اطلاعات کامل داروی اپلرنون Eplerenone
گروه داروئی: داروهای قلبی عروقی
موارد مصرف:
درمان فشارخون بالا همراه با سایر داروهای فشار خون و یا به تنهایی
همچنین پس از حملات قلبی به عنوان کاهش بار قلب و افزایش طول عمر بیماران کاربرد دارد.
مکانیسم اثر:
- آلدوسترون که یک مینرالوکورتیکوئید است عمدتا از طریق افزایش سدیم و احتباس آب باعث افزایش فشار خون می شود. به نظر می رسد افزایش بیان آلدوسترون در ارتباط با فیروز میوکارد ( بخصوص بعد از سکته قلبی ) و فیبروز عروقی باشد. گیرنده های مینرالوکورتیکوئید در کلیه، قلب، عروق خونی و مغز وجود دارند. اپلرنون بطور انتخابی گیرنده های مینرالوکورتیکوئید را مهار کرده و باعث کاهش فشار خون با الگوی وابسته به دوز می شود. به نظر می رسد اپلرنون از بروز فیبروز میوکارد و عروق جلوگیری می کند.
فارماکوکینتیک:
- توزیع: Vd=43-90L
- اتصال به پروتئین: حدود 50 %، عمدتا به آلفا-1 اسید گلیکوپروتئین ها
- متابولیسم: عمدتا کبدی از طریق CYP3A4، متابولیت ها غیر فعال هستند.
- زیست دست یابی: 69 %
- نیمه عمر: 6-4 ساعت
- زمان رسیدن به پیک پلاسمایی: حدود 5/1 ساعت. گاهی برای اثر کامل ضد فشار خون تا 4 هفته طول می کشد.
- دفع: ادرار ( حدود 67 % ) مدفوع ( حدود 32 % )، کمتر از 5 % بصورت داروی تغییر نیافته در ادرار و مدفوع
عوارض جانبی:
- اندوکرین و متابولیک: افزایش پتاسیم، افزایش تری گلیسرید، کاهش سدیم، درد پستان، ژنیکوماستی، افزایش کلسترول
- سیستم عصبی مرکزی: گیجی، خستگی
- گوارشی: اسهال، درد شکمی
- کلیوی: افزایش کراتینین، دفع آلبومین
- تنفسی: سرفه
- متفرقه: سندروم شبه آنفلوانزا
تداخلات دارویی اپلرنون
- تداخل بالقوه با داروهای مهار کننده و القا کننده CYP3A4 دارد.
- مهار کننده های ACE: افزایش پتاسیم و ریسک هایپرکالمی
- آمیلوراید: افزایش خطر هایپرکالمی
- آنتاگونیست های گیرنده آنژیوتانسین II: افزایش پتاسیم و ریسک هایپرکالمی
- کلاریترومایسین، اریترومایسین، فلوکونازول، ایتراکونازول، کتوکونازول، نفازودون، Nelfinavir، ریتوناویر، Saquinavir، Troleandomycin،
وراپامیل: افزایش غلظت اپلرنون
- آب گریپ فروت: مواجهه اپلرنون افزایش می یابد.
- لیتیم: غلظت و سمیت لیتیم افزایش می یابد.
- NSAIDs: کاهش اثر ضد فشار خون و یا هایپرکالمی در بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کلیه
داروهای احتباس کننده پتاسیم یا مکمل های حاوی پتاسیم، اسپیرونولاکتون، تریامترن: افزایش خطر هایپرکالمی
- گیاه علف چای: کاهش AUC اپلرنون
تداخل الکل/غذا/گیاه:
- آب گریپ فروت باعث افزایش AUC اپلرنون به میزان 25 % می شود.
- گیاه علف چای سطح اپلرنون را کاهش می دهد.
- از مصرف Black cohosh، خشخاش کالیفرنیا، حسن یوسف، گل مهرطلا، زالزالک، دارواش، پیچ تلگرافی، کینین، گیاه کیسه کشیش خودداری شود ( می تواند اثر کاهندگی فشار خون را تشدید کند ).
- از مصرف برگ بو، Blue cohosh، فلفل هندی، افدرا، زنجبیل، جینسینگ، درخت کولا، شیرین بیان خودداری شود ( می تواند اثر کاهندگی فشار خون را کم کند ).
