اطلاعات داروی آموکسی سیلین AMOXICILLIN
گروه داروئی: داروهای ضد باکتری
موارد مصرف:
این دارو در درمان عفونت های مجاری ادرار، عفونت های گوش میانی، سینوزیت، برونشیت مزمن، سالمونلوز مهاجم ، مننژیت متگوکوکی، ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری، این دارو در درمان عفونت های مجاری ادرار، عفونت های گوش میانی، سینوزیت، برونشیت مزمن، سالمونلوز مهاجم ، مننژیت متگوکوکی، ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری، پیشگیری از آندوکاردیت و به عنوان داروی کمکی در درمان مننژیت لیستریایی و سوزاک مصرف می شود. به علاوه، این دارو در درمان تب تیفوئیدی و نیز در پیشگیری از عفونت دندانی مصرف می شود.
مکانیسم اثر:
به یک یا چند پروتئین PBP متصل شده و مرحله ترانس پپتیداسیون نهایی سنتز پپتیدوگلیکان در دیواره سلولی باکتریایی را مهار می کند، در نتیجه از بیوسنتز دیواره سلولی جلوگیری می کند. با توقف چینش دیواره سلولی، باکتری ها به تدریج در اثر فعالیت آنزیم های اتولیتیک دیواره سلولی (اتولیزین ها و مورین هیدرولازها) لیز می شوند.
فارماکوکینتیک:
90 -75 درصد از دارو از راه خوراکی جذب می شود و پس از 2-1 ساعت غلظت سرمی دارو به اوج می رسد. نیمه عمر دارو 1/5-1 ساعت است که در صورت عیب کار کلیه ممکن است تا 12 ساعت افزایش یابد. 70-65 در صد دارو به صورت تغییر نیافته از راه کلیه دفع می شود.
منع مصرف:
در صورت وجود سابقه آلرژیک به پنی سیلین ها نباید مصرف شود.
عوارض جانبی آموکسی سیلین
واکنش های حساسیتی شامل کهیر، تب، درد مفاصل، آنژیوادم، شوک آنافیلاکتیک در بیمارانی که دچار حساسیت مفرط می شوند، با مصرف این دارو گزارش شده است.
اطلاعات داروی آمورولفین Amorolfine
گروه داروئی: داروهای ضد قارچ
موارد مصرف:
Amorolfine یک مشتق مورفولین می باشد که به صورت هیدروکلرید و به طریق موضعی در درمان عفونت های قارچی پوست و ناخن کاربرد دارد. جذب سیستمیک این دارو متعاقب مصرف موضعی، ناچیز می باشد. جهت درمان عفونت های ناخن ناشی از درماتوفیت ها، مخمرها و کپک ها محلول حاوی 5% Amorolfine یکبار یا گاهی اوقات دوبار در هفته بر روی ناخن مبتلا ریخته می شود تا زمانی که ناخن مجدداً تولید شود. به طور کلی درمان باید 6 تا 12 ماه ادامه یابد.
در مورد عفونت های پوستی شامل عفونت های درماتوفیتی از کرمی حاوی 25/0% Amorolfine به میزان یکبار در روز برای حداقل 2 تا 3 هفته (وتا 6 هفته در مورد عفونت های پا) استفاده می شود و 3 تا 5 روز بعد از حاصل شدن بهبود بالینی نیز ادامه می یابد.
عوارض جانبی:
تحریک پوستی به صورت قرمزی، خارش و احساس سوزش و ندرتاً واکنش های پوستی شدیدتر در مصرف این دارو به شکل موضعی گزارش شده است.
فعالیت ضد میکروبی: Amorolfine یک مشتق مورفولین با فعالیت ضد قارچی است و از طریق دخالت در تولید استرول های اولیه لازم برای عملکرد غشاهای سلول قارچی عمل می کند. Amorolfine در محیط آزمایشگاهی علیه گروه گسترده ای از پاتوژن ها و قارچ های مهاجم عمل می کند مانند: درماتوفیت ها، Blastomyces dermatitids ، کاندیدا ، Histoplasma capsulatum و Sporothrix schenckii . هم چنین بر علیه آسپرژیلوس فعالیت می کند اگرچه برخلاف فعالیت آزمایشگاهی آن، Amorolfine در تجویز سیستمیک غیرفعال است و این باعث محدودیت کاربرد آن به صورت کاربرد موضعی در عفونت های سطحی می شود.
