اطلاعات داروی آمینوکاپروئیک اسید Aminocaproic Acid
گروه داروئی: افزایش دهنده پلاسما و خون ساز
موارد مصرف:
این دارو یک آنتی فیبرینولیتیک است که موارد کاربرد آن مشابه با ترانگزامیک اسید است و در درمان و پیشگیری از خونریزی مرتبط با فیبرینولیز وسیع از آن استفاده میشود. همچنین از آن در پروفیلاکسی آنژیوادم ارثی استفاده میشده است.
جهت مهار فیبرینولیز توسط آن، غلظت پلاسمایی حدود 130 میکروگرم در میلیلیتر لازم به نظر میرسد و جداول دوز توصیه شده با هدف ایجاد و نگهداری این غلظت پلاسمایی به مدت لازم، تنظیم شدهاند. جهت درمان و پیشگیری از خونریزی این دارو با دوز آغازین 4 تا 5 گرم به صورت خوراکی تجویز میشود که در هر ساعت با دوز 1 تا25/1 گرم درمان دنبال میشود. متناوباً دوزهای مشابهی به طریق داخل وریدی با محلول 2% میتواند داده شود. دوز آغازین (4 تا 5 گرم) باید طی یک ساعت ومتعاقب آن انفوزیون مداوم و پیوسته 1 گرم در ساعت برقرار باشد. اغلب درمان تا 8 ساعت کافی میباشد و اگر نیاز به ادامه درمان باشد آنگاه دوز حداکثر نباید از 24 گرم تجاوز کند.
در بیماران مبتلابه اختلالات کلیوی توجه بیشتری در تجویز دارو لازم است و مقدار دوز باید کاهش پیدا کند.
مکانیسم اثر:
به صورت رقابتی به پلاسمینوژن متصل می شود؛ با مهار اتصال پلاسمینوژن به فیبرین و در نتیجه مهار تبدیل آن به پلاسمین، در نهایت مانع از تجزیه فیبرین (فیبرینولیز) می شود.
فارماکوکینتیک:
این دارو به سهولت از راه خوراکی جذب میشود و اوج غلظت پلاسمایی آن طی 2 ساعت حامل میشود و بطور گسترده توزیع میشود و به سرعت در ادرار آن هم بیشتر به صورت تغییر نکرده دفع میشود و نیمه عمر حذف نهایی آن حدوداً 2 ساعت است.
عوارض جانبی:
آثار جانبی عبارتند از اختلالات معده، رودهای وابسته به دوز، سرگیجه، سردرد، احتقان بینی و ملتحمه و راشهای پوستی. همچنین میتواند باعث آسیب عضلات شود که این مورد در درمانهای طولانی مدت و یا دوز بالا رخ میدهد. به علاوه اینکه میتواند منجر به ایجاد نارسایی کلیوی نیز شود. عوارض ترومبوتیک در نتیجه استفاده نامناسب گزارش شده است. اگر این دارو به صورت درون وریدی و سریع تجویز شود میتواند باعث ایجاد افت فشار خون و برادیکاردی و آریتمی شود. گزارشهایی مبنی بر ایجاد تشنج، انزال خشک و آسیبهای کبدی و قلبی در تعدادی کم از بیماران موجود میباشد.
هشدارها:
همانند آنچه در مورد ترانگزامیک اسیدگفته شده است.
محدوده عوارض جانبی که در مورد آمینوکاپروئیک اسید به آن اشاره شده نشان میدهد که در مورد بیماران مبتلا به اختلالات قلبی با کلیوی باید مصرف آن با احتیاط صورت گیرد و در صورت نیاز به تداوم درمان پیشنهاد میشود که مقادیر کراتین فسفوکیناز جهت بررسی آسیب عضلانی اندازهگیری و مراقبت شود.
تداخلات دارویی:
منع مصرف همزمان: Anti-inhibitor coagulant complex، Factor IX complex
هشدار ها:
منع مصرف: کوآگلاسیون عروقی منتشر (DIC)؛ وجود شواهدی از فرآیند لخته سازی فعال عروقی؛ هماچوری با منشأ مجرای ادراری فوقانی
احتیاط:
نارسایی کلیوی/ قلبی/ کبدی
ریسک میوپاتی؛ CPK را مانیتور کنید و در صورت بالا رفتن ان دارو را قطع نمایید
از تجویز rapid IV اجتناب کنید
ماده محافظ بنزیل الکل در فرمولاسیون این دارو، در نوزادان پرمچور "gasping syndrome" کشنده می دهد
از مصرف همزمان با فرآورده های خونی نظیر کنسانتره کمپلکس فاکتور IX یا کمپلکس های انعقادی اجتناب کنید؛ ریسک ترومبوز
توصیه های دارویی:
در صورت بارداری یا قصد به بارداری یا شیردهی به پزشک اطلاع دهید
سایر داروهای همزمان چه به صورت نسخه ای و چه OTC، مکمل ها و داروهای گیاهی را به پزشک اطلاع دهید.