اطلاعات کامل داروی انوکساپارین سدیم Enoxaparin Sodium
گروه داروئی: داروهای قلبی و عروقی
موارد مصرف:
انوکسوپارین سدیم یک هپارین با وزن مولکولی پایین با خواص آنتی کوآگولانت هااست که در درمان و پروفیلاکسی ترومبوآمبولی وریدی بکارمیرود. همچنین جهت جلوگیری از ایجاد لخته در حین گردش خون اکستراکورپوریال کاربرد دارد. این دارو در آنژین ناپایدار نیز مصرف دارد.
فارماکوکینتیک:
انوکسوپارین بعد از تزریق زیر پوستی به سهولت و با یک زیست دستیابی حدود 92% جذب می شود. اوج غلظت پلاسمایی آن طی یک تا 5 ساعت حاصل می شود. نیمه عمر حذف آن حدود 4 تا 5 ساعت است اما متعاقب یک دوز 40 میلی گرمی فعالیت آنتی فاکتور Xa تا 24 ساعت ناپایدار می ماند. این دارو در کبد متابولیزه می شود و از طریق ادرار دفع می گردد که دفع آن هم به صورت داروی تغییر نکرده و هم به صورت متابولیت های دفعی است.
عوارض جانبی:
همانند آنچه راجع به هپارین های با وزن پایین گفته شد. می توان از خونریزی شدید حاصل از انوکسوپارین با تزریق داخل وریدی و آهسته پروتامین سولفات کاست، گفته می شود که یک میلی گرم پروتامین سولفات می تواند اثر یک میلی گرم (100 واحد) انوکسوپارین سدیم را مهار کند.
اطلاعات کامل داروی اداراوون Edaravone
گروه داروئی: داروهای قلبی عروقی
موارد مصرف:
اداراون بصورت تزریق وریدی برای کمک به ریکاوری بیماران ضربه مغزی و در درمان بیماری ALS کاربرد دارد
اطلاعات کامل داروی دوکسازوسین Doxazosin
گروه داروئی: داروهای قلبی عروقی
موارد مصرف:
دوگزازوسین یک بلوکر آلفا 1- آدرنوسپتور است که کاربردها و فعالیت های مشابه با پرازوسین دارد اما طول مدت فعالیت طولانی تری دارد. در درمان فشار خون و نیز در هیپرپلازی خوش خیم پروستات کاربرد دارد چرا که علایم انسداد ادراری را بهبود می بخشد.
دوگزازوسین به صورت ملح مسیلات و به طریق خوراکی تجویز می شود اما دوزهای تجویزی معمولاً بر اساس پایه برنامه ریزی می شوند. 2/1 میلی گرم دوگزازوسین مسیلات تقریباً معادل با یک میلی گرم دوگزازوسین می باشد و با یکبار مصرف خوراکی حداکثر کاهش در فشار خون طی 2 تا 6 ساعت بعد اتفاق می افتد که اثر آن تا 24 ساعت حفظ می شود. جهت اجتناب از خطر غش کردن بیمار که در بعضی افراد طی مصرف اولین دوز ایجاد می شود، دوز آغازین 1mg می باشد که ترجیحاً در زمان خواب مصرف می شود و با توجه به پاسخ درمانی می توان میزان دوز را بعد از یک تا دو هفته افزایش داد. دوز معمولی نگهدارنده برای فشار خون تا 4 میلی گرم یکبار در روز می باشد و نباید از 16mg در روز تجاوز کند. در مورد هیپرپلازی خوش خیم پروستات دوز معمول نگهدارنده 2 تا 4 میلی گرم روزانه می باشد که نباید از 8mg در روز تجاوز کند.
مکانیسم اثر:
- پرفشاری خون: بطور کامل گیرنده های پس سیناپسی آلفا-1 آدرنرژیک را مهار می کند و منجر به اتساع وریدها و آرتریول ها شده و کاهش مقاومت محیطی کل و فشار خون را ایجاد می کند.
- BPH: بطور کامل گیرنده های پس سیناپسی آلفا-1 آدرنرژیک را در بافت های استرومال پروستات و گردن مثانه را مهار می کند. در نتیجه باعث کاهش انقباض سمپاتیکی و تنگی مجرای ادرار و کاهش علائم BPH می شود.