اشکال داروئی:
اطلاعات داروی آموباربیتال Amobarbital
گروه داروئی: خواب آورهای آرامبخش ،و ضد جنون ها
موارد مصرف:
بدلیل عوارض جانبی و خطر وابستگی این دارو، استفاده از آن دیگر توصیه نمی شود، اگر چه ادامه مصرف آن گاهی در بیماران دچار بیخوابی مقاوم شدید لازم می گردد.
فارماکوکینتیک:
این دارو براحتی از دستگاه گوارش جذب می شود. حدود 60% باند پروتئینی پلاسمائی دارد. نیمه عمر حذفی آن 25-20 ساعت است که در نوزادان طولانی تر می شود. از جفت رد شده و مقادیر کمی از آن در شیر مادر ترشح می شود. در کبد متابولیزه می شود بیش از نیمی از آن وارد ادرار می شود، حدود 5% آن از طریق مدفوع دفع می شود.
عوارض جانبی:
خواب آلودگی، سداسیون و آتاکسی، سرکوب تنفسی، سردرد، اختلالات گوارشی، واکنشهای پوستی، گیجی و نقائص حافظه ، تهییج متناقض، تحریک پذیری واکنشهای ازدیاد حساسیت مثل اریتم مولتی فرم و درماتیت اکسفولیاتیو، هپاتیت، کلستاز، حساسیت به نور(فتوسنسیتویتی)، اختلالات خونی مثل آنمی مگالوبلاستیک، ایجاد مالفورماسیونهای مادرزادی، مسمومیت نوزادی و علائم شبیه نقص ویتامین k در نوزادان متولد شده از مادران مصرف کننده این دارو.
تداخلات دارویی:
هشدار ها:
اطلاعات قرص آمی تریپتیلین AMITRIPTYLINE، تریپلین TRIPLINE، ساروتن SAROTEN
گروه داروئی: داروهای ضد افسردگی
این دارو متعلق به گروه ضد افسردگی های سه حلقه ای می باشد. منظور از سه حلقه ای این است که در مولکول دارو سه حلقه به هم متصل هستند. مورد اصلی تجویز این دارو از گذشته تا کنون در درمان افسردگی بوده اما امروزه در برخی از درد های عصبی و جهت پیشگیری از میگرن و مواردی از این دست توسط پزشکان تجویز می شود.
توصیه ها:
پیش از شروع مصرف این دارو در صورت باردار یا شیرده بودن ،سابقه ی بیماری هایی نظیر تیروئید پر کار ،مشکلات کبدی ،صرع، دیابت، یبوست های مزمن، بیماری قلبی عروقی، چشمی و یا بیماری های اعصاب و سایر بیماری هارا به پزشک خود اطلاع دهید.
از آنجا که این دارو بر روی سیستم عصبی تاثیر دارد، مصرف آن باید به صورت مداوم و تحت نظر پزشک باشد.اگرچه ممکن است در چند هفته ی ابتدایی درمان احساس بهبودی در شما ایجاد نشود، با این حال درمان خودرا ادامه دهید و طبق برنامه ی منظم به پزشک خود مراجعه کنید و همچنین برای بهبود روند درمان کلیه ی مشکلات و سوالات خودرا از پزشک یا داروساز خود سوال بفرمایید .
