نئومایسین Neomycin
نام علمی دارو (ژنریک): Neomycin
گروه دارویی: Antibacterials
داروهای ضد باکتری
شرکت های تامین کننده این دارو در کشور:
موارد مصرف:
به صورت خوراکی برای استریل کردن روده ها قبل از عمل جراحی مصرف می شود.
مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک:
موارد منع مصرف:
در صورت ابتلای بیمار به میاستنی گراو این دارو نباید مصرف شود.
هشدارها:
عوارض جانبی:
آسیب بخش حلزونی گوش، مسمومیت بر گشت پذیر کلیه، به ندرت کاهش منیزیم خون به ویژه در مصرف طولانی مدت وکولیت پسودوممبران از عوارض احتمالی این دارو هستند.
تداخل دارویی:
نکات قابل توصیه:
این دارو را می توان با معده خالی یا پس از غذا مصرف کرد.
مقدار مصرف:
در بزرگسالان و کودکان، به منظور استریل کردن روده ها روز قبل از عمل جراحی مقدار مصرف این دارو 1 گرم هر ساعت تا 4ساعت و پس ازآنهر 4 ساعت ودر اغمای کبدی تا 4g/day در مقادیر منقسم به مدت 5-7 روز تا حداکثر 14 روز می باشد.
اشکال دارویی:
Oral Solution: 125mg /5ml
Tablet : 500mg
تولیدات این دارو (نام های فارسی):
تولیدات این دارو (نام های انگلیسی):
نفسیلین Nafcillin Sodium
نام علمی دارو (ژنریک): Nafcillin Sodium
گروه دارویی: Antibacterials
داروهای ضد باکتری
شرکت های تامین کننده این دارو در کشور:
موارد مصرف:
نفسیلین در درمان عفونت های ناشی از گونه های استافیلوکوکسی که پنی سیلیناز تولید می کنند، مصرف می شود.
مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک:
غلظت سرمی دارو 2-5/0 ساعت پس از تزریق عضلانی به اوج خود می رسد نیمه عمر دارو 1-5/0 ساعت است که در صورت عیب کار کلیه تا 2 ساعت نیز ممکن است افزایش یابد. پیوند این دارو به پروتئین های پلاسما زیاد می باشد. 70-60 در صد دارو نیز در کبد و عمدتاً از طریق کبد متابولیزه می شود.
موارد منع مصرف:
در صورت وجود سابقه آلرژیک به پنی سیلین ها نباید مصرف شود.
هشدارها:
در بیماران دارای سابقه آلرژی و بیماران مبتلا به عیب کار کلیه، و سابقه بیماری های گوارشی به ویژه کولیت وابسته به آنتی بیوتیک باید با احتیاط فراوان مصرف شود.
عوارض جانبی:
واکنش های حساسیتی شامل کهیر، تب، درد مفاصل، آنزیوادم، شوک آنافیلاکتیک در بیمارانی که دچار حساسیت مفرط می شوند، با مصرف این دارو گزارش شده است. همچنین ترومبوفلبیت و آسیب بافتی در محل تزریق وریدی این دارو مشاهده شده است.
تداخل دارویی:
مصرف همزمان این دارو با سایر داروهای سمی برای کبد، احتمال بروز مسمومیت کبدی را افزایش می‌دهد. مصرف همزمان پنی‌سیلین‌ها با متوترکسات منجر به کاهش کلیرانس متوترکسات و در نتیجه مسمومیت با این دارو میشود.
نکات قابل توصیه:
مقدار مصرف:
اشکال دارویی:
For Injection : 500mg
For Injection : 1g
تولیدات این دارو (نام های فارسی):
تولیدات این دارو (نام های انگلیسی):
موپیروسین-نازال Mupirocin-Nasal
نام علمی دارو (ژنریک): Mupirocin-Nasal
گروه دارویی: Antibacterials
داروهای ضد باکتری
شرکت های تامین کننده این دارو در کشور:
موارد مصرف:
این فراورده برای ریشه کنی عفونت های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین بکار می رود. همچنین برای کارکنان بهداشتی و درمانی نیز به منظور کاهش خطر عفونت بین بیماران پرخطر در زمان شیوع عفونت ناشی از این باکتری مصرف می شود.
مکانیسم اثر:
اثر دارو سنتز پروتئین توسط باکتری را به وسیله اتصال اختصاصی و قابل برگشت به آنزیم ایزولوسیل ترانسفرRNA سنتتاز را مهار می کند. بنابراین موپیروسین فاقد مقاومت متقاطع با سایر گروه های داروئی ضدمیکروبی می باشد.
فارماکوکینتیک:
احتمال جذب سیستمیک 3/3% است، به سرعت متابولیزه می شود و نیمه عمر آن 40-20 دقیقه است و عمدتاً از راه کلیه دفع می شود.
موارد منع مصرف:
در صورت حساسیت به هر یک از اجزاء فراورده نباید مصرف شود.
هشدارها:
عوارض جانبی:
احساس سوزش یا خارش یا درد، تهوع، قرمزی، پوست خشک و درماتیت تماسی و سردرد از عوارض جانبی مهم این دارو می باشد.
تداخل دارویی:
همراه سایر فراورده های داخل بینی نباید مصرف شود.
نکات قابل توصیه:
مقدار مصرف:
دو بار در روز (صبح و شب) برای پنج بار داخل بینی استفاده شود. بعد از استفاده، برای مدت یک دقیقه مجرای بینی را باید به طور مرتب با فشار دست بسته و باز کرد.
اشکال دارویی:
Ointment:2%
تولیدات این دارو (نام های فارسی):
تولیدات این دارو (نام های انگلیسی):
مینوسایکلین Minocycline
نام علمی دارو (ژنریک): Minocycline
گروه دارویی: Antibacterials
داروهای ضد باکتری
شرکت های تامین کننده این دارو در کشور:
موارد مصرف:
این دارو دارای طیف عمل و روش فعالیت مشابه با تتراسیکلین است. اما علیه گونه هایی مثل استافیلوکوک آرئوس، استرتپوکوک، ناسیریا مننژیت، انتروباکتریاهای مختلف، آسینوباکتر، باکتریوئیدها، هموفیلوس، نوکاردیا و بعضی از مایکوباکتریاها مثل M.leprae فعال تر است. بین Minocycline و دیگر تتراسیکلین ها مقاومت متقاطع نسبی وجود دارد ولی بعضی از گروههای مقاوم به دیگر داروها نسبت به مینوسیکلین حساس باقی مانده اند که شاید به خاطر نفوذ خوب آن در دیواره سلولی باشد.
مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک:
جهت آگاهی از فارماکوکینتیک عمومی به تتراسیکلین ها رجوع کنید.مینوسیکلین به سهولت از مسیر گوارشی جذب می شود و آن چنان تحت تأثیر غذا و مقادیر متوسط شیر قرار نمی گیرد. متعاقب دوزهای خوراکی mg200 که هر 12 ساعت با دوزهای 100 میلی گرمی پیگیری می شود اوج غلظت پلاسمایی 2 تا 4 میکروگرم در میلی لیتر حاصل می شود. در مقایسه با داکسی سایکلین و دیگر تتراسیکلین ها حلالیت آن در چربی بیشتر است و به طور وسیع در بافت ها و مایعات بدن توزیع می شود و غلظت های بالای آن در مسیر کبدی صفراوی، ریه ها، سینوس ها و لوزه ها، اشک، بزاق و خلط یافت می گردد. میزان نفوذ آن در مایع مغزی نخاعی نسبتاً کم است اگر چه در مقایسه با داکسی سایکلین نسبت غلظت در مایع مغزی نخاعی به خون بالاتر گزارش شده است. از جفت عبور می کند و در شیر مادر توزیع می گردد. حدود 75 % آن در گردش خون به پروتئین های پلاسما متصل می شود. کلیرانس کلیوی آن پایین است و تنها حدود 5 تا 10 درصد یک دوز در ادرار دفع می شود و تا 34 درصد آن در مدفوع دفع می گردد. اگرچه برخلاف اکثر تتراسایکلین ها تحت متابولیسم کبدی قرار می گیرد و عمدتاً به 9- هیدروکسی مینوسیکلین تبدیل می شود. نیمه عمر پلاسمایی آن 11 تا 26 ساعت می باشد که در اختلالات کلیوی طولانی می باشد و خطر تجمع دارد اما به نظر نمی رسد که در اختلالات کبدی این ریسک وجود داشته باشد. مقادیر کمی از آن توسط دیالیز برداشت می شوند.
موارد منع مصرف:
هشدارها:
عوارض جانبی:
همانند تتراسیکلین هیدروکلراید. آثار جانبی و سیستبولار مثل سبکی سر و سرگیجه می توانند رخ دهند به ویژه در خانم ها و در صورت بروز این آثار بیماران باید از رانندگی و کارهای ماشینی پرهیز کنند. زخم های مری ممکن است ایجاد شوند و در صورت مصرف قرص یا کپسول با مایعات کم و یا در وضعیت خوابیده می توانند مشکل ساز باشند. مینوسیکلین می بایست با حداقل یک لیوان آب و در حالت ایستاده و قبل از به رختخواب رفتن مصرف شود. آثار جانبی شدید مثل اریتم ندوزا، هپاتیت و SLE به ویژه در بیمارانی که دارو را به مدت طولانی برای آکنه مصرف می کنند رخ داده اند. واکنش های افزایش حساسیت شامل آرترالژی، میالژی، اینفلتراسیون ریوی و آنافیلاکسی می توانند رخ دهند. دیگر عوارض جانبی عبارتند از: آلوپسی، میوکاردیت و واسکولیت. ندرتاً کاهش شنوایی مشاهده شده است.
تداخل دارویی:
همانند تتراسیکلین هیدروکلراید. این دارو تمایل کمتری نسبت به اتصال به کلسیم در مقایسه با تتراسیکلین دارد و بنابراین جذب آن کمتر تحت تأثیر شیر و غذا قرار می گیرد اگرچه هم چنان تحت تأثیر نمک های آهن و آنتی اسیدها قرار می گیرد.
نکات قابل توصیه:
مقدار مصرف:
مینوسیکلین یک مشتق تتراسیکلین می باشد با موارد مصرف مشابه با آن هم چنین یکی از اجزای رژیم چند دارویی در درمان جذام می باشد و در پروفیلاکسی عفونت مننگوکوکی جهت حذف حالت ناقل کاربرد دارد اما بروز بالای اختلالات وسیپتولار بدین معناست که در آینده داروی انتخابی نخواهد بود.صرف نظر از بعضی داده های اطلاعاتی متناقض فارماکوکینتیکی، در بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کلیوی نیاز به تنظیم دوز وجود ندارد اگر چه در صورت شدید بودن اختلال کلیوی این مورد لحاظ می شود.
مینوسیکلین در موارد عادی به صورت خوراکی و به فرم هیدروکلرید تجویز می شود. دوزهای تجویزی بر اساس مینوسیکلین پایه بیان می شوند. 108 میلی گرم هیدروکلرید مینوسیکلین تقریباً معادل با 100 میلی گرم مینوسیکلین است. دوز معمول بالغین 200 میلی گرم در روز می باشد که در دوزهای تقسیم شده و هر 12 ساعت داده می شود. دوز بارگیری آغازین آن 200 میلی گرم است. جهت درمان آکنه می توان یک دوز 50 میلی گرمی، 2 بار در روز و یا 100 میلی گرمی یکبار در روز به صورت خوراکی تجویز نمود. در مورد جذام تجویز 100 میلی گرم از دارودارو به صورت روزانه یا با فواصل زمانی توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) توصیه شده است که بخشی از رژیم چند دارویی می باشد. در ناقلین بدون علامت مننگوکوکال 100 میلی گرم از دارو، 2 بار در روز به مدت 5 روز تجویز می شود که معمولاً با یک دوره ریفامپسین پیگیری می شود.
در مورد کودکان بالای 8 سال دوز آغازین 4 میلی گرم بر کیلوگرم داده می شود که با دوز 2میلی گرم بر کیلو هر 12 ساعت پیگیری می شود اما باید مراقب اثر تتراسیکلین ها بر دندان ها و استخوان ها بود قرص ها و کپسول های Minocycline را می بایست با مقدار زیاد مایعات و در حالت ایستاده و قبل از رفتن به رختخواب مصرف نمود. در بیمارانی که درمان خوراکی مقدور نیست می توان آن را به صورت هیدروکلرید و به طریق انفوزیون آهسته داخل وریدی در دوزهای معادل با طریق خوراکی تجویز نمود. در بعضی از کشورها این دارو هم چنین به صورت تزریق داخل عضلانی نیز مصرف می شود. در مورد عفونت های پریودنتال این دارو به صورت ژل 2 % مصرف می گردد.
اشکال دارویی:
تولیدات این دارو (نام های فارسی):
تولیدات این دارو (نام های انگلیسی):
متنامین Methenamine
نام علمی دارو (ژنریک): Methenamine
گروه دارویی: Antibacterials
داروهای ضد باکتری
شرکت های تامین کننده این دارو در کشور:
موارد مصرف:
متنامین معمولاً به صورت ماندلات یا هیپورات در پروفیلاکسی و درمان عفونت های تحتانی راه ادراری که مزمن یا برگشتی و بی عارضه هستند و هم چنین در باکتری اوری بی علامت کاربرد دارد. به علت عدم مشاهده مقاومت به دارو مصرف طولانی مدت دارو مناسب به نظر می رسد. در عفونت های فوقانی مسیر ادراری نباید از این دارو و نمک هایش استفاده کرد چرا که قبل از اعمال اثر به سرعت حذف می شوند و هم چنین در عفونت های حاد ادراری نیز نباید تجویز شوند. تنها در ادرار اسیدی فعال است و فرمالدئید آزاد می کند.. پروتئوس و بعضی از گونه های سودوموناس با تولید آمونیوم مانع از اسیدی شدن ادرار می شوند.
دوز معمول بالغین از متنامین یا متنامین ماندلات یک گرم به صورت خوراکی و 4 بار در روز می باشد و در کودکان زیر 6 سال دوز 18 میلی گرم بر کیلوگرم ، 4 بار در روز توصیه می شود و در کودکان 6 تا 12 سال دوز پیشنهادی 500 میلی گرم، 4 بار در روز می باشد.
متنامین هیپورات با دوز معمول یک گرم 2 بار در روز و یا 500 میلی گرم در کودکان 6 تا 12 سال تجویز می شود.
مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک:
متنامین از مسیر گوارشی به سهولت جذب می شود و به طور وسیع در بدن توزیع می گردد. تحت شرایط اسیدی به کندی به فرمالدهید و آمونیوم هیدرولیز می گردد. حدود 10 تا 30 % یک دوز تجویزی در معده تبدیل می شود مگر این که به صورت فرآورده انتریک تجویز شود. در PH فیزیولوژیک هیچ هیدرولیزی در مورد این دارو رخ نمی دهد و در بدن غیر فعال باقی می ماند. نیمه عمر آن حدود 4 ساعت گزارش شده است.متنامین به سهولت و تقریباً به طور کامل در ادرار حذف می شود و باعث ایجاد غلظت های اسیدی باکتریسیدال (کشنده باکتری) (ترجیحاً PH کمتر از 5/5) می شود. در مصرف فرآورده با پوشش انتریک جذب و بنابراین دفع دارو با تأخیر مواجه می شود. متنامین از جفت عبور می کند و مقادیر کمی از آن در شیر مادر توزیع می شود.
موارد منع مصرف:
هشدارها:
عوارض جانبی:
عموما متنامین و نمک هایش خوب تحمل می شوند اما ممکن است باعث ایجاد اختلالات گوارشی مثل حالت تهوع و استفراغ و اسهال شوند. هم چنین ممکن است راش های پوستی و گاهاً دیگر واکنش های افزایش حساسیت نیز رخ دهند. در طی تجویز طولانی مدت مقادیر زیاد دارو ممکن است مقادیر زیادی فرمالدهید تشکیل شود که این می تواند منجر به التهاب راه ادراری و به خصوص مثانه به همراه هماچوری و پروتئین اوری شود. اثر فرمالدهید توسط داروهایی قلیایی کننده مثل بی کربنات سدیم و یا مقادیر زیاد آب کاهش می یابد اما کارایی کمتری نیز خواهد داشت. در بیماران کبدی تجویز این دارو و نمک هایش ممنوع است. اگرچه خود متنامین در اختلالات کلیوی ممنوع نیست اما در اختلالات شدید از تجویز نمک های آن باید اجتناب شود چرا که ریسک ایجاد کریستال های مندلات و یا هیپورات ادراری وجود دارد. هم چنین در افراد دچار دهیدراسیون شدید و اسیدوزمتابولیک و یا نقرس باید از این ها اجتناب گردد. تداخلاتی با اندازه گیری آزمایشگاهی کاتکول آمین ها، 17 هیدروکسی کورتیکواستروئیدها و استروژن در ادرار مشاهده شده است.
تداخل دارویی:
از مصرف داروهای قلیایی کننده ادرار مثل بعضی از آنتی اسیدها، نیترات پتاسیم و دیورتیک هایی مثل استازولامید و یا تیازیدها باید پرهیز شود چرا که فعال شدن متنامین به فرمالدهید می تواند مهار شود. مصرف Methenamine همراه با سولفونامیدها می تواند خطر ایجاد کریستال در ادرار را افزایش دهد.چراکه متنامین برای اعمال اثر خود به PH ادراری پایینی نیاز دارد که در آن PH سولفونامیدها و متابولیت ها یشان حلالیت ضعیفی دارند.
نکات قابل توصیه:
مقدار مصرف:
اشکال دارویی:
تولیدات این دارو (نام های فارسی):
تولیدات این دارو (نام های انگلیسی):
کانامایسین Kanamycin
نام علمی دارو (ژنریک): Kanamycin
گروه دارویی: Antibacterials
داروهای ضد باکتری
شرکت های تامین کننده این دارو در کشور:
موارد مصرف:
کانامایسین یک آنتی باکتریال آمینوگلیکوزیدی است با عملکرد مشابه با جنتامایسین است. این دارو در درمان عفونت های گرم منفی و استافیلوکوکی از جمله گونوره آ و عفونت های گنوکوکی چشم نوزادان کاربرد دارد، اگرچه مصرف آن در بسیاری از مراکز به خاطر گسترش مقاومت به آن کاهش یافته است. همانند جنتامایسین، این دارو را هم می توان همراه با پنی سیلین و با سفالوسپورین ها تجویز نمود که تزریقات باید در محل های مجزا صورت گیرند. هم چنین از کانامایسین به عنوان داروی خط دوم در توبرکلوزیس استفاده می شود اما دیگر داروهای مطمئن تر ترجیح داده می شوند. اغلب از نمک های سولفات یا اسیدسولفات استفاده می شود. در ایالات متحده آمریکا فرآورده حاوی بی سولفات نیز موجود است. دوزهای تجویزی بر اساس کانامایسین پایه بیان می شوند. 2/1 گرم سولفات کانامایسین و 34/1 گرم اسیدسولفات کانامایسین تقریباً معادل با یک گرم کانامایسین می باشند. تجویز معمولاً به صورت تزریق داخل عضلانی صورت می گیرد و در عفونت های حاد بالغین دوز15 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت روزانه و تا حداکثر 5/1 گرم در روز در 2 تا 4 دوز تقسیم شده تجویز می گردد. دوزهای مشابهی به صورت انفوزیون داخل وریدی محلول 25/0 تا 5/0 درصد در طی 30 تا 60 دقیقه داده می شود، در انگلستان دوزهایی تا حد 30 میلی گرم بر کیلوگرم در روز در 2 یا 3 دوز تقسیم شده از این راه داده می شوند. دوزهایی مشابه در مورد کودکان تجویز می گردد. ترجیحاً طول درمان عفونت حاد نباید بیش از 7 تا 10 روز ادامه یابد و یا نباید جمعا از 10 گرم کانامایسین تجاوز کند. در مورد عفونت های مزمن باکتریایی در انگلستان دوز 3 تا 4 گرم در هفته به صورت یک گرم یک روز در میان یا یک گرم 2 بار در روز و 2 بار در هفته توصیه می شود و دوز حداکثر تجمعی 50 گرم می باشد اما مصرف طولانی مدت باعث افزایش خطر نفروتوکسیسیتی می گردد و عموماً توصیه نمی شود.
مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک:
موارد منع مصرف:
هشدارها:
عوارض جانبی:
همانند سولفات جنتامایسین.
اوج غلظت پلاسمایی کانامایسین نباید از 30 میکروگرم در میلی لیتر فراتر رود. مسمومیت شنوایی کلکتاراز مسمومیت ویستبولار شایع تر است. در محل تزریق داخل عضلانی درد موضعی و التهاب به همراه کبودی و هماتوم رخ می دهد. متعاقب مصرف خوراکی اختلالات گوارشی و سندرم سوءجذب مشابه آن چه در مصرف خوراکی نئومایسین دیده می شود، ایجاد می گردد و در بیماران مبتلا به زخم های گوارشی مصرف خوراکی کانامایسین ممنوع می باشد.
تداخل دارویی:
همانند سولفات جنتامایسین.
نکات قابل توصیه:
مقدار مصرف:
اشکال دارویی:
تولیدات این دارو (نام های فارسی):
تولیدات این دارو (نام های انگلیسی):
ایزونیازید-پی ار Isoniazid-PR
نام علمی دارو (ژنریک): Isoniazid-PR
گروه دارویی: Antibacterials
داروهای ضد باکتری
شرکت های تامین کننده این دارو در کشور:
موارد مصرف:
این دارو ترکیبی از سه داروی انتخاب اول برای درمان سل در فاز اولیه ( 2 ماه اول درمان ) می باشد .
مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک:
موارد منع مصرف:
هشدارها:
عوارض جانبی:
تداخل دارویی:
نکات قابل توصیه:
مقدار مصرف:
برای بزرگسالان با وزن کمتر از 40 کیلوگرم 3 قرص در روز، برای وزن –50440 قرص در روز، برای وزن 50 –64 کیلوگرم 5 قرص در روز و برای وزن بالاتر65 کیلو گرم، 6 قرص در روز مصرف می شود.
برای اطلاع از سایر اطلاعات مربوط به اجزای این دارو به تک نگارهای مربوطه مراجعه شود.
اشکال دارویی:
Scored Tablet: Isoniazid 50+ Pyrazinamide 300mg + Rifampin 120 mg
تولیدات این دارو (نام های فارسی):
تولیدات این دارو (نام های انگلیسی):
اسید فوسیدیک Fusidic Acid
نام علمی دارو (ژنریک): Fusidic Acid
گروه دارویی: Antibacterials
داروهای ضد باکتری
شرکت های تامین کننده این دارو در کشور:
موارد مصرف:
اسید فوسیدیک و نمک هایش از داروهای آنتی باکتریال هستند که عمدتاً در درمان عفونت های استافیلوکوکی و اغلب همراه با داروهای دیگر کاربرد دارند. در درمان آبسه و از جمله آبسه های مغزی و در عفونت های استخوان و مفاصل و درمان عفونت های استافیلوکوکی در بیماران مبتلا به سیستیک فیبروزیز و در درمان آندوکاردیت استافیلوکوکی و به صورت موضعی در عفونت های چشمی و پوستی کاربرد دارد. فوسیدات ها به طریق خوراکی یا موضعی به صورت اسید فوسیدیک و یا فوسیدات سدیم و یا به صورت داخل وریدی به فرم فوسیدات سدیم تجویز می شوند. یک گرم فوسیدات سدیم تقریباً معادل با 98/0 گرم اسیدفوسیدیک است به خاطر تفاوت در میزان جذب، 250 میلی گرم اسیدفوسیدیک از لحاظ درمانی تقریباً معادل با تنها 175 میلی گرم نمک سدیم است بنابراین دوزهای تجویزی سوسپانسیون اسیدفوسیدیک که معمولاً در کودکان تجویز می شود، نسبتاً بالاتر می باشند. قبلاً نمک دی آلومین دارو به طریق داخل وریدی مصرف می شد. فوسیدات سدیم به صورت قرص و با دوز معمول 500 میلی گرم به صورت خوراکی و هر 8 ساعت تجویز می شد اگرچه این دوز در عفونت های شدید 2 برابر می شود. درمورد عفونت های استافیلوکوکی پوستی یک دوز 250 میلی گرمی و 2 بار در روز مناسب می باشد. دوز تجویزی سوسپانسیون اسیدفوسیدیک در کودکان به قرار زیر است:
تا یک سال: 50میلی گرم بر کیلوگرم در 3 دوز تقسیم شده، در مورد کودکان یک تا 5 سال، 250میلی گرم و 3 بار در روز، در مورد کودکان 5 تا 12 سال 500 میلی گرم و 3 بار در روز و در کودکان بالای 12 سال و بالغین دوز 750 میلی گرم، 3 بار در روز تجویز می شود. در عفونت های شدید بالغین بالای 50 کیلوگرم، 500 میلی گرم فوسیدات سدیم، 3 بار در روز به طریق انفوزیون داخل وریدی تجویز می گردد. هر دوز 500 میلی گرمی به صورت محلول بافر تجویز می گردد (با PH 4/7 تا 6/7 ) که در 500 میلی لیتر کلرید سدیم و یا دیگر محلولهای مناسب داخل وریدی رقیق می گردد. در مورد کودکان و بالغین با وزن کمتر از 50 کیلوگرم یک دوز 6 تا 7 میلی گرم بر میلی لیتر 3 بار در روز تجویز می گردد.
در درمان عفونت های موضعی پوست از فوسیدات سدیم به صورت پماد 2% و یا کرم و ژل اسید فوسیدیک 2% استفاده می شود. در عفونت های چشمی از محلول های چشمی حاوی اسید فوسیدیک 1% استفاده می شود. مصرف موضعی می تواند منجر به ایجاد مشکلات مقاومت به دارو شود.
مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک:
فوسیدات سدیم به خوبی از مسیر گوارشی جذب می شود و یک دوز منفرد 500 میلی گرمی می تواند یک متوسط اوج غلظت پلاسمایی برابر با 30 میکروگرم در میلی لیتر را طی 2 تا 4 ساعت حاصل کند اگرچه تفاوت های بین فردی قابل توجهی وجود دارد. سوسپانسیون های خوراکی اسیدفوسیدیک جذب کمتری دارند و یک دوز 500 میلی گرمی از این سوسپانسیون باعث ایجاد یک اوج غلظت پلاسمایی در حدود 23 میکروگرم /میلی لیتر می شود. جذب با مصرف غذا به تأخیر می افتد و در کودکان نسبت به بالغین سریع تر رخ می دهد. با تجویز های مکرر تجمع دارو رخ می دهد و متعاقب تجویز دوزهای 500 میلی گرمی فوسیدات سدیم، 3 بار در روز و به مدت 4 روز اوج غلظت پلاسمایی 100 میکروگرم/میلی لیتر و حتی بیشتر گزارش شده است. فوسیدات به طور وسیع در بافت ها و مایعات بدن توزیع می شود و از جمله در استخوان و مایع سینوویال در آپسه مغزی نفوذ می کند اما وارد مایع مغزی نخاعی نمی شود. در گردش خون جنین و در شیر مادر یافت شده است. حدود 95% و حتی بیشتر از فوسیدات موجود در گردش خون به پروتئین های پلاسما اتصال دارد. نیمه عمر پلاسمایی آن بین 5 تا 6 و 10 تا 15 ساعت به صورت متغیر گزارش شده است. در صفرا ترشح می شود که عمدتاً به شکل متابولیت هایش می باشد که بعضی از آنها فعالیت آنتی میکروبیال ضعیفی دارند. حدود 2درصد آن به صورت تغییر نکرده در مدفوع دفع می شود. مقادیر کمی از طریق ادرار دفع می شوند و یا توسط همودیالیز برداشت می شوند.
موارد منع مصرف:
هشدارها:
عوارض جانبی:
به غیر از ناراحتی های گوارشی، به نظر می رسد اسیدفوسیدیک و یا فوسیدات سدیم به صورت خوراکی توسط بیماران به خوبی تحمل می شود. درمان با فوسیدات ها به صورت خوراکی و مخصوصاً از راه داخل وریدی با یرقان و تغییر در عملکرد کبدی همراه است و با قطع درمان فعالیت کبدی به حالت طبیعی بر می گردد بنابراین این دارو باید در بیماران کبدی با احتیاط تجویز شود و در این بیماران مانیتور کردن عملکرد کبدی به صورت دوره ای توصیه می شود و هم چنین در آنهایی که دوزهای زیاد و طولانی مدت دریافت می کنند. در انسداد صفراوی و بیماری های صفرا نیز احتیاط لازم است. در تجویز داخل وریدی، اسپاسم وریدی، ترومبوفلبیت و همولیز رخ می دهد. جهت کاهش این عوارض توصیه می شود که از محلول با فر استفاده شود و انفوزیون به طور آهسته در یک ورید بزرگ با خون رسانی کافی صورت پذیرد. متعاقب مصرف داخل وریدی هیپوکلسمی نیز رخ داده است.مصرف داخل عضلانی و زیر پوستی می تواند منجر به نکروز بافتی شود و ممنوع است. واکنش های افزایش حساسیت مثل راش و سوزش متعاقب مصرف موضعی رخ می دهند اما ایجاد راش بعد از مصرف سیستمیک نادر است. در محیط آزمایشگاهی اسید فوسیدیک با بیلی روبین در اتصال به آلبومین رقابت می کند و در نوزادان نارس، یرقانی و اسیدوتیک مصرف آن باید با احتیاط صورت گیرد.
تداخل دارویی:
اگرچه راههای متابولیکی دقیق اسیدفوسیدیک شناخته شده نیستند احتمال وجود تداخل با داروهایی که توسط سیتوکروم p-450 کبدی متابولیزه می شوند، وجود دارد و تولیدکنندگان انگلیسی از مصرف این نوع داروها همراه با اسیدفوسیدیک پرهیز می کنند.
نکات قابل توصیه:
مقدار مصرف:
اشکال دارویی:
تولیدات این دارو (نام های فارسی):
تولیدات این دارو (نام های انگلیسی):
اسید فوسیدیک
قرص اتامبوتول ETHAMBUTOL
نام علمی دارو (ژنریک): Ethambutol
گروه دارویی: Antibacterials
داروهای ضد باکتری
شرکت های تامین کننده این دارو در کشور:
داروسازی ایران دارو
موارد مصرف:
اتامبوتول همراه با سایر داروهای ضد سل در درمان این بیماری مصرف می شود. در صورتی که خطر بروز مقاومت دارویی کم است، می توان این دارو را از رژیم درمانی حذف کرد.
مکانیسم اثر:
اتامبومول یک آنتی بیوتیک باکتریواستاتیک است که به نظر می رسد در سنتز RNA تداخل نماید.
فارماکوکینتیک:
این دارو از راه خوراکی به سرعت جذب میشود و در اکثر بافتها ومایعات جذب می شود ودر اکثر بافتها و مایعات بدن انتشار می یابد. اوج غلضت سرمی اتامبوتول 2-4 پس از مصرف خوراکی حاصل می شود. نیمه عمر دارو 3/4 ساعت است که در صورت عیب کار کلیه ممکن است تا 8 ساعت افزایش یابد. دفع این دارو عمدتاً کلیوی است، اما مقداری از دارو نیز از راه مدفوع دفع می گردد.
موارد منع مصرف:
این دارو کودکان کم سن ودر بیماران مبتلا به نوریت ابتیک و دید ضعیف نباید مصرف شود.
هشدارها:
عوارض جانبی:
عوارض جانبی اتامبوتول عمدتاً مربوط به اختلالات بینایی به صورت کاهش دقت بینایی، کوررنگی و محدود شدن میدان دید می باشد که با علائم نوریت ابتیک، کورنگی قرمز- سبز بروز می نماید. کهیر، خارش، بثورات جلدی و کاهش پلاکت خون از دیگر عوارض این دارو است.
تداخل دارویی:
نکات قابل توصیه:
در صورت بروز تحریک گوارشی، می توان دارو را با غذا مصرف کرد .
در صورت بروز تاری دید یا کاهش بینایی باید احتیاط کرد و بلافاصله به پزشک مراجعه نمود.
مقدار مصرف:
بزرگسالان وکودکان: مقدار مصرف این دارو در بزرگسالان وکودکان با سن بیشتر از 6سال در درمان بدون نظارت در مرحله ا ول15-25 mg/kg/day می باشد . در درمان تحت نظارت به مقدار 30mg/kg سه بار در هفته یا 45mg/kg دو بار در هفته مصرف می شود.
اشکال دارویی:
Film Coated Double Scored T ablet:400mg
تولیدات این دارو (نام های فارسی):
نام تجاری دارو تولیدکننده [کشور] توضیحات وارد کننده
قرص اتامبوتول ایران دارو 400 میلی گرم
داروسازی ایران دارو [ ایران ]
تولیدات این دارو (نام های انگلیسی):
نام تجاری دارو تولیدکننده [کشور] توضیحات وارد کننده
ETHAMBUTOL IRANDAROU 400MG TAB
داروسازی ایران دارو [ IRAN ]
دمکلوسیکلین Demeclocycline
نام علمی دارو (ژنریک): Demeclocycline
گروه دارویی: Antibacterials
داروهای ضد باکتری
شرکت های تامین کننده این دارو در کشور:
موارد مصرف:
فعالیت ضد میکروبی:
همانند تتراسیکلین. گفته می شود که این دارو علیه گونه های مشخصی از ارگانیسم ها مثل ناسیریاگنوره آ و هموفیلوس آنفولانزا فعال تر است به علاوه این که علیه گونۀ بروسلا در محیط آزمایشگاهی فعال ترین تتراسیکلین است.
مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک:
همانند تتراسیکلین هیدروکلرید حدود 60 تا 80 درصد دوز تجویزی از مسیر گوارشی جذب می شود و اوج غلظت پلاسمایی آن 3 تا 4 ساعت بعد از یک دوز منفرد خوراکی 300 میلی گرمی حدود 5/1 تا 7/1 میکروگرم در میلی لیتر می باشد اما با دوزهای مکرر، می توان به غلظت های پلاسمایی بالاتری دست یافت. نیمه عمر حذف پلاسمایی آن حدود 12 ساعت می باشد و کلیرانس کلیوی آن حدود نصف تتراسیکلین است.
موارد منع مصرف:
هشدارها:
عوارض جانبی:
همانند تتراسیکلین هیدروکلراید واکنش های فتوتوکسیک با این دارو نسبت به دیگر تتراسیکلین ها شیوع بیشتری دارد و بیماران باید از تماس مستقیم با نور خورشید پرهیز کنند. در بیماران تحت درمان با این دارو ممکن است دیابت نفروژنیک برگشت پذیر همراه با پلی اوری، پرنوشی و ضعف رخ می دهد و در تجویز طولانی مدت این دارو غلظت کراتینین پلاسما می بایست مانیتور گردد.
تداخل داروی:
همانند تتراسیکلین:
نکات قابل توصیه:
مقدار مصرف:
دمکلوسیکلین یک مشتق تتراسیکلین است با کاربردهای مشابه با آن آهسته تر دفع می شود و غلظت های خونی مؤثر آن برای مدت طولانی تری باقی می مانند. به صورت خوراکی و به فرم هیدروکلرید تجویز می شود. دوز معمول بالغین 600 میلی گرم دمکلوسیکلین هیدروکلراید در روز است که در 2 یا 4 دوز تقسیم شده و ترجیحاً یک ساعت قبل یا دو ساعت بعد از غذا تجویز می شود، در مورد پنومونی غیر تیپیک ممکن است دوز 900 میلی گرم در 3 دوز تقسیم شده داده شود. در مورد کودکان بالای 8 سال تقریباً به طور روزانه دوز 6 تا 12 میلی گرم برکیلوگرم و در دوزهای تقسیم شده تجویز می شود اما باید مراقب اثر تتراسیکلین ها بر دندان ها و استخوان ها بود. در درمان هایپوناترمی مزمن ناشی از سندرم ترشح نابجای ADH در بالغین می توان از این دارو استفاده کرد. در آغاز فرم هیدروکلرید دارو با با دوز 900 تا 1200 میلی گرم در روز در دوزهای تقسیم شده تجویز می شود و تا دوز نگهدارنده 600 تا 900 میلی گرم در روز کاهش می یابد. از نمک های کلسیم و منیزیوم دارو نیز استفاده می شود.
اشکال دارویی:
تولیدات این دارو (نام های فارسی):
تولیدات این دارو (نام های انگلیسی):
