اطلاعات کامل داروی گوانی تیدین منوسولفات Guanethidine Monosulfate
گروه داروئی: داروهای قلبی عروقی
موارد مصرف:
داروی گوانیتیدین یک داروی ضد فشار خون می باشد که از طریق مهار انتخابی انتقال در نورون های آدرنرژیک بعد از گانگلیون عمل می کند و عمدتاً مکانیسم عمل آن مهار آزادسازی نورآدرنالین در انتهای عصبی می باشد و باعث کاهش ذخیره نورآدرنالین در انتهای اعصاب سمپاتیک محیطی می شود اما مانع از ترشح کاتکول آمین ها از مدولای آدرنال نمی گردد.
در تجویز خوراکی بالاترین اثر آن 1 تا 3 هفته بعد از دوزهای پیوسته حاصل می شود که به مدت 1 تا 3 هفته بعد از توقف درمان ادامه می یابد. باعث یک کاهش آغازین در میزان برون ده قلبی می شود ولی عمده ترین اثر کاهنده فشار خون را از طریق گشاد کردن عروق محیطی اعمال می کند و همچنین از طریق کاهش انقباضات عروقی طبیعی حاصل از ایستادن و فعالیت رفلکسی اعصاب سمپاتیک این کار را انجام می دهد. در اکثر بیماران این دارو باعث کاهش فشار خون در حالت ایستاده می شود ولی اثر قابل توجهی نیز بر فشار خون در حالت درازکش به پشت دارد.
گوانیتیدین در درمان فشار خون کاربرد دارد.
قطرات چشمی گوانیتیدین در مورد گلوکوم با زاویه باز همچنین برای تورفتگی ورترکشن پلک مرتبط با هیپریتروئیدی بکار می رود. همچنین از آن در درمان سندرم های درد نوروپاتیک استفاده می شود. از گوانیتیدین همچنین در درمان فشار خون هنگامی که داروهای دیگر نامناسب تشخیص داده شوند استفاده می شود. مقاومت به این دارو در بعضی بیماران مشاهده شده است که این ممکن است ناشی از درمان دیورتیکی همزمان باشد.
در فشار خون، دوز معمول آغازین مونوسولفات گوانتیدین 10 میلی گرم روزانه و به صورت خوراکی می باشد که تا 5/12 میلی گرم قابل افزایش است که این افزایش نباید قبل از 5 تا 7 روز صورت گیرد. دوز معمول نگهدارنده 25 تا 50 میلی گرم یکبار در روز می باشد.
در مورد کودکان روزانه دوز 200 میکروگرم بازای هر کیلوگرم تجویز می شود. مونوسولفات گوانتیدین به طریق داخل عضلانی در درمان حملات فشار خون استفاده می شود ولی داروهای مناسب بیشتری در دسترس هستند. یک دوز داخل عضلانی به مقدار 10 تا 20 میلی گرم می تواند باعث یک افت فشار خون طی 30 دقیقه گردد.
از قطرات چشمی گوانتیدین مونوسولفات در درمان گلوکوم با زاویه باز (معمولاً همراه با آدرنالین) و همچنین برای درمان تورفتگی پلک مرتبط با هیپرتیروئیدی استفاده می شود.
اطلاعات کامل داروی گنادورلین Gonadorelin
گروه داروئی: هورمون های هیپوتالاموس و هیپوفیز
موارد مصرف:
گنادورلین برای درمان آمنوره و ناباروری ناشی از آزادشدن غیر طبیعی هورمون آزادکننده گنادوتروپین ها (GnRH) در زنان، و نیز بررسی عملکرد هیپوفیز در بزرگسالان به کار می رود.
مکانیسم اثر:
این دارو در مصرف با تحریک کننده های GnRH در هیپوفیز موجب آزاد شدن گنادوتروپین ها (LH,FSH) می گردد. تجویز مداوم دارو در نهایت موجب مهار رهایش گنادوتروین ها می شود.
فارماکوکینتیک:
این دارو یک پپتید ده اسید آمینه ای است که از طریق وریدی یا زیر جلدی تزریق می شود. نیمه عمر آن در تزریق وریدی حدود 4 دقیقه می باشد. این دارو در هیپوتالاموس و هیپوفیز توسط پپتیدازها تجزیه می شود و به صورت متابولیت از طریق کلیه ها دفع می شود.
منع مصرف:
این ترکیب نباید در موارد حساسیت به گنادورلین، نارسایی اولیه تخمدان، خونریزی غیر طبیعی و تشخیص داده نشده واژینال مصرف می شود.