فارماکوکینتیک:
دوگزازوسین بعد از تجویز خوراکی به خوبی جذب می شود و اوج غلظت پلاسمایی 2 تا 3 ساعت بعد از تجویز حاصل می شود. زیست دستیابی خوراکی حدود 65% می باشد و به طور وسیع در کبد متابولیزه می گردد و متابولیت های آن در مدفوع وارد می شوند و مقدار کمی هم به صورت داروی تغییر نکرده دفع می گردد. حذف آن از پلاسما دو مرحله ای است که نیمه عمر متوسط آن حدود 22 ساعت می باشد. فارماکوکینتیک دارو در بیماران مبتلا به اختلالات کلیوی تغییر نمی کند. دوگزازوسین به میزان 98% به پروتئین های پلاسما متصل می شود و توسط دیالیز برداشت نمی شود.
اطلاعات کامل داروی دوپکسامین Dopexamine
گروه داروئی: داروهای قلبی و عروقی
موارد مصرف:
وازودیلاتور سیمپاتومیمتیک (تحریک رسپتورهای b2، رسپتورهای دوپامین محیطی، مهار بازجذب نورونال نورآدرنالین).
a) تجویز وریدی کوتاه مدت به منظور ساپورت همودینامیک در بیماران با برون ده قلبی پایین (پیرو عمل جراحی قلب یا CHF تشدید یافته)
b) شوک سپتیک (به منظور افزایش جریان خون احشایی و کاهش آسیب کلیوی و گوارشی)
مکانیسم اثر:
دارو از طریق تحریک رسپتورهای b2 و نیز رسپتورهای دوپامین محیطی و مهار بازجذب نورونال نورآدرنالین سبب افزایش برون ده قلبی، وازودیلاسیون محیطی و افزایش جریان خون محیطی و مزانتریک می شود.
فارماکوکینتیک:
نیمه عمر دارو در خون کوتاه بوده و حدود 6 تا 7 دقیقه است. متابولیت های دارو در صفرا و ادرار ترشح می شوند.
عوارض جانبی:
اضطراب، تب، بی قراری، بی خوابی، گیجی، سردرد، ضعف، بی اشتهایی، تهوع، استفراغ، تپش قلب، هایپوتانسیون گذرا، کاهش تعداد پلاکت ها
تداخلات دارویی:
a) مصرف همزمان این دارو با هالوتان سبب احتمال افزایش بروز آریتمی می شود.
b) پیرو مصرف همزمان این دارو با مهارکننده های مونوآمینو اکسیداز احتمال بروز هایپرتانسیون شدید (به علت تشدید تجمع نور آدرنالین در انتهای اعصاب آدرنرژیک) وجود دارد.
c) مصرف همزمان این دارو با هپارین سبب احتمال تشدید بروز ترومبوسیتوپنی می گردد.
هشدار ها:
مصرف این دارو در بیماران ترومبوستوپنیک باید با احتیاط صورت گیرد.
اطلاعات کامل داروی دیسوپیرامید Disopyramide
گروه داروئی: داروهای قلبی عروقی
موارد مصرف:
دیسوپیرامید در پیشگیری و درمان آریتمی‌ها، بطنی، به ویژه پس از انفارکتوس قلبی و همچنین آریتمی فوق بطنی مصرف می‌شود.
مکانیسم اثر:
دیسوپیرامید پاسخدهی عضله قلب و سرعت الکتروفیزیولوژیک آن را (به استثنای سرعت هدایت گره دهلیزی-بطنی و هیس-پورکنژ) تضعیف میکند. دپولاریزاسیون دیاستولیک در بافت‌هایی که خودکاری زیادی دارند، کند شده و دوره تحریک‌ناپذیری مؤثر دهلیز و بطن افزایش می‌یابد، با وجوداین، هدایت در مسیرهای فرعی طولانی می‌گردد. دیسوپیرامید اثر اینوتروپیک منفی دارد.
فارماکوکینتیک:
: جذب دیسوپیرامید سریع و تقریباً کامل است. متابولیسم دارو کبدی است و متابولیت اصلی آن دارای اثر ضد آریتمی و ضد موسکارینی می‌باشد. نیمه عمر دارو در افراد سالم 7 ساعت و در بیماران مبتلا به عیب کار کلیه، 18-8 ساعت است. زمان لازم برای رسیدن به اوج غلظت، 2 ساعت است.
با مصرف 300 میلی‌گرم از دارو، اثر درمانی طی 30 دقیقه تا 5/3 ساعت شروع می‌شود. طول اثر دارو پس از مصرف 300 میلی‌گرم دارو 5/8-5/1 ساعت است. دفع دارو تقریباً 80 درصد کلیوی است.
منع مصرف:
این دارو در بیماران مبتلا به انسداد درجه دوم یا سوم قلب و نارسایی عملکرد گره سینوسی (مگر در مواردی که از ضربان‌ساز مصنوعی استفاده می‌شود)، شوک کاردیوژنیک، حساسیت مفرط به دارو و افزایش فاصله QT در نوار قلبی نباید مصرف شود.
عوارض جانبی دیسوپیرامید
تحریک مجرای گوارشی، ضعف عضله قلب، کمی فشار خون، انسداد دهلیزی-بطنی، اثرات ضدموسکارینی( مانند خشکی دهان، تاری دید، احتباس ادرار)، پسیکوز، یرقان انسدادی و کمی قند خون با مصرف این دارو گزارش شده است.
تداخلات دارویی:
مصرف همزمان سایر داروهای ضد آریتمی، به ویژه دیلتیازم، پروکائین آمید، لیدوکائین، پرورپرانولول و سایر داروهای مسدودکننده گیرنده‌های بتا-آدرنرژیک و وراپامیل با دیسوپیرامید باید با احتیاط صورت گیرد، زیرا ممکن است منجر به طولانی شدن بیش از حد هدایت الکتریکی قلب همراه با کاهش برون ده قلبی شود. مصرف همزمان اریترومایسین با این دارو ممکن است سبب افزایش غلظت دیسوپیرامید و در نتیجه پهن شدن باند QRS و یا طولانی شدن QT در نوار قلبی شود.
اطلاعات داروی دی پیریدامول Dipyridamole
گروه داروئی: داروهای قلبی عروقی
موارد مصرف:
دیپیریدامول به عنوان داروی کمکی همراه با داروهای ضد انعقاد خوراکی برای پیشگیری از ترومبوآمبولی پس از جراحی دریچه‌های قلب مصرف می‌شود. دیپیریدامول از راه وریدی فقط به عنوان داروی کمک تشخیصی در تصویر برداری از پرفوزیون عضله قلب، برای تشخیص نقص پرفوزیون همراه با بیماری شریان کرونر مصرف می‌شود.
مکانیسم اثر:
دیپیریدامول ممکن است غلظت آدنوزین درونزاد ( گشاد کننده عروق کرونر و مهار کننده تجمع پلاکتی ) وAMPحلقوی درون پلاکتی را از طریق افزایش تحریک فعالیت آدنیلات سیکلاز و مهار آنزیم فسفودی استراز بالا می برد.
فارماکوکینتیک:
جذب دیپیریدامول آهسته و متغیر است . فراهمی زیستی این دارو 66-27 درصد است . پیوند آن به پروتئین بسیار زیاد است(99-91 درصد) . متابولیسم دارو کبدی است. نیمع عمر دفع آن از راه خوراکی و وریدی 10 ساعت است. زمان لازم برای رسیدن به اوج غلظت پلاسمایی، از راه خوراکی در حدود 75 دقیقه و از راه وریدی 2 دقیقه پس از اتمام یک انفوزیون 4 دقیقه‌ای است. دفع این دارو عمدتاً از طریق صفرا است ( تا 20 درصد ممکن است گردش مجدد روده‌ای – کبدی داشته باشد). در صورت انفوزیون mg/kg 0/56 طی 4 ساعت، اثر دارو 7/8 – 8/3 دقیقه پس از شروع انفوزیون به حداکثر می‌رسد.
عوارض جانبی:
تهوع، اسهال، سردرد، سرگیجه، درد عضلانی و کمی فشار خون با مصرف این دارو گزارش شده است. همچنین درد قفسه سینه، تغییرات فشار خون، تاکیکاردی و یا آریتمی با تزریق این دارو مشاهده شده است. همچنین، مصرف این دارو به ندرت ممکن است باعث تشدید علایم بیماری عروق کرونر شود.
اطلاعات کامل داروی دیپریدامول+آ اس آ Dipyridamol+ASA
گروه داروئی: داروهای قلبی عروقی
موارد مصرف:
این محصول ترکیبی از دو داروی آسپرین و دی پیریدامول می باشد که جهت پیشگیری از سکته ی ترومبوتیک تجویز می شود.
فرم دارویی:
بصورت کپسول خوراکی حاوی ۲۵ میلی گرم آسپرین و ۲۰۰ میلی گرم دی پیریدامول تولید می شود و به نام تجاری Aggrenox معروف می باشد.