اشکال دارویئ: -
اطلاعات داروی آمیلورید اچ Amiloride-H
گروه داروئی: داروهای قلبی و عروقی
موارد مصرف:
این ترکیب دارویی به عنوان داروی کمکی در کنترل حالات خیزدار (مانند نارسایی احتقانی قلب، سیروز کبدی، سندرم نفروتیک، خیز ناشی از کورتیکوستروئید و استروژن و خیز با علت نامشخص)، در درمان زیادی فشار خون ( به ویژه در مواردی که نیاز به یک مدر نگهدارنده پتاسیم باشد) و همچنین در درمان کمی پتاسیم خون ناشی از مصرف داروهای مدر در افراد مبتلا به افزایش فشار خون (در صورتی که سایر تدابیر مفید نبوده یا کافی نباشند) مصرف میشود.
مکانیسم اثر:
کانال های سدیمی در اپی تلیال توبول دیستال (DCT) و مجرای جمع کننده ادرار را که مانع از بازجذب سدیم از لومن می شوند، مهار می کند. این پروسه، سدیم داخل سلولی و عملکرد پمپ Na+/K+ATPase را کاهش می دهد و منجر به حفظ پتاسیم و کاهش دفع کلسیم، منیزیوم و هیدروژن می شود. به علت محدود بودن ظرفیت برداشت سدیم در مجرای DCT و جمع کننده، اثرات ناتریورتیک، دیورتیک و آنتی هایپرتنسیو به طور کلی ضعیف قلمداد می شود.
فارماکوکینتیک:
جذب آمیلوراید از مجرای گوارش کامل نیست (20-15درصد). پیوند آمیلوراید به پروتئین بسیار کم میباشد و متابولیزه نمیشود. نیمه عمر آمیلوراید 9-6 ساعت و زمان لازم برای شروع اثر دارو به عنوان مدر، کمتر از 2 ساعت است. زمان لازم برای رسیدن به اوج غلظت آمیلوراید، 4-3 ساعت و زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر پس از مصرف مقدار واحد، 10-6 ساعت میباشد. طول اثر مدر آمیلوراید با مصرف مقدار واحد دارو، 24 ساعت است. 50-20 درصد آمیلوراید از کلیه و 40 درصد نیز از راه مدفوع دفع میشود.
منع مصرف:
این دارو در نارسایی کلیه و افزایش پتاسیم خون نباید مصرف شود.
عوارض جانبی:
اختلالات گوارشی، خشکی دهان، بثورات جلدی، اغتشاش شعور، کاهش فشار خون در حالت ایستاده، افزایش کلسیم خون وکاهش سدیم خون با مصرف آمیلوراید گزارش شده است.
تداخلات دارویی:
مصرف همزمان این دارو با داروهای مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین ممکن است منجر به افزایش پتاسیم خون شده و اثر کاهنده فشار خون افزایش یابد. مصرف همزمان این دارو با لیتیم به علت کاهش کلیرانش کلیوی لیتیم، ممکن است سبب بروز مسمومیت با لیتیم شود. خطر بالا رفتن پتاسیم خون با مصرف همزمان این دارو با مکملهای حاوی پتاسیم و سیکلوسپورین افزایش مییابد. اثرات ضد انعقادی هپارین در صورت مصرف همزمان با این دارو ممکن است کاهش یابد.