عوارض جانبی:
تهوع، سردرد، درد شکم، افزایش خونریزی قاعدگی، واکنش های حساسیت مفرط در موقع تجویز مکرر مقادیر زیاد دارو و تحریک در محل تزریق زیرجلدی از عوارض جانبی این دارو می باشد.
تداخلات دارویی:
فنوتیازین ها و سایر آنتاگونیست ها ی دوپامین با افزایش پرولاکتین ممکن است موجب کاهش اثر دارو شوند. آندروژن ها، گلوکورتیکوئیدها، استروژن ها و پروژستین ها با تأثیر بر ترشح گنادوتروپین ها از هیپوفیز، نتیجه آزمون گنادورلین را تغییر می دهند.
اطلاعات کامل داروی گلیکوپیرونیوم Glycopyrronium
گروه داروئی: آنتی موسکارینیک ها
موارد مصرف:
برمید گلیکوپیرونیوم یک آنتی موسکارین دارای آمین نوع چهار با آثار محیطی مشابه با آتروپین است. بعد از تجویز عضلانی شروع اثر طی 15 تا 30 دقیقه ظاهر می‌شود و آثار مهار عصب واگ 2 تا 3 ساعت دوام دارند و آثار ضد ترشح بزاق تا 7 ساعت وجود دارند. در صورت تجویز وریدی شروع فعالیت طی یک دقیقه حاصل می‌شود. برمیدگلیکوپیرونیوم همانند آتروپین در اقدامات بیهوشی کاربرد دارد، همچنین در درمان هایپرهیدروزیس(تعریق بیش از اندازه) به شیوه یون بری( وارد ساختن یون‌های نمک‌های محلول به درون بدن به کمک جریان الکتریکی«iontophoretic » و در درمان کمکی بیماری زخم معده کاربرد دارد.
فارماکوکینتیک:
برمیدگلیکوپیرونیوم از مسیر گوارشی جذب کمی دارد و گفته شده است که بعد از یک دوز خوراکی حدود 10 تا 20 درصد آن جذب شده است.
برمید گلیکوپیرونیوم بسیار کم به سد خونی مغزی نفوذ می‌کند. گلیکوپیرونیوم از طریق صفرا و ادرار دفع می‌شود.
اطلاعات کامل داروی گلیسروفسفریک اسید Glycerophosphoric Acid
گروه داروئی: -
موارد مصرف:
اشکال داروئی:
ویال گلیکوفوس 20 میلی لیتر
GLYCOPHOS Injection 20ml
اطلاعات کامل داروی گلیسرین Glycerin
گروه داروئی: -
موارد مصرف:
گلیسرین به عنوان ملین هیپراسموتیک و نرم کننده برای پیشگیری از یبوست استفاده می گردد.
مکانیسم اثر:
به دلیل اثر هیپراسموتیک آب را در روده جذب و محتویات روده را حجیم می کند که منجر به تحریک حرکات پریستالتیک روده و تحرک مدفوع نیز می گردد.
فارماکوکینتیک:
زمان شروع اثر دارو پس از مصرف از راه مقعد در حدود 1-25/0 ساعت است.
منع مصرف:
این دارو در صورت کولوستومی یا ایلئوستومی نباید مصرف گردد.
عوارض جانبی:
ممکن است باعث از دست رفتن آب بدن، تهوع و استفراغ شود.
تداخلات دارویی:
مصرف طولانی آن ممکن است به دلیل دفع پتاسیم اثر داروهای مدر نگهدارنده پتاسیم را کاهش دهد.
اطلاعات کامل داروی گلوترال Glutaral
گروه داروئی: ضدعفونی کننده ها و مواد محافظ
موارد مصرف:
گلوتارال برای ضد عفونی و استریل کردن وسایل دندانپزشکی، جراحی، آندوسکوپی، حرارت سنج ها و وسایل پلاستیکی و لاستیکی مورد استفاده در راه های تنفسی و بیهوشی به کار می رود.
مکانیسم اثر:
گلوتارال یک دی آلدئید اسیدی است. قلیایی کردن 5/8 -5/7 =PH با بیکربنات سدیم یا نمک های پتاسیم منجر به تبدیل آن به یک عامل ضد میکروب قوی با اثر میکروب کشی، ضدتوبرکولوئید، قارچ کشی، اسپورکشی و فعالیت ضد ویروسی می شود. توانایی ترکیب حتی در حضور مواد آلی ( خون، بافت، مخاط ) نیز به میزان زیاد باقی می ماند.
هشدار ها:
1- بخارات حاصل از محلول ممکن است باعث تحریک دستگاه تنفسی شود.
2- تماس محلول با پوست و مخاط ممکن است باعث بروز حساسیت گردد.
توصیه های دارویی:
از تماس محلول با چشم ها، پوست و غشاهای مخاطی باید اجتناب شود. در صورت تماس اتفاقی، موضع باید سریعاً با آب شسته شود و در خصوص چشم هابه پزشک مراجعه شود.
اشکال داروئی:
GLUTARAL 2% 3.8 L SOLUTION
[محول گلوترال]
اطلاعات کامل داروی گلوکزآمین Glucosamine
گروه داروئی: -
موارد مصرف:
درمان اختلالات روماتیک
موارد مصرف: درمان اختلالات روماتیک مانند اوستئوآرتریت
مکانیسم اثر:
گلوکزآمین به طور طبیعی در بدن وجود داشته در ساخت بافت کارتیلاژ نقش دارد. با افزایش سن توانایی بدن برای ساخت گلوکزآمین کاهش می یابد و در نتیجه این دارو برای جبران کاهش توانایی بدن در ساخت گلوکزآمین در اختلالات روماتیک استفاده می شود.
مقدار مصرف: دستور تجویز مطابق با میزان ماده موثره کپسول متفاوت است.
عوارض جانبی:
درد معده، یبوست، اسهال، نفخ، سردرد، راش
هشدار ها:
به علت افزایش احتمال مقاومت به انسولین تجویز این دارو در بیماران دیابتی باید با احتیاط صورت گیرد.
اطلاعات کامل داروی گلوکاگون Glucagon
اشکال داروئی: آنتی دوت ها،شلات کننده ها و آنتاگونیست ها
موارد مصرف:
گلوکاگون به عنوان داروی جانشین مناسب برای گلوکز تزریقی در درمان کاهش قند خون و به عنوان داروی کمکی در رادیوگرافی دستگاه گوارش به کار می رود.
مکانیسم اثر:
گلوکاگون گلیکوژنولیز و گلوکونئوژنز کبدی را افزایش می دهد و سبب افزایش cAMPمی شود. نتیجه این اعمال افزایش غلظت گلوکز پلاسما، شل شدن عضلات صاف و اثر اینوتروژیک مثبت قلبی می باشد.
فارماکوکینتیک:
متابولیسم دارو در کبد و کلیه انجام می شود و نیمه عمر آن 10 دقیقه می باشد. اثر دارو( افزایش قند خون) 20-5 دقیقه پس از تزریق داخل وریدی، 15 دقیقه پس از تزریق داخل عضلانی و 45-30 دقیقه پس از تزریق زیرجلدی شروع می شود. طول مدت اثر دارو 90 دقیقه است.
منع مصرف:
در فئوکروموسیتوم، تومور ترشح کننده انسولین و تومور ترشح کننده گلوکاگون نباید مصرف شود.
اطلاعات کامل داروی گلی کلازید Gliclazide
گروه داروئی: داروهای ضد دیابت
موارد مصرف:
این دارو به عنوان عامل کمکی در درمان و کنترل دیابت قندی نوع دو و سایر دیابت های قندی همراه با بیماری های غدد درون ریز ( مثل بیماری کوشینگ)، و بیماری های ژنتیکی( مثل خطاهای متابولیسمی) مصرف می شود.
مکانیسم اثر:
سولفونیل اوره ها با تحریک حاد آزاد شدن انسولین از سلول های ß و افزایش ورود یون کلسیم باعث اگزوسیتوز انسولین می شود. مصرف طولانی مدت این داروها حساسیت به انسولین را در بافت های محیطی مانند کبد، عضله و سلولهایی مانند مونوسیت ها و اریتروسیت ها افزایش می دهد که نتیجه آن کاهش گلیکوژنولیز و گلوکونئوژنز در کبد است. این دارو با مقادیر درمانی، بهم چسبندگی و اتصال پلاکت ها را به سلول های اندوتلیال( به دلیل مهار آزاد شدن اسید آراشیدونیک و کاهش تولید ترومبوگزان و افزایش تولید پروستاسایکلین و آزاد شدن فعال کننده پلاسمینوژن) کاهش می دهد. با مهار پمپ سدیم- پتاسیمATPase و تثبیت غلظت کلسیم و پتاسیم، این دارو همچنین دارای اثر محافظتی در مقابل آریتمی های قلبی می باشد.
فارماکوکینتیک:
این دارو دارای جذب خوب و سریعی می باشد، ولی در حضور غذا جذب دارو به تأخیر می افتد. این دارو به نسبت زیادی به پروتئین های پلاسما متصل می شود و نیمه عمر آن معادل با 4/10 ساعت می باشد.
منع مصرف:
در صورت وجود اسیدوز، سوختگی های شدید، کومای دیابتی، کتواسیدوز دیابتی، کومای غیر کتونی هیپراسمولار، جراحی های بزرگ، ترومای شدید، بیماریهای همراه با نوسانات شدید غلظت خون یا تغییرات سریع در نیاز به انسولین، اسهال شدید، فلج نسبی معده، انسداد روده ای، استفراغ طولانی مدت، بیماری هایی که باعث تأخیر در جذب غذا می شوند و بیماری های کبدی و بارداری، نباید از این دارو استفاده کرد.
عوارض جانبی:
افت قند خون ( گیجی، اضطراب، سرگیجه ، سردرد، تهوع، تاری دید، خواب آلودگی، گرسنگی شدید)، افزایش وزن، اختلالات گوارشی، افزایش دفع ادرار از عوارض شایع این دارو هستند.
تداخلات دارویی:
مصرف همزمان این دارو با الکل باعث بروز واکنش شبه دی سولفیرام و افزایش احتمال هیپوگلیسمی می شود. همچنین انسولین، آلوپورینول، کاپتوپریل، انالاپریل، آسپارژیناز، کورتیکوستروئیدها، مدرهای تیازیدی، میکونازول، لیتیم، سایمتیدین و رانیتیدین اثر هیپوگلیسیمی این دارو را تشدید می کنند. داروهای ضد انعقادی به طور متقابل با این دارو تداخل اثر دارند، به طوری که مصرف همزمان آنها با تشدید اثرات فارماکولوژیک هر کدام از آنها همراه است. باربیتورات ها اثر این دارو را طولانی تر می کنند. آنتاگونیست های گیرنده های ß ، ریفامپین، ریفابوتین اثر هیپوگلیسمی دارو را کاهش می دهد. استروئیدهای آنابولیک، آندروژن ها، بروموکریپتین، دیسوپیرامید، پیریدوکسین تتراسایکلین، تئوفیلین دارای اثر پایین آورنده قند خون هستند و لذا در صورت مصرف همزمان باید مقدار مصرف داروی ضد دیابت خوراکی را کاهش داد. ضد تشنج های هیدانتوئینی، مسددهای کانال های کلسیمی، کلونیدین، دانازول، دکسترومتورفان، دیازوکساید، استروژن ها، ضد بارداری های خوراکی حاوی استروژن، فوروزماید، گلوکاگون،هورمون رشد، ایزونیازید، مرفین، نیاسین، فنوتیازین ها، مقلد های سمپاتیک و هورمون های تیروئید باعث افزایش قند خون می شوند و در صورت مصرف همزمان باید مقدار مصرف داروی ضد دیابت خوراکی را افزایش داد.
هشدار ها:
در صورت افزایش قند خون( شامل تغییرات هورمون های جنسی مؤنث، تب شدید، هیپرآلدسترونیسم، عفونت شدید، استرس های روانی و هیپرتیروئیدیسم ) و در صورت احتمال افت قند خون( شامل کم کاری غده کلیوی، بیماران ضعیف و ناتوان، سوءتغذیه، کم کاری غده هیپوفیز، هیپوتیروئیدیسم، نارسایی کلیوی، هرگونه سابقه حساسیت نسبت به سولفونیل اوره ها، سولفونامیدها و مدرهای تیازیدی، این دارو را باید با احتیاط کامل به کار برد.
اطلاعات کامل داروی گلاتیرامر استات Glatiramer Acetate
گروه داروئی: مهار کننده های ایمنی
موارد مصرف:
توجه: اطلاعات ذیل توسط بخش علمی شرکت سیناژن تهیه شده است
تنظیم کننده سیستم ایمنی، عامل درمانی مالتیپل اسکلروزیس(MS)
سینومر در درمان MS عود کننده اســتفاده می شــود. مشخص شده اســت که این دارو تعداد و شــدت حمله ها را کاهش می دهد و روند ناتوانی را کند می کند.
مکانیسم اثر:
طبق مطالعات انجام شده این دارو ترکیبی از پلی پپتیدهای صناعی متشکل از چهار اسید آمینه است که موجب کاهش پاسخ ایمنی بیماران مبتلا به MS عود کننده می شود اگر چه مکانیسم اثر دقیق این دارو هنوز شناخته نشده است.
فارماکوکینتیک:
بر طبق مطالعات انسانی و حیوانی، قسمت اعظم داروی تزریق شده، در محل تزریق هیدرولیز می گردد. بخشی از داروی تجویز شده به سیستم لنفاوی وارد می شود و به گره های لنفاوی می رسد و احتمالاً بخشی نیز به صورت دست نخورده به گردش خون سیستمیک وارد می شود.
منع مصرف:
در صورت حساسیت به گلاتیرامر استات و مانیتول مصرف دارو باید قطع شود.