مکانیسم اثر
آسپرین یک مهار کننده ی غیر انتخابی آنزیم سیکلوکسیژناز می باشد که با کاهش سنتز پروستاگلاندین و ترومبوکسان A2 و ایجاد اثر ضد التهاب، ضد تب و ضد درد و کاهش تجمع پلاکتی تاثیر خود را می گذارد.
دی پیریدامول با مهار بازجذب آدنوزین پلاکتی، کاهش تجمع پلاکتی، افزایش تولید CGMP و اتصاع عروق کرونری اثر آنتی پلاکتی خود را ایفا می کند.
فارماکوکینتیک:
آسپرین متابولیسم کبدی دارد و توسط CYP450 به سالیسیلات که همچنان متابولیت فعالی می باشد تبدیل می شود. عمده دفع آن از راه ادرار است و نیمه عمر آسپرین ۰/۲۵ ساعت و
سالیسیلات ۲ تا ۶ ساعت می باشد.
نکته: نیمه عمر این دارو وابسته به دوز می باشد. همچنین دفع آن وابسته به Ph می باشد.
متابولیسم دی پیریدامول نیز از طریق CYP450 می باشد. عمده دفع آن از راه صفرا بوده و نیمه عمری در حدود ۱۰ ساعت دارد.
اطلاعات کامل داروی دیلتیازم Diltiazem
گروه داروئی: داروهای قلبی عروقی
موارد مصرف:
دیلتیازم دردرمان آنژین، زیادی فشار خون و آریتمی مصرف می‌شود. این دارو در کنترل آنژین وازواسپاتیک یا آنژین ناپایدار در بیمارانی که قادر به تحمل داروهای مسدودکننده گیرنده بتا-آدرنرژیک یا نیترات‌ها نیستند یا علائم بیماری آنها با این داروها از بین نمی‌رود، مصرف می‌گردد. دیلتیازم تزریقی در درمان تاکی کاردی فوق بطنی وکنترل موقت ضربان بطنی سریع در فلوتر دهلیزی یا فیبریلاسیون دهلیزی نیز مصرف می‌شود.
مکانیسم اثر:
مهارکننده ی کانال های کلسیم از نوع غیر دی هیدرو پریدینی. با مهار ورود کلسیم خارج سلولی از عرض غشای میوکارد به داخل سلول های میوکارد و عضلات صاف دیواره ی عروق بدون اثر بر غلظت کلسیم خون، موجب شل شدن عضلات صاف قلب و دیواره ی عروق می گردد.
فارماکوکینتیک:
این دارو به خوبی از مجرای گوارش جذب می‌شود و به دلیل متابولیسم عبور اول از کبد، فراهمی زیستی آن تقریباً 40 درصد می‌باشد. فراهمی زیستی با مصرف طولانی مدت و افزایش مقدار مصرف، افزایش می‌یابد. پیوند این دارو به پروتئین‌های پلاسما زیاد می‌باشد. نیمه عمر این دارو پس از مصرف یک مقدار واحد خوراکی 30-20 دقیقه و برای مقادیر مصرف تکراری و زیاد، تقریباً 5 تا 8 ساعت می‌باشد. نیمه عمر آن از راه تزریقی نیز تقریباً 4/3 ساعت است. اثر دیلتیازم از راه تزریقی طی 3 دقیقه ( به منظور کاهش سرعت ضربان قلب یا تبدیل تاکی کاردی فوق بطنی حمله‌ای به ریتم سینوسی) و با مصرف قرص‌های معمولی پس از 60-30 دقیقه شروع می‌شود. زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر بامصرف مکرر از راه خوراکی حدود 2 هفته است و با تزریق سریع وریدی 7-2 دقیقه است. طول اثر دارو از راه خوراکی 8-4 ساعت، از راه تزریق سریع وریدی 3-1 ساعت و از راه انفوزیون مداوم وریدی 1-5/0 ساعت است.
منع مصرف:
این دارو در انسداد درجه 2 یا 3 دهلیزی بطنی ( مگر در مواردی که از ضربان‌ساز مصنوعی استفاده شده باشد)، کاهش شدید فشار خون، نارسایی عملکرد گره سینوسی-دهلیزی و سندرم Wolf – Parkinson – White همراه با فلوتر یا فیبریلاسیون دهلیزی نباید مصرف شود.
عوارض جانبی:
برادی کاردی، انسداد سینوسی-دهلیزی و دهلیزی – بطنی،کاهش فشار خون. کسالت، سردرد، اختلالات گوارشی، برافروختگی و احساس گرما، خیز (ورم مچ پا) از عوارض جانبی مهم دارو می‌باشند.
تداخلات دارویی:
خطر بروز برادی کاردی، انسداد دهلیزی-بطنی و ضعف عضله قلب ناشی از مصرف آمیودارون، با مصرف همزمان دیلتیازم افزایش می‌یابد. اثر کاربامازپین و تئوفیلین با مصرف دیلتیازم افزایش می‌یابد. دیلتیازم سبب افزایش غلظت پلاسمایی فنی‌نوئین و دیگوکسین می‌شود. مصرف همزمان دیلتیازم با داروهای مسدودکننده گیرنده‌های بتا-آدرنرژیک، خطر بروز برادی کاردی و انسداد دهلیزی-بطنی را افزایش می‌دهد. اثر دیلتیازم در مصرف با فنوباربیتال و فنی‌توئین کاهش می‌یابد. هنگام مصرف پروکائین آمید یا کینیدین همراه با داروهای مسدودکننده کانال‌های کلسیمی، باید احتیاط نمود، زیرا هر دو گروه از داروهای دارای اثرات اینوتروپیک مثبت هستند. در صورت مصرف همزمان داروهای کاهنده پتاسیم خون با این داروها، اثرات کاهنده فشار خون ممکن است تشدید شود.
هشدار ها:
توصیه های دارویی:
اشکال داروئی:
قرص دیلتیازم-آریا 60 میلی گرم
قرص دیلتیازم سبحان دارو 60 میلی گرم
قرص دیلتیازم رها 60 میلی گرم
قرص دیلتیازم داروپخش 60 میلی گرم
قرص آمیدیل 60 میلی گرم
کپسول آمیدیل 120 میلی گرم
ژل موضعی دیلتیژل 2% 30 گرم
کپسول دیلتیازم-تدافارم® 120میلی گرم
DILTIAZEM-ARYA 60MG TAB
DILTIAZEM SOBHANDAROU 60MG TAB
DILTIAZEM RAHA 60MG TAB
DILTIAZEM DAROU PAKHSH 60MG TAB
AMIDIL 60MG TAB
AMIDIL 120MG SR CAP
DILTIGEL® 2% 30G TOP GEL
DILTIAZEM-TEDAPHARM® 120MG CAP
اطلاعات داروی بیسوپرولول Bisoprolol
گروه داروئی: داروهای قلبی و عروقی
موارد مصرف:
مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک:
عوارض جانبی:
تداخلات دارویی
هشدار ها:
موارد منع مصرف:
هشدارها:
توصیه های دارویی:
اشکال داروئی:
قرص کنکور 5 میلی گرم (کونکور)
قرص کنکور 10 میلی گرم (کونکور)
قرص کنکور 2.5 میلی گرم (کونکور)
قرص بتالکو 5 میلی گرم
قرص بتالکو 10 میلی گرم
قرص بیزوپرولول کوثر 10 میلی گرم
قرص بیزوپرولول کوثر 5 میلی گرم
قرص بیزوپرولول ساندوز 2.5 میلی گرم
قرص بیزوپرولول ساندوز 10 میلی گرم
قرص بیزوپرولول ساندوز 5 میلی گرم
قرص زباکر 5 میلی گرم (زباکور)
قرص بیزوپرولول کوثر 2.5 میلی گرم
قرص بیسوتا 10 میلی گرم
قرص بیسوتا 5 میلی گرم
قرص بتالکو 2.5 میلی گرم
قرص زباکر 2.5 میلی گرم (زباکور)
قرص بیسوتا 2.5 میلی گرم
Concor 5MG TAB
Concor 10MG TAB
Concor 2.5MG TAB
BETALCO 5 MG Tablet
BETALCO 10 MG Tablet
BISOPROLOL KOSAR 10MG Tablet
BISOPROLOL KOSAR 5MG Tablet
BISOPROLOL SANDOZ 2.5MG Tablet
BISOPROLOL SANDOZ 10MG Tablet
BISOPROLOL SANDOZ 5 MG Tablet
ZEBACOR 5 MG Tablet
BISOPROLOL KOSAR 2.5 MG Tablet
BISOTA 10MG Tablet
BISOTA 5MG Tablet
BETALCO 2.5 MG Tablet
ZEBACOR 2.5 MG Tablet
BISOTA 2.5MG Tablet