قطع این دارو به صورت ناگهانی و بدون نظر پزشک، می تواند عوارض نامناسبی برای بیمار در برداشته باشد که اصطلاحا به آن سندرم محرومیت دارو می گویند و عوارضی همچون سردرد، تهوع، ضعف، حملات ترس و بی حالی در بر دارد.از آنجا که این دارو می تواند در عملکرد داروهای دیگر در بدن اختلال ایجاد کند لازم است پیش از شروع مصرف لیستی از کلیه ی داروهای مصرفی خود (خصوصا سایر داروهایی که تاکنون و در یک ماه اخیر برای درمان افسردگی و خواب استفاده نموده اید) در اختیار پزشک یا داروسازتان قرار دهید.اگر آمی تریپتیلین به صورت یک نوبت در روز تجویز شود بهترین زمان مصرف آن شب ها پیش از خواب می باشد. با این حال دارو را همانطور که پزشکتان برای شما تجویز کرده مصرف نمایید.ممکن است پزشک شما درمان را با مقدار داروی کم شروع کند و پس از عادت کردن بدن، مقدار داروی شمارا افزایش دهد تا احتمال بروز عوارض ناشی از دارو کمتر شود.این دارو با غذا تداخلی ندارد و می توانید آن را قبل یا بعد از غذا مصرف نمایید.به دلیل این که مسمومیت با ضد افسردگی های سه حلقه ای بسیار خطرناک است دارو را به همان مقدار تجویز شده مصرف کنید و دور از دسترس اطفال نگهداری کنید. در صورت مصرف بیش از حد یا ناخواسته ی دارو حتما با مرکز کنترل مسمومیت تماس بگیرید.
اطلاعات داروی آمی سولپراید Amisulpride
گروه داروئی: خواب آورهای آرامبخش ،و ضد جنون ها
موارد مصرف:
این دارو عمدتاً در درمان سایکوزهائی همچون اسکیزوفرنیا و در برخی موارد جهت درمان افسردگی بکار می رود.
فارماکوکینتیک:
از طریق دستگاه گوارشی جذب شده، فراهمی زیستی آن 48-43% است. پیک اولیه سطح پلاسمائی آن یک ساعت و پیک دوم آن 4-3 ساعت بعد از مصرف خوراکی پدیدار می شود. باند پروتئینی آن حدود 16% است. متابولیسم آن محدود و بیشترین میزان دارو بصورت تغییر نیافته در ادرار و مدفوع یافت می شود. نیمه عمر حذفی آن حدود 12 ساعت است.
عوارض جانبی:
بیخوابی، اضطراب، بیقراری، خواب آلودگی، اختلالات گوارشی، یبوست، تهوع و استفراغ، خشکی دهان، واکنشهای آلرژیک، تستهای عملکرد کبدی ابنورمال و تشنج. هیپرپرولاکتینمی که باعث گالاکتوه، آمنوره،اختلال باروری، ژینکوماستی سینه ودیسفانکشن جنسی می شود.افزایش وزن، عوارض حرکتی اکستراپیریمیدال وابسته به دوز، کاردیودیسکنزی در مصرف دراز مدت، سندرم نوروپتیک بدخیم، هیپوتانسیون برادیکاردی، طولانی شدن QT، آریتمی Torsade point.
تداخلات دارویی:
هشدار ها:
اشکال داروئی:
قرص آمی سولپراید 400 میلی گرم
SANOFI AVENTIS [آلمان ]
اطلاعات داروی آمینوگلوتتمید Aminoglutethimide
گروه دارویئ: آنتی نئوپلاستیک
موارد مصرف:
Aminoglutethimide یکی از آنالوگ های glutethimide است که سابقاً به خاطر خصوصیات ضعیف ضد تشنج مصرف می شده است. این دارو تولید استروئیدهای آدرنال را مهار می کند و به صورت مهارکننده آروماتاز از تبدیل آندروژن ها به استروژن ها جلوگیری می کند (منبع اصلی استروژن در زنان فاقد عملکرد تخمدانی). از این دارو در درمان سرطان پستان متاستاتیک در زنان بعد از سن یائسگی و با دوز 250 میلی گرم تا 4 بار در روز به صورت خوراکی استفاده می شود. از این دارو همچنین در دوزهای مشابه به عنوان درمان تسکینی در مردان مبتلا به سرطان پیشرفته پروستات استفاده می شود. همچنین درمان جایگزین باید کورتیکواستروئید باید داده شود و معمولاً 20 تا 30 mg هیدروکورتیزون در دوزهای تقسیم شده داده می شود. در درمان سندرم کوشینگ از دوزهای مشابه یا بالاتر این دارو استفاده می شود و تا 2 گرم در روز ممکن است نیاز شود. در این بیماران درمان مکمل با کورتیکواستروئیدها لازم نیست.
فارماکوکینتیک:
Aminoglutethimide متعاقب دوز خوراکی به خوبی جذب می شود و اوج غلظت پلاسمایی آن بعد از یک تا چهار ساعت ایجاد می شود. در کبد متابولیزه می شود و عمدتاً به N-hydroxylaminoglutethimide و N-acetylaminoglutethimide تبدیل می شود و به نظر می رسد که متابولیسم خودش را تحریک می کند. نیمه عمر آن حدود 13 ساعت گزارش شده است (متعاقب یک دوز منفرد). ولی بعد از حدود 2 هفته درمان مداوم به حدود 9 ساعت کاهش می یابد.
Aminoglutethimide از طریق ادرار دفع می شود و حدود نیمی از دوز تجویزی به صورت تغییر نکرده و باقی به صورت متابولیت ها دفع می شوند. تنها حدودد 20 تا 25% یک دوز به پروتئین های پلاسما متصل می شوند.
عوارض جانبی:
شایع ترین عوارض جانبی حاصل از آن عبارتند از خواب آلودگی، خستگی و راش های پوستی (گاهاً همراه با تب) که این ها به طور کلی بعد از 6 هفته اول درمان از بین می روند. گاهاً سرگیجه و حالت تهوع رخ می دهد. ندرتاً لوکوپنی، ترومبوسیتوپنی، آگرانولوسیتوز و پان سیتوپنی شدید رخ می دهند. نارسایی آدرنال ممکن است ندرتا رخ دهد هم چنین گزارش هایی از دیگر اختلالات اندوکرین مانند کم کاری تیروئید مشاهده شده اند. از دیگر عوارض نادر می توان به آتاکسی، سردرد، افسردگی و اختلالات گوارشی، هایپرکلسترولمی و افت فشار خون ارتوستاتیک اشاره کرد. مصرف بیش از حد آن می تواند باعث کاهش عملکرد سیستم عصبی مرکزی و اختلال هوشیاری و اختلالات الکترولیت و نارسایی تنفسی گردد.
تداخلات دارویی:
سرعت متابولیسم بعضی از داروها در اثر آمینوگلوتیتمید افزایش می یابد و ممکن است در بیماران دریافت کننده وارفارین و یا دیگر آنتی کواگولان های کومارینی، تئوفیلین، تاموکسی فن، مدروکسی پروژسترون نیاز به افزایش دوز تجویزی این داروها پیدا شود. هم چنین آمینوگلوتیتمید سبب تسهیل متابولیسم دگزامتازون می شود. مصرف همزمان با دیورتیک ها باعث ایجاد هایپوناترمی می گردد و الکل می تواند آثار مرکزی آن را تقویت کند.
اشکال داروئی:
AMINOGLUTETHIMIDE 250MG TAB
[قرص آمینوگلوتتمید]
اطلاعات داروی آمینوکاپروئیک اسید Aminocaproic Acid
گروه داروئی: افزایش دهنده پلاسما و خون ساز
موارد مصرف:
این دارو یک آنتی فیبرینولیتیک است که موارد کاربرد آن مشابه با ترانگزامیک اسید است و در درمان و پیشگیری از خونریزی مرتبط با فیبرینولیز وسیع از آن استفاده می‌شود. همچنین از آن در پروفیلاکسی آنژیوادم ارثی استفاده می‌شده است.
جهت مهار فیبرینولیز توسط آن، غلظت پلاسمایی حدود 130 میکروگرم در میلی‌لیتر لازم به نظر می‌رسد و جداول دوز توصیه شده با هدف ایجاد و نگهداری این غلظت پلاسمایی به مدت لازم، تنظیم شده‌اند. جهت درمان و پیشگیری از خونریزی این دارو با دوز آغازین 4 تا 5 گرم به صورت خوراکی تجویز می‌شود که در هر ساعت با دوز 1 تا25/1 گرم درمان دنبال می‌شود. متناوباً دوزهای مشابهی به طریق داخل وریدی با محلول 2% می‌تواند داده شود. دوز آغازین (4 تا 5 گرم) باید طی یک ساعت ومتعاقب آن انفوزیون مداوم و پیوسته 1 گرم در ساعت برقرار باشد. اغلب درمان تا 8 ساعت کافی می‌باشد و اگر نیاز به ادامه درمان باشد آن‌گاه دوز حداکثر نباید از 24 گرم تجاوز کند.
در بیماران مبتلابه اختلالات کلیوی توجه بیشتری در تجویز دارو لازم است و مقدار دوز باید کاهش پیدا کند.
مکانیسم اثر:
به صورت رقابتی به پلاسمینوژن متصل می شود؛ با مهار اتصال پلاسمینوژن به فیبرین و در نتیجه مهار تبدیل آن به پلاسمین، در نهایت مانع از تجزیه فیبرین (فیبرینولیز) می شود.
فارماکوکینتیک:
این دارو به سهولت از راه خوراکی جذب می‌شود و اوج غلظت پلاسمایی آن طی 2 ساعت حامل می‌شود و بطور گسترده توزیع می‌شود و به سرعت در ادرار آن هم بیشتر به صورت تغییر نکرده دفع می‌شود و نیمه عمر حذف نهایی آن حدوداً 2 ساعت است.
عوارض جانبی:
آثار جانبی عبارتند از اختلالات معده، روده‌ای وابسته به دوز، سرگیجه، سردرد، احتقان بینی و ملتحمه و راش‌های پوستی. همچنین می‌تواند باعث آسیب عضلات شود که این مورد در درمان‌های طولانی مدت و یا دوز بالا رخ می‌دهد. به علاوه اینکه می‌تواند منجر به ایجاد نارسایی کلیوی نیز شود. عوارض ترومبوتیک در نتیجه استفاده نامناسب گزارش شده است. اگر این دارو به صورت درون وریدی و سریع تجویز شود می‌تواند باعث ایجاد افت فشار خون و برادیکاردی و آریتمی شود. گزارش‌هایی مبنی بر ایجاد تشنج، انزال خشک و آسیب‌های کبدی و قلبی در تعدادی کم از بیماران موجود می‌باشد.
هشدارها:
همانند آنچه در مورد ترانگزامیک اسیدگفته شده است.
محدوده عوارض جانبی که در مورد آمینوکاپروئیک اسید به آن اشاره شده نشان می‌دهد که در مورد بیماران مبتلا به اختلالات قلبی با کلیوی باید مصرف آن با احتیاط صورت گیرد و در صورت نیاز به تداوم درمان پیشنهاد می‌شود که مقادیر کراتین فسفوکیناز جهت بررسی آسیب عضلانی اندازه‌گیری و مراقبت شود.
تداخلات دارویی:
منع مصرف همزمان: Anti-inhibitor coagulant complex، Factor IX complex
هشدار ها:
منع مصرف: کوآگلاسیون عروقی منتشر (DIC)؛ وجود شواهدی از فرآیند لخته سازی فعال عروقی؛ هماچوری با منشأ مجرای ادراری فوقانی
احتیاط:
نارسایی کلیوی/ قلبی/ کبدی
ریسک میوپاتی؛ CPK را مانیتور کنید و در صورت بالا رفتن ان دارو را قطع نمایید
از تجویز rapid IV اجتناب کنید
ماده محافظ بنزیل الکل در فرمولاسیون این دارو، در نوزادان پرمچور "gasping syndrome" کشنده می دهد
از مصرف همزمان با فرآورده های خونی نظیر کنسانتره کمپلکس فاکتور IX یا کمپلکس های انعقادی اجتناب کنید؛ ریسک ترومبوز
توصیه های دارویی:
در صورت بارداری یا قصد به بارداری یا شیردهی به پزشک اطلاع دهید
سایر داروهای همزمان چه به صورت نسخه ای و چه OTC، مکمل ها و داروهای گیاهی را به پزشک اطلاع دهید.
اشکال دارویئ: -
اطلاعات داروی آمیلورید اچ Amiloride-H
گروه داروئی: داروهای قلبی و عروقی
موارد مصرف:
این ترکیب دارویی به عنوان داروی کمکی در کنترل حالات خیزدار (مانند نارسایی احتقانی قلب، سیروز کبدی، سندرم نفروتیک، خیز ناشی از کورتیکوستروئید و استروژن و خیز با علت نامشخص)، در درمان زیادی فشار خون ( به ویژه در مواردی که نیاز به یک مدر نگهدارنده پتاسیم باشد) و همچنین در درمان کمی پتاسیم خون ناشی از مصرف داروهای مدر در افراد مبتلا به افزایش فشار خون (در صورتی که سایر تدابیر مفید نبوده یا کافی نباشند) مصرف می‌شود.
مکانیسم اثر:
کانال های سدیمی در اپی تلیال توبول دیستال (DCT) و مجرای جمع کننده ادرار را که مانع از بازجذب سدیم از لومن می شوند، مهار می کند. این پروسه، سدیم داخل سلولی و عملکرد پمپ Na+/K+ATPase را کاهش می دهد و منجر به حفظ پتاسیم و کاهش دفع کلسیم، منیزیوم و هیدروژن می شود. به علت محدود بودن ظرفیت برداشت سدیم در مجرای DCT و جمع کننده، اثرات ناتریورتیک، دیورتیک و آنتی هایپرتنسیو به طور کلی ضعیف قلمداد می شود.
فارماکوکینتیک:
جذب آمیلوراید از مجرای گوارش کامل نیست (20-15درصد). پیوند آمیلوراید به پروتئین بسیار کم می‌باشد و متابولیزه نمی‌شود. نیمه عمر آمیلوراید 9-6 ساعت و زمان لازم برای شروع اثر دارو به عنوان مدر، کمتر از 2 ساعت است. زمان لازم برای رسیدن به اوج غلظت آمیلوراید، 4-3 ساعت و زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر پس از مصرف مقدار واحد، 10-6 ساعت می‌باشد. طول اثر مدر آمیلوراید با مصرف مقدار واحد دارو، 24 ساعت است. 50-20 درصد آمیلوراید از کلیه و 40 درصد نیز از راه مدفوع دفع می‌شود.
منع مصرف:
این دارو در نارسایی کلیه و افزایش پتاسیم خون نباید مصرف شود.
عوارض جانبی:
اختلالات گوارشی، خشکی دهان، بثورات جلدی، اغتشاش شعور، کاهش فشار خون در حالت ایستاده، افزایش کلسیم خون وکاهش سدیم خون با مصرف آمیلوراید گزارش شده است.
تداخلات دارویی:
مصرف همزمان این دارو با داروهای مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین ممکن است منجر به افزایش پتاسیم خون شده و اثر کاهنده فشار خون افزایش یابد. مصرف همزمان این دارو با لیتیم به علت کاهش کلیرانش کلیوی لیتیم، ممکن است سبب بروز مسمومیت با لیتیم شود. خطر بالا رفتن پتاسیم خون با مصرف همزمان این دارو با مکمل‌های حاوی پتاسیم و سیکلوسپورین افزایش می‌یابد. اثرات ضد انعقادی هپارین در صورت مصرف همزمان با این دارو ممکن است کاهش یابد.
هشدارها:
توصیه های دارویی:
اشکال داروئی:
قرص تدارید-اچ 5/50میلی گرم
TEDARIDE-H 5/50MG TAB
اطلاعات داروی آمیلورید+فورزماید Amiloride+Furosemide
گروه داروئی: -
موارد مصرف:
کنترل فشار خون
اشکال داروئی:
AMILORIDE+FUROSEMIDE TAB
[قرص آمیلورید+فورزماید]
اطلاعات داروی آمی فوستین Amifostine (ویال آمیفوستین)
گروه داروئی: آنتی دوت ها،شل کننده ها و آنتاگونیست ها
موارد مصرف:
آمی فوستین یک ترکیب آمینوتیولی محافظ سلول است و در بدن به متابولیت فعال خود یعنی WR-1065 تبدیل می شود که از سلولهای غیر سرطانی در مقابل آثار سمی داروهای آنتی نئوپلاستیک و اشعه تابی یونی محافظت می کند. از این دارو در سرطان پیشرفته تخمدان جهت کاهش نوتروپنی ناشی از عفونت و مرتبط با درمان با سیکلوفوسفامید و سیس پلاتین استفاده می شود و هم چنین جهت کاهش خشکی دهان در بیمارانی که تحت اشعه تابی سرطان های سرو گردن قرار می گیرند استفاده می گردد. در شیمی درمانی این دارو به طریق انفوزیون داخل وریدی طی 15 دقیقه تجویز می گردد که شروع این کار بیش از 30 دقیقه قبل از تجویز داروهای آنتی نئوپلاستیک می باشد. دوز بالغین 910 میلی گرم بر متر مربع و یکبار در روز است و در آنهایی که نمی توانند دوز کامل را تحمل کنند به mg/m2 740 کاهش می دهیم. در صورت استفاده از دوزهای کمتر از mg/m2 100 سیس پلاتین می توان برای کاهش مسمومیت کلیوی این دارو از دوزهای کمتر از mg/m2 740 آمی فوستین استفاده کرد. برای پیشگیری از خشکی دهان این دارو را با دوز mg/m2200 در روز و 15 تا 30 دقیقه قبل از اشعه تابی طی 3 دقیقه انفوزیون داخل وریدی تجویز می کنند.
فارماکوکینتیک:
متعاقب تجویز داخل وریدی این دارو به سرعت از پلاسما پاکسازی می شود و توسط آلکالین فسفاتاز به متابولیت فعال خود یعنی WR-1065 که یک ترکیب تیولی آزاد است دفسفریله می گردد. نیمه عمر حذف آن متعاقب 15 دقیقه انفوزیون کمتر از 10 دقیقه می باشد. حدود 6 % یا کمتر از دوز تجویزی از طریق ادرار دفع می گردد.
عوارض جانبی:
آمی فوستین می تواند باعث یک کاهش موقت در فشار خون سیستولیک و با شیوع کمتر در فشار خون دیاستولیک گردد. اگرچه کاهش شدیدتر در فشار خون می تواند رخ دهد و ندرتاً کاهش سطح هوشیاری نیز گزارش شده است. جهت به حداقل رساندن افت فشار خون بیمار باید قبل از شروع درمان به طور مناسب هیدراته شود و باید در وضعیت به پشت خوابیده باشد. در بیماران دهیدره و دارای فشار خون پایین مصرف این دارو ممنوع است. در بیمارانی که داروهای ضد فشارخون مصرف می کنند باید 24 ساعت قبل از شروع درمان با Amifostine داروهای خود را قطع کنند. در طی انفوزیون این دارو فشار خون شریانی باید مانیتور شود و در صورت افت قابل توجه فشار سیستولیک انفوزیون باید متوقف گردد و در صورت بازگشت فشار خون به حد نرمال طی 5 دقیقه می توان دوباره درمان را آغاز نمود. حالت تهوع و استفراغ به طور شایع رخ می دهند و درمان همزمان ضد تهوع توصیه می گردد. آمی فوستین باعث کاهش غلظت های کلسیم سرم می گردد اگرچه هایپوکلسمی بالینی بسیار به ندرت رخ می دهد. در بیمارانی که در معرض خطر هایپوکلسمی هستند غلظت کلسیم سرم باید مانیتور گردد. از دیگر عوارض جانبی می توان به گرگرفتگی، لرز، خواب آلودگی و سکسکه وراش های پوستی و سندرم استیون-جانسون اشاره کرد. تجویز این دارو به مدتی بیش از 15 دقیقه توصیه شده با بروز بیشتر عوارض جانبی همراه است.
اشکال داروئی:
AMIFOSTINE 500MG VIAL
[ویال آمیفوستین]