هشدارها:
توصیه های دارویی:
اشکال داروئی:
قرص تدارید-اچ 5/50میلی گرم
TEDARIDE-H 5/50MG TAB
اطلاعات داروی آمیلورید+فورزماید Amiloride+Furosemide
گروه داروئی: -
موارد مصرف:
کنترل فشار خون
اشکال داروئی:
AMILORIDE+FUROSEMIDE TAB
[قرص آمیلورید+فورزماید]
اطلاعات داروی آمی فوستین Amifostine (ویال آمیفوستین)
گروه داروئی: آنتی دوت ها،شل کننده ها و آنتاگونیست ها
موارد مصرف:
آمی فوستین یک ترکیب آمینوتیولی محافظ سلول است و در بدن به متابولیت فعال خود یعنی WR-1065 تبدیل می شود که از سلولهای غیر سرطانی در مقابل آثار سمی داروهای آنتی نئوپلاستیک و اشعه تابی یونی محافظت می کند. از این دارو در سرطان پیشرفته تخمدان جهت کاهش نوتروپنی ناشی از عفونت و مرتبط با درمان با سیکلوفوسفامید و سیس پلاتین استفاده می شود و هم چنین جهت کاهش خشکی دهان در بیمارانی که تحت اشعه تابی سرطان های سرو گردن قرار می گیرند استفاده می گردد. در شیمی درمانی این دارو به طریق انفوزیون داخل وریدی طی 15 دقیقه تجویز می گردد که شروع این کار بیش از 30 دقیقه قبل از تجویز داروهای آنتی نئوپلاستیک می باشد. دوز بالغین 910 میلی گرم بر متر مربع و یکبار در روز است و در آنهایی که نمی توانند دوز کامل را تحمل کنند به mg/m2 740 کاهش می دهیم. در صورت استفاده از دوزهای کمتر از mg/m2 100 سیس پلاتین می توان برای کاهش مسمومیت کلیوی این دارو از دوزهای کمتر از mg/m2 740 آمی فوستین استفاده کرد. برای پیشگیری از خشکی دهان این دارو را با دوز mg/m2200 در روز و 15 تا 30 دقیقه قبل از اشعه تابی طی 3 دقیقه انفوزیون داخل وریدی تجویز می کنند.
فارماکوکینتیک:
متعاقب تجویز داخل وریدی این دارو به سرعت از پلاسما پاکسازی می شود و توسط آلکالین فسفاتاز به متابولیت فعال خود یعنی WR-1065 که یک ترکیب تیولی آزاد است دفسفریله می گردد. نیمه عمر حذف آن متعاقب 15 دقیقه انفوزیون کمتر از 10 دقیقه می باشد. حدود 6 % یا کمتر از دوز تجویزی از طریق ادرار دفع می گردد.
عوارض جانبی:
آمی فوستین می تواند باعث یک کاهش موقت در فشار خون سیستولیک و با شیوع کمتر در فشار خون دیاستولیک گردد. اگرچه کاهش شدیدتر در فشار خون می تواند رخ دهد و ندرتاً کاهش سطح هوشیاری نیز گزارش شده است. جهت به حداقل رساندن افت فشار خون بیمار باید قبل از شروع درمان به طور مناسب هیدراته شود و باید در وضعیت به پشت خوابیده باشد. در بیماران دهیدره و دارای فشار خون پایین مصرف این دارو ممنوع است. در بیمارانی که داروهای ضد فشارخون مصرف می کنند باید 24 ساعت قبل از شروع درمان با Amifostine داروهای خود را قطع کنند. در طی انفوزیون این دارو فشار خون شریانی باید مانیتور شود و در صورت افت قابل توجه فشار سیستولیک انفوزیون باید متوقف گردد و در صورت بازگشت فشار خون به حد نرمال طی 5 دقیقه می توان دوباره درمان را آغاز نمود. حالت تهوع و استفراغ به طور شایع رخ می دهند و درمان همزمان ضد تهوع توصیه می گردد. آمی فوستین باعث کاهش غلظت های کلسیم سرم می گردد اگرچه هایپوکلسمی بالینی بسیار به ندرت رخ می دهد. در بیمارانی که در معرض خطر هایپوکلسمی هستند غلظت کلسیم سرم باید مانیتور گردد. از دیگر عوارض جانبی می توان به گرگرفتگی، لرز، خواب آلودگی و سکسکه وراش های پوستی و سندرم استیون-جانسون اشاره کرد. تجویز این دارو به مدتی بیش از 15 دقیقه توصیه شده با بروز بیشتر عوارض جانبی همراه است.
اشکال داروئی:
AMIFOSTINE 500MG VIAL
[ویال آمیفوستین]
اطلاعات قرص آمبنونیوم کلراید Ambenonium Chloride
گروه داروئی: پاراسمپاتومیمتیک ها
موارد مصرف
این فراورده برای درمان میاستنی گراو بکار می رود.
مکانیسم اثر:
این دارو از هیدرولیز شدن استیل کولین توسط استیل کولین استراز جلوگیری می کند و در نتیجه انتقال تکانه های عصبی از محل اتصال عصب- عضله را تسهیل می نماید.
منع مصرف:
در صورت حساسیت مفرط نسبت به آنتی کولین استراز، انسدادهای مکانیکی روده ها و مجاری ادراری نباید این دارو را مصرف کرد.
عوارض جانبی:
آریتمی، افت فشار خون، کاهش بازده قلبی، بلوک گره دهلیزی بطنی، تشنج، اختلال در تکلم، سرگیجه، سردرد و کاهش هشیاری، واکنش های آلرژیک، اسهال، کرامپ های شکمی، فلج عضلانی تنفسی، لارنگواسپاسم و اختلال در تنفس از عوارض جانبی این دارو هستند.
تداخلات دارویی:
اثرانسداد عصبی – عضلانی ناشی از آمینوگلیکوزید های سیستمیک، سایر داروهای آنتی کولین استراز، سوکسینیل کولین را تشدید می کند. این دارو اثرداروهای آنتی کولینرژیک، را کاهش می دهد. گلوکوکورتیکوئیدها اثر آنتی کولین استراز ها را کاهش می دهند. منیزیم به علت اثر مستقیم مهاریبر عضلات اثر ترکیبات آنتی کولین استرازها را کاهش می دهد.
هشدار ها:
توصیه های دارویی:
عدم حساسیت به آنتی کولین استرازها ممکن است در بعضی بیماران مشاهده شود. در چنین مواردی، بیمار باید تحت مراقبت قرار گیرد، کمک تنفسی ممکن است مورد نیاز باشد. مقدار مصرف باید کاهش یابد یا مصرف قطع شود تا بیمار مجدداً حساس شود.
اشکال داروئی:
AMBENONIUM CHLORIDE 10MG TAB
[قرص آمبنیوم کلراید]
اطلاعات داروی آمانتادین Amantadine
گروه داروئی: داروهای ضد پارکینسون
موارد مصرف:
آمانتادین به تنهایی یا همراه با سایر داروهای آنتی کولینرژینک برای درمان بیماری پارکینسون به کارمی رود. به علاوه، این داروبه منظور پیشگیری و درمان عفونت های دستگاه تنفسی ناشی از گونه های آنفلوانزا Aنیز استفاده می شود.
مکانیسم اثر:
مکانیسم اثر دارو مشخص نیست، اماممکن است با تاثیر برساخت، آزادی سازی یا بازجذب دوپامین و نوراپی نفرین، عملکرد سیستم دوپامینرژیک را تقویت کند. به عنوان ضد ویروس آنفلوزا به نظر می رسد از Uncoating ویروس و آزاداسید نوکلئیک آن بداخل سلول های اپی تلیال تنفسی جلوگیری می کند.
فارماکوکینتیک:
آمانتادین از دستگاه گوارش به خوبی جذب می شود و بداخل بزاق و ترشحات بینی انتشار می یابد. دارو از سد خونی- مغزی عبور کرده و بداخل شیر نیز ترشح می گردد. نیمه عمر دارو نزد افراد طبیعی 15-11 ساعت و در حدود 90 درصد آن به تغییر نیافته از ادرار دفع می شود. حداکثر غلظت سرمی طی 4-2 ساعت کسب می گردد.
منع مصرف:
این دارو در مبتلایان به صرع، با سابقه اولسرپپتیک و در افراد با نارسایی شدید کلیه و در دوران بارداری و شیر دهی نباید مصرف شود.
عوارض جانبی:
بی اشتهایی، تهوع، عصبی شدن، ناتوانی در تمرکز، بی خوابی، گیجی، تشنج، توهمات، گوشه گیری، تاری دید، اختلات گوارشی، آدم طبیعی و بندرت لکوپنی و بثورات جلدی از عوارض جانبی دارو هستند.
تداخلات دارویی:
استفاده همزمان این دارو با الکل، داروهای آنتی کولینرژیک، محرک های CAN، کنین، کینیدن و کوتریموکسازول ممکن است به تشدید عوارض جانبی منجر شود.
هشدار ها:
توصیه های دارویی:
اشکال داروئی:
کپسول آمورل 100 میلی گرم
کپسول آمانتادین فاتک شیمی پارس 100 میلی گرم
کپسول ویرالس 100 میلی گرم
کپسول آمانتادین-جکیم 100 میلی گرم
AMMOREL 100MG CAP
AMANTADINE FATAC CHEMIE PARS 100MG CAP
VIRALESS® 100MG CAP
AMANTADINE-HAKIM 100 CAP
اطلاعات داروی آلومینیوم پتاسیم سولفات Aluminium Potassium Sulphate
گروه داروئی: -
موارد مصرف:
آلوم یک نام عمومی برای مشتقات آلومینیوم است ولی بصورت اختصاصی، پتاسیم آلومینیوم فسفات و آلومینیوم آمونیوم فسفات به نام آلوم شناخته می شوند.
پتاسیم آلومینیوم فسفات باعث رسوب پروتئین می شود و در تصفیه آب و تهیه خمیردندان کاربرد دارد.
مهمترین موارد مصرف این ترکیبات در Intractable Haematuria از جمله Haemorrhagic Cystitis و Prostatic Hematuria است که بصورت محلول شسشتو 1% مصرف می شود که درمانی ارزان قیمت و موثر محسوب می گردد.
مکانیسم اثر:
ترکیبات آلوم مستقیما بر روی بافت مثانه به عنوان قابض در محل خونریزی عمل می کند و منجر به رسوب پروتئین ها بر روی موضع می گردد.
عوارض جانبی:
عوارض: موارد نادری از مسمومیت با مصرف موضعی (irrigation ) آلوم در بیماران با نقص کلیوی و اطفال گزارش شده است.
اشکال داروئی: -
اطلاعات داروی آلترتامین Altretamine
گروه داروئی: آنتی نئوپلاستیک
موارد مصرف:
این دارو در درمان کارسینوم تخمدان به کار می رود.
مکانیسم اثر:
از نظر ساختمانی شبیه آلیکه کننده ها است و احتمالاً باعث مهار ساختDNA و RNA شود.
فارماکوکینتیک:
جذب دارو سریع و خوب است. به دلیل متابولیسم سریع کبدی، حداکثر غلظت پلاسمایی دارو متغیر است. نیمه عمر دارودر فاز بتا 2/10- 7/4 ساعت و زمان رسیدن به حداکثر غلظت 3-5/0 ساعت بوده و دفع آن کلیوی است.
عوارض جانبی:
کم خونی، لکوپنی، سمیت عصبی و نوروپاتی محیطی، کاهش پلاکت های خون، تهوع و استفراغ از عوارض جانبی مهم و نسبتاً شایع دارو می باشند.
تداخلات دارویی:
هگزامتیل ملامین با داروهای مهار کننده منوآمین اکسید از ( OAM) تداخل دارد.
هشدار ها:
توصیه های دارویی:
اشکال داروئی:
HEXAMETHYLMELAMINE 100MG CAP
[کپسول هگزامتیل متامین]
اطلاعات داروی آلتپلاز Alteplase
گروه داروئی: داروهای قلبی و عروقی
موارد مصرف:
آلتپلاز یک داروی ترمبولیتیک است و یک زنجیره منفرد از فعال کننده های آنزیم بافتی اندوژن پلاسمینوژن می باشد که به طریق تکنولوژی PNA نو ترکیب تولید می شود و همانند فعال کننده آنزیم بافتی اندوژن پلاسمینوژن، این دارو فیبرین متصل به پلاسمینوژن را به فرم فعال پلاسمین تبدیل می کند که باعث فیبرنیولیزو حل شدن لخته می شود. Alteplase نسبتاً تأثیر کمی بر پلاسمینوژن آزاد و در گردش دارد و می توان آن را یک ترومبولیتیک مختص فیبرین نامید.
موارد کاربرد Alteplase مشابه با استرپتوکیناز می باشد مثلاً در درمان اختلالات ترومبولیتیک و مخصوصاً در انفارکتوس میوکارد و ترومبوآمبولی وریدی و همچنین در پاک کردن کاتترهای مسدود شده کاربرد دارد. Alteplase همچنین در بیماران مبتلا به حملات حاد ایسکمیک کاربرد دارد.
مکانیسم اثر:
این دارو یک فعال کننده پلاسمینوژن بافتی (t-PA) نوترکیب انسانی است که فیبرینولیز نقطه ای را با اتصال به فیبرین موجود در لخته آغاز می کند. پلاسمینوژن به دام افتاده را به پلاسمین تبدیل می کند. پلاسمین هم فیبرین و فیبرینوژن را تجزیه می نماید.
فارماکوکینتیک:
آلتپلازبه سرعت از پلاسما پاکسازی می شود به ویژه از طریق متابولیسم کبدی. نیمه عمر آغازین آن 4 تا 5 دقیقه و نیمه عمر نهایی آن حدود 40 دقیقه می باشد.
عوارض جانبی:
همانند آنچه درباره استرتپوکنیاز گفته شد و واکنش های آلرژیک در اثر Alteplase نسبت به استرپتوکیناز کمتر رخ میدهد و می توان تجویز را تکرار نمود.
تداخلات دارویی:
همانند آنچه راجع به استرپتوکیناز گفته شد.
هشدار ها:
منع مصرف:
- در سکته مغزی ایسکمیک حاد: در مواردی که ریسک خونریزی بیشتر از منافع دارودرمانی است شامل هموراژ اینتراکرانیال، هموراژ ساب آراکنوئید، خونریزی داخلی فعال، جراحی اینتراکرانیال یا اینتراسپاینال اخیر، ترومای جدی به سر طی 3 ماه گذشته، وجود مشکلات اینتراکرانیال که می تواند ریسک خونریزی را افزایش دهد (مثل برخی نئوپلاسم ها، آنوریسم)، bleeding diathesis، هایپرتنشن شدید کنترل نشده
- انفارکتوس میوکاردی حاد یا امبولی ریه: در مواردی که ریسک خونریزی بیشتر از منافع دارودرمانی است شامل خونریزی داخلی فعال، سابقه سکته مغزی اخیر، جراحی اینتراکرانیال یا اینتراسپاینال اخیر، ترومای جدی به سر طی 3 ماه گذشته، وجود مشکلات اینتراکرانیال که می تواند ریسک خونریزی را افزایش دهد (مثل برخی نئوپلاسم ها، آنوریسم)، bleeding diathesis، هایپرتنشن شدید کنترل نشده
احتیاط:
در جراحی های ماژور اخیر، بیماری سربروواسکولار، هایپرتنشن، پریکاردیت حاد، مشکلات هموستاتیک، ترومبوفلبیت شدید، نارسایی شدید کبدی/ کلیوی احتیاط شود
از تزریق عضلانی اجتناب شود
بیمار را از نظر خونریزی بررسی کنید؛ در صورت بروز خونریزی شدید دارو را قطع کنید
بیماران را حین انفوزیون و چندین ساعت پس از انفوزیون از نظر آنژیوادم اورولینگوال مانیتور کنید؛ در صورت بروز آنژیوادم دارو را قطع کنید
امبولیسم کلسترول به صورت نادر در بیماران درمان شده با داروهای ترومبولیتیک گزارش شده است
ریسک امبولیزاسیون مجدد در اثر لیز لخته های وریدهای عمقی در بیماران مبتلا به ترومبوامبولی وجود دارد
خونریزی داخلی (اینتراکرانیال، رتروپریتونئال، گوارشی، ادراری تناسلی، تنفسی) یا خونریزی خارجی به خصوص در مناطق پانکچر شریانی و وریدی ممکن است رخ دهد
از سایر تزریق های عضلانی و تروما به بیمار در حین درمان پرهیز کنید
پانکچرهای وریدی را با دقت و تنها در صورت نیاز انجام دهید
در صورتی که نیاز به پانکچر شریانی حین انفوزیون وجود دارد، از عروق بالاتر دست که قابل دسترسی جهت فشار دادن است استفاده کنید و حداقل 30 دقیقه بعد محل را فشار دهید و محل پانکچر را مانیتور کنید
بیماران دچار سکته مغزی ایسکمیک حاد که ریسک بالای اینتراکرانیال هموراژ دارند، در مراکزی درمان شوند که امکان ارزیابی مناسب و مدیریت اینتراکرانیال هموراژ را دارند
ترومبولیز کرونری ممکن است باعث reperfusion arrhythmia شود
بیمارانی که طی 3 ساعت از شروع علائم سکته مغزی مراجعه می کنند، باید با Alteplase درمان شوند مگر اینکه منع مصرفی وجود داشته باشد؛ اگر از این بازه زمانی فراتر برود (3-4 ساعت پس از شروع علائم) برای برخی افراد خاص ایمن و اثربخش است؛ درمان بیمارانی که علائم نورولوژیک کمی دارند توصیه نمی شود.
توصیه های دارویی:
در صورت بارداری یا قصد به بارداری یا شیردهی به پزشک اطلاع داده شود
داروهای مصرفی همزمان چه نسخه ای و چه OTC به پزشک اطلاع داده شود
موارد مصرف آلتپلازآلتپلاز یک داروی ترمبولیتیک است و یک زنجیره منفرد از فعال کننده های آنزیم بافتی اندوژن پلاسمینوژن می باشد که به طریق تکنولوژی PNA نو ترکیب تولید می شود و همانند فعال کننده آنزیم بافتی اندوژن پلاسمینوژن، این دارو فیبرین متصل به پلاسمینوژن را به فرم فعال پلاسمین تبدیل می کند که باعث فیبرنیولیزو حل شدن لخته می شود. Alteplase نسبتاً تأثیر کمی بر پلاسمینوژن آزاد و در گردش دارد و می توان آن را یک ترومبولیتیک مختص فیبرین نامید. موارد کاربرد Alteplase مشابه با استرپتوکیناز می باشد مثلاً در درمان اختلالات ترومبولیتیک و مخصوصاً در انفارکتوس میوکارد و ترومبوآمبولی وریدی و همچنین در پاک کردن کاتترهای مسدود شده کاربرد دارد. Alteplase همچنین در بیماران مبتلا به حملات حاد ایسکمیک کاربرد دارد.مکانیسم اثر آلتپلازاین دارو یک فعال کننده پلاسمینوژن بافتی (t-PA) نوترکیب انسانی است که فیبرینولیز نقطه ای را با اتصال به فیبرین موجود در لخته آغاز می کند. پلاسمینوژن به دام افتاده را به پلاسمین تبدیل می کند. پلاسمین هم فیبرین و فیبرینوژن را تجزیه می نماید.فارماکوکینتیک آلتپلازآلتپلازبه سرعت از پلاسما پاکسازی می شود به ویژه از طریق متابولیسم کبدی. نیمه عمر آغازین آن 4 تا 5 دقیقه و نیمه عمر نهایی آن حدود 40 دقیقه می باشد.عوارض جانبی آلتپلازهمانند آنچه درباره استرتپوکنیاز گفته شد و واکنش های آلرژیک در اثر Alteplase نسبت به استرپتوکیناز کمتر رخ میدهد و می توان تجویز را تکرار نمود.تداخلات دارویی آلتپلازهمانند آنچه راجع به استرپتوکیناز گفته شد.هشدار ها آلتپلازمنع مصرف: - در سکته مغزی ایسکمیک حاد: در مواردی که ریسک خونریزی بیشتر از منافع دارودرمانی است شامل هموراژ اینتراکرانیال، هموراژ ساب آراکنوئید، خونریزی داخلی فعال، جراحی اینتراکرانیال یا اینتراسپاینال اخیر، ترومای جدی به سر طی 3 ماه گذشته، وجود مشکلات اینتراکرانیال که می تواند ریسک خونریزی را افزایش دهد (مثل برخی نئوپلاسم ها، آنوریسم)، bleeding diathesis، هایپرتنشن شدید کنترل نشده
- انفارکتوس میوکاردی حاد یا امبولی ریه: در مواردی که ریسک خونریزی بیشتر از منافع دارودرمانی است شامل خونریزی داخلی فعال، سابقه سکته مغزی اخیر، جراحی اینتراکرانیال یا اینتراسپاینال اخیر، ترومای جدی به سر طی 3 ماه گذشته، وجود مشکلات اینتراکرانیال که می تواند ریسک خونریزی را افزایش دهد (مثل برخی نئوپلاسم ها، آنوریسم)، bleeding diathesis، هایپرتنشن شدید کنترل نشده
احتیاط: در جراحی های ماژور اخیر، بیماری سربروواسکولار، هایپرتنشن، پریکاردیت حاد، مشکلات هموستاتیک، ترومبوفلبیت شدید، نارسایی شدید کبدی/ کلیوی احتیاط شود از تزریق عضلانی اجتناب شود بیمار را از نظر خونریزی بررسی کنید؛ در صورت بروز خونریزی شدید دارو را قطع کنید بیماران را حین انفوزیون و چندین ساعت پس از انفوزیون از نظر آنژیوادم اورولینگوال مانیتور کنید؛ در صورت بروز آنژیوادم دارو را قطع کنید امبولیسم کلسترول به صورت نادر در بیماران درمان شده با داروهای ترومبولیتیک گزارش شده است ریسک امبولیزاسیون مجدد در اثر لیز لخته های وریدهای عمقی در بیماران مبتلا به ترومبوامبولی وجود دارد خونریزی داخلی (اینتراکرانیال، رتروپریتونئال، گوارشی، ادراری تناسلی، تنفسی) یا خونریزی خارجی به خصوص در مناطق پانکچر شریانی و وریدی ممکن است رخ دهد از سایر تزریق های عضلانی و تروما به بیمار در حین درمان پرهیز کنید پانکچرهای وریدی را با دقت و تنها در صورت نیاز انجام دهید در صورتی که نیاز به پانکچر شریانی حین انفوزیون وجود دارد، از عروق بالاتر دست که قابل دسترسی جهت فشار دادن است استفاده کنید و حداقل 30 دقیقه بعد محل را فشار دهید و محل پانکچر را مانیتور کنید بیماران دچار سکته مغزی ایسکمیک حاد که ریسک بالای اینتراکرانیال هموراژ دارند، در مراکزی درمان شوند که امکان ارزیابی مناسب و مدیریت اینتراکرانیال هموراژ را دارند ترومبولیز کرونری ممکن است باعث reperfusion arrhythmia شود بیمارانی که طی 3 ساعت از شروع علائم سکته مغزی مراجعه می کنند، باید با Alteplase درمان شوند مگر اینکه منع مصرفی وجود داشته باشد؛ اگر از این بازه زمانی فراتر برود (3-4 ساعت پس از شروع علائم) برای برخی افراد خاص ایمن و اثربخش است؛ درمان بیمارانی که علائم نورولوژیک کمی دارند توصیه نمی شودتوصیه های دارویی آلتپلازدر صورت بارداری یا قصد به بارداری یا شیردهی به پزشک اطلاع داده شود داروهای مصرفی همزمان چه نسخه ای و چه OTC به پزشک اطلاع داده شود
اطلاعات داروی آلپروستادیل Alprostadil
گروه داروئی: پروستاگلاندین ها
موارد مصرف:
پروستاگلندین E1
الف- اختلالات نعوظ ناشی از علل عروقی، روانی و یا مختلط:
ب- اختلالات نعوظ ناشی از علل نورولوژیک خالص (شامل آسیب نخاعی)
ج- درمان موقت باز نگهداشتن مجرای شریانی در نوزادان با بیماری قلبی مادرزادی قبل از انجام عمل جراحی
مکانیسم اثر:
دارو از طریق ریلکس کردن ماهیچه های صاف ترابکولار و اتساع شریان های کاورنوزال، سبب اتساع فضای لاکونار و تجمع خون در این ناحیه( از طریق فشار وریدها بر روی تونیکا آلبوژینه) می شود.
فارماکوکینتیک:
دارو به میزان 81% به پروتئین های پلاسما متصل می شود. فراخم زیستی مطلق دارو مشخص نیست. متابولیت های دارو در عرض 24ساعت در ادرار دفع می شوند.
عوارض جانبی:
در نوزادان تحت درمان برای باز نگهداشتن مجرای شریانی: آپنه، تب، فلاشینگ، هایپوتنشن، براذی کاردی، تاکیکاردی، اسهال، تشنج، ادم، هایپوکالمی، ایست قلبی، انعقاد داخل عروقی منتشر
در صورت درمان اختلالات نعوظ: سردرد، سرگیجه، خستگی، هیپرتنشن، هایپوتنشن، هماتوم و اکیموس سایت تزریق، درد موضعی، تروما، فیبروز آلت، درد آلت، بروز راش روی آلت، طولانی شدن زمان نعوظ، درد پشت، سرفه، عفونت دستگاه تنفسی فوقانی.
تداخلات دارویی:
الف-مصرف همزمان این دارو با داروهای ضد انعقاد خون ممکن است سبب افزایش ریسک خونریزی در سایت تزریق اینتراکاورنوزال شود.
ب- مصرف همزمان این دارو با سیکلوسپورین ممکن است سبب کاهش سطح خونی سیکلوسپورین شود.
هشدار ها:
از مصرف این دارو در نوزادان با سندروم دیسترس تنفسی باید اجتناب کرد.
اشکال داروئی:
آمپول پروستین وی آر 0.5 میلی گرم/میلی لیتر
PROSTIN VR Injection 0.5 mg/ml
پودر قابل تزریق پروستاواسین 20 میلی گرم
PROSTAVASIN Injection,Powder 20 mg
آمپول پریداکس 20 میکروگرم/میلی لیتر
Pridax 20mcg/ml Amp
پودر لئوفلیزه آلپروستادیل جن فارما 20 میکروگرم
Alprostadil Genfarma 20 mcg Injection, Powder, Lyophilized
اپلیکاتور موس 1000 میکروگرم
MUSE 1000MCG URETHRAL STICK
اپلیکاتور موس 500 میکروگرم
MUSE 500MCG URETHRAL STICK