افزایش کلسترول تام دیده شده است. موارد بسیار نادری از سندرم استیون- جانسون مشاهده شده است. مصرف این دارو در زنان غیر یائسه (به ویژه در افراد حامله) ممنوع است.
اطلاعات داروی آناکینرا Anakinra
گروه داروئی: داروهای مسکن ،ضد التهاب وضد تب ها
موارد مصرف:
یک آنتاگونیست گیرنده های اینترلوکین1 است.
جهت درمان علائم و نشانه های آرتریت روماتوئید متوسط تا شدید در بیمارانی که پاسخ کافی به متوتروکسات یا دیگر داروهای (DMARD) به تنهایی نمی دهند استفاده می شود. در انگلستان این دارو فقط به همراه متوتروکسات مجوز تجویز دارد ولی در آمریکا مجوز مصرف به تنهایی یا همراه دیگر داروهای (DMARD) دارد.
مکانیسم اثر:
آنتاگونیست گیرنده اینترلوکین 1 است و موجب انسداد فعالیت بیولوژیک از طریق مهار رقابتی اتصال اینترلوکین یک به گیرنده آن می شود که بصورتی گسترده در بافت ها و اندامهای متعدد وجوددارد.
فارماکوکینتیک:
3 تا 7 ساعت پس از تزریق زیر جلدی حداکثر غلظت پلاسمائی آن ایجاد می شود نیمه عمر نهائی آن در حدود 4 تا 6 ساعت است. عمدتاً در ادرار ترشح می شود. در کسانی که سابقه حساسیت به پروتئین های حاصل از Ecoli. دارند منع مصرف دارد.
دارو بصورت تک دوز در سرنگهای یک میلی لیتری و عاری ازماده محافظ جهت تزریق زیر جلدی است و مابقی داروی تجویزی و مصرف نشده نباید در تزریقهای بعدی استفاده شود.
دارو باید در یک زمان ثابت و همه روزه تجویز شده و بیش از یک دوز در روز نیازی نیست.
عوارض جانبی:
تحریکات خفیف تا متوسط در محل تزریق به صورت قرمزی، سوزش، تورم و درد خصوصاً در اول درمان، دیگر عوارض مثل سردرد، تهوع، اسهال و درد شکم ایجاد آنتی بادی بر ضد آن، بثورات پوستی. عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی و سینوزیت، عفونت های شدید خصوصاً در بیماران آسمی (که بایستی دارو قطع شود) ندرتاً دیسکرازی های خونی خصوصاً نوتروپنی.
تداخلات دارویی:
واکسنهای زنده نباید همراه با این دارو مصرف شوند. در هنگام مصرف همزمان با etanercept خطر عفونتهای شدید و نوتروپنی وجود دارد.
توصیه های دارویی:
این دارو ممکن است عفونتهای دستگاه تنفسی فوقانی و سینوزیت و دیگرعفونتهای شدید خصوصاً در بیماران آسمی ایجاد نماید، که بایستی فوراً دارو قطع شود.
درمان با آن در بیمارانی که عفونت حاد و یا عفونت مزمن و یا موضعی دارند نباید شروع شود. در افرادی که سابقه عفونت مکرر دارند و یا فاکتور مستعد کننده عفونت دارند ، بایستی با احتیاط مصرف شود. در افرادی که سابقه نوتروپنی دارند نبایستی تجویز شود.
اشکال داروئی:
سرنگ آماده تزریق کینرت 100 میلی گرم
KINERET 100 MG PREFIELD SYR
اطلاعات داروی آناگریلید Anagrelide
گروه داروئی: داروهای قلبی و عروقی
موارد مصرف:
برای درمان ترمبوسایتمی (thrombocythemia ) اولیه در کسانی که تحمل سایر داروها را ندارند و یا با سایر داروها پاسخ مناسب دریافت نمی کنند کاربرد دارد. همچنین در ترمبوسایتمی ثانویه نیز مصرف می شود.
مکانیسم اثر:
آناگرلید یک مهار کننده Cyclic AMP phosphodiesterase III است که تولید پلاکت در خون را کاهش می دهد و با افزایش دوز درمانی از تجمع پلاکت ها جلوگیری می کند.
فارماکوکینتیک:
این دارو بخوبی از راه گوارش جذب می شود و یک ساعت پس از مصرف با معده خالی حداکثر غلظت پلاسمایی به دست می آید. و در صورت مصرف همراه یا بعد از غذا 3 ساعت بعد به غلظت ماکزیمم در پلاسما می رسد.
در کبد شدیدا توسط آنزیم سیتوکروم P450 ایزوآنزیم CYP1A2 متابولیز می شود.
دفع دارو کلیوی است و 1 درصد آن بدون تغییر از مدفوع دفع می شود. نیمه عمر دارو در پلاسما 1.3 ساعت است.
منع مصرف:
در حیوانات اثرات سمی روی جنین اثبات شده است. بنابراین مصرف در بارداری ممنوع است.
عوارض جانبی:
بیشترین عوارض آناگرلاید سردرد، تپش قلب، تاکی کاردی، اسهال، درد شکم، احتباس مایعات، تهوع، خستگی است
سایر عوارضی که کمتر گزارش شده: سرگیجه، نفخ شکم، تنگی نفس، راش پوستی و کم خونی.
به ندرت عوارض قلبی- عروقی از قبیل: اینوتروپ مثبت، کاردیومیوپاتی و ضعف عضله قلب گزارش شده.
تداخلات دارویی:
منع مصرف همزمان:
Highest risk QTc-prolonging agents؛ Ivabradine؛ Mifepristone؛ Moderate risk QTc-prolonging agents؛ Urokinase
سایر تداخلات مهم:
QTc-prolonging agents؛ Herbs (Anticoagulant/Antiplatelet properties)(eg, Alfalfa, Anise, Bilberry)
هشدار ها آناگریلید
هشدار:
منع مصرف: نارسایی شدید کبدی
احتیاط:
در بیماری قلبی، نارسایی کلیوی، نارسایی خفیف تا متوسط کبدی احتیاط شود
Torsades de pointes و تاکی کاردی بطنی گزارش شده است؛ معاینات قلبی عروقی مثل ECG را قبل از شروع درمان در تمام بیماران انجام دهید
نارسایی کبدی غلظت Anagrelide را افزایش می دهد و می تواند ریسک افزایش طول QTc را بالا ببرد؛ بیماران مبتلا به نارسایی کبدی را از نظر افزایش طول QTc و سایر واکنش های جانبی قلبی مانیتور کنید
QTc و ضربان قلب را در داوطلبان سالم افزایش می دهد؛ نباید در بیماران دارای ریسک فاکتورهای مشخص در افزایش طول QTc مثل سندروم ارثی QT طولانی، سابقه افزایش طول QTc، مصرف داروهایی که می توانند QTc را افزایش دهند و هایپوکالمی تجویز شود.
در بیماران قلبی تنها در صورتی که منافع دارو بیشتر از عوارض آن باشد استفاده شود
در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی، برادی آریتمی یا اختلالات الکترولیتی، مانیتورینگ دوره ای ECG را انجام دهید.
هایپوتنشن ارتواستاتیک در دوزهای بالا گزارش شده است؛ تغییرات جزئی در فشار خون با مصرف 2mg/dose مشاهده شده است
تجویز همزمان با آسپرین ریسک رویدادهای هموراژیک را افزایش می دهد
بیماری های ریوی اینترستیشیال (مثل آلوئولیت آلرژیک، پنومونی ائوزینوفیلیک و پنومونیت اینترستیشیال) با مصرف Anagrelide گزارش شده است؛ بیشتر موارد همراه با دیس پنه پیش رونده و اینفیلتره های ریوی بوده اند؛ زمان شروع علائم بین 1 هفته تا چند سال پس از شروع درمان است؛ در صورت بروز دارو را قطع کنید، علائم با قطع دارو بهبود می یابد
پلاکت، هموگلوبین، WBC، LFT، Cr، BUN را حداقل در دو هفته اول مانیتور کنید.
توصیه های دارویی:
پزشک، داروساز، پرستار و دندانپزشک خود را از مصرف این دارو مطلع سازید
ممکن است به راحتی خونریزی پیدا کنید. از آسیب ها خودداری کنید. از مسواک نرم و ریش تراش برقی استفاده کنید.
در صورت بارداری یا شیردهی یا قصد به بارداری پزشک را مطلع سازید. در طول درمان از روش های پیشگیری از بارداری قابل اطمینان استفاده نمایید.
سایر داروهای مصرفی چه نسخه ای و چه OTC و بیماری های همزمان (مثل بیماری کبدی) را به پزشک خود اطلاع دهید.
اشکال داروئی:
ANAGRALIDE 0.5MG CAP
[کپسول آناگرالید]
اطلاعات داروی دی اتیل اتر Anaesthetic Ether
گروه داروئی: بیهوش کننده های عمومی
موارد مصرف:
اتر به عنوان داروی بیهوش کننده مصرف می‌شود.
فارماکوکینتیک:
حداقل غلظت آلوئولی (MAC)اتر 92/1% است.
منع مصرف:
در بیماران مبتلا به دیابت، عیب کار کلیه ، افزایش فشار مایع مغزی – نخاعی و بیماری شدید کبد نباید مصرف شود.
عوارض جانبی:
تحریک مخاط تنفسی، اسپاسم حنجره، کاهش شدید فشار خون، افزایش شدید دمای بدن و تشنج از عوارض جانبی اتر است.
تداخلات دارویی:
اتر با داروهای شل‌کننده عضلات تداخل دارد.
هشدار ها:
توصیه های دارویی:
مصرف آتروپین و یا سایر داروهای مشابه برای کاهش ترشحات بزاق و برونش توصیه می‌شود.
اشکال داروئی:
ETHER SOL FOR INHALATION
[محلول استنشاقی اتر]
اطلاعات داروی آمیل نیتریت Amyl Nitrite (محلول استنشاقی)
گروه داروئی: آنتی دوت ها،شل کننده ها و آنتاگونیست ها
موارد مصرف:
آمیل نیتریت برای درمان حملات حاد آنژین صدری به کار می رود . ولی به دلیل وجود داروهایی با سمیت کمترمانند نیترات ها کمتر مورد استفاده می گیرد . این تر کیب عموماً در درمان مسمومیت با سیانید مصرف می شود.این دارو همچنین به عنوان داروی کمک تشخیصی در بررسی عملکرد ذخیره ای قلب استفاده می شود.
مکانیسم اثر:
به نظر می رسد که اثر ضد آانژین آمیل نیتریت در نتیجه کاهش فشار شریانی سیستمیک و ریوی باشد و کاهش برونده قلبی به دنبال مصرف آمیل نیتریت، ناشی از گشاد شدن عروق محیطی می باشد. به عنوان پاد زهر مسمو میت با سیانید،آمیل نیتریت موجب تشکیل متهموگلوبینمی می گردد. این ماده با سیانید تر کیب شه و تبد یل به تر کیب غیر رسمی سیانومتهموگلوبین می شود.
فارماکوکینتیک:
اثر آن طی 30 ثانیه شروع شده و 5-3 دقیقه ادامه خواهد داشت. متابولیسم آن کبدی است وتقریبا %33 آن از راه کلیه ها دفع می گردد.
عوارض جانبی:
عوارض شایع سر گیجه، و منگی هنگام بر خاستن از حالت خوابیده و یا نشسته، بر افروختگی صورت و گردن، سردرد خفیف، تهوع یا استفراغ، نبض سریع و بی قراری می باشد.
تداخلات دارویی:
مصرف همزمان با داروهای پایین آورنده فشار خون و سایر داروهای گشاد کننده عروق اثرآن را تشدید می کند. اثرات آنتی هیستامین و نوراپی نفرین و استیل کوین در مصرف همزمان با آمیل نیتریت کاهش می یابد .اروهای مقلد سمپاتیک اثر آمیل نیتریت را کم می کنند.
هشدار ها:
توصیه های دارویی:
اشکال داروئی:
AMYL NITRITE AMP INHALATION
[محلول استنشاقی آمیل نیتریت]
اطلاعات قرص آموکسی سیلین، کلاریترومایسین، پنتوپرازول Amoxicillin، Clarithromycin، Pantoprazole
گروه داروئی: داروهای گوارشی
موارد مصرف:
این دارو ترکیبی از سه جزء تشکیل شده و در درمان هلیکوباکتری معدی کاربرد دارد.
اطلاعات داروی آموکسی سیلین AMOXICILLIN
گروه داروئی: داروهای ضد باکتری
موارد مصرف:
این دارو در درمان عفونت های مجاری ادرار، عفونت های گوش میانی، سینوزیت، برونشیت مزمن، سالمونلوز مهاجم ، مننژیت متگوکوکی، ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری، این دارو در درمان عفونت های مجاری ادرار، عفونت های گوش میانی، سینوزیت، برونشیت مزمن، سالمونلوز مهاجم ، مننژیت متگوکوکی، ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری، پیشگیری از آندوکاردیت و به عنوان داروی کمکی در درمان مننژیت لیستریایی و سوزاک مصرف می شود. به علاوه، این دارو در درمان تب تیفوئیدی و نیز در پیشگیری از عفونت دندانی مصرف می شود.
مکانیسم اثر:
به یک یا چند پروتئین PBP متصل شده و مرحله ترانس پپتیداسیون نهایی سنتز پپتیدوگلیکان در دیواره سلولی باکتریایی را مهار می کند، در نتیجه از بیوسنتز دیواره سلولی جلوگیری می کند. با توقف چینش دیواره سلولی، باکتری ها به تدریج در اثر فعالیت آنزیم های اتولیتیک دیواره سلولی (اتولیزین ها و مورین هیدرولازها) لیز می شوند.
فارماکوکینتیک:
90 -75 درصد از دارو از راه خوراکی جذب می شود و پس از 2-1 ساعت غلظت سرمی دارو به اوج می رسد. نیمه عمر دارو 1/5-1 ساعت است که در صورت عیب کار کلیه ممکن است تا 12 ساعت افزایش یابد. 70-65 در صد دارو به صورت تغییر نیافته از راه کلیه دفع می شود.
منع مصرف:
در صورت وجود سابقه آلرژیک به پنی سیلین ها نباید مصرف شود.
عوارض جانبی آموکسی سیلین
واکنش های حساسیتی شامل کهیر، تب، درد مفاصل، آنژیوادم، شوک آنافیلاکتیک در بیمارانی که دچار حساسیت مفرط می شوند، با مصرف این دارو گزارش شده است.
اطلاعات داروی آمورولفین Amorolfine
گروه داروئی: داروهای ضد قارچ
موارد مصرف:
Amorolfine یک مشتق مورفولین می باشد که به صورت هیدروکلرید و به طریق موضعی در درمان عفونت های قارچی پوست و ناخن کاربرد دارد. جذب سیستمیک این دارو متعاقب مصرف موضعی، ناچیز می باشد. جهت درمان عفونت های ناخن ناشی از درماتوفیت ها، مخمرها و کپک ها محلول حاوی 5% Amorolfine یکبار یا گاهی اوقات دوبار در هفته بر روی ناخن مبتلا ریخته می شود تا زمانی که ناخن مجدداً تولید شود. به طور کلی درمان باید 6 تا 12 ماه ادامه یابد.
در مورد عفونت های پوستی شامل عفونت های درماتوفیتی از کرمی حاوی 25/0% Amorolfine به میزان یکبار در روز برای حداقل 2 تا 3 هفته (وتا 6 هفته در مورد عفونت های پا) استفاده می شود و 3 تا 5 روز بعد از حاصل شدن بهبود بالینی نیز ادامه می یابد.
عوارض جانبی:
تحریک پوستی به صورت قرمزی، خارش و احساس سوزش و ندرتاً واکنش های پوستی شدیدتر در مصرف این دارو به شکل موضعی گزارش شده است.
فعالیت ضد میکروبی: Amorolfine یک مشتق مورفولین با فعالیت ضد قارچی است و از طریق دخالت در تولید استرول های اولیه لازم برای عملکرد غشاهای سلول قارچی عمل می کند. Amorolfine در محیط آزمایشگاهی علیه گروه گسترده ای از پاتوژن ها و قارچ های مهاجم عمل می کند مانند: درماتوفیت ها، Blastomyces dermatitids ، کاندیدا ، Histoplasma capsulatum و Sporothrix schenckii . هم چنین بر علیه آسپرژیلوس فعالیت می کند اگرچه برخلاف فعالیت آزمایشگاهی آن، Amorolfine در تجویز سیستمیک غیرفعال است و این باعث محدودیت کاربرد آن به صورت کاربرد موضعی در عفونت های سطحی می شود.
اشکال داروئی:
